Het einde
Het werd stil in de kamer...Opeens kon de docent zijn lach niet meer inhouden.
"Haha, ik had je! Volgens mij trapte je er echt in." Martijn was verbaasd.
"Maakte je een geintje dan?" vroeg hij.
"Ja, ik wilde kijken hoe je reageerde. Maar inderdaad, dit was dus een geintje. Jij bent aangenomen, Martijn."
Martijn geloofde zijn oren niet en kneep zich paar keer in de vinger of hij niet droomde, het deed pijn, dit was dus echt.
"Ik...Ik kan het niet geloven! Ben ik echt aangenomen?"
De docent stond op en liep naar hem toe.
"Je zult wel beginnen bij het begin, op niveau één dus. Ik denk wel dat er wijsheid in je zit, ik merkte het tijdens het gesprek." zei de docent.
"Je weet niet hoe blij je hiermee maakt..." zei Martijn.
"Vertel het goede nieuws maar door, alleen nog wat extra gegevens van je krijgen, en dan na de zomervakantie ben jij welkom op onze school."
Toen Martijn thuis kwam vertelde hij het goede nieuws. Zijn moeder was erg blij, en de school was verbaasd. Zo kleine kans, en alsnog...Zijn droom komt uit.
Een paar weken later was het schoolverlatersavond. De klasgenoten van Martijn waren er ook bij. Charel was gekomen om afscheid te nemen van Martijn.
Sarina en Ray waren gekomen door Ken, die een baantje wist te vinden in die tijd. Want Sarina, Ray en Charel moeten een jaartje blijven zitten. Martijn was bang dat Roy er ook bij zal zijn, maar hij en zijn familie werden die avond nooit gezien.
Opeens werd Martijn geroepen dat hij zijn diploma mocht halen.
"Schat, je bent aan de beurt!" zei de moeder die naast hem zat.
Martijn kwam zitten aan tafel.
"Goh, Martijn. Wat vliegt de tijd toch hard. Zo kwam je binnen en nu ga je ons verlaten." zei de docent.
"Dames en heren, Martijn is een bijzondere leerling. Hij is één van de eerste die zonder de testen uit het derde jaar, alsnog naar het MBO kon gaan. Hij heeft ervoor moeten vechten, maar zijn doel is bereikt."
Martijn kreeg het grootste applaus van het publiek.
In de gang spraken Sarina en Martijn met elkaar voor de laatste keer.
"Je zult mij misschien nog haten, maar ik wil hierbij zeggen dat ik je echt heel veel succes wenst op het MBO. Het spijt mij echt van alles wat ik je heb aangedaan." zei Sarina.
"Laten we het gewoon maar vergeten, ik wens de relatie tussen jou en Ken het beste toe." zei Martijn.
Op dat moment kwam Charel aan en gaf Martijn een dikke knuffel.
"Ik ga jou zo vreselijk missen hier, wij hebben nooit ruzie gehad al die jaren." zei Charel.
"Wij maken samen nog een gezellig jaar, toch Charel?" vroeg Sarina.
Charel, die Sarina niet mocht in het begin, had nu ook eindelijk vrede met haar.
"Ja, Sarina. Wij maken nog een goed jaar mee."
"Waar is Ray?" vroeg Martijn.
"Hij is een beetje jaloers op je, laat hem maar..." zei Sarina.
Aan het eind ging iedereen naar huis. De moeder en Martijn liepen richting de uitgang. Ze gaf haar zoon nog een warme knuffel.
"Ik ben erg trots op je, lieverd. Je bent weer beter geworden en je straalt eindelijk weer eens na een lange tijd."
"En mijn droom is uitgekomen..." dacht Martijn.
Martijn keek buiten voor de laatste keer terug naar de middelbare school, wat een jaren, wat een tijd. Martijn werd zelfs een beetje emotioneel, en het klinkt heel gek: Maar ergens diep in zijn hart gaat hij zijn klasgenoten missen, vooral Charel. Roy echter nooit.
THE END.
------------------
Wat er daarna gebeurde:
Martijn begon op niveau 1, en bereikte uiteindelijk niveau 3 van het MBO tot met heden. Hij is voorzitter geweest van de studentenraad op het MBO en heeft veel leerlingen hiermee geholpen. De docenten waren verbaasd over hem, dat hij zo succes boekte.
Martijn heeft zijn verhaal dat hij noemde: "Vecht voor je recht." zijn ervaringen op het MBO al paar keer verteld.
Maar niemand weet echter de ECHTE oorzaak van zijn succes: Door zijn verleden is hij sterker geworden, ook al vecht hij soms nog met een laag zelfbeeld.
Voor alle slachtoffers van pesten:
Ten eerste ik ben geen held, het beste moet je uit jezelf halen. Ik heb alleen maar geluk gehad, ik weet dat er honderden andere zijn die het niet gehaald hebben en zelfmoord hebben gepleegd. Ik vind dat pesten gestopt moet worden, maar aan de andere kant: Ik ben er sterker uitgekomen, en jij kan dit ook. Door nooit op te geven, en voor altijd je dromen achterna gaan. Want er komt ooit een dag, dat jij weer gaat lachen.
PS: Ik heb een poll geopend, dat je kunt stemmen.
Ik wil hierbij alle lezers bedanken dat jullie mijn levensverhaal gevolgd hebben, het doet mij echt goed.
Ik hoop dat het de pesters tot na denken zou brengen, en de slachtoffers meer hoop te geven door mijn ervaringen te vertellen.