Aaahhh lang leven mobiele telefoons! Ik kon met Heath sms'en! We zouden vanavond om zeven uur afspreken. Volgende week sportdag. Damn. Niemand had daar zin in. Ik trok andere kleren aan en kamde mijn haar nog eens. Toen liep ik naar het penthouse. Er waren niet echt veel mensen. Dan loopt Keira langs. Plots hoor ik haar roepen:
'Wade, wordt wakker...'
Snel haast ik me naar Keira. Wade ligt op de grond.
"Oh wat is dit!" roep ik verbaasd. Ze haald paniekerig haar schouders op. Snel rent ze naar de badkamer voor water. Ondertussen kniel ik naast Wade neer en voel zijn pols. Niet dood. Pfieuw! Ik tilde zijn hoofd op en wapperde frisse lucht in zijn gezicht. Keira kwam aarennen en gooide het water over hem heen. Hij begint te hoesten. We helpen hem zitten. Dan valt me Keira op. Haar armen. Stokjes. Haar benen. Stokjes. Haar gezicht. Ingevallen. Bleek. Oh jee.

CHLOÉ
~elite~

Kort veeg ik mijn haar uit mijn gezicht. "Wat zijn we weer vriendelijk vandaag."Brom ik.
Dan klinkt het bericht over de sportweek. Ik zucht. Snel haast ik me naar Emily's kamer en kleed me om. Dan loop ik terug de gang op. Ik zie Wade,Keira en Chloé zitten. Snel loop ik op ze af.
Dan valt mijn blik op Keira. Ze ziet eruit alsof ze elk moment in kon stortten. Ze was bleek. alles aan haar was graatmager en haar gezicht was ingevallen. Wat had dit kind? Anorexia? Boulimia?


~*Sophia*~
KR

Ik loop met mijn krukken uit het kamertje. Verstijfd blijf ik stilstaan. Mijn mond zakt open. Daar staat.. Daar staat... Niemand anders dan Tim!
Als een hazewindhond sprint ik het hoekje om, voor zover at kan met die rotkrukken. Ik blijf versuft met mijn rug tegen de muur staan. Dat was hem echt. Ik herken die helblauwe ogen uit duizenden.
Ik slik. Er druppelt een klein traantje op de grond. Nee Av, nu niet gaan huilen. Niet nu, niet nu.

-*- Avalon -*- KR -*-

Fluitend liep ik rond. Mijn dag kon niet kapot.
Tenminste dat dacht ik totdat ik een zachte snik hoorde.
Ik liep het hoekje om en zag Av staan met krukken. "Av wat is er?" Vroeg ik voorzichtig.
Ze keek op. "Tim." Piepte ze. Tim?! Hier?! Ik liep naar Av en sloeg mijn armen om haar heen.

--Finn--
KR

Zuchtend liep ik weer tot de gangen, totdat ik Sophie, Keira en Chloé zag, ze zaten geknield bij Wade, ik ren naar ze toe, "Wade!", fluister ik geschrokken, Wade kijkt op, hij zag er niet best uit, Keira schoof wat op, zodat ik ook bij Wade kon knielen, ik knielde neer en sloeg mijn armen om Wade heen, "lief, wat is er gebeurd?", fluister ik geschrokken.


~°Samantha Jackson°~
¨Elite¨

''Ik weet het niet...'' antwoord ik zwakjes. ''Alles werd opeens zwart voor mijn ogen...''
Ik zucht. ''Ik snap het niet.'' Ik kijk op naar Samantha en zie de tranen achter haar ogen zitten.
''Ik hou van je.'' zeg ik. ''Ik ook van jou.'' antwoordt Samantha, en ze knuffelt me.

Wade (elite)

Ik staarde futloos naar mijn schermpje van mijn gsm. "Ik zit vast in het Elite gebouw, het spijt me xx". Weeral kwam ze niet opdagen, ik zuchtte, misschien wilde ze me niet meer. Nadenkend over deze depressieve hersenspinsels begaf ik me naar het plein. Koppeltjes liepen aan en af wat het enkel moeilijker maakte.
Ik zette me neer op een bankje. "Heath ?" ik schrok en draaide me abrupt om, Samantha zat naast me met een bezorgde blik in haar ogen. "Gaat het een beetje" ik knikte half en liet mijn hoofd hangen. Ze sloeg haar hand rond de mijne en staarde me strak in mijn ogen. "Is het Chloé" van een afstandje zag ik Wade wantrouwig toekijken met een jaloerse blik in zijn ogen. "Ja" gaf ik mompelend toe, "maar het komt wel goed " sprak ik snel. Ik wilde dat ze mijn hand zo snel mogelijk losliet, ik wou niet nog meer problemen veroorzaken. Ze knikte begrijpend "Dat hoop ik ook" en stond recht en liep terug naar Wade.
"Wat is er nu weer" hoorde ik Samantha geïrriteerd sissen tegen hem, hij bromde en stampte kwaad weg.
Ik kreunde, wat had ik nu weer gedaan ...

