"Jongens stop!" roep ik en slaak een zucht. "Handig dit. Zo raken we weer iedereen kwijt!" "Ja. En we waren net weer bij elkaar." zegt Sammy. Ik ga op de grond zitten met mijn handen in m'n gezicht. "Waarom is iedereen nou altijd zo eigenwijs?" mompel ik geirriteerd. Maar dan spring ik op. "AAAAH!" Gil ik. "Wat nu weer?" zucht Ally geirriteerd, maar dan ziet ze het ook. "IEUW! EEN KAKKERLAK!" gilt ze vol afschuw.

-Macy McCandy-

Zane kwomt ons opeens voorbij rennen terwijl wij rustig terug lopen om te kijken wie er is gevallen. "Jade? Jade, ben je daar ergens?", horen we Zane roepen. Ik bal mijn vuist. Jay kijkt naar beneden en ziet mijn hand. Hij schijnt op mijn gezicht. "Hey, Ryan. Wat is er met jou aan de hand man? Ben je verliefd op dat meissie of zo?", grapt Jay en geeft me een duw. "Doe normaal joh", lach ik en duw hem tegen de muur. "Ryan is verliehiefd, Ryan is verliehiefd!", zingt hij.

'Ryan Keynera.

"Hé, Jade." Ik benader haar voorzichtig want ik weet dat ze niet zo dol is op contact met ons. Ik heb haar altijd fascineren gevonden, niet raar of afstotelijk, maar ik keek meer tegen haar op.
"We hebben een geheime gang gevonden en daar is de groep nu in, ik wilde zeker weten dat we je niet kwijt zouden raken maar," ik kijk naar het schouwspel op de keukenvloer, "ik zie dat je bezig bent. Ga je mee, of?" Ik bedwing mijn nieuwsgierigheid en glimlach vriendelijk naar het bloedmooie meisje.

- Zane Trippleton'

'IEW EEN KAKKERLAK'. Ik rol met mijn ogen, 'het is maar een kakkerlak, wat kan die je doen?', vraag ik en ik kijk naar Macy. 'eng zijn!', gilt ze. Ik zucht en schud mijn hoofd. 'Die beesjes doen je niks, jij kan ze eerder pijn doen dan jij hen', zucht ik.

~~~Sammy Jackson~~~
~Sorry voor het korte stuk~

"Ik ben hier!", Horen we een stem. "Zane heeft Jade gevonden", zegt Jay. Ryan kijkt geïrriteerd. Ik hoor voetstappen onze kant op komen. Ik kijk naar het einde van de gang en daar komen Jade en Zane aanlopen.
Jade loopt richting de meiden die gillen om een kakkerlak. "Rustig meiden!", roept ze en pakt de kakkerlak op. Er verschijnt een glimlach op Ryan's gezicht. "Fijn, nu zijn we weer compleet", zeg ik als Zane weer naast me komt lopen.

~Sterre

"Ik denk dat we beter even naar Jade kunnen luisteren," zeg ik zodra ik naast Sterre loop en zie dat ze gekalmeerd is, fijn dan kan ik ook weer een beetje met de anderen klooien. Ik kijk naar Jade die wat ongemakkelijk achter me staat en wacht tot ze begint te praten. De enige die ons misschien qua spirituele krachten uit kan weten te halen is Jade en de rest lijkt zich dat niet te beseffen. Sterre lijkt het er trouwens ook niet mee eens te zijn.
"Ja, dat doet er even niet toe," zucht ze en ik kijk haar streng aan.
"Jawel, Jade, zeg het maar."

- Zane Trippleton'

Ik bleef wachten in de gang. Meisjes die om een kakkerlak gillen, ik lach ze uit. Uiteindelijk kwam Zane toch weer met Jade aan en we liepen verder. Waarom zou er eigenlijk overal bloed liggen? Vraag ik me af. In mijn onoplettendheid kom ik met mijn hoofd tegen een ding. Ik hou mezelf in om niet te gaan vloeken. Ik blijf staan en zoek het ding waar ik tegen aan kwam. Ik kan niks vinden, en lig ondertussen al een beetje achter. Alleen sta ik in de gang, als ik een stem hoor echoën. Jade... Jade... Ik ren terug naar de groep en sta hijgend naar Jade te kijken. '' Jade... Ik... ik hoorde je naam.... door het huis....'' Hijg ik.

