Sims Nieuws

Sims Nieuws Forum

Je kunt gewoon niet zonder!

Plaats reactie

202 berichten • Pagina 6 van 11

Gebruikersavatar
Spiderlady
Gentherapeut Gentherapeut
Berichten:
1760
Lid geworden op:
zo 22 nov 2009, 00:00

Re: Spider@work (update 16/02/2011)

Ja, ik was zwanger, reeds een aantal maanden, maar ik wist het erg goed verborgen te houden door het dragen van wat ruimere kleding. Ik wilde namelijk niet dat Harry er te vroeg achter zou komen want ik wist niet hoe hij er op zou reageren...daar stond ik dan, niet wetend wat te doen, totdat de norse stem van Simon me wakker schudde. Door het luikje in de deur zei hij mij dat ik nu maar aan de slag moest gaan, er lagen opdrachten op mijn bureau die ik kon doen. En of het tegen 12:00 uur de volgende dag klaar kon zijn...en wee je gebeente als het niet af is wijffie!, ik wilde er nog iets tegen in brengen, maar besloot dat het wellicht beter was om me stil te houden...die mond en sterke wil van mij hadden me al vaker in moeilijkheden gebracht...
Met een diepe zucht nam ik plaats aan het bureau en keek naar mijn opdrachten. Ze waren niet al te moeilijk uit te voeren, maar het waren er zo veel! En het materiaal waar ik mee moest werken, de machine was oud en roestig, de naalden waren krom en het garen was broos geworden.
Ik heb die heel nacht doorgewerkt en tegen de ochtend moet ik in slaap gevallen zijn. de exacte tijd weet ik niet meer, ik zag geen daglicht en ik had geen klok. Door een harde bons op de deur schrok ik wakker.
ETEN!. ik liep duizelig naar de deur en het luikje ging open. Ik kreeg een kom en 1 schep grijze smurrie wat pap moest voorstellen. Jak...waarvan was dat gemaakt..ughh..maar ik at het op, ik had honger en mijn baby had voeding nodig.
Snel werkte ik door om de laatste opdrachten af te krijgen. Al snel kwam Simon langs om het werk op te halen. Hmm, heel goed, valt me niets van je tegen, Harry had dus gelijk over je..Ik heb hier weer een aantal opdrachten. Stel me niet teleur eh, zei hij terwijl hij mijn wang streelde...heheh...Snel zette ik een stap achteruit en ik keek hem aan met de meest smerige blik die ik had, maar hij vond he alleen maar amusant..Doorwerken kreng, mijn rijke klanten wachten op hun kleren! haha! Bang! de deur viel weer in het slot en Simon liep lachend weg.

Waar was ik toch in beland?? Ik ging snel weer verder met mijn werk, ik wilde graag wat kunnen slapen deze nacht...na een paar uur kwam het avondeten, waterige soep en droog brood...was dit de gevangenis? Wat had ik dan misdaan?...
Zo ging het een aantal maanden en ik werd op veel plaatsen steeds dunner, maar mijn buik werd dikker...Dit was die smeerlap van een Simon natuurlijk ook opgevallen en op een gegeven moment sprak hij mij hierop aan.
Zeg eens dametje...waarom wordt jij zo dik eh? steel je voedsel ofzo, zou mij niets verbazen..
Ik flipte...ben je nou echt zo dom!? ik ben zwanger vetklep!
Afbeelding
WAT! en hoe noemde je mij?? maar zwanger? dat kan hier niet! zorg ervoor dat je er van afkomt of anders..
Ja wat anders?, schreeuwde ik. Ik ben al bijna klaar met mijn zwangerschap, de baby kan binnen een paar weken komen, wat wil je dat ik er aan doe? Jullie hebben mij hier opgesloten!.
Simon keek me witheet van woede aan en zei toen:
goed...je mag het kind houden, ik zorg zelfs voor een slaapplek voor dat mormel van je, maar hoe je het krijgt en of je het overleefd, interesseert me niet, is dat duidelijk!? en laat je werk er niet onder lijden...Oh en voor die belediging van mij krijg je vanavond geen eten. bam!, dat was de deur...

