Leuk. In de 2e nieuwe update kijkt Amy scheel.

ik weet het. en veel ook. oh wacht eens, ik heb perongeluk 2 screens van Amy geplaatst. in plaats van ook een van Sem. zorg ik morgen wel voor, ben nu op 3een andere computer.

Alleen
Door de ogen van Amy

Mijn broer heeft me naar Bridgeport meegenomen. Blijkbaar heeft mam hem dat gevraagd, en we komen weer terug als mam genoeg gespaard heeft. Ik dacht dat het juist goed ging! Blijkbaar niet. Waarom laten ze mij overal buiten!? Ik ben geen baby meer!


We waren pas een week in Brigeport – het beviel me echt goed- toen Sem het nieuws vertelde.
Mam. Was. Dood. Je weet niet hoe het voelt als je moeder dood is. Alsof het een nachtmerrie is, en dat je weet dat het niet helpt als je in je arm knijpt. Dat je wil dat je het even op pauze kan zetten, of niet opslaan. Zo voelt het. Vreselijk. Sem zei dat ze dachten dat mam de macht over het stuur is kwijtgeraakt, en toen een sloot in is gereden. Dat met die auto kan, mam had die van een tante geleend. Maar ik geloof het niet. Sem wel.


Hier wonen we nu. En we blijven. Ik wil echt niet meer terug naar Sunset Valley. De meubels enzo zijn best duur, omdat we een erfenis en wezenfonds krijgen. Dat is het probleem. Want ik denk dat mam dat wist. En dat ze wist dat het niet zou lukken om genoeg geld te sparen voor een echt huis, en speelgoed voor mij. Je weet volgens mij al wat ik denk? Ja, ik denk dat het niet helemaal perongeluk ging. Maar ik wil dat niet denken, liever dat het een ongeluk was. Geen opzet.



Sen stond een beetje voor zich uit te staren. Naar de plek waar ik net stond. Waarschijnlijk was hij nog een beetje overdonderd, want hij had er net zo weinig op gerekend als ik.


En ik? Ik stond in mijn kamer, nadenken. Gewoon over alles. En of ik niet mijn verontschuldigingen aan mijn broer moest aanbieden. Ik flipte, terwijl hij er ook niks aan kon doen.
Hopelijk is hij niet al te erg geschrokken.


Ik weet niet wat mam nu aan het doen is. Zou ze spijt hebben? Of was het echt een ongeluk?
Zoveel vragen, geen antwoord. Maar een ding weet ik zeker: later ga ik dit tot de bodem uitzoeken.

Cool. Maar ik snap het even niet meer...

V Of dit een soort flashback is of niet, en waar die vrouw dan is...

dat wordt hopelijk bij de volgende update duidelijk en oh, vergeten neer te zetten: deze update is door de ogen van Amy zet ik erboven wel even neer. en ach, het is een lang verhaal hopelijk kan ik overmorgen weer updaten.
dat snap ik wel, vond hetzelf ook een beetje ingewikkeld . maar wat snap je niet?

V oké... ik moet echt wat aan mijn ideeën/schrijfstijl doen . maar jullie zijn tenminste eerlijk
en volgende update zal ik alles echt goed uitleggen, beloof ik

Leukk Wel een beetje ingewikkeld!

het duurde nogal lang, en de update is super mini, maar mijn pols doet teveel pijn om echte updates de schrijven over 3 weken gaat het gips ervan af, en dan kan ik echt updaten. maar vrijdag krijg ik ander gips, en hopelijk kan ik dan al langere updates maken
____________________________________________________________________________________
Een nachtmerrie, een visioen of Real Life?


Zwetend werd ik wakker. Ik sprong uit bed en probeerde mezelf te kalmeren. Rustig, zei ik tegen mezelf. Het was gewoon een enge nachtmerrie. Als je veel pech hebt is dit een visioen, maar zolang je daar niet in geloofd boeit het niet. Helaas lukte mezelf kalmeren voor geen vierkante millimeter.


Om mezelf ervan te verzekeren dat het een nachtmerrie was, holde ik naar de woonkamer.
Sem sliep waarschijnlijk, want de woonkamer was leeg.


