Ik heb vandaag Lorna gezien, wat zag er moe en bleek uit. Het was toen ik aan het voetballen was, en had misgeschopt toen ik een goal wilde maken. Dat meisje dat daar voorbij liep was de mijne, en bijna niemand wist dat.
Nu lig ik in de Elitewoonkamer samen met een paar andere jongens. Ze spelen een beetje op de spelcomputer. Ik lig op de bank, een beetje naar het plafond te staren. Kon ik maar met Lorna op deze bank zitten, samen knuffelen... Wat heb ik haar lang niet meer gezoend. Als ik wil kan ik hier echt eeuwen over nadenken. Over mijn toekomst met Lorna, Lorna zelf en alles wat met Lorna te maken heeft. Vanmiddag toen ze langs liep voelde ik die vlinders weer. De schoenen die ik voor haar heb besteld liggen nog steeds in mijn kamer onder het bed. We hadden vandaag niet meer afgesproken, dus kon ik het haar ook niet geven.
'Eej, Dylan! Speel jij eens!' ik ga voor de spelcomputer staan, want controllers heb je niet meer nodig. Samen met een andere jongen speel ik Fifa 2016.
Veel te laat check ik mijn gsm. Ruim over tijd haast ik me naar het muzieklokaal waar het al te bekende gitaarspel van Jacob me in de oren klinkt. Hijgend slaag ik de deur open en stap binnen.
" Ben je daar nou eindelijk" moppert Avalon, ik glimlach schaapachtig en zet me achter mijn drum. "Nu ben ik er, begin je weer te zagen" bijt ik haar grijnzend toe. Avalon wilt haar mond open doen om een weerwoord te geven maar Jacob is haar voor. "Kunnen we nou eindelijk beginnen ?"
"Vooruit." zeg ik, geen zin in een verdere discussie.
Het repeteren gaat met horten en stoten, mede dankzij het feit dat Heath en ik de nieuwe nummers nog niet kennen. Toch klinken na een uur de noten van de eerste bladzijde geweldig.
"Ik denk dat dit wel mooi is geweest voor vandaag," stel ik voor. De anderen knikken en we bergen de spullen op. Tot ieders genoegen haal ik wat flesjes bier uit mijn tas.
"Wacht eventjes." Zeg ik vlug. "Ik heb mijn nieuwe nummers nog niet laten horen." Ik pak een akoestische en een elektrische gitaar erbij, en speel de nummers.
(in het echt zal het wel mooier klinken, dit is alleen nog met een programma.)
Onder de donkere avondhemel zit Daniël in de lotushouding met zijn ogen gesloten. Hoewel het gras onder hem dor is, achter de veilige schoolmuren allelei gespuis rondzwerft en de lucht bedorven door fabrieksrook, is er in zijn hoofd wereldvrede en zweven er hagelwitte wolken door de oranjeroze lucht. Hij mediteert.
Bijna kan hij de geur van madeliefjes opsnuiven en de warme zonnestralen zijn gezicht voelen strelen, als zijn keel plotseling wordt dichtgeknepen. Er ontsnapt nog een kleine kreun, dan woedt hij tegen een boomstam geduwd. Hij kijkt iemand recht in de ogen aan, maar voordat hij diegene kan plaatsen wordt zijn nek omgedraaid, losgelaten en zakt hij op het dorre gras waar hij eerst in een aura van vrede leefde. Daniël "Treehugger" Clover (ShirleyIsToppie) is vermoord. De bijrol was leerling. Je mag nog een laatste keer posten, ShirleyIsToppie. Er is nog geen stemrondd geopend.
Laatst gewijzigd door Hikari-desu op vr 18 mar 2011, 08:21, 1 keer totaal gewijzigd.
