^ yeaah, jij houd tenminste het echt bij, niet zoals emm'z

^ wie is emm'z??

wel een heel leuk dagboek

^
Emma, Nako
En bedankt.

Ik ben helemaal vergeten om nog wat foto's te nemen
Ik zal proberen het weekend te uppen

yippie, 't is bijna weekend, dus ook binnenkort een nieuwe up ;D

xBbyTiinaa schreef:^ yeaah, jij houd tenminste het echt bij, niet zoals emm'z

Waarom betrek je mij er nou bij
Ik werk hard hoor :3

Nako schreef:

xBbyTiinaa schreef:^ yeaah, jij houd tenminste het echt bij, niet zoals emm'z

Waarom betrek je mij er nou bij
Ik werk hard hoor :3

geen idee
maar 't is waar hoor

wanneer komt up??

Kweenie ;S

Ik zal proberen deze week, maar heb het nogal druk. Ik zal kijken of er zo nog een kleine kan komen.
Maar die zal dan ong. 4 plaatjes lang zijn ;$

Update 10
Sorry dat de kleding + haar niet kloppen ;$

De volgende dag werd ik gewekt door Mike, ruw schudde hij aan mijn arm, het had me verbaast dat ik er geen blauwe plekken van zou krijgen.
"May! Wakker worden!", had Mike in mijn oor gesist, ik had gekreund en heb weg geduwd, mijn hand had zijn been geraakt, en het had geleken alsof ik hem streelde. "Donder op", siste ik, zodat het 'leek' alsof ik het niet meende, al moest ik wel toegeven dat hij gespierde benen had. "May! Kom op hé! Vandaag is de eerste dag", ik verstijf en schiet overeind, Mike kijkt me grinnikend aan, "da's nu een leuke reactie", het gegrinnik ging over in de slappe lach. Ik staarde Mike woest aan, wat blijkbaar nog grappiger was, "Mike! Houd je mond jij!", gromde ik boos, ik stond op, en stampte langs Mike. Ik was nog niet eens langs hem, of ik voelde hoe zijn hand over mijn arm gleed, "niet boos worden May", fluisterde hij met een suikerzoete stem. Ik schudde woest mijn hoofd, om alles op een rijtje te krijgen, en trok mijn hand weg. "Houd op!", het was niet mijn bedoeling, maar mijn stem klonk gekweld.
Mike zei niks maar staarde me alleen aan.
~~

Ik schoof wat heen en weer op mijn stoel, Mike zat schuin achter me, naast hem zat een meisje dat ik niet kende, en naast mij zat.. Ik keek opzij.. Ik zag niemand.. Plots ging de deur open, ik hield geschokt mijn adem in, Xander kwam binnen lopen, en nam plaatst, naast mij! Ik had grote moeite om niet te gaan hyper ventileren. "Jij bent zeker die nieuwe", klonk plots zijn stem, aarzelend draaide ik mijn hoofd naar hem toe, en glimlachte waterig, "ja, ik ben 'de nieuwe", Xander grijnsde, "aangenaam kennis te maken, ik ben Xander, Xander Russl, en jij?", hij keek me aan met brandende nieuwsgierigheid, ik glimlachte weer, in zijn ogen leek ik een spoortje herkenning te vinden. Ik deed mijn mond open om te antwoordde, maar Mike was me voor, "deze dame hier? Je bent toch niks van plan hé, meneert R.S.L", Xander zuchtte en rolde met zijn ogen, "wat is haar naam dan?", ditmaal keek hij naar Mike, "Daniële Jackson, maar ze wordt liever 'Davy' genoemd", oké mijn naam was dus Daniële Jackson.
Het gekibbel tussen Xander en Mike werd onderbroken toen de leraar binnen kwam.

Hij zwaaide naar me, "hallo, jij bent zeker Daniële?", de man glimlachte, ik glimlachte aarzelend terug, "ik ben je leraar Nederlands, meneer Dünker, zou je je even voor willen stellen aan de klas?", ik slikte een brok weg in mijn keel en stond op, "ja meneer", fluisterde ik schoor.
Ik ging voor de klas staan. Meneer Dünker klapte in zijn handen, het meisje met de blonde haren bleef door ratelen, "Cathy! Stil!", riep meneer Dünker, Cathy draaide zich verveeld om en staarde naar ons, ik slikte, kon ik nu maar door de grond zakken!
"Beste leerlingen", het begon al goed, "dit is onze nieuwe leerlinge, Daniële Jackson", er werd wat gegrinnikt, "ehh hallo", bracht ik aarzelend. Ik glimlachte even. Meneer Dünker gebaarde naar mijn stoel. Snel ging ik zitten.