de zwangerschap liet inderdaad niet lang op zich wachten, de weeën kwamen snel en ik kon onmogelijk mijn werk doen. Ik ging op mijn matrasje liggen en had geen idee hoe verder... ik had veel pijn en mijn geschreeuw bleef niet onopgemerkt. de deur ging open en daar stond een vrouw met achter haar Simon. Hier is ze, haal dat kind en verdwijn dan weer. Simon verdween en de vrouw haalde snel wat doeken uit haar tas. Ik vroeg of ze een zuster of vroedvrouw was, maar ze zweeg. Ze hielp me goed met de bevalling en toonde mij alleen een glimlach toen ze mijn zoon in mijn armen legde. Ik was bij de aanblik van Marcus, gelijk alle pijn vergeten...hij was volmaakt, ondanks alle problemen waarin zijn moeder zich bevond. De vrouw had mijn "cel" verlaten toen ik even niet oplette, maar ze had mij geholpen en ik was haar dankbaar. Even later kwam Simon binnen met een oude kinderwagen, vol met roest en ontzettend vies, maar nog wel bruikbaar.
Zo..kadootje van de zaak...oh en vergeet je de opdrachten niet af te maken en zorg ervoor dat dat mormel zich stil houdt eh?! ..

Dat mormel, mijn Marcus was gelukkig een stille baby, alsof hij het wist.
Ik had van nog een paar restjes stof wat kleertjes en een dekentje voor hem gemaakt, het was niet veel, maar koud zou hij het niet krijgen.

Afbeelding

Laatst gewijzigd door Spiderlady op za 02 apr 2011, 13:45, 2 keer totaal gewijzigd.

Gebruikersavatar
Spiderlady
Gentherapeut Gentherapeut
Berichten:
1760
Lid geworden op:
zo 22 nov 2009, 00:00

Re: Spider@work (update 19/06/2011)

Wonder boven wonder gingen de eerste weken na de zwangerschap goed. Ik had geen complicaties en Marcus leek genoeg te hebben aan het beetje melk wat ik hem kon geven.
Simon liet me meer met rust nu ik een kind had, geen handtastelijk gedoe in ieder geval meer..
.
Nou, schiet eens op met je werk! de klanten hebben geen zin meer om nog langer te wachten!
Zijn stem was toegeknepen en zenuwachtig, hij veegde een paar zweetdruppels van zijn gezicht met een smerige kreukelige zakdoek terwijl hij dat zij. Iets leek hem dwars te zitten en even wilde ik vragen wat het was, maar ik besloot dat het beter was om dat niet te doen.

Diezelfde nacht werd ik opgeschrikt door gerommel en harde stemmen op de gang.
Ik hoorde Simon een paar verwensingen doen tegenover iemand en even dacht ik Harry te zien, Harry...eens mijn geliefde en de vader van mijn kind...zou hij het weten? Nee, ik zal het hem niet vertellen en Marcus ook niet, nooit!.
Ik opende het luikje en zag Simon in gevecht met iemand en hoorde:

In naam der wet staat u onder arrest voor illegale wapenhandel, jeneverstokerij en slavernij! U heeft het recht te zwijgen, alles wat u zegt.....
Afbeelding

Ik kon het niet geloven! was dit een droom? ik kneep mezelf, au! Nee het was echt waar, het was de politie. Simon had net een gevecht verloren van één van mijn "helden" en werd in de boeien geslagen, Harry stond reeds geboeid bij een paar andere agenten. plots hoorde ik het geluid van het slot van mijn deur, daar stond ik in de deuropening van mijn cel, verdwaasd van wat ik net gezien had maar tegelijk euforisch en met tranen van geluk in mijn ogen.
maar hoe... wie..? Plots zag ik in mijn ooghoeken de vage schim van de vroedvrouw, ze knikte naar me en voordat ik iets tegen haar kon zeggen was ze verdwenen, zou zij de politie hebben ingelicht? Het moest haast wel.

Komt u maar mevrouw, wees maar niet bang. zei een vriendelijke mannenstem tegen mij.
Ik keek recht in de zachte ogen van de man die zojuist nog gevochten had met Simon.
Henk Varens is de naam, prettig kennis met u te maken. T-t-tara stotterde ik. Stotterde ik? Dat was ongewoon voor mij, maar ik leek wel betoverd door Henk zijn ogen.
1 momentje, mijn zoontje moet ook mee. Henk knikte en wachtte geduldig. Op de gang gekomen zag ik een aantal andere vrouwen staan, uitgemergeld, holle ogen en bleek door het gebrek aan zonlicht. Ik schrok, oh nee! zou ik er zelf ook zo uitzien?...

