"Hallo?", fluisterde ik tegen de tent, "wie is daar?", klonk een stem, "Samantha, is Avalon daar ook?"
Het bleef even stil, gespannen luisterde ik, "ja? Hoezo?", "ik wil wat aan haar vragen", "kom maar binnen", klonk een verdrietige stem. Ik trok het tentzeil omhoog en kroop in de tent, ik zag dat Ray zijn armen om Avalon had gelegt, "ik stoor toch niet?", vraag ik aarzelend, Avalon schudt haar hoofd, "Wade had het me vertelt.. Van gisteren in de kantine...."
Ik haalde aarzelend adem, "hoe zag die jongen eruit?"
Avalon keek me aarzelend aan, "ik wil je allen helpen, ik ga niks verklappen ofzoo", ik glimlach, Avalon glimlacht aarzelend terug..
"Het...het is..", fluisterd ze.
" Ja hier" riep ik zwaar hijgend en ik spurte achteruit. Jerrel gooide de bal naar voren en ik ving hem sierlijk op. " Nice" hoorde ik hem in de verte joelen. Ik boog spontaan en grijnsde. Jerrel was reeds naar me toe gespurt, "Genoeg rugby gespeeld vandaag" mompelde hij luchtig. Ik veegde het zweet van mijn voorhoofd af,
" Best wel ja". Met een handdoek veegde ik het slijk van mijn armen en benen, "Ik snap niet hoe jullie het zolang volhouden" klonk ik ongeloofwaardig. Jerrel lachte schamper "Oefening broertje" hij sloeg met zijn hand op mijn rug en ik kreunde. "Nog last van die tackle" ik haalde mijn schouders op " Alles heb ik over om Jacob te verslaan". "Met zo'n leraar als ik kan het haast niet" ik rolde met mijn ogen. " Je zult wel gelijk hebben zeker". We lachten en wandelden naar de douches, "En hoe is het met jouw en Chloé" een wonderlijke glimlach krulde om mijn lippen, "fantastisch, en jij hoe gaat het met jouw liefdesleven".
De vrolijke gloed verdween in zijn ogen, "niets speciaal" mompelde hij terloops en hij draaide de doucheknop om zodat ik geen tijd meer had om er verder op in te gaan.
Kreunend liet ik me in mijn tent vallen. Misschien bleef ik hier wel.
De rest van de week. Ray kon me zo bot weg krijgen.
'Nee ik hou niet van jou ik hou van Avalon.'
'Je wou toch vrienden blijven? Dat lukt niet als je zo doet.' Imiteerde ik hem zacht.
Ik snoof en voelde toen de tranen over mijn wangen lopen.
Samantha? Wat komt die hier doen?
"Het spijt me, ik kan het niet zeggen," beantwoord ik haar vraag. Eliten blijven eliten. Bovendien is zij Bianca's beste vriendin.
"Het blijft ons geheim."
"Nee, het spijt me. Ik waardeer jouw medeleven, maar ik kan er echt niet over praten."
Oké, dat was dus niet waar. Op dit moment ben ik dus heel blij dat ik ooit een toneelcursus heb gevolgd, aners zal ze me nooit geloven. Ik wil niet dat er mensen zich gaan bemoeien met mijn zaken, en al helemaal geen elite. Het is al erg genoeg dat ik Ray erbij moet betrekken.
"Zeg maar tegen Wade dat ik hij nog iets van me tegoed heeft."
Met mijn hoofd op zijn schouder zitten we op de grond. Ik streel met mijn hand door zijn haar. We zitten in ons ondergoed op het plekje achter de kast waar niemand ons ziet. Voor de zekerheid hebben we een tafel voor de deur geschoven zodat we het horen als er iemand binnen komt. "Dit was weer geweldig", mompelt Dylan die nog helemaal in een waas zit. Ik veeg een lok haar uit zijn gezicht en voel zijn bezwete voorhoofd. Met mijn shirt dat toevallig naast me ligt dep ik zijn voorhoofd droog en druk een kus op zijn schouder. "Ja, geweldig", bevestig ik met een glimlach. "We moeten ons maar eens aankleden", zeg ik na nog een kwartier op de grond te zitten.
Ik druk nog een tedere zoen op zijn lippen en loop dan het lokaal uit. Na 5 minuten moet ook Dylan naar buiten komen. Fluitend loop ik door de gang richting de kantine. Ik trek mijn blouse voor de zekerheid nog een keer recht en stap de kantine binnen. Ik sluit achter aan in de rij en zie Dylan binnen komen.