De hele dag ging het zo door, tot in de pauze Xander naar me toe kwam, "hoi Davy", grijnsde hij naar me, "weet je, je komt me bekend voor", Xander glimlachte en hield zijn hoofd schuin. Mijn hart reageerde daarop en ik bloosde, "dat kan niet waar zijn", fluisterde Xander, zijn ogen werden zo groot als schoteltjes.

oeehw, me likes very much :'D
awesomeness <3

V ja toch

^
Zekerss ;D

Bedankt ;$

Nieuwe fan in the house

Haha, leuk ;D

Iig, ik ben bezig met een update
Deze zal vandaag nog komen

Update 11

Voordat Xander nog iets zei, begon mijn hoofd te tollen en werd licht. Ik probeerde me ergens aan vast te grijpen, maar ik kreeg geen houvast. Ik maaide wat met mijn armen rond, totdat ik op de grond viel.
Mijn hoofd knalde hard tegen de muur. "Auww", kreunde ik, de pijn was ondragelijk. Ik probeerde overeind te krabbelen, "blijf zitten", zei Xander snel.

Hij bekeek snel mijn achterhoofd, "niks aan de hand", zuchtte hij, het leek opgelucht.
"May? Gaat het?", toen Xander mijn naam uitsprak bloosde ik, "ik ga al weg", fluisterde ik schoor. Tranen brandden achter mijn ogen, "het spijt me zo erg", fluisterde ik erachter aan, ik probeerde overeind te krabbelen, maar Xander duwde me weer terug, "May", fluisterde hij, en hij streek wat haar uit mijn gezicht, nu liepen de tranen over mijn wangen, "Xander", fluisterde ik, "vergeef je me? Nu? Zomaar?", mijn stem verstikte.


Plots trok Xander me overeind, en, en hij kuste me, innig, ik verwachtte het niet, helemaal niet, maar ik liet het wel toe, ik wilde niet anders, en ik kon niet anders.
Xander
Zijn naam bleef maar door mijn hoofd spoken.
Xander
Zijn handen streken liefdevol over mijn rug.
Xander
Zijn naam, zijn naam, mijn liefde, mijn liefde.
Xander
Ja, ja dat is Xander, voor nu en voor altijd.

Langzaam trok hij zijn lippen van die van mij, toen pakte hij mijn handen en wiegde ze heen en weer. Hij glimlachte, en prevelde wat dingen, ik verstond ze niet. "Wat zeg je allemaal?", fluisterde ik glimlachend, "dat ik van je hou, en je nooit, maar dan ook nooit, meer kwijt wil", fluisterde hij terug, mijn hart sloeg op hol, en mijn ogen vulde zich opnieuw met tranen,
niet huilen nu. Niet nu.
"Oo Xander", er liepen wat tranen over mijn wangen, van geluk ditmaal.
"Ik houd van je, May", fluisterde hij, en hij streek de tranen van mijn wangen.
"Ik ook van jou", zachtjes drukte Xander zijn lippen op die van mij, en ookal was het voor even, het leek een eeuwigheid.
Helaas werd ons moment verstoord.
"Ik wist dat het goed zou komen!", ik loerde over Xander's schouder en zag Mike staan, met een grijns op zijn gezicht, "bedankt", zuchtte ik, en ik glimlachte.
Mike bleef maar grijnzen, ik rolde met mijn ogen, "moet je je pruik gedoe ding niet af doen, of wat dan ook, en die make-up niet weg werken? Dan kom je zeker op het plaatje bij Xander", Mike knipoogde, ik giechelde, "ik ben zo terug", fluisterde ik Xander's oor, en stoof langs hem. Naar het meiden toilet.

