Als ik mijn mobiel voel trillen grijp ik er hongerig naar, snel bekijk ik het SMS'je; Sorry. Kan je het me vergeven? X Wade
Snel stuur ik een SMS'je terug; Ja Wade, ik vergeef het je, kom je naar mijn kamer? Xxx S
"Ik ga naar mijn kamer", meldde ik en stond snel op. Ik snelde naar mijn kamer, zette de deur op een kier en ging op bed liggen, wachtend op Wade.
''Ja Wade, ik vergeef het je, kom je naar mijn kamer? Xxx S''
Gelukkig maar. Blij liep ik mijn kamer uit richting die van Samantha.
De deur stond op een kier, en ik stak mijn hoofd om de hoek.
Samantha keek op en ik zag dat ze blij was me te zien.
''Sorry...'' zeg ik en ik loop op het bed af.
Terwijl ik door de gangen struin loop ik opeens tegen iemand aan. 'Kijk eens uit!' roept ze. Ik kijk op en zie dat het Lorna is. Ik kijk snel om me heen of er iemand is en pak haar wangen vast met mijn handen en zoen haar.
Dan laat ik haar los en drukt ze zich in mijn armen. 'Ik heb je zo gemist.' fluisterd ze. 'Ik jou ook.' fluister ik terug. Ik laat haar los en kijk naar beneden, ze heeft de schoenen die ik haar gegeven heb aan. 'Ze staan je perfect.' Ze geeft me weer een kus.
'Ik moet gaan, Dyl.' Snel trippelt ze weg.
Dan opeens komt er iemand tevoorschijn vanachter een pilaar.
'Zozozo... Een Elite met een Kerkrat... Wat zal de schoolleiding hiervan vinden?'
Ik kijk op en kijk recht in het gezicht van...*
Ik heb al afscheid genomen van Lorna als ik die Fin aan zie lopen. Ik probeer zo hard mogelijk door te hobbelen op mijn krukken en zijn blik te vermijden, voordat iemand me ziet. Als hij voorbijgelopen is hoor ik een onderdrukt "Ik heb je zo gemist," van Lorna achter me. Ach, ik bemoei me er niet mee.
Ik besluit een kortere route naar mijn tent te nemen, door de kantine. Die slaappillen roepen me.
Als ik in de ruimte stap is het pikkedonker. Een spookachtige rilling kruipt over mijn rug. Vlug doorlopen dan maar. Aan de andere kant zie ik het groene lampje van de uitgang branden. Verrukt hobbel ik erheen, maar zie niet dat er een stoel in de weg staat en ik struikel eroverheen. Er volgt een hoop lawaai en Een helse steek raast door mijn knie. Mijn handen grijpen het vast, mijn kiezen klemmen op elkaar en een onderdrukte schreeuw komt mijn keel uit.
"Gaat het?" klinkt een stem, eerder gemeen dan meelevend. Mijn ogen schieten omhoog, naar het gezicht van de persoon waar het geluid vandaan komt. Helaas kan ik hem in het donker niet zien, hoewel zijn stem me bekend voorkomt.
Een stevige hand grijpt naar mijn schouder, een onplezierig gevoel.
"Wie ben jij?" vraag ik angtig. Er gaat een iPhone 6 aan. Het licht van de display schijnt in het gezicht van niemand minder dan Tim.
Wade kwam binnen lopen, ik glimlach en klop op het bed, Wade komt bij me liggen.
"Sorry", murmelt hij, "het is al goed", glimlach ik en sla mijn armen rond Wade's nek, Wade kust me uitbundig, "nogmaals, so", verder komt hij niet, vurig drukte ik mijn lippen tegen de zijne, "nooit meer ruzie", mompel ik, "nooit meer", beaamt Wade.
Daarna kussen we verder.
Na een tijd zoenen krijg ik honger. ''Ik heb honger. Ik ga even wat te eten halen in de kantine. Wil je ook iets?''
''Nee, dankje.'' zegt Samantha. Na een laatste kus loop ik naar beneden, de gangen door. Even later kom ik aan bij de kantine. Het is donker binnen. Ik doe het licht aan en zie Avalon met een jongen die ik niet ken.
''Hoi...'' zeg ik. Ik wist niet dat Avalon een vriendje had.
Tim buigt over me heen, zijn warme adem woedt zich over mijn hals.