Ik knik en glimlach, "ik begrijp het wel dat je me het niet vertelt, zou ik ook doen als ik in jou schoenen sta, en ik zal het doorgeven", ik sta op en glip de tent uit, ergens was ik diep gekwetst, maar ik weet ook, dat ze gelijk heeft...
Bij de deuropening wacht Wade me op, "en?", vraagt hij nieuwsgierig, "ze wil het me niet vertellen", zucht ik, "en ik moet doorgeven dat je nog wat van haar te goed krijgt", Wade knikt, en pakt mijn hand, "kom, gaan we wat eten"
Ik knik en laat me mee sleuren.
Toch zat het me dwars, ik begrijp wel dat Avalon het niet aan me zou vertellen, maar alsnog, ik was de beste vriendin van Bianca, maar nu ik de 'kerkratten' beter heb leren kennen, vind ik ze aardig, en Bianca niet, en dat is onzin, ze zijn aardig, soms met wat vreemde trekjes, maar die heb ik ook, die heeft iedereen...
Toch?
Ja, iedereen heeft die, maar alsnog, ik moet proberen 'echt aardig' te worden, "Samantha?", vraagt Wade, "huh?", schrok ik, "wat wil je hebben?", vraagt Wade, "oo... doe maar iets...", murmel ik, en mijn gedachte dwalen weer af, "hamburger?", ik knik, Wade mag het van mij wel opeten, zo'n trek heb ik toch niet, en die nieuwe kantinejuf maakt het voedsel ongelofelijk vies, of misschien komt het doordat ik het eten van Veronica ben gewent, wie weet.
Als ik uit de rij stap met mijn eten kijk ik rond in de kantine. Niemand die ik ken, zelfs Bianca niet. Ik zie een jongen zitten die ik vaag ken als 'Wade' uit het schoolteam samen met een meisje. Zij was volgensmij de beste vriendin van Bianca. Ik kom bij hun tafel staan en vraag of ik bij hun mag zitten. Ze knikken. Ik ken ze niet echt, maar om hier in mijn eentje te gaan zitten is een beetje vriendloos. Terwijl ik ga zitten zoek ik naar Lorna, ze zit ergens achterin bij de Kerkratten-kant.
'Dus jij bent, Dylan, toch?' vraagt de jongen. Ik knik.
'Wade,' zegt hij en steekt een hand naar me uit die ik schud ,'Ik heb je laatst zien basketballen, ziet er super uit.' Ik mompel thanks en begin aan mijn eten.
'Ik ben Samantha.' zegt het meisje. Ik glimlach naar haar.
'Het eten smaakt anders hè?' vraag ik aan haar. Ze knikt.
'Sinds Veronica...' Ze hoeft het niet af te maken, want ik snap wat ze bedoelt.
'Je kende haar goed hè?' vraagt ze.
'Ja, ze was mijn eerste vriend hier op school.'
'Nu heb je Lorna.' Wade geeft me een knipoog. Huh? Hoe wist hij dat nou? Had nou niemand door dat het nep-uit is?
'Nee, het is al een tijdje uit.' zeg ik tegen Wade. Ik weet dat Wade niets tegen Kerkratten heeft, maar voor de zekerheid lieg ik.
'Ach ja, meiden...' Wade kijkt glimlachend naar Samantha. Zij geeft hem een por. Lachend begint Wade aan zijn eten. Zo zitten we nog een tijdje te praten.
"Gaat het een beetje" Chloé fronste haar wenkbrauwen bezorgd toen ik een klein protesteerden kreetje over mijn lippen liet glippen. Ik knikte te enthousiast en kreunde opnieuw. "Ik snap ook niet waarom je al in godsnaam rugby hebt gespeeld" ze klakte afkeurend met haar tong en dopte opnieuw met een watje tegen de snede in mijn kuit. "Is het dan niet duidelijk" ik rolde met mijn ogen, "Ik doe het enkel zodat ij me achteraf kan verzorgen, duh". We grijnsden beiden en Chloé boog zich over me heen. "Je bent maf, wist je dat" ik knikte kort en tuitte mijn lippen waarop Chloé de hare zachtjes op drukte.