En daar stond het. Het was geen nachtmerrie. Ook geen visioen. Het was al gebeurd.
We hadden mam laten cremeren. Daar had ik in ieder geval voor gekozen.
Het is eng, want ik moet nu alles beslissen. Sem is te erg van slag. Dit herinnerd hem
Waarschijnlijk te veel aan zijn moeder. Mam heeft me erover verteld.
Ik zie wel.

Mooi En spannend! Hoop dat je snel weer lange updates kunt schrijven

Spannend ;D

Mooi. Succes met je pols.

bedankt allemaal.
Ik heb tijdens school een stukje geschreven ( natuurlijk heb ik weer de pols gebroken waar ik álles mee doe, behalve schrijven ) & nu moet ik het alleen 'nog' even het uitwerken, overtypen en screens maken. Waarschijnlijk kan ik wel vaker updaten, want ik ga nu tijdens school gewoon voor hier schrijven. school is toch saai

Het is echt zwaar…

Rond zes uur ’s ochtends stond Sem in de hal beneden. Hij was teruggekomen van het stappen, en had ietsjes te veel op. Nu moest hij nog overnieuw uitvinden hoe je met een lift naar boven komt, maar dat zou nog lang duren met die dronken kop van hem.


Toen hij eindelijk binnenkwam, moest ik huilen. Ik was de hele nacht opgebleven, en was echt ongerust. Ik was bang dat ik echt in mijn eentje overbleef. Maar gelukkig niet.
Net toen ik wou gaan flippen merkte ik dat hij dronken was. Fijn.


Hij liep zwalkend naar z’n slaapkamer. Dat maakte mijn humeur er niet beter op. Ik had heel veel zin om een bord of iets anders hard naar zijn dronken kop te slingeren.


Ik probeerde wat te slapen. Nog twee uur en dan zou de schoolbus komen. En ik wou niet te laat komen. Het slapen wou niet echt lukken, misschien omdat er een dronken idioot een hels lawaai maakte?


Stipt om acht uur stond de schoolbus er. Ik was natuurlijk weer de eerste. Sem had een enorme kater en stond nog met de lift te klooien. Ik heb medelijden met de lift.


Sem was een uur eerder dan mij uit, en ik zag hem zitten. Joh, wat heb jij wallen, dacht ik. Eigen schuld, dikke bult, dacht ik er meteen achteraan. Bah, ik moest nog een uur langer hier blijven.


Eindelijk ben ik ook uit. Het is echt een stuk zwaarder dan ik dacht. Straks huiswerk maken, en dan koken en schoonmaken. Sem hielp natuurlijk weer niet mee.


Hij moest rennend naar iets van school, wat ie vergeten was. Ik vind het wel goed dat school het precies gepland heeft op zijn Kater-day.


Ik wou net de voordeur opendoen, toen ik verstijfde. Wat was er aan de hand?

Leuk ;D
Snel uppen ;P

Leuk!

Hoi, sorry dat het zo lang duurde, maar nu heb ik een extra lange up. Ik ga maar niet vertellen wat er gaat gebeuren, maar ik heb LOST van o0Simsfreak0o en Nina wel even als een 'gedachte' van Amy erin laten voorkomen. Het is niet bedoeld omdat dat veruit het beste verhaal is ( het is wel een goed verhaal vind ik ) maar omdat het een verhaal is wat een beetje om het onderwerp gaat. En ik weet niet hoelang het duurt voordat ze weer verhuisd
__________________________________________________________________________________

Oh nee…

Hier stond ik dan. Het zou vreselijk worden, dat weet ik nu al. Helemaal zonder Sem, mijn broer en beste vriend. Het klinkt klef, maar dat was hij echt. Ook al was hij de laatste tijd niet meer zoveel waard. Ik was nu helemaal alleen.


Oké, alleen was ik niet. Van links naar rechts ( ik schrijf dit nu later hè, dus ik weet alle namen al) Jeannette, Mia, Brian, San en Jeps. Dit was nu mijn familie tot.. hoelang? Ik weet het niet, hopelijk kort.