-Charlot-

Kreunend wordt ik wakker. Zachtjes maakte ik Jason en Chuck wakker.
"Jongens, we zijn de rest van de groep kwijt," fluister ik angstig.
"Dan gaan we ze zoeken," zegt Chuck.
We lopen de kamer uit.
"ZANE! STERRE! SAMMY! JADE... eeuh... hoe heten die anderen ook alweer? JAY! MACY!" gil ik terwijl we lopen.
"Jezus Robyn gil eens zachter mijn oren gaan eraan zo," zegt Jason.
"Anders kunnen ze ons niet horen," zeg ik eigenwijs en ga door met roepen. Plots horen we iets.
"HIER," horen we ergens en nog een paar stemmen. We rennen op het geluid af.
"Daar zijn jullie," roep ik blij als we de groep zijn.
"Waar waren jullie?" vraagt Zane.
"Eten zoeken" zegt Chuck.
"Iets gevonden?"
"Ja tuurlijk hebben ze iets gevonden in een eeuwen oud huis waar al minstens 400 jaar niemand is geweest," zegt Ally droog.
"We zijn iig weer bij elkaar," zegt Jason. Ik knik.
"We hebben een plan om te ontsnappen," vertelt Sterre.

~ Robyn

Er komt teveel informatie op me af en iedereen gooit roet in het eten door te praten, schreeuwen, vallen, gillen. Waarom laten ze Jade niet gewoon vertellen wat ze net aan mij heeft verteld toen ik de cirkel ontdekte? Echt, die klasgenoten van mij. Ik wind me zo op dat ik niet doorheb dat er een spijker uitsteekt in de gang en ik schaaf er flink langs op met mijn been. Ik voel iets warm langs mijn been naar beneden en sijpelen en schreeuw hard.
"AUW!" ik begin te vloeken en te doen en zak uiteindelijk door mijn benen, rol mijn broekspijp op en kijk naar de plaats delict.
"Jullie zullen zonder mij moeten gaan..." verzucht ik.

- Zane Trippleton'
Nu ben ik even weg (:

Dan wordt er orde geroepen.
"Luister even naar Jade, allemaal." Ik voel me wat ongemakkelijk nu alle ogen op mij gericht zijn. Een lichte blos verschijnt op mijn bijna witte huid.
"Het huis leeft," zeg ik, precies zoals ik dat eerder tegen Ryan heb gezegd. "En het wil wraak nemen. Niks mag vernield worden. Jullie behandelen dit huis als een stuk schroot. Het is geen wonder dat Mew gespiesd is. Het zal niet lang duren voordat de volgende aan de beurt is." Je kunt een speld horen vallen. De tieners kijken elkaar aan, vol verbazing en angst. Of toch...
"Help, zometeen komen de kaboutertjes ons nog opeten!" gilt Sterre overdreven. Ze kijkt me vol woede aan. "Je wilt ons alleen maar bang maken met die spookverhaaltjes van jou, Jade. Sprookjes zijn het. We komen dit huis wel uit, zonder jouw "hulp"." Op het laatst stak ze twee vingers op met beide handen en boog ze alsof het haakjes waren.
Plotseling komt Charlot aanstormen.
"Jade, ik hoorde je naam door het hele huis," hijgt ze.
"Dan weet ik wat me te doen staat," antwoord ik.

- Jade

"Dan weet ik wat me te doen staat", antwoord Jade. Ik kijk haar aan, wat bedoelt ze? Sterre heeft blijkbaar ook geen respect voor Jade, die loopt alleen maar achter Zane aan. Op dat moment zakt Zane ook nog eens op de grond. "Zane!", roept Sterre en zakt bij hem neer, natuurlijk. Al snel komen er nog een paar meiden om hem heen zitten. Hij is wel geliefd zeg.. "Jade.. Wat ga je doen?", vraag ik. Ze wil weglopen. "Ik moet terug. Naar de keuken!", antwoord ze en loopt stug door. "Jade wacht!", roep ik. "Wat.. ?", vraagt ze als ze zich omdraait.