"Ik verheug me al op morgen" mompelde CHloé sarcastisch tegen mijn nek. Ik lachte laag en streek langs haar wang, "Zorg maar dat je genoeg nachtrust hebt". Plots gloeide haar ogen van ondeugendheid, haar lippen streken langs mijn zijde en haar vingers gleden rond mijn riem. Ik schudde mijn hoofd
"Dat bedoel ik niet met goed slapen". Ze keek me beteuterd aan maar ik hield me bij mijn stuk, "Als ik wil voorkomen dat je morgen op je bek gaat kan ik je beter zoveel mogelijk laten slapen" . Ik maakte aanstalte om recht te gaan staan maar ze trok me terug, "Blijf je wel bij me ?". Zuchtend bracht ik mijn hoofd naar het hare, "Jij wilt echt in de problemen komen he" en ik zoende haar op haar voorhoofd. "Slaapwel" hoorde ik haar nog net fluisteren toen ik achter haar raamkozijn naar beneden gleed.
Ik lig dicht tegen Ray aangekropen. Mijn hand rust op zijn brede borstkas en zijn armen zijn om me heen geslagen. Onze ogen zijn gesloten, genietend van het moment voor ons tweeën. Mijn hart gaat in een sneltreinvaart. Wat ben ik toch gelukkig als ik bij hem ben. Na het incident van gisteravond was hij zo meelevend, hij wilde het zelfs voor me opnemen.
Ik kijk omhoog, hou zijn kin vast en fluister zoete woorden.
"Ik hou van je."
Iets wat ik nog nooit, maar dan ook nooit tegen iemand heb gezegd. Ik druk een zachte kus op zijn volle lippen.
"Dag Dylan!" Samantha en ik lopen de kantine uit en gaan de trappen op naar boven. "Ik loop met haar mee naar haar kamer en stop voor de deur. "Weet je..." zeg ik. "Ik heb je gemist de laatste tijd..." Ik voel dat ik een beetje rood wordt.
"Ik jou ook." antwoordt Samantha. "Wil je binnenkomen?"
Alweer lig ik alleen in bed. Het voelt leeg zonder Lorna en ik mis haar. Ik sta op, trek een joggingbroek aan en pak mijn mobieltje. Ik hoop dat je nog niet slaapt. X
Ik verzend het smsje en gooi mijn mobiel op bed. Snel trek ik twee gympen aan en doe mijn capuchon op. Ik kijk nog even in de spiegel en pak dan mijn kussen.
Zachtjes en geluidloos loop ik door de gangen van de school. Er lopen nog wat mensen rond die niets te doen hebben. Als ik bij Lorna's tent aankom rits ik het open.
Verbaast en versuft van de slaap kijkt ze me aan. 'Wat doe je?' vraagt ze aan me. Ze heeft het smsje blijkbaar niet gelezen.
'Ssjt.' fluister ik. Ik gooi mijn kussen naast haar hoofd en kruip naast haar onder het dekbed.
'Slaaplekker, Lorna.' fluister ik en geef een kus op haar voorhoofd. Het is langgeleden dat we samen hebben geslapen. Ze mompelt wat en kruipt tegen me aan. Ik trap mijn schoenen uit en verwarm met mijn voeten de hare. Ze legt een been van haar over de mijne heen en leunt tegen mijn schouder. Dit voelt heerlijk, zo vertrouwd en fijn. Ik aai een beetje over Lorna's haar en sluit dan mijn ogen. Ze kust nog even mijn schouder en dan vallen we in slaap.
Ik voel iets zachts op mijn lippen en snak naar adem. Geschrokken doe ik mijn ogen open. Ik kijk recht in de ogen van Dylan. "Dylan", fluister ik en streel een plukje haar uit zijn gezicht. Hij glimlacht. "Goede morgen schat," fluistert hij. Weer een kus. "Goede morguh," fluister ik terug en sla de dekens van ons af. Een koude lucht stroomt ons toe. Mijn haren gaan omhoog staan en snel sla ik de deken weer terug. Ik giechel een beetje. Dylan kruipt onder de dekens vandaan en pakt mijn kleren. Onder de dekens probeert hij ze bij me aan te trekken. "Werk eens mee jij!", fluistert hij lachend.
