"Ik heb er wel meer", lach ik geheimzinnig. Nieuwsgierig kijkt Dylan me aan. "Ja, dat moet je maar even afwachten", ik geef hem een zoen op zijn kin. Ik kan niet wachten tot hij eruit mag. We gaan eerst naar de kantine om wat te eten, daarna verplaatsen we ons naar het mooiste deel van de tuin en dan.. Ik krijg al kriebels bij dat idee. Ik denk weer terug aan toen ik Dylan daar zag zitten, zo'n verbitterde blik in zijn ogen. En nu.. Nu was hij aan het stralen. "Kan ik hier blijven, Dylan? Of moet ik weg voor als de zuster komt?"

'Lorna Baker, kerkrat.

En toen kwam er een vredebewaker binnen. Hij pakte zijn geweer en richtte die op Heath en mij... En voor ik het doorhad was hij dood. Ik slaakte een gil. Jerrel had hem neergestoken. Ik kroop dicht tegen Heath aan en hij sloeg beschermend zijn armen om me heen. Ik durfde niet te kijken. Voelde mezelf trillen. Was dit nou echt nodig?! Een mensenleven. Weg.
"Rustig Chloé," suste Heath, "ik bescherm je wel."
Rustig? RUSTIG?! Er is net iemand vermóórd! Nu was ik bang.

CHLOÉ
~elite~

Op aanraden van Finn loop ik naar de schoolzuster.
"Och, wat zie jij er ziek uit meisje." zegt ze.
Ik knik en probeer mijn ogen los te maken van de vlek op haar kin. Walgelijk.
"Waar heb je last van?"
"Loopneus, koorts en overgeven. Vandaag is het minder dan gisteren." zeg ik kort.
"Nou, ga maar eens lekker zitten, dan meet ik je koorts op." ze klopt uitnodigend op het verroeste ziekenhuisbed naast haar en stopt een thermometer onder mijn oksel. Na even gewacht te hebben hoor ik het gevreesde piepje. De vrouw haalt het uit mijn shirt en kijkt op de display.
"Zo zo, achtendertig en een half. Dat wordt vandaag nog op bed blijven." Ik zucht. Ik had gehoopt nog wat te kunnen repeteren met de jongens, maar dat gaat dus niet door.
"Dank u. Dan ga ik maar weer..." Ik wil opstaan, maar ik word flink in het bed teruggeduwd.
"Blijf nog maar even. Drink wat water, je hebt vocht nodig."
Mijn ogen vernauwen zich tot spleetjes. Dit is wel erg verdacht.
"Nee, dank u. In mijn tent heb ik water genoeg." Dat was dus gelogen. Het enige wat ik heb zijn wat lege bierflesjes en een halve literfles cola light.
"Daar is het koud. Blijf nou maar liggen." Het klinkt bijna dwingend. Toch geef ik me over. Ik ga plat liggen en probeer me wat te ontspannen, iets wat totaal niet lukt met haar in de buurt.
"Drink nou maar wat." Ik ga weer rechtop zitten en zet het glas aan mijn lippen. Als ik het weer op het eikenhouten kastje terugzet voel ik me erg slaperig worden...

-*- Avalon -*-
KR

'Blijf nog even hier.' geef ik als antwoord. Het is natuurlijk verstandiger dat ze nu weggaat, maar ik wil dat ze hier blijft.
'Maar als we worden gesnapt...' Lorna kijkt erg bezorgt.
'Oké, goed dan. Ik zal kijken of ik over een uurtje er al uit mag.' Ze knikt en geeft me een kus.
'Spreken we af in de kantine?' vraagt ze aan mij. Terwijl ik knik haal ik wat haar uit haar gezicht, en zie haar bezweette voorhoofd. Zij heeft ook een nachtmerrie gehad.
'Kom hier.' zeg ik nog één keer en trek haar in mijn armen, en geef haar een lange knuffel terwijl mijn kin op haar hoofd rust. Haar warmte maakt me alweer spontaan heet. Volgensmij moet ik bijna blozen. Ze haalt zich van me af en geeft me nog één zoen. Dan kruipt ze uit het bed, en sluipt dan de deur uit.
Na een half uurtje komt de zuster aanlopen. Het is een andere dan die ik gister gekregen heb.
'Ik zal niets zeggen, Dylan.' En ze geeft me een knipoog. Heeft ze ons gezien? Heeft ze Lorna gezien? Maar de zuster praat er verder niet over en begint over iets anders te praten.
'Neem dit nog even in, rust dan een tijdje en dan mag je van mij hier weg. Met deze nieuwe pillen gaat het allemaal stukken sneller. Dat ze een paar jaar geleden deze pillen nog niet hadden. Dan lag je vaak meer dan een week in het ziekenhuis.' Ik weet niet waar ik antwoord op moet geven, dus ik glimlach naar de zuster. Ze geeft me de pilletjes en een glas water.
'Helemaal opdrinken, jongen. En dan eventjes rusten.' Ik knik en drink het water samen met de pillen op. Daarna als de zuster wegloopt probeer ik te slapen.