" Nice" ik knik goedkeurend en klap met mijn handen. "Wacht even" zegt Avalon plots "En wij dan, er is geen partij voor ons". Jacob glimlacht schaapachtig, "We hebben toch ook wel eens wat zang in onze nummers nodig". Mijn gezicht wordt paart, "Ik, zingen ... dat dacht ik niet". Avalon grinnikt zachtjes en slaagt haar hand rond mijn arm. "Kom op het wordt vast hilarisch" mijn handen voelden klam aan. "Hier is de zangpartij" Jacob schuift twee blaadjes voor ons en glimlacht vals naar me. " Ik wil echt niet ..." maar voor ik mijn zin nog kon afmaken zette Jacob al in greep Avalon een hoge toon aan. Ik trok mijn wenkbrauwen op, kon iedereen hier dan zingen. Mijn angsten werden ruw verstoord door een stomp in mijn ribben. "Het is aan jouw" siste Av zacht. Ik schraapte mijn keel en schudde mijn hoofd, ik kan dit niet, ik kan dit niet. Voor ik het wist, ... zong ik daadwerkelijk. En het klonk nog ook. Dan niet zoals een pro maar het was in ieder geval niet vals. Av glimlachte bemoedigend en zong met me mee. De harmonische tonen van haar heldere adembenemende gezang, mijn fluwelen stem en Jacobs schitterende begeleiding weerklonken werkelijk schitterend zich Ik gaf het niet graag toe maar, Jacob had behoorlijk veel talent als songwriter.
"Dat was te gek!" roep ik als het nummer uit is. Aan zijn grijns te zien is Jacob ermee eens. Op dat moment beukt er een grote rots door het raam van het lokaal. Geklingem van glas, gekraak van meubels, een bloedsmaak op mijn tong.
"Dekking!" roep ik, maar ik ben te laat. Hoewel Jacob en Heath als een speer aan de kant zijn gesprongen, valt er een hoop puin op mij. Hey wordt pikkedonker voor mijn ogen.
Alles doet pijn. Van de glassplinters die mijn melkchocoladekeurige huid binnen zijn gedrongen tot het gewicht op mijn buik en linkerbeen.
Voor mij ligt de afgebroken hals van mijn basgitaar. Mijn kostbaarste, emotioneelste bezit. Kapot.
-*- Avalon -*- KR /*-
Laatst gewijzigd door Hikari-desu op vr 18 mar 2011, 08:07, 2 keer totaal gewijzigd.
"Kunnen we niet meteen een album maken?" Vroeg ik voorzichtig. Ik keek naar de andere twee, ze keken me op een hoopvolle manier aan en glimlachte.
"Eerst nog even aan de zang werken." Lacht Heath.
De sfeer zat er in, een klein glimlachje krulde rond mijn lippen. Toen ging alles in een waas, glas brak, gillen weerklonken. Met een halve ninja-rol maakte ik me uit d voeten. Kleine glas splinters schoven over de betonnen vloer. "Avalon" kreunde ik angstig en ik snelde me naar de hoop puin. Ze zat er half verdoken in een hoekje met haar gezicht begraven in haar handen, ze huilde. "Waar heb je pijn" vroeg ik lichtelijk opgelucht, blij dat ze niets ernstig had op het eerste zicht. "Dat is het niet" piepte ze zacht en stak haar handen trillend naar voren. Mijn blik volgde haar bevende wijsvinger en mijn mond viel open. De houtstukken lagen verbrokkeld in een hoopje, gesprongen snaren, er was letterlijk niets meer van over. Ik sloeg mijn armen rond Av en wiegde haar zachtjes heen en weer.
"Au," klinkt het uit mijn mond als Heath me heen en weer wil wiegen. "Ik vrees dat mijn rib is gekneusd. Ik duw wat puin van mijn linkerbeen. Houtsplinters schrapen tegen mijn huid. De tranen springen in mijn ogen, maar toch duw ik verder. Ik wil dat ding weg hebben.
"Voorxichtig!" roept Heath nog, maar het ding is al van me af. Mijn knie zit erg vreemd, en het doet nog pijn ook.
"Laat eens zien," Jacob komt erbij zitten en ik duw mijn legging omhoog. Mijn been zit onder de bloedspatten. Als hij even gaat voelen schreeuw ik het uit van de pijn.
"Uit de kom," zegt hij. "Je zult naar de schoolzuster moeten, AV."
Mijn ogen worden zo groot als schoteltjes. Ik heb ze niet voer het slaappillen-incident verteld, en dat mens heeft het vast gemerkt.
Zuchtend been ik weg van Max. Hier had ik geen zin in.
Ik draai mijn hoofd om en kijk Max aan. Hij had zich omgedraait en liep weg.