"Ga van me af," mijn stem beeft. Hij is duidelijk iets van plan. Ik probeer zijn hoofd weg te duwen, maar hij is te sterk. Een gemeen gegrinnikt klinkt in mijn oor en hij duwt me achterover. Ineens flikkeren de TL-buizen aan. Even doen mijn ogen pijn van het plotselinge licht, maar na een paar seconden ben ik er al aan gewend.
"Hoi," zegt Wade verlegen. Hij voelt zich duidelijk alsof hij op het verkeerde moment. Ik denk daar totaal anders over, dit is mijn redding! Geschrokken klimt Tim van me af en klopt het stof van zijn nikevest.
Ik doe hetzelfde, maar dan met een glimlach van oor tot oor.
Haastig loopt Tim weg, maar werpt me nog een veelbetekenende blik naar me toe. Ik ben nog lang niet van hem af.
"Dankje," zucht ik. Wade kijkt me niet-begrijpend aan. Hij dacht natuurlijk dat zijn binnenkomst ongepast was, het moment tenminste.
"Ik vind hem een freak," meer zeg ik niet. Hij knikt en loopt naar de koelkast en haalt wat broodjes tevoorschijn.
Ik lig op m'n rug voor mijn tent op een plastic zak en staar naar de sterrenhemel. In sommige tenten naast me brand een zwak licht. De hemel is prachtig en er is geen wolkje te bekennen waardoor alle sterren zichtbaar zijn. Ik zucht als ik in een andere tent een muziek hoor. Wie gaat er nou rond dit tijdstip muziek luisteren? Ik ben te verlegen om er wat van te zeggen maar het verstoort wel mijn rust. De muziek houdt op, gelukkig. Ik ga overeind zitten en haal mijn mobiel tevoorschijn. Ik mis je nu al weer, het is koud. Xxx
Typ ik en verzend het naar Dylan. Ik zak weer onderuit en geniet van de hemel.
Na een kwartier heb ik nog geen bericht. Zou er wat zijn? Misschien staat zijn mobiel op trillen en is hij in slaap gevallen. Hij is vast moe. Ik voel mijn mondhoeken krullen als ik denk aan hoe zijn gezichtje eruit ziet als hij slaapt. Hij is zo'n schatje. Ik hoor voetstappen dichterbij komen. En daar komt Avalon aan. Ze struikelt bijna over mijn benen en kijkt me geschrokken aan. Haar gezicht staat nog net zo droevig en lijkt nu nog bleker door de maan die erin schijnt. Ik krabbel overeind. "Sorry, gaat het?", vraag ik geschrokken.
'Lorna Baker, kerkrat.
Ik moet gaan, tot morgen avond. Ben morgen weer weg.
ik duwde sophia van me af " doe dit nou niet" zei ik boosig
''we kunnen zo geen vrienden blijven, en dat wou je toch zo graag ?''
ze knikte
"ik ga avalon zoeken , als ik terug kom verwacht ik dat jij weg bent , oke?''
ze knikte weer
----
ik had heel de nacht gezocht maar ik kan haar niet vinden ze was niet in haar tent en niet bij haar favo-boom , waar was ze ? ik keek even goed rond, nee ze was er niet,, ik zuchte
ik liep het schoolgebouw in mischien zag ik haar bij het ontbijt of kwam ik haar tegen in de gang ?
Ray note
(k)
#vanaf 10 uur ben ik weg , en ik ben rond 12 uur terug
Zuchtend liep ik weg. Ik wou vrienden blijven. Maar het werd met de dag moeilijker.
Ik was altijd het gedumpte meisje geweest. Iedereen dacht toch dat ik vreemd was.
Misschien was ik ook wel vreemd...Nee vreemd is het verkeerde woord.
Ik was hopeloos dat was het. Ik beet hard op mijn lip.
Ik zit aan de ontbijttafel. Mijn hoofd rust op mijn hand en ik staar naar mijn bord met... Tsja, wat is het eigenlijk? Mijn gedachten zijn in ieder geval mijlenver. Gisteravond heb ik weer niks tegen Lorna gezegd, en dat wekt een schuldgevoel dat met het uur erger wordt. Bovendien wil ik ook weten wat Wade dacht toen hij mij en Tim betrapte/mij redde. Zou hij het aan iemand verteld hebben? En wat heeft hij dan verteld?
Peinzend breng ik de vork naar mijn mond. Ik moet Ray zien. Wat als hij het al heeft gehoord? En stel nou dat hij denkt dat ik juist wilde wat Tim wilde doen?