'Ryan Keynera.

"Wat de fock is Jade aan het doen," mompel ik terwijl ik half naar haar verhaal luister en haar dan zie weg lopen.
Dan zakt Zane ineens in elkaar. Er stroomt bloed uit zijn been. Snel ren ik er naar toe en kniel naast hem neer.
"Wat heb je gedaan?"
"Spijker," zucht hij. Er zit een flinke scheur in zijn been. Ik doe mijn blouse uit maar Zane onderbreekt me.
"Hoeft niet!"
Ik twijfel. Het is een hele dure blouse... Nee, ik kan Zane niet dood laten bloeden. Ik zucht en knoop mijn blouse om zijn wond. Al snel kleurt hij rood. Mijn mooie blouseje. Wat een rothuis is dit.
"Zo beter?"
Hij knikt. Ik sta op en besef dat mijn schoenen nog in de bieb liggen. Shoot. Ik loop naar Jason.
"Mijn schoenen liggen nog in de bieb!"
"Kneus! We kunnen ze niet ophalen dan raken we de groep kwijt."
"DIE SCHOENEN ZIJN VAN CHANEL VERDOMME IK GA ZE HALEN!" val ik uit. Ik wil niet dat een of andere geest met mijn schoenen vandoor gaat. Jason zucht.
"Robyn dat kan niet."
"Dat kan wel!"
"En dan? De groep kwijtraken en verdwalen en dood gaan voor een paar stomme schoenen?"
Het. Zijn. Geen. Stomme. Schoenen.
Maar ik hou me in en zucht.
"Ik kan toch moeilijk op mijn dunne sokjes blijven rondlopen?"
"Gewoon wachten tot er weer iemand dood gaat dan kan je die schoenen aan," grapt Chuck.
"Nou Chuck, val in een gat en sterf. Dan kan ik je schoenen hebben," brom ik. Hij lacht.
Er zit blijkbaar niets anders op dan op mijn sokken blijven lopen. Extra uitkijken dus.

~ Robyn

Laatmaar.

"Ik denk dat ik onrust veroorzaakt heb omdat ik het ritueel niet heb afgemaakt," hijg ik. "Ik moet het snel afmaken."
"Wat voor ritueel?"
"Om de geesten te waarschuwen voor ons. Wie weet zullen ze dan redelijker zijn."
"Ze hebben Mew al vermoord!"
"Nee, dat hebben de geesten niet gedaan. Dat was enkel een middel om pottenkijkers buiten te houden."
Ik draai me om om mijn tocht naar de keuken voort te zetten, maar Ryan pakt gauw mijn hand.
"Ik ga met je mee."
Ik schrik van zijn woorden. Is hij gek geworden?
"Dat kan niet. Je zult mee moeten doen met het ritueel of je kunt vervloekt worden. Je kunt niet zomaar in de kamer blijven staan."
"Dan doe ik wel mee."
"Goed dan," zucht ik. "Maar we moeten nu echt opschieten."
Als een stelletje hazewinfhonden rennen we naar de keuken, waar de kaarsen eenzaam op hun plek staan. Ik steek ze weer aan en snijd weer in mijn vinger, laat het bloed op het schoteltje druppen en leg een nieuwe haar erbij.
"Nu jij."

- Jade

Ik laat me mesleuren door Cherry. 'Jezus Cherry loop langzamer.' Snauwde ik.
Cherry rende alleen maar harder. 'Ik voelde hoe de veters van mijn hoge laarzen langzaam los gingen.'
'Cherry ik flikker zometeen op de grond.'
Cherry liep een beetje langzamer maar ze rende nog steeds.
'Ik val zometeen domme trut!' Snauwde ik. Ik was al eens een stuk tand kwijtgeraakt doordat ik op straat keihard was gevallen. Ik keek naar beneden en zag de lange gele veter van mijn laars over de grond zwiepen. Aan de andere kant zaten de zwarte en de witte nog vast.