Plots knalde ik tegen iemand aan. Ik draaide me weer om en zag Keira staan.
"Oh hoi." Mompel ik.
" Hoi " zeg ik afwezig. " Gaat het een beetje goed met Heath?" vraag ik aan Sophia.
Eigenlijk vind ik haar maar een raar kind. "
" Oh ja het gaat wel goed hoor!" zegt Sophia. "Nou eh dahaag" zeg ik snel en loop weg.
Ik loop naar mijn kamer en ga op de weegschaal staan.
43 kilo?! dat is hartstikke veel. Het schiet ook niet echt op he dat niet eten.
Met een bang hartje strompel ik de ziekenkamer uit. Met Avalon kwam alles goed, had de zuster gezegd. HEt was niet het feit dat ik haar niet geloofde dat ik nog steeds ongerust was maar ik wist dat ze maar een deel van de waarheid had verteld. Op fysisch vlak kwam alles inderdaad in orde, maar mentaal ... ik zuchtte, ik had Av nog nooit zo overstuur gezien. Ze zou heek wat steun kunnen gebruiken, al een geluk dat het weekend was, dan zou ze niet al te veel missen. Zelf had ik ook wel wat afleiding nodig, ik greep naar mijn gsm en liet mijn vingers over het toetsenbord glijden. "Zie ik je straks? x" en, verzenden. Nu maar hopen dat Chloé snel reageerde, ik miste haar verschrikkelijk ...
Wade was na school weer gaan slapen, het was een schattig gezicht.
Ik glimlach, en loop verder, ik stopte bij Chloé's kamer en klopte op de deur, "Samantha, mag ik binnenkomen", "ja", klonk het aan de andere kant, ik deed de deur open en stapte naar binnen Chloé lag op haar bed, bezig met haar huiswerk, ik grijns, "ik verveel me en Wade slaapt", Chloé schoot in de lach, plots haar ik een geluidje, Chloé grijpt hongerig naar haar mobiel, "wie is dat?", vraag ik nieuwsgierig.
Een doorgerookte vrouwenstem galmt door de intercom.
"Beste leerlingen,
volgende week hebben jullie geen les. In plaats daarvan mogen jullie je melden bij de gymzalen. Gymzaal A voor de eliten, gymsaal B voor de, eh, kerkratten."
Ze stopt even om flink te hoesten. "Doe je sportkleding aan, want je bent per slot van rekening in de gymzaal om te sporten. Jullie hebben van maandag tot en met donderdag sportweek. Vrijdagochtend is de afsluiting en vanaf 12.00 uur zijn jullie vrij. Maandag doen we atletiek, dinsdag tennis, woensdag rugby en donderdag zwemmen. Op donderdag doe je dus je zwemkleding aan en meld je je bij het zwembad in de kelder. We kijken er al naar uit."
Bah! Sportweek... gadverddamme
Maar dat is pas volgende week. Mijn broer kan ieder moment komen.
Eindelijk zie ik hem dan weer, Nadat hij is afgestudeerd zie ik hem nauwelijks.
De zelfde vrouwenstem geeft nog een melding:
"Er is bezoek voor Bianca Rosewoo.d"
Ik sta op en loop kalm de gangen door. Bijna aangekomen bij de hal begin ik te rennen. Als ik de hoek omga zie ik hem staan.. Mijn broer. En achter hem staat een vrouw, ze kijkt geschokt naar de tenten op het plein.
"Heei! zusje!"Roept hij. Blij ren ik naar hem toe en omhels hem.
Nadat ik hem heb losgelaten kijk in naar de vrouw. Ze kijkt geschokt naar de kerkratten die over het veld rondloppen en de elites die hun pesten.
"Bianca ik wil je aan iemand voorstellen, dit is Suzy" Zegt mijn broer. "Mijn verloofde"
De wereld leek wel stil te staan. Alles stortte in. Mijn broer... hij ging trouwen!!!
Hij kwam hier niet omdat hij me miste of omdat hij me kwam op halen alleen om te vertellen dat hij verloofd was.
"Aangenaam kennis te maken, Suzy Garden" zegt Suzy"Gaat het altijd zo op jullie school met die arme kinderen?"
Oja.. maak het nog maar erger. Mijn broer gaat trouwen met een vrouw die medelijden heeft met kerkratten!