Mijn vork klettert op het bord. Ik sta razendsnel op, smijt het dienblad op de afwasband en sprint naar Ray's tent.
----------
"Ray?" vraag ik aarzelend. Wat als hij het al heeft gehoord, klinkt het alsmaar door mijn hoofd.
"Kom binnen," hm, zijn stem klinkt neutraal. Is dat een goed of slecht teken?
Ik duw het tentzeil opzij en kijk hem recht aan. Zijn gezicht staat bezorgd.
"Ik moet je iets vertellen," ik plof naast hem neer en verberg mijn gezicht in zijn schouder. Zo ziet hij mijn tranen niet. "Tim is terug,"
Met een glimlach staar ik naar Wade's gezicht, hij is zo schattig! En knap...
Ik leun naar voren en druk een kus op zijn voorhoofd, Wade murmelt wat en draait zich om, ik lach, "ik houd van je, Wade", fluister ik in zijn oor, ik sta op en loop naar de douche, snel stap ik erin.
Dat van gisteren, het zat me nog steeds dwars, Wade was binnen gekomen, had nog wat broodjes gegeten, en was me weer gaan zoenen, maar er was iets mis, ik had het gezien, zijn gezicht... Zijn gezicht stond anders als anders...
"Samantha?", hoor ik Wade kreunen, ik stap uit de douche en wikkel een handdoek om me heen, "ja lief?", vraag ik, "waar ben je!", "in de badkamer"
Niet veel later komt Wade binnen gestrompelt, hij slaat zijn armen om me heen, ik nestel me nog wat dichter tegen hem aan, "wat is er gister gebeurd?", vraag ik uiteindelijk.
Weer had ze me niks vertelt. Ik begreep niet waarom ze me niet vertrouwde. Ik had haar toch ook alles verteld? Ik probeer van alles uit haar te persen maar tevergeefs. Niks hielp. Ik wilde haar alleen maar helpen.
Rillend loop ik richting de school. Het was niet zo'n goed idee om buiten te gaan liggen staren. Maar ik vergat wel even alles. Ik kom de kantine binnen en zie gelukkig nog een leeg tafeltje. Ik zet mijn tas er neer en loop naar de rij met leerlingen die staan te wachten op een bordje heerlijke, slijmerige prut. Ik ben aan de beurt en loop met dat bord prut terug naar mijn tafel. Ik zie Dylan zitten en graai mijn mobiel uit m'n tas. Ik zie je zitten. Straks afspreken? Xxx
Sms ik. Ik zie Dylan zijn mobiel pakken en rond kijken in de kantine. Ik krijg oogcontact en zie hem glimlachen. Hij knikt en begint te typen. Ja is goed, lokaal 55 weer? 1 uur. Tijdens lunch. X
Is zijn antwoord. Alweer lokaal 55. Dat wordt ons lokaal nog eens.
'Lorna Baker, kerkrat.
Ik ben weer de hele middag + misschien avond weg.
''Ik weet niet of ik dat mag zeggen...'' zeg ik aarzelend. ''Hoezo niet?'' vraagt Samantha door.
''Sorry...'' antwoord ik. ''Je kan me alles vertellen.'' gaat ze door.
''Ok dan. Gister toen ik naar de kantine ging, was het licht uit. Toen ik het licht aandeed zag ik daar
Avalon staan met een of andere jongen. Wie hij was wist ik niet.'' ze hielden elkaar vast, en toen
ik ze groette, ging hij snel weg. Ik snap het niet...''
"Ik ook niet echt, maar Avalon kennende, gaat ze niet in een kantine knuffelen met iemand, denk ik dan", Wade knikt instemmend, "en we kunnen ook niet met haar praten, rot regels", ik grom zachtjes, Wade slaat een arm om me heen, "we kunnen wel met haar praten, maar dan moeten we ons, of vermommen, of... of afwachten tot we Avalon zien", peinst Wade, "of we kunnen gewoon of het 'kamp' lopen, en ons neus overal voor optrekken", Wade grinnikt, maar knikt, "dat kan inderdaad", ik sta op en trek een vest aan, "ga je dat nu al doen?", ik glimlach, Wade lijkt te aarzelen, "ik ga wel alleen, niemand doet me daar iets, geloof me", ik knipoog en loop snel de deur uit.
---
Zuchtend loop ik op het kamp, hoe moet ik weten welke tent van Avalon is? Sommige staren naar me, mensen die ik ken, glimlachen aarzelend, ik had geen idee bij welke tent ik moet zijn, hulpeloos stopte ik.