- Heath Byrle (k) -

Ik tilde de hakken uit de doos. Ze waren geweldig! Ik legde ze voorzichtig terug en drukte een lange zoen op Dylan's mond. Ik vergat de doos en sloeg mijn armen om zijn nek. We zoende hevig. Ik woelde zacht met mijn hand door zijn haar en hij streelde mijn kont. Ik maakte mijn mond even los om adem te halen. "Bedankt, ik hou van je", fluisterde ik. Dylan toverde zijn lieve glimlach tevoorschijn. "Ik ook van jou", hij gaf me een kusje op mijn sleutel been en ik voelde mijn haren overeind komen. Ik ging met mijn vingertoppen langs zijn nek zijn shirt in aan de achterkant. Ik boog me over zijn schouder en kuste hem onder zijn oor. Zo waren we een tijdje bezig.

Hand in hand zitten we in de bosjes buiten. Ik heb de doos naar mijn tent gebracht en daarna Dylan weer ontmoet op onze plek ergens tussen de bosjes en de bomen. Hier hebben de vredebewakers geen zicht op ons. Ik streel met mijn duim over zijn hand. "Je bent de liefste die ik kan wensen", ik draai mijn hoofd opzij en bijt zachtjes in zijn oor. Ik voel hoe hij een klein beetje overeind komt en hij kippenvel krijgt. "Jij bent mijn liefste en mooiste", fluistert hij terug.

'Lorna Baker, kerkat.

"Moet ik bij je blijven?" vraagt Finn als ik mijn tent in wil kruipen omdat ik "me wat moe voel".
"Nee, dat hoeft niet. Ik red me wel. Misschien was mijn reactie wat overdreven."
Hij trekt een wenkbrauw op. Finn heeft me wel door, hij kijkt dwars door me heen en weet dat ik er nog steeds mee worstel.
"Ga maar. Welterusten." Finn knikt kort en loopt weg. Waarschijnlijk naar Ashi ofzo. Ikzelf duik mijn tent in en tref gelijk mijn potje slaappillen aan. Het roept me. Het is te verleidelijk. Te aanlokkelijk. Onweerstaanbaar.
Met trillende handen wurm ik het dekseltje eraf en laat zeven pillen in mijn hand vallen, sla ze achterover en drink nog wat slokken Fanta. Nu lekker slapen.
Ik schiet in mijn pyama en kruip onder de wol.

-*- Avalon -*- KR -*-

Lichtelijk boos loop ik weg. Samantha vlogt me. ''Wat is er?'' vraagt ze steeds.
Ik geef geen antwoord. Na de zoveelste keer zegt ik: ''Niks, Samantha! Er is niks.'' en ik loop snel verder.
Samantha blijft me alsnog volgen en herhaalt telkens dat er wel iets is.

Wade (elite)

Eindelijk was wade bij. Ik haastte me naar het plein. Misschien kon ik Heath nog ergens vinden... hopelijk was hij niet al te boos.
"Waar is Heath?" fluisterde ik tegen Samantha. Ze wees ergens in de verte. Ik liep in de richting. Ah, daar zat hij. Verdrietig onderuit gezakt. Geschrokken liep ik naar hem toe en sleurde hem mee naar een plek minder in het zicht. Daar nam ik zijn hoofd tussen mijn handen.
"Wat is er?" fluisterde ik geschrokken. Hij schonk me een klein glimlachje.
"Je dacht dat ik niet meer kwam hè," fluisterde ik in zijn oor. Hij knikte beschaamd. Ik lachte en zoende hem vol op zijn mond.
"Nooit laat ik je meer gaan," zei ik tussendoor. Hij grinnikte en trok me dicht tegen zich aan.