Toen ik terug kwam, zag ik Xander's mond open vallen, ik bloosde, maar liep vrolijk verder. Mijn haar krulde, en de make-up was weg. Ik glimlachte liefdevol naar Xander, ik zag Mike er wat alleen bij staan. Om hem zal ik me zo zorgen maken, bedacht ik.

Xander begroette me openlijk.
"Niks kan ons meer uitelkaar drijven", fluisterde hij terwijl hij me in mijn armen nam.
"Niks", fluisterde ik. Xander en ik staarde elkaar glimlachend aan.
"Niks hé?", klonk een stem, ik draaide mijn hoofd, en Xander trok me geschrokken tegen zich aan.
"Stefanie", fluisterde hij schoor.
"Xander, hoe durf je, je eigen", het meisje kokhalsde, "je eigen donor!"
Xander slikte, hoorbaar. Plots leek alsof de aarde voor mij begon te tollen, er drukte wat zwaar op me.
"May!", het was Xander's stem, en het laatste wat ik toen hoorde, en daarna werd het zwart en stil om me heen.

Leuk!

Heel leuk!
Had de vorige update gemist, net even gelezen. Erg leuk!

Dank jullie <3

Leuk verhaal. Ik heb hem nu helemaal gelezen.

Update!

^
Haha, precies toen ik dacht berichtje las, was ik bezig met een update

Update 12
Door Xander

Ik begreep het niet, maar ook weer wel. Sinds May en ik elkaar kende, was er al ophef, we waren verliefd, en nu nog steeds. Ze doen er altijd alles aan om ons tegen te houden, maar dat is onmogelijk!
Ik slikte hevig en wendde me tot het meisje, "waarom?"
"Het hoort niet", siste ze tegen me, "waarom niet!", mijn stem sloeg over van pijn en verdriet.
Het meisje gromde, Mike stortte zich op haar, en ik wendde me tot de slapende? Ik hoopte dat ze sliep, mijn May, ik voelde de tranen prikken.

Nog voordat ik bij May neerknielde, was Mike al terug, ik keek me aan met een was-zo-makkelijk-die-is-er-niet-meer-blik.
Ik verborg mijn gezicht in mijn handen en zakte door mijn knieën, mijn kleine May, mijn May. Ik was zo zo bang dat ze het niet overleefde.
Ik wierp een blik naar Mike, hij wist hoe het was een donor te verliezen van wie je hielt, het gebeurde hem te vaak.
"May", fluisterde ik en streek wat haar weg, haar borstkas ging traag op¨en neer. Haar ogen bleven gesloten.

Ik haalde diep adem en schoof mijn armen onder May door, ik tilde haar op, drukte een kus op haar haar en stoof naar mijn kamer.

5 dagen laten, nog steeds door Xander

Ik beet op mijn lip, May had nog steeds niet meer leven vertoond als de afgelopen dagen. Daarom schrok ik ook toen ze plots kreunde en overeind kwam, ze schudde haar hoofd ruw heen en weer.

"Waar ben ik?", klonk haar suikerzoete stem. Ik voelde dat er wat tranen over mijn wangen liepen, van geluk. "Hier lieverd, op mijn kamer", fluisterde ik schoor, May keek me aan.

Snel daarna keek ze weg, en schoof haar benen onder haar, "nee!", fluisterde ik, zachtjes duwde ik haar terug.

Ze staarde me aan met slaperige ogen, "ga maar slapen", fluisterde ik, mijn hand streek langs haar wang, ik leunde naar voren en drukte een kus op haar voorhoofd, "ga slapen", prevelde ik en trok haar in mijn armen, May mompelde wat, haar handen grepen mijn shirt vast en bolde zich tot vuisten, ze drukte zich dicht tegen me aan en viel in slaap.
Het zag er geruststellend uit, maar het was niet zo.
Er is veel gevaar, en het vervelendste was, May wist het niet, en het was afgrijselijk, ik wou haar niet kwijt.
Wat binnenkort kwam was een opruiming, een opruiming van donor, precies voor een relatie als May en ik hebben. Ik sloot mijn ogen en probeerde een plek te zoeken in mijn hoofd, waar May zich kon verstoppen.
In Parijs?
In Tokyo?
In Amsterdam?
In in....
Ik verborg mijn gezicht in May's haar en begon te huilen.