Ik kijk haar met een ijzigge blik aan. "Bianca, Ja dat is normaal, ze verdiennen het"
Ze keek me nog geschokter aan.
Daarna kijk ik weer naar mijn broer: "Kom je me ophalen??"
"Nee ik kwam je uitnodigen voor de bruiloft, het is deze woensdag. Ik kon je niet eerder vertellen dat we verloofd waren omdat het schoolbestuur me niet door wou laten"
"Oke.."
"Bezoekerstijd voorbij" Zij een grote man.
Ik gaf mijn broer nog een knuffel en hij werdt naar buiten gezet.
Ik hoorde Suzy nog wat zeggen voordat de deur zich sloot.
"Hoe kan je zusje nou zo gemeen zijn"
Mijn broer... eerst afgepakt door Avalon, een kerkrat. En nu door een kreng dat medelij heeft met kerkratten
Gapend word ik wakker. Ik kijk om me heen. ''Waar is Samantha?'' Rustig stap ik uit bed en loop ik naar de badkamer. Mijn haar staat alle kanten op, maarja. In mijn onderbroek loop ik terug naar mijn bed en ga zitten. Op het moment dat ik ga zitten gebeurt er iets vreemds. Alles voor mijn ogen wordt zwart. Paniekerig probeer ik de deurklink te pakken en de deur te openen. Op de hal hol ik iets verder, knal ik tegen een muur op, en kan ik ineens weer iets helderder zien. Dan val ik bewusteloos neer.
Ik grinnikte vaag, "You're going down" mompelde Jacob pesterig in mijn oor. Ik fronste mijn wenkbrauwen
"Tuurlijk, ik beat je met m'n handen op de rug". We lachten beiden "Wedden voor 50 dollar dat ik je versla" daag ik Jake uit, hij schudt mijn hand "Deal. Ik voel mijn gsm trillen in mijn broekzak. Veel te snel grijp ik naar mijn gsm en laat hem vallen. Het mobieltje glijdt over de vloer en stoot tegen een paar blinkende opgepoetste schoenen. "Pas eens op, kerkrat" sneerde Bianca vuil. Ze wierp haar hoofd in haar nek, trok haar neus op en sloeg haar blonde lokken uit haar gezicht. Haastig raapte ik mijn mobieltje op en sprong recht, niet in staat om iets uit te brengen. "Kom rond zeven uur naar het tuintje, mis je x" een glimlach krult om mijn lippen, mijn hart sloeg nu al in een abnormaal snel ritme.
Ik hoor de vrouwenstem aan. "jeez, dit kan er nog wel bij!" zeg ik gefrustreerd.
Laat ik maar even langs gaan bij Chloe. Ik sta op en loop naar de gang.
Ik loop een stukje als ik opeens een jongen zie liggen. "Wade" roep ik paniekerig.
Hij ziet er niet goed uit. Ik kniel naast hem neer.
"Wade, wade alsjeblieft wordt wakker!" fluister ik zacht. Dit is hellemaal niet goed.
Ik ren naar de badkamer en pak een glas water, Ren weer terug en gooit het over hem heen.
Ik zit op een muurtje naast de school en trappel een beetje met mijn voeten. Ik geniet ervan dat ik zonder jas buiten kan zitten zonder de bevriezen. Ik voel mijn mobiel trillen. Kom je naar lokaal 55? X
Dylan. Of ik naar lokaal 55 kom. Ja, tuurlijk. Xxx
Ik spring van het muurtje af. Gelukkig geen hak die breekt want ik hem mijn All-Stars aan. Vrolijk loop ik de school in richting lokaal 55. Ik kijk om me heen. Niemand te bekennen. Ik glip voorzichtig naar binnen en ga op een tafel zitten. Na 5 minuten gaat de deur open en komt Dylan binnen. "Wat heb jij nou in je handen?", vraag ik verbaast. Hij heeft een schoenendoos in zijn handen met een strik erom. Hij drukt een kus op mijn lippen en overhandigt me de doos. "Maak maar open", zegt hij met een knipoog. Gretig begin ik de strik eraf te trekken. Ik maak de doos open en voel mijn onderkaak naar beneden zakken. "Wauw..", fluister ik bewonderend.