En dit was nu me huis. Wees huis. Vraag me niet de details, nu is het nog te pijnlijk. Het was wel een groot huis, en het was 1etage. Dat maakt mij niks uit, ik heb nog nooit in een huis met meerdere verdiepingen gewoond. Alleen in Bridgeport dan, met Sem. Slik.



Mia kwam meteen op me af en stelde zich voor. Ik vond haar best aardig. Ze was zo’n iemand die iedereen later wil worden. Maar ik snap dus niet wat ze hier doet. Gelukkig stelde ze me aan de andere voor, dan kende ik ze al een beetje.



“San, dit is Amy. Het nieuwe meisje, weet je nog? Amy, dit is San. San is echt een boekenwurm, en je slaapt bij haar op de kamer. Ze leidt je straks wel even rond”. San knikte braaf.


“Dit is Brian. Als je problemen hebt met techniek, computers en dat soort dingen, moet je het maar even aan hem vragen. Waarschijnlijk weet hij het wel”. Ik vond hem stiekem een kleine sul, maar het is wel handig om iemand te hebben die slim is.


“En dit is Jeps. Hij deelt de kamer met Brian. Tja.. wat moet je over hem vertellen? Jeps, vertel Amy straks maar een paar dingen over jezel..


En opeens stond Jeannette voor me. Mia liep al weer weg. Jeannette begroette me kortaf. Ze ging meteen kort alle regels vertellen. Hoe kort een waslijst regels kan zijn dan. Bijvoorbeeld: je moet een uniform dragen en dat soort dingen. Saai. Daarna liep ze weg.



Ik stond haar nog na te kijken toen San aan kwam lopen. ze liet me enthousiast het hele huis zien. Behalve de kamer van Jeannette, dat mocht blijkbaar niet. Streng verboden terrein. Ik moest meteen aan een paar verhalen over weeshuizen denken. Bijvoorbeeld Lost, me lievelingsweeshuizen verhaal. Oh nee, het was een kostschool. Laat dan maar. Bovendien heb ik nog heel wat lievelingsverhalen. Maar heb ik wel ooit en boek over weeshuizen gelezen? Ik weet het niet meer.



Toen ik me uniform en een ander kapsel had, gingen we allemaal op ene rijtje staan. Ik miste nu al mijn oude kapsel, maar je moest een staart dragen. Jeps en Brian keken nog wel heel boos. Waren ze boos omdat ik erbij was gekomen? Geen idee. Maar dat mochten ze me wel vertellen, in plaats van zwijgend te mokken.

Sorry voor de powerpost, maar het is nogal raar als ik dit in de update zet

Maar ik heb een poll toegevoegd, namenlijk of
jullie willen zien wat er was gebeurd. Want nu is Amy in het weeshuis terechtgekomen.
Dus: Willen jullie in de volgende update zien wat er was gebeurd, of gewoon verdergaan?
Ik wou het eerst meteen vragen, maar ik dacht: laat ze meer eerst even zeggen wat ze van de update vinden.

Edit: De poll is nu 1 dagen geldig, dan kijk ik wat jullie gestemd hebben
EXTRA EDIT: De poll is door mij verkort, en is nu dus 1 dag korter, anders moeten jullie heel lang wachten tot de volgende up Want als de poll gesloten is, moet ik ook nog de update in elkaar knutselen
____
V bedankt, ik probeer er op te letten

Leuk verhaal!
Misschien kun je proberen zo weinig mogelijk spelfouten te maken.
Het is bijv. m'n dagboek of mijn dagboek.
Het zijn maar tips...
Verder echt een leuk, verfrissend verhaal (tussen alle 10g's door)!

Eerst 1 ding, voordat je begint met lezen:
Me Sims loopt vast met de familie Eenzaam. Ik kan bijna niet simmen, laat staan screens maken.
Maar het goede nieuws is: Het is een kopie van de familie. Maar die familie had ik nodig voor de 'nachtmerrie'die ik eerst wou maken, dat Amy terugdacht.
Ik kon niet alvast beginnen, omdat me muis het niet deed, en doorvoor deed ie het nog prima. Dus hier een korte, andere update:


Mijn leven in vogelvlucht
Mijn leven gaat super snel. Sinds ik in het weeshuis terecht ben gekomen. Echt snel, voordat ik het wist.