-Dylan, Elite.

Iedereen kreeg een wapen, behalve ik en Samantha. Het dode lichaam op de vloer vermeidend zei ik: ''Hey Jerrel, geef ons ook eens iets!'' Jerrel keek op en gaf ons allebei een wapen. Samantha keek met een onbegrijpend gezicht naar het wapen in haar hand.

Wade (elite)

"ja sorry ik zag jullie niet. en nu is het pak de hoogst nodige spullen van je kamer en kom weer hiernaar toe. Stel wat samen, een tas waar de hogstnodige spullen in zitten, wat kleren en verdere dingen die nodig zijn om te overleven in de bossen. Ga snel en ik zie jullie hier weer terug." iedereen ging snel de spullen pakken, Chloe wou ook gaan. "Chloe, je kan niet gaan ik pak wel wat voor je"
en daarna ben ik snel naar Chloe's kamer gerend. Ik pakte wat kleren en een zaklamp, verder pakte ik nog een slaapzak en verdere hoognodige spullen en ik kwam weer terug. "Chloe, je spullen, Heath jij moet van andere wat lenen lijkt mij omdat jouw spullen nog al hier beneden meegenomen zijn of verbrand. Kijk maar naar dat vuur daar."

Toen iedereen weer bijelkaar was, zei ik: "oke nu een onderduik plek vinden, we moeten ergens kunnen zitten en daar vanuit opereren. Iemand ideeen?"

-Jerrel-
elite

"Ehmmm Ik heb sleutels." Lachte ik. Ik hield mijn bosje omhoog.
"Als het nodig is gaan we naar het literatuur lokaal." Ik keek de kring rond.
"Wat doen we als er iemand gewond raakt?" Vroeg Chloé.
"Ik neem die persoon mee en verstop ons in het lokaal van literatuur." Stelde ik voor.
"Je doet nu wel erg veel hoor Ratje." Bromde Emily.
"Ja jij kan op het veld blijven en vredebewakers neerknallen." Grinnikte Jackson.

~*Sophia*~
KR

Ik zit nu al minstens ander half uur in de kantine. Verveeld voor me uit te staren. Er lopen wel mensen om me heen maar wat heb ik aan hun? Ik wil net op staan en naar Veronica lopen als ik Dylan de kantine in zie lopen. Ik ren op hem af en wil me tegen hem aan drukken. Net op tijd houdt ik me in. Daar kan zijn rug niet tegen. "Dylan!", gil ik. Ik kijk naar Veronica en zie haar jaloers naar ons loeren. "Lorna!", Dylan slaat zijn armen om mijn middel en ik leg de mijne zacht in zijn nek. Hij drukt een kus op mijn lippen en begeleid me naar een tafeltje. We gaan tegenover elkaar zitten en Dylan pakt mijn hand. "Hoe gingen we dit nou vieren liefje?"

'Lorna baker, kerkrat.

" Sophia literatuur lokaal helpt niet, daar hebben we morgen weer les, mochten we opdagen"
wat dan als een onderduik plek, mmmm...... mischien heeft de school wel een geheim plekje ofzo waar wij niks van afweten. Ik vroeg: "Chloe, heb jij enig idee of je vader alles in zijn kantoor bewaard of sommige dingen ook niet"
waarop zij antwoorde: "alles in zijn kantoor, hoezo?"
"nou daar zal waarschijnlijk wel een plattegrond van de school inzitten waar wij ons dan kunnen verstoppen"
Chloe knikte.
"oke ik ga weer op onderzoek uit, ik kom hier weer terug en dan neem ik jullie mee als ik wat gevonden heb"
Ik pakte mijn spullen ik nam ook wapens mee, en zorgde ervoor dat niemand mij herkende, daarna ging ik op pad naar het kantoor van de direteur.

Eenmaal aangekomen, zag ik dat er niemand was. Ik sloop naar binnen en ging kijken of er een plattegrond was. Ik zocht weer in de lades, ik keek ook tegelijk of er nog nieuwe dosiers waren maar die warenm er niet dus. Uiteindelijk vond ik een plattegrond. Ik keek erop en maakte een foto ervan, er was een soort geheime garage te bereiken via wachttoren 14 B. Ik besloot om een kijkje te nemen. Ik sloop langs het plein, en kwam bij de muur. wachttoren 12 daarna 13 daarna 14 A en 14 B. Ik klom de wachttoren op n ging op het dakje zitten. Er stonden 3 vredebewakers goed