7.2 Saved by Lee

Lee stond voor de spiegel. Op de een of andere manier voelde ze zich heel vervelend. Ze durfde niet te klagen bij haar medebewoners, dat zou ook niet mogen. Ze was net goede vriendinnen geworden met Lilly en Femke en kon het met de meeste andere bewoners ook goed vinden. Het publiek liet haar ook nog eens elke week door naar de volgende week, dus alles liep op rolletjes.

'Je bent een natuurtalent,' zei Joe tegen Lilly die hard haar best deed om wat vissen uit de vijver te vissen. 'Vroeger viste ik altijd met m'n vader,' zei Lilly. Joe wist niet zo goed wat hij moest zeggen, hij wist dat Lilly's vader overleed toen zij veertien jaar oud was. 'Ja!' riep Lilly ineens en ze trok de hengel uit het water. Ze keek zuur, het aas was van het haakje en de vis was er vandoor..

Uit de kamer kwam een hard lachend geluid van Jayden en Femke. 'Doe normaal!' riep Femke. 'Dat heb je toch niet echt gedaan?' 'Ja, echt wel!' riep hij en hij gierde het uit net als Femke. 'Beste bewoners,' hoorden ze toen ineens de Stem zeggen, 'willen jullie nu naar de eliminatiekamer komen?'
Ze liepen naar de eliminatiekamer en zagen dat de rest er ook al aan kwam lopen.
'Gisteravond kreeg ik een bericht van Lee..'
'Ik wil graag..'
'Ze gaat jullie nu zelf vertellen, wat ze mij gister vertelde,' zei de Stem.

Lee ging voor de groep staan. 'Hallo lieve medebewoners,' begon ze zenuwachtig, 'ik zit hier de laatste tijd niet zo lekker in m'n vel. Begrijp me niet verkeerd, ik heb hier hele leuke mensen ontmoet en ook nieuwe vrienden gemaakt, maar voor mij voelt het niet goed om hier te zijn. Ik had eigenlijk besloten nog één eliminatieronde te wachten, maar op deze manier bespaar ik jullie de spanning voor de verassing van morgen en dat lijkt me beter voor iedereen.' Lee kreeg een traan in haar ooghoek. 'Ik verlaat vanavond de Gouden Kooi.'

'Nee,' zeiden Lilly en Femke tegelijk. 'Ik wil helemaal niet dat je gaat,' zei Femke. 'Het is fijn dat je ons die verassing bespaart, maar ik heb liever duizend vervelende verassingen dan dat jij nu gaat, hoor, Lee!' zei Lilly. 'Ik ga echt,' zei Lee, 'ik mis thuis en ik doe er echt goed aan om te gaan.' Tevreden keek Lee haar medebewoners aan en knikte. 'Het is beter zo.'