"Het spijt me..", fluistert Milly zachtjes. "Milly, je kon er niks aan doen. Het huis spookt", fluister ik. Mijn handen rusten op haar schouders. Ik ken Milly nauwelijks maar misschien kan ze aandacht wel gebruiken. Maar het lijkt niet echt tot haar door te dringen. "Ik wil mijn tas. NU", gilt Macy overstuur. "Macy, doe normaal!", roep ik boos en geef haar de kwaadste blik die ik heb. Ze schrikt er duidelijk van maar herstelt zich snel. Een gillend geluid nadert en houd een kamer verderop halt. Destiny. "Ik wil gewoon verdomme mijn tas!", krijst Macy. Is haar tas nou belangrijker dan een klasgenoot? Sommige meiden..

'Ryan Keynera.

Ik keek op naar Ryan. 'Ik kon er wel wat aan doen!' Beet ik.
'Als ik haar nou achterna was gegaan! Inplaats van als een halvegare op de grond liggen! Waarom moest ik uberhaupt vallen!' Ik kon mezelf natuurlijk alles verwijten. Ik kon ook zeggen dat als ik nou een paar jaartjes eerder was geboren dat ik de tweede wereldoorlog tegen had kunnen houden. Maar het had allemaal geen nut. Ik legde mijn hoofd tegen Ryan's schouder en begon zachtjes te huilen.

~Milly~

-Ik snap er echt geen reet meer van , dus typ ik maar ff wat dat zou kunnen -
Ik was meegegaan met de groep, en nu zijn we bij de plek. De plek waar Cherry werd vermoord door een vallend harnas ofzoiets. Ik kijk naar het levenloze lichaam van het meisje. Arm ding. Milly hield haar hand vast en huilde zo hard ze kon. Geroezemoes over, wie de volgende zou zijn, wat we nu moeten doen, galmt door de gangen.
''Weet je, als je dood gaat ben je hier tenminste weg, ik vind Mew en Cherry mazzelaars.'' Zeg ik zachtjes. Een meisje draait zich om en kijkt me aan. Heel lang. '' Aan de ene kant heb je gelijk....'' Zegt ze uiteindelijk. Ik zucht.

-Charlot-

"Destiny!" van schrik wil ik opstaan, maar kreunend van de pijn laat ik me weer vallen.
"Waar kom jij vandaan? Wij waren in de keuken en vonden daar een gat in de muur die uitkwam in de eetkamer maar toen ontdekte ene Ryan," ik zwijg even," een geheime gang en die moesten we zo nodig gaan ontdekken," ik zucht want als ik hier niet was geweest liepen we misschien in de tuin in plaats van dat we vast zaten in deze rotgang.
"En toen stortte boel in en konden we niet meer terug. Maar ik ben blij dat je er weer bent. Je hebt het vast al gehoord van Cherry..." Ik kijk haar met mijn grote bruine ogen aan en wacht op een reactie.

- Zane Trippleton'

'Mace, vind je je tas nu belangrijker dan dat ieder moment weer iemand dood kan gaan?' Lichtelijk geïrriteerd stoot ik Macy aan die nog steeds hopeloos op zoek is naar haar tas. 'Ja.' Bijt ze me toe. Ik haal mijn schouders op en loop richting de rest van de groep. Allemaal staan ze om het levenloze lichaam van Cherry terwijl Jade iets mompelt terwijl ze Cherry's hand vasthoud. Zuchtend loop ik weer terug naar de kamer waar we allemaal hebben liggen slapen en plof neer in een hoekje. Langzaam doezel ook ik weg in een diepe slaap.

-'x Ally

Ik wrijf met mijn hand over Milly's rug. Ik voel haar tranen door mijn shirt heen gaan en zich een natte vlek vormen in het stof. "Milly, dingen gebeuren nou eenmaal. Je kan er niks aan veranderen", sus ik. Ondertussen kijk ik naar Jade die nog steeds op de grond zit bij Cherry. Zodra ze me aankijkt geef ik haar een knipoog. Ik hoop dat ze snapt dat ik niks bedoel met Milly die op mijn schouder uit huilt. Ik probeer haar alleen te troosten. "Nu we toch zo in de rouw zijn, de meeste om Cherry en Macy om haar tas..", ik kijk naar Macy die door de kamer loopt op zoek naar haar mobiel.. "Wil ik jullie een jointje aanbieden. Of iets sterkers, ik heb het bij me. Wie wil?"

'Ryan Keynera.