Er waren momenten dat ik super blij was, en dan klapte of juichte.


Van groeispurten, verjaardagen, cadeautjes. Ik dacht dan, net als ik bijvoorbeeld enorm blij was, niet meer aan me moeder en Sem.


Er waren momenten van romantiek en echte liefde. Hij was me eerste vriendje…


Dacht ik. Dit is de foto toen ik hem uiteindelijk vroeg, en hij me keihard afwees. Alleen omdat hij single wou blijven ( en dan zich wel laten kussen!).


En van de laatste dag dat ik een onbezorgde tiener was. Ik was altijd hier te vinden. Eerst met me ‘toekomstige’ vriendje, daarna alleen. Daarom wou ik ook perse hier me verjaardag vieren.


Maar nu nam ik afscheid. Van alle Sims die ik aardig vind. Zelfs Jeannette vond ik aardig. Niet extreem, maar dat maakt niks uit.
Straks ga ik alle mysteries oplossen, zover dat kan. Ik hoop dat ik het op één plek vol kan houden, ik ben me hele leven continu verhuisd, en nooit met leuke gevolgen of redenen.

Ik vind de update ^en deze V niet goed gelukt, maar het zijn beide een soort van inleidingen.

Terug naar het begin

Hier stond ik dan. In Sunset Valley, waar mijn moeder ook heeft gewoond. En ik natuurlijk. Het is wel raar om hier in je eentje te wonen, maar waar moest ik anders heen? Op de andere plekken, die ik ken, zijn nog ergere dingen gebeurd. En ik wil niet in de buurt van het Weeshuis wonen, ik moet voor mezelf zorgen.

Dit is me huisje. Klein, maar fijn. De badkamer is nog niet helemaal dicht, maar ik had geen geld meer over. Iets van 27§ . veel te weinig. En zoveel maakt het niet uit, ik woon toch in me eentje.

Ik belde een taxi, om te kijken of ik privédetective kon worden, bij een of ander uitzend gedoe.
Het zou wel handig zijn, kon ik van me wens – uitvinden wat er met Sem en Mam nou precies was gebeurd- me carrière maken.


Wat denk je? Ik ben niet aangenomen. En ik heb er wel mooi anderhalf uur verspilt aan een sollicitatiegesprek. Maar de vrouw die het sollicitatiegesprek leidde, zei ook niet waarom.
Nu heb ik dus ook nog geen inkomsten.


Ik had ook nog geen computer, dus ging ik maar naar de bieb. Daar heb ik ongeveer een halfuur zitten te computeren. Ik was vooral aan het kijken wat je nodig had om een op zichzelf staand privédetective te worden. Een andere naam, stond er. Dus ging ik maar naar het gemeentehuis.


En daar stond ik dan. Amy Roses. De achternaam vind ik het belangrijkst, en ik wil toch nog een beetje mezelf blijven: Amy Eenzaam. Maar dat heb ik nodig, want ik zal Sem opsporen. Voor mam is het te laat, maar misschien nog niet voor Sem. En ik wil niet beroemd worden onder de naam Amy Eenzaam: Het arme, zielige zusje van een broer die vermist word en dan alleen maar privédetective word om hem te vinden.


De rest van de dag blijf ik in het park. Nu ik hier zit, is het echt me thuis. Het is nog geen spat veranderd, sinds mijn vertrek. Twaalf jaar geleden. Zouden ze onze familie vergeten zijn?
Ahum, ik bedoel de Familie Eenzaam. Ik ben een Roses. Niet vergeten Amy, het kan belangrijk zijn, fluister ik mezelf toe.

Ik word gebeld door een opgewonden Lilly. Die gekke Lill. Lilly vertelde hoe het ging in het weeshuis, en hoe erg ze haar niet mistte. Amy lachte, Lilly was gebleven om Mia te helpen. Ook hoorde ze dat Jeannette was overleden. Amy voelde zich opeens niet meer zo vrolijk. Wow, overal waar ze was geweest, stierf een van haar vrienden.

Niet goed gelukt ?
Ik vind ze geweldig
Ben benieuwd naar meer !