Zijn dit alle vrouwen? Dames, als u zo vriendelijk wilt zijn om ons te volgen, wij brengen u weer veilig naar uw huis en uw familie. Ik hoorde een zucht van opluchting en opgewonden geluidjes van de andere vrouwen komen. Maar familie? huis? mijn familie had ik al in geen jaren meer gezien en een huis had ik niet meer, ik had alles opgegeven destijds voor Harry..
Ahh...frisse lucht, we waren eindelijk buiten, wat een verademing.

Mevrouwtje? ik schrok op uit mijn gedachten en keek Henk aan. J-j-ja? stamelde ik...
Henk lachtte vriendelijk en vroeg: waar woont u? Ik was even stil en zei: nergens...ik heb geen huis meer..Harry was eens mijn geliefde totdat hij mij weggaf aan Simon om hier te "wonen"...
Henk was even stil.
Tara was het toch? ik knikte. Ik heb een groot huis, je mag voorlopig wel bij mij wonen met je zoontje als je dat geen bezwaar vind? Ik keek hem met grote ogen aan en zei dat ik het helemaal niet erg vond en bedankte hem wel een keer of twintig op weg naar zijn huis.
Gebruikersavatar
Spiderlady
Gentherapeut Gentherapeut
Berichten:
1760
Lid geworden op:
zo 22 nov 2009, 00:00

Re: Een elf en zijn verhaal(drama)(update 29/06/2011)

-Stilte-

Ahm, Tara? is alles in orde, vraag ik beleefd.

Huh? oh eh... mijn excuses, mijn beste Zir, ik was even verzonken in de mooie en warme herinneringen die ik destijds heb opgebouwd met mijn geliefde Henk. Ja geliefde, het duurde namelijk niet lang eer wij een paar vormden, we waren echt dolgelukkig samen en Henk voedde Marcus op als zijn eigen zoon en voor Marcus bestond er geen andere papa als Henk, ze waren bijna onafscheidelijk die twee...*zucht*
Afbeelding
Ik ben Henk mijn hele leven dankbaar geweest dat hij mij die avond heeft gevraagd om bij hem te komen wonen. Hij had een mooi en modern huis met zelfs televisie!
Voor Marcus bouwde hij de logeerkamer om tot een mooie jongenskamer, hij leek vanaf het begin net zo gelukkig te zijn met ons als wij met hem.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
Toen Marcus naar de lagere school begon te gaan, ben ik als part-time secretaresse aan de slag gegaan op het bureau van Henk, een mooie tijd en ik was iedere dag op tijd thuis om Marcus op te vangen met een kopje thee en een koekje.
Ons geluk werd bekroond met de komst van onze tweede zoon Tim. Een klein dondersteentje, het tegenovergestelde van zijn broer!

Maar ons geluk mocht niet lang duren...een paar dagen voordat Tim een jaar oud zou worden sloeg het noodlot toe. Henk had eigenlijk geen dienst, maar viel in voor een zieke collega. Tijdens zijn dienst werd er een melding gedaan van een inbraak en Henk werd gevraagd poolshoogte te gaan nemen. Wat er precies gebeurd is blijft helaas onduidelijk. Zijn collega's hebben hem op de plaats van het misdrijf dood aangetroffen...hij was geraakt met 4 schoten waarvan 1 dodelijk.
Ik heb zo'n verdriet om hem gehad...maar Timmy hield me op de been, hij had honger, slaap, een vieze luier...ach u kent het wel....
met een klein lachje kijk ik naar Lynn, die rustig in mijn armen ligt.

Kort na Henk zijn dood besloot ik met mijn zoons te gaan verhuizen naar deze kleine cottage, ver weg van alle stadse drukte, ik kon er niet meer tegen. Ik gaf zelfs mijn baan op om zo full-time moeder te zijn voor Tim, Marcus was reeds een tiener en kon zichzelf grotendeels al redden.
Zo heb ik hier al die jaren gewoond in rust en vrede. Zelfs nadat mijn zoons uit huis waren, wilde ik hier blijven. En zo af en toe kloppen er dan wel eens vreemden aan, zoals u, maar die zijn hier altijd welkom.


Maar goed! Ik dwaal wel erg af hé! ik zou u vertellen over de man die deze mooie foto van mij en mijn zoons had gemaakt. Het zat namelijk zo...

Laatst gewijzigd door Spiderlady op wo 24 aug 2011, 22:16, 1 keer totaal gewijzigd.

Weergave- en sorteeropties

Plaats reactie