Vandaag ging vreemd genoeg best aardig tot nu toe. Vandaag was de eerste dag van sportweek en we deden aletiek, perfect! Rennen, springen.. Precies die dingen waar ik goed in ben, al zeg ik het zelf. Bovendien word ik dan niet aan de kant gezet omdat ik te fanatiek word en conflicten krijg met de tegenpartij; dit is vooral een ieder-voor-zich-sport. Ik ben eerste geworden op de 200 meter sprint en derde bij polsstokhoogspringen.
Nu loop ik op mijn versleten badslippers de douches in, hang een handdoek aan het haakje en laat het ijskoude water over mijn bezwete lichaam stromen. Ik zeep me goed in met een stompje ouderwetse lavendelzeep en laat het shampoo in mijn haar lekker schuimen. Nu nog uitspoelen. Het zeep glijdt gemakkelijk met de waterstroom mee van mijn lichaam, maar de shampoo krijg ik er moeilijker uit.
Na vijf minuten vind ik het wel mooi geweest. Ik zet het water af, sla de handdoek om me heen en begin mezelf af te drogen. Als ik voor de helft droog ben doe ik mijn boxer alvast aan. Dan hoor ik voetstappen uit het halletje van de badruimten komen. Flinke voetstappen en een zwaar gehijg.
Ik haal mijn schouders op. Diegene is vast erg moe van het toernooi van vandaag. Ik maak mijn BH vast en droog mijn haar.
Ik kan haar nog steeds horen. Ze opent alle deuren van de douchecabines. Ook hoor ik de douchegordijnen wild heen en weer getrokken worden. Het geluid komt eerst van de andere kant van de hal, maar komt steeds dichterbij.
Hup, volgende. Bam, gratsj, bam. Deur weer dicht. Het komt nog dichterbij. Bam, gratsj, bam. Dit is toch niet normaal? Diegene zoekt vast iets. Ik doe mijn shirtje aan en klim op het bankje. Voorzichtig, zodat niemand me ziet, kijk ik over het muurtje heen. Onmiddelijk schiet ik weer naar beneden. Mijn hart bonkt in mijn keel.
Dat was Tim! Razendsnel doe ik mijn broek en sokken aan, ga op het bankje zitten en leg mijn spullen erop. Mijn voeten til ik omhoog.
Bam, gratsj, bam. Nu is mijn hokje aan de beurt.
Bam. De deur zit op slot, natuurlijk.
"Daar ben je dus," zegt Tim vals.
"Hou je mond" sneert Jacob me toe en hij slaagt nors zijn armen overheen. "De waarheid kwetst" beet ik hem grijnzend toe, "Ik ben beter in Atletiek". Ik kon niets meer uitbrengen want Jake stompte me met zijn elleboog in mijn maag. "blijter" siste ik nog zacht toen ik de douches binnenliep. De damp kringelde als kleine wolkjes rond mijn hoofd en ik werd meteen suf. Met een ruk trok ik aan de roestige kraan en liet het hete water over mijn ontblootte rug stromen, ik zuchtte verheerlijkt. "Bereid je straks maar voor op een paar uur ellende" mompelde Jacob sikkeneurig, ik fronste mijn wenkbrauwen "Hoezo". HIj rolde met zijn ogen, "Strafwerk misschien", "Dat meen je niet" piepte ik verontwaardigd. Ik was mijn strafwerk volledig vergeten, daar ging mijn maandagnamidag en mijn overwinningseuforie. Al een geluk had Jake ook strafwerk, dus het zou geen volledige hel zijn.
Ik kom de kleedkamer binnen. Blijkbaar is iedereen al klaar met douchen. Heb ik dan zo lang zitten kletsen en dromen? Ik besluit om me eerst maar eens te gaan douchen en gooi mijn tas op een bankje. Ik loop de doucheruimte binnen en zie een jongen aan een slot van een douche rommelen. "Wat doe jij hier?", vraag ik aan de jongen en leun nonchalant tegen de deuropening. Geschrokken kijkt hij op. Hij komt op me af en ik voel de moed in mijn schoenen zakken. Hij pakt me bij mijn kraag en ik snak naar adem. "Jij vertelt niks..", sist hij. Hij laat me los waardoor ik op de grond val en voor ik het weet is hij verdwenen. Ik sta op en luister aan de deur waar ik gesnikt vandaan hoor komen. "Hij is weg..", fluister ik. "Echt.. ?", piept een bekende stem. "Ja", fluister ik terug. Er wordt aan het slot gedraaid en de deur gaat voorzichtig open. Avalon.. Ik loop naar haar toe en sla mijn armen om haar heen. "Is dat waar je ze mee zit?"