"Wie zoek je?", vraag ik aan een elite die hulpeloos tussen de tenten om zich heen kijkt. Geschrokken draait ze zich om. "Avalon..", stamelt ze. Ik knik. "Tent 10, je staat er bijna voor", ik loop voor haar uit en wijs Avalon's tent aan. "Hier is haar tent", zeg ik. "Dank je!", zegt ze. Ze had vast niet verwacht dat ik haar zou helpen. Ik ga snel naar mijn eigen tent. Ik hoef niet te weten wat ze bij die Avalon gaat doen. Snel raap ik was spullen bij elkaar. Over een half uur zie ik Dylan weer. Maar eerst ga ik even lekker piano spelen. Met de tas over mijn schouder loop ik de school in naar het muziek lokaal.
Samantha was weggegaan. Ik besloot om maar wat op bed te gaan liggen.
Na een tijdje verveling ging ik dan maar kijken waar ze was, en liep ik mijn kamer uit.
Ik liep door de gangen van de school en zag daar de jongen waarmee Avalon in de
kantine stond staan. Ik liep op hem af en zei: ''Ey. Ik ben Wade. Wie ben jij?''
De jongen keek me schuw aan.
Gisteravond nadat Lorna weg was gegaan kwam er iemand naar me toe. Het was een Elite-jongen. Volgensmij zat hij ook in het footballteam bij Wade. Hij was boos omdat een Elite omging met een Kerkrat. Ik had tegen hem gelogen, en gezegt dat ik haar al kende sinds mijn 1e en dat ik haar gebruikte. Zelf vond ik het een slappe smoes, maar de jongen keek me vals aan en zei; 'Ik krijg jou nog wel, verrader.' en liep toen gewoon weg.
Nu wacht ik in lokaal 55 op Lorna. Je ziet duidelijk dat het digitale bord lang niet meer gebruikt was. Opeens hoor ik voetstappen op de gang, snel kijk ik naar het raam. Het was een vredebewaker. Hij gooit de deur open en wijst naar me. 'WAT DOE JIJ HIER?' schreeuwt hij. Maar voordat ik antwoord kan geven verandert zijn uitdrukking en zegt hij vlug: 'O, jij bent het, Dylan! Sorry, ik herkende je eerst niet.' Nu zag ik het ook pas. Het was de vredebewaker die op mijn feest dronken was geworden en met een paar meisjes naar bed was gegaan.
Ik zwijg nog steeds, maar de vredebewaker begint te praten. 'Je hebt me niet verlinkt, jongen. Daar ben ik heel blij om. Kom eens hier.' Ik loop naar de grote gespierde man toe. Hij begint te fluisteren.
'Ik weet dat je iets met een Kerkrat hebt, maar je hebt mij geholpen dus ik help jou.' Hij gaf me een knipoog en liep toen weg. Ik slaak een geruste zucht en ga zitten op een van de tafels. Na een tijdje hoor ik de deur open gaan.
'Dylan!' roept Lorna en ze loopt naar me toe. Ik streel haar wangen en druk een kus op haar voorhoofd. Ze begint al aan mijn trui te pulken. Er verschijnt een glimlach rond mijn lippen. Ik streel onder haar blousje over haar rug, en voel dat haar warme huid kippenvel krijgt.
'Help nou eens, Dylan.' zegt ze en probeert mijn trui uit te trekken. Ik lach en help haar. Dan geeft ze een kus op mijn sleutelbeen, en zoenend en kleding uittrekkend lopen we naar de hoek in het lokaal waar je ons niet kan zien.
xik schrok de wooorden van Avalon
"heeft tie wat bij je gedaan , hij gaat er spijt van krijgen hij moet voor eens en voor altijd weg !'' ik begon boos te woren niet op Avalon maar op tim die vuile *******
'' hij probeerde me te verkrachten '' zei zeze snikkend
ik werd nog kwaader ik wou net gaan schreeuwen tot dat avalon me onderbrak
'' wade was net op tijd '' zei ze snikkend ik ging naast haar zitten en omhelsde haar
" dit zal nooit meer gebeuren , vanaf nu blif ik bij je 24 uur per dag''
''dankje'' snikte ze nog hadder mijn schirt werd nat van der tranen
ik gaf een kusje op haar hoofd
" het komt goed , hij zal met zijn tengels van je afblijven '' fluisterde ik
we moesten wade gaan bedanken bedacht ik me, en gaf avalon nog een kus op haar hoofd