CHLOÉ
~elite~

Het natte gras deed mijn t-shirt aan mijn lichaam kleven, Chloés lippen streken langs mijn nek. " Wat dacht je van dit in mijn kamer verder te zetten" lipte ze zacht in mijn oor. Ik trok mijn wenkbrauwen op "jij denkt maar aan een ding he" ze rolde met haar ogen, "dan niet" ze duwde zich van me af en sloeg haar armen over elkaar.
Ik kreunde verlangend. Ze trok haar neus op en draaide haar gezicht. Ik nam haar gelaat tussen mijn handen geklemd en liet haar in mijn blauwe ogen verdrinken, "het spijt me" klonk mijn stem, zacht als fluweel.
Ze slikte haarbaar en kermde gefrustreerd, "met jouw kun je ook nooit ruzie maken" piepte ze zacht en wurmde zich in mijn armen. voorzichtig tilde ik haar op en liep naar mijn tent, "Denk je dat je deze 'luxe' overleeft" ze lachte spottend "Als jij er maar bent" fluisterde ze in mijn warrige haar en ze nestelde zich tegen mijn borstkas.

- Heath Byrle (k) -

Ik liep naar Ray's tent. Het was behoorlijk vroeg.
Gelukkig hoorde ik hem zachtjes mompelen. "Ray?" Fluisterde ik.
"Hmm?" Was zijn antwoord. "Mag ik naar binnen?" Bromde ik.
"Hmmm." mompelde Ray. Ik negeerde het en kroop naar binnen.
Ray krabbelde een beetje in zijn huiswerk. Waarom? Waarom altijd als ik binnenkwam moest iemand huiswerk maken? Pakten ze het soms bij als ik vertelde dat ik het was?
Ik ging achter Ray zitten en leunde over hem heen. Ik liet mijn ene hand op Ray's schouder rustten.
Ongeduldig trok ik het potlood uit zijn hand en begon te schrijven. Na Vijf minuutjes was het klaar.
Ik liet het potloodje vallen. Ray bleef stil zitten. Tevreden leunde ik naar voren en keek hem aan.
Ik zag Ray's mondhoeken trillen. Liefjes lachte ik. Langzaam verscheen er een scheve grijns over Ray's gezicht. "Kijk dat is nou zo leuk aan dat prachtige gezichtje van jou." Grinnikte ik.

~*Sophia*~
KR

Een zonnestraal piepte door een openingetje in de tent, precies in mijn gezicht. Ik opende mijn ogen. Mijn hoofd lag op iets hards. Ik keek. Aha, Heath's borstkas. Kreundend rekte ik me uit. Zaterdagochtend was niet mijn favoriete tijdstip. Heath sliep nog als een blok. Ik kleedde me aan, drukte mijn lippen op zijn wang en legde een briefje neer;
Heath,
Ik ben weer terug naar mijn kamer. Als ze me gaan zoeken en ik ben daar niet gaat het fout.

Ik hou van je,
Chloé

Er was nog bijna niemand wakker. Ik rende snel de trappen van het penthouse op en glipte mijn kamer binnen. Ik poetste mijn tanden en nam een lange douche. Ik deed schone kleren aan en zette het raampje open. Ik snoof de lucht op. De lente kwam er aan. Eindelijk! De fabrieksgeuren werden minder, de paar vogels die nog over waren tjilpten luid. Heerlijk. Ik ging naar beneden om wat te eten. De kantine was zo goed als leeg. Mooi, dan ware alle lekkere dingen nog over. Snel schepte ik mijn bord vol en nam plaats.

CHLOÉ
~elite~

Iedereen liep weg. Ze hadden dus geen belangstelling voor mij. Heel fijn.
Ik liep terug naar mijn kamer en kijk in de spiegel. Ik ben nog steeds dik!
Ik sta op en loop naar de gang. Ik ga wel even naar het schoolplein misschien kom ik daar iemand tegen.
Ik kijk rond. Ik zie niemand. Opeens komt Samantha naar me toe.
"Wat ben jij dun zeg!" zegt ze verbaasd. "Nee hoor! Helemaal niet juist. Ik ben hartstikke dik!" zeg ik zacht.
Samantha bekijkt me van top tot teen. "Dat zal ik niet zeggen! Volgens mij heb jij Anorexia!" zegt ze.
Ik begin te huilen. "Ik kan er gewoon niks aan doen dat ik zo dik ben!" zeg ik snikkend.
Ik ren snel naar mijn kamer. En val in slaap.