Nadat ik Lorna had aangekleed sprintte zij snel naar de sportzaal. Ik zou pas een half uur later eruit gaan zodat niemand zag dat ik uit haar tent kwam. Toen ik in de sportzaal kwam was ik wel te laat. Achja... Hoogspringen ging niet zo heel goed, maar hardlopen wel. Ik was 3e geworden. Ik ben altijd al goed in sport geweest, maar hier op deze school doe ik er niets mee. Misschien als ik van de week merk dat rugby goed gaat kan ik me misschien aanmelden?
Ik loop richting de douches met mijn handdoek om mijn schouder heen. Heerlijik, sportweek. Eindelijk iets waar ik goed in ben. Terwijl ik douche komt er een beetje shampoo in mijn oog. Au. Snel spoel ik het weg met water. Na een tijdje douchen loop ik weg uit de kleedkamers, en dacht aan gisteravond. Wat was het fijn om weer bij Lorna te slapen.
"Ja," snik ik. Nu kan ik niet anders dan het te vertellen. Lorna mag het weten, moet het weten. Dus ik evrtel het haar. Alles. Van de tijd toen ik nog een bruggertje was tot ik me bij de band ging voegen omdat zij de enigen waren die me wel accepteerden, van het ogenblik dat ik Ashi had verteld wat er was gebeurd tot het moment dat ik me achter een muur verschool omdat ik Tim weer heb gezien. Ondertussen klopt ze me bemoedigend op de rug.
"Je mag het aan niemand, maar dan ook niemand vertellen." druk ik haar op het hart.
"Dat beloof ik," zegt ze een geeft me een zakdoekje om mijn tranen te drogen. Wat voel ik me een klein kind nu. Een hulpeloze baby.
Eindelijk heeft ze het me vertelt. Ze heeft alles eruit gegooid. Ze snuit haar neus in mijn zakdoek en ik wrijf met mijn hand over haar rug. "Iedereen heeft een probleem. En gelukkig hebben we mensen die ons willen steunen", probeer ik haar gerust te stellen. Ze knikt. Ik vraag me af of ik het aan Dylan moet vertellen. Natuurlijk moet ik het aan Dylan vertellen. Hij zal het toch nooit door vertellen. Dat weet ik zeker. "Wil je hier weg?", vraag ik. Ik heb nu geen zin meer om te douchen. Mijn hart gaat nog steeds tekeer van die Tim. "Ja graag", zegt ze schor. Ik help haar overeind en samen lopen we door de gang. Naar haar tent. "Wat doe jij als je je niet goed voelt?", vraag ik.
Grinnikend duw ik Emily aan de kant.
'Kom op Em je weet toch best dat ik het beter kan.' Lach ik.
'Ja tuurlijk ik ben beter in verspringen.' Lacht Emily. 'Jaa tuurlijk.' Brom ik sarcastisch.
Ik was in alles beter dan Emily geweest behalve verspringen. Ze sprong zo een halve meter verder dan mij.
Samen lopen we lachend naar de doucheruimtes. Ik kleed me tevreden uit en spring onder een douche.
Ik gooi de warme kraan open en laat het warme water over mijn huid lopen.
Emily duwde een flesje dure zeep in mijn handen. Ineens kwam Keira binnenstrompelen.
Zenuwachtig keek ze om zich heen en kleedde zich toen uit. Ik staarde naar haar dunne lichaam.
'Keira?' Piepte ik zacht. Ze draaide zich om. Ik trok mijn handdoek om me heen.
Ik liep naar haar toe en liet mijn duim langs Keira's onderste rib glijden.
'Wat is er met je? Je bent..zo...dun.' Fluisterde ik zacht. 'Begin jij ook al??' Schreeuwde ze hard tegen me. 'Ik ben harstikke dik zie je dat niet.'
'Nee Keira. Je kijkt verkeerd in de spiegel. Je bent veel en veelste dun.' Fluisterde ik.
'Helemaal niet.' piepte Keira. 'Geloof me nou maar. Je armen.' Ik pakte haar arm vast tussen twee vingers. 'Zijn stokjes.' Fluisterde ik. 'Je gezicht.' Ik legde mijn hand op haar ingevallen wang. 'Is koud en ingevallen.' Fluisterde ik. 'Je ziet goed fout Keira. Laat mij je helpen.'
'Ik ben Bree trouwens.'