Ik hoor Ryan iets vragen over een joint. Heb je hem ook weer. Maar hé, drugs kunnen verdovend werken en eigenlijk zouden we ze moeten bewaren als medicijnen mocht er echt iets ernstigs gebeuren. Mijn been is inmiddels opgehouden met bloeden en ook met Robyn been lijkt het beter te gaan, maar er kunnen nog zoveel valkuilen in dit huis schuilen.
"Ryan?" roep ik dan ook zo hard als ik kan en mijn stem galmt tegen de muren van de geheime gang.
"Wacht even met roken!" roep ik er daarna achteraan omdat tegen de tijd dat hij zal reageren er al vast eentje heeft opgestoken.

- Zane Trippleton'

Als Ally ook al gemeen wegloopt heb ik het gehad. "Nou okee, dan doe ik het zelf wel." Ik draai me om en probeer die stomme tas te vinden. "Klote tas, waar ben je?" vloek ik. Dan zie ik iets rozigs liggen. Is dat niet...En ja hoor! Ik heb mijn tas. "JONGENS IK HEB MIJN TAS WEEER!" schreeuw ik. Ik probeer hem te pakken, maar zie dan dat hij onder een steen ligt. "Ah godver." "IEMAND DIE MIJ WILT HELPEN? MIJN TAS ZIT VAST" Ik draai me om en zie dat Destiny er ook is. "Hee! We zijn compleet!" gil ik enthousiast. "Kom je daar nu pas achter?" Sterre rolt met haar ogen. "Hmmpff" ik maak een arrogant geluid en probeer mijn tas los te maken. "YES! MIJN TAAAAAAAAAAS IS TERUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUG!" gil ik zo hard mogelijk.

-Macy McCandy-

"Helpt het ook tegen de pijn?", vraag ik aan Ryan en hinkel naar hem toe. "Ik kan wel wat gebruiken." "Tuurlijk", antwoord Ryan en glimlacht. Hij pakt er een uit zijn jack. Op dat moment hoor ik Zane roepen : "Wacht even met roken!". Het klonk zacht ik weet niet of Ryan dat kon horen "Ryan wacht nog even met roken", zeg ik, om het te bevestigen. Achter ons hoor ik Macy roepen : "IK HEB MIJN TAS! YES! MIJN TAAAAAAAAAAAS IS TERUUUUUUUUUUUUUUUUG!". Ze kan ook aan niks anders denken dan haar tas.

~Sterre

-Sorry voor kortje stukje

Ik loop naar Zane toe, "Waarom moeten we wachten?", vraag ik en hurk bij Zane, Robyn en Destiny neer. "We moeten ze gebruiken als er iets ergs gebeurt. Het werkt immers verdovend. Er zullen nog veel valkuilen in dit huis zitten die we tegen zullen komen", vertelt Zane. Daar heeft hij wel gelijk in. Maar één jointje kan ik echt niet laten wachten. "Oké, ik bewaar de joints, maar nu wil ik er echt effe eentje", zeg ik en ga weer staan. "Bewaar ze goed. Zeg jij dit tegen de rest?", vraagt Zane nog. Ik knik en bied hem ook een joint aan, en daarna Robyn maar ze hoeven het niet. Dan loop ik terug naar de grote groep. "Sorry jongens, we bewaren mijn joints voor in noodgevallen", roep ik. Niet dat er echt iemand teleurgesteld is, behalve Sterre.

'Ryan Keynera.

v Lol, dan hebben we dubbele dosis snoep. Ik heb ook nog.

Ik dans met mijn tas, zo blij ben ik dat ik hem terug heb. Eens kijken of de spullen erin nog leven. Ik vind een kapot mobieltje, want het beeldschermpje is gebroken. Ik kan nog wel zien dat mijn moeder me 10 keer (what the fuck) heeft geprobeerd te bellen. Verder vind ik een geplet toilettasje die ondergesmeert zit met geplet make-up en een gebroken spiegeltje. En dan vind ik ineens...."OH MIJN GOODDD! JONGEENS IK HEB SNOEP IN MIJN TAS GEVONDEEEEEEEEEEEEEEHH!"

-Macy McCandy-

''OH MIJN GOD! JONGENS IK HEB SNOEP IN MIJN TAS GEVONDEN!'' galmt Macy's stem door het huis. Ik zucht en graai in mijn eigen zak. Wat ik eruit haal is een mobiel, die wonderbaarlijk genoeg ongedeerd is. Ik kijk naar de tijd, maar in plaats van cijfers staan er streepjes, alsof de tijd hier stil stond. Maar dan valt het me op dat ik bereik heb. Maar meteen als ik mijn mond open is het weer weg. Ik stop mijn mobiel in mijn zak en strompel richting Macy. Als ik er ben, vraag ik : ''Gaan we die tunnel nou nog ik of niet?'' Ik klink bozig.