Ineens trok Cherry aan mijn arm. Ik was langzamer gaan lopen.
Ik herkende de halletjes weer. Er klonken stemmen. Cherry hoorde het ook en ze begon nog sneller te rennen. Ik keek weer naar beneden en zag mijn veter onder mijn zool vastkomen. Ik viel voorover en mijn gezicht knalde tegen het harde hout van de grond aan. Cherry liep door. Wat ging dat kind doen? Ik kneep mijn ogen dicht en legde mijn hand voor mijn mond. Er stroomde helderrood bloed uit. Ineens hoorde ik de voetstappen van iemand.

~Milly~

Ik help Zane overeind. "Ja en nu? nu zijn Ryan en Jade weer weg", zegt Robyn ongerust. "We moeten eerst zorgen dat Zane weer mee kan lopen", zeg ik. "Steun maar op onze schouders", voeg ik eraan toe. "Zullen we door gaan? Ryan is bij Jade die weet wel wat ze doet", stelt Zane voor. "Ja, laten we door gaan", zegt Ally enthousiast. Iedereen gaat staan en we volgen Jay met zijn iPhone.

~sterre

Ik neem het mes van haar over. "Moet dat echt?", vraag ik. Ze knikt. "Doe nou maar", zegt ze. Met een pijnlijk gezicht laat ik het mes over mijn vinger glijden. Meteen begint er bloed uit te stromen. "En trek een haar uit je hoofd", fluistert ze. Ik leg het mes neer en trek een aantal haren uit mijn hoofd. Ik hou mijn vinger boven het schoteltje. "Je haar erbij", zegt ze en ik laat mijn haren in het bloed vallen bij haar glanzende blonde haar. "Strek je armen uit en sluit je ogen. Het enige wat je moet doen is mij na zeggen", fluistert ze. Het is dat ik het voor haar over heb, maar wat is dit raar om te doen.

'Ryan Keynera.

Samen met Sterre ondersteun ik Zane. Met mijn vrije hand hou ik ook mijn mobiel vast voor licht, maar gericht op mijn voeten omdat ik nog steeds geen schoenen heb.
"Waar zijn je schoenen?" vraagt Sterre verbaasd.
"Die heb ik in de bibliotheek laten liggen," zucht ik.
"Ohw," zei Sterre en het gesprek was dood. We kwamen bij een paar deuren.
"Welke deur?"

~ Robyn

Wat een HEISHA. met beide handen wrijf ik over mijn slapen, een trucje dat ik van m'n vader leerde wanneer m'n moeder weer eens tegen hem uitvloog. Terwijl ik tegen de deur leun kijk ik toe hoe mijn klasgenoten als gekken door het huis lopen. Hoorde ik daar iets over een ontsnappingsplan ? Ik slikte, frisse lucht zou me inderdaad goed doen...
Robyn komt naast me tegen de deur leunen "Gaat het een beetje?" ik kijk op en antwoord niet. "Je hoeft niet zo bot te doen hoor" ze zucht en staat recht. Achter me hoor ik iets kraken, maar net wanneer ik me terug recht wil zetten slaagt de deur naar achteren, en ik die met mijn volle gewicht ertegen zat te leunen viel, natuurlijk mee op de vloer. Ik vloek binnensmonds en sta met schaamrode kaken op. Achter me hoor ik het zachte gegiechel van Robyn die mijn val blijkbaar heeft gevolgd. Wat haat ik het hier!

-Chuck-

"Misschien kunnen we beter wachten tot Ryan en Jade terug zijn, voordat we door een deur gaan." stel ik voor. "Want straks zijn we ze al helemaal kwijt en dan kunnen we misschien even rusten. Ik denk namelijk dat we Jade nodig hebben. Niet dat ik in die geesten-onzin geloof, maar je weet maar nooit. Dit huis is al vreemd." Ally kijkt mij raar aan. "Nee he, Macy, begin jij nou ook al? Serieus, wat heeft iedereen hier." Ik rol met m'n ogen. "Als jij dood wilt moet je vooral zo doorgaan." Zeg ik maar en ik draai me om.

-Macy McCandy-