Ik word wakker en zie dat het nog best vroeg is. Ik hoop dat Chloe al beneden is.
Ik zoek wat kleren uit. Als ik ze aantrek zie ik pas hoe ze langs mijn lijf hangen.
Dat is een goed teken! Ik pak mijn kleinste maat en doe die dan maar aan.
Ik loop naar beneden en zie in de kantine Chloe zitten. Ze kijkt me bezorgd aan.
"Keira je wordt echt te dun!" zegt ze. De woorden snijden door mijn hart.
Niemand berijpt mij! Zelfs Chloe niet. Opeens begin ik te huilen. Ik laat me in Chloe's armen vallen.


~~~Keira~~~

Elite

Boos stamp ik rond, ik had ruzie met Wade, alleen maar omdat ik even bij Heath had gezeten! Jezus! Hij kan echt van een mug een olifant maken zeg!
Boos loop ik naar de kantine, waar ik Keira en Chloé zie zitten, "waar is Wade?", vraagt Chloé,"'k heb ruzie met hem", zucht ik, Keira kijkt me aan met betraande ogen.
Ik laat mijn gezicht in mijn handen zakken, en zucht diep.


~°Samantha Jackson°~
¨Elite¨

Ontevreden lag ik op bed. Ik had niet zo boos moeten worden. Na een paar keer omdraaien pak ik mijn mobiel uit mijn broekzak en typ ik: ''Sorry. Kan je het me vergeven? X Wade'' en stuur ik het naar Samantha. Ik klap mijn mobieltje dicht.

Wade (elite)

Ik zit alleen aan een tafeltje in de kantine. Ik heb die mooie hakken van Dylan aan. Ik heb nog nooit eerder zulke mooie hakken gehad. Ze zijn vast heel duur. Ik zie Avalon binnen komen met haar krukken en probeer oogcontact te maken. Als ze haar eten heeft opgeschept ziet ze me. Ze komt naar me toe en schuift aan. "Goede morgen", zeg ik opgewekt. Ze ziet er vermoeid. "Hoi", stamelt ze. Ik kijk naar hoe ze probeert een hapje vieze pap naar binnen te werken. Wat moet ik zeggen? Hoe gaat het? Wat is er? Of moet ik gewoon stil zijn? "Is er iets?", pers ik eruit. Ze kijkt me geschrokken aan. Waarschijnlijk was het niet haar bedoeling om er zo leef uit te zien. Ik leg mijn hand op haar arm. "Je kan het me vertellen..", fluister ik. "Maar niet hier", zeg ik er snel achteraan.

'Lorna Baker, kerkrat.
Ik ben de hele middag weg.

Moet ik het vertellen? Of niet? Dat stuk mrt de slaappillen sla ik over, dat zeker. Moet ik de rest dan maar vertellen? Ik ken Lorna niet eens zo goed. Maar zij heeft haar verhaal wel aan mij verteld.
"Ik heb iemand gezien waar ik voor vrees," zeg ik, met mijn blik naar mijn bord.
"Wie dan?" vraagt ze.
"Ach, gewoon. Een uitwisselingsstudent ofzo." Lorna trekt wantrouwend haar wenkbrauwen op.
"Gewoon een uitwisselingsstudent? Weet je het zeker?" Ai, ze heeft me door.
"De broer van Bianca," flap ik eruit.

-*- Avalon -*- KR -*-

Met een fles Bacardi zit ik in de Elite lounge. Het ruikt er naar sigarettenrook en versgebakken broodjes. Hoe het komt dat ik dat laatste ruik weet ik ook niet. Misschien beeld ik het me wel gewoon in. Ik zucht. Veronica... De laatste tijd had ik haar niet vaak meer gesproken, en toen was ze opeens weg. Stel nou dat ik in de keuken was om met haar te praten. Stel dat ik haar dood had kunnen voorkomen... Ik voel dat ik een woedeaanval krijg, maar ik negeer het. Ik ben te down om iets te doen. Was ik die dag maar bij haar in de keuken... Wie zou ooit Veronica willen vermoorden? Ze was zo vrolijk en lief.
Opeens bedenk ik me dat ik niet eens weet waar haar lijk is. Zijn ze het aan het onderzoeken, of is ze gewoon bij het afval gedumpt? Ik neem nog een slokje van mijn Bacardi dat vreemd genoeg naar chocolade smaakt. Ik krijg een smsje. Het is Bianca.
Wat ben je aan het doen? Het is heerlijk weer, kom naar buiten als je zin hebt! X
Achja. Ik weet niet of ik zin heb om onder de mensen te zijn. En waarschijnlijk heb ik totaal geen zin in die arrogante Elite vrienden en vriendinnen van Bianca. Snel sms ik haar terug.
Sorry, B. Niet echt veel zin. Dylan.
Opeens denk ik aan Lorna. Waar zou ze zijn? Ze vond de schoenen zó mooi, haar gezicht straalde. Ik mis haar. Ik wil dat ze gewoon hier met mij op de bank kan liggen, zodat ze in mijn armen kan liggen... Achja.
Ik leg de fles op een tafeltje en sta op. Doelloos loop ik door de school.

-Dylan, Elite.