-Charlot-

'Snoep.. Hmm', mompel ik. Ik zat in mijn eentje tegen de muur aan, wat afgezonderd. Er was weer iemand dood gegaan, Cherry ditmaal. Ik begin heviger te beven. 'Ik wil niet dood, ik wil niet dood', herhaal ik de hele tijd. Ik wieg mezelf heen en weer, 'ik word gek', mompel ik. Ik hoorde een stem, maar wist niet of het op mij gericht was.
'Ik ga dood... Ik ga dood', ditmaal herhaal ik dat de hele tijd.

~~~Sammy Jackson~~~

Ik snap dat we joints moeten bewaren maar ik had wel behoefte aan een. Ik kijk om me heen en zie Sammy trillen en hoor haar zeggen "Ik ga dood... Ik ga dood". Dus ik ga bij Sammy zitten en hoop haar te kalmeren. Ik ben zelf ook bang om dood te gaan. "Het komt wel goed, we gaan niet dood", probeer ik haar gerust te stellen. Terwijl ik niks kan beloven. Ik weet niet of we compleet zijn, Mew en Cherry waren allebei alleen. Ik vind het zo'n eng idee.

~Sterre
-inspiratie loos dus heel kort.

"Jongens, er is snoep heaa!" roep ik nogmaals. "We hebben eten." zeg ik om het duidelijker te maken. Blijkbaar dringt het nog steeds niet tot de rest door dus roep ik het nog maar een keer. "JONGENS IK HEB SNOEEP!" gil ik. Dan pas lijken ze het te beseffen. "Dus..wie wilt een snoepje?" vraag ik liefjes.

- Macy McCandy -
- ook geen inspi, maar ik hou van posten x3

Ik liep een beetje kwaad naar Macy af en stak mijn hand op.
' Als ik vraag om snoep hou jij je bek dan?' Vroeg ik. Beledigd keek Macy me aan.

~Milly~

Ik heb niet door dat Sterre naast me komt zittrn, wel heb ii door dat ik echt gek aan het worden ben. 'Een langzame, eenzaame en pijnlijke dood', fluister ik en sta op, 'we moeten hier weg', zeg ik en begin op de muur te bonken, 'help!', piep ik, maar zoals verwacht geen reactie. Verslagen zak ik op mij. Knieeën, langzaam bonk ik met mij. Hoofd op de muur terwijl ik glazig voor me uit staar. 'De dood is hief en wacht op ons', mompel ik geluidloos.

~~~Sammy Jackson~~~

"Jezus Milly, wat heb jij?" ik kijk haar kwaad aan en trek de zak snoep terug. "Bitch, jij mag geen snoep." Ik draai me om en biedt de zak aan iemand anders aan. "Iemand die eten wilt?" vraag ik. Niemand heeft blijkbaar interesse. Nou dan niet, denk ik boos. "Maar eh jongens," begin ik aarzelend, "Weet iemand waar Ally is?" Zonder op het antwoord te wachten schreeuw ik keihard: "ALLY WAAR ZIT JE?"

-Macy McCandy-

'Ik kan er niet tegen dat er net iemand dood is gegaan en dat jij je alleen druk maakt om dat stomme tasje van jou en je snoepjes. Ben je een klein kind ofzo?' Ik draaide me om en liep weg.
Toen ik dichterbij Cherry kwam voelde ik hoe er kippenvel over mijn rug trok.
Mijn kwade gevoel was weg en maakte zich weer plaats voor een golf van verdriet.

~Milly~

Ik zie Sammy op de grond zitten. Ik ga naast Sterre zitten en samen kijken we naar Sammy.''Eerst was ze alles en nu is ze niets. Arm meisje.'' Zeg ik. 'De dood is hier en wacht op ons.'mompelt ze heel zacht. ''Sammy, je gaat niet dood, niet nu.'' Probeert Sterre te zeggen. Ik verschuif me voor Sammy en staar haar aan.''Als je sterft, ben je verlost. Ben je weg uit dit huis.Op een betere plek. Of in de schaduw van het leven.'' Zeg ik dromerig. Sterre kijkt me aan. '''Dat meen je niet.'' zegt ze. Ik knik.''Het is toch niet zó erg? Eindelijk rust.'' ''Weet je, ik vind jou vaag, maar waarom weet ik niet.'' Zegt ze weer. '' Omdat ik zo open ben? ik niets te verbergen heb?'' ''Je verbergt wel wat, je achternaam!'' Ik slik.

-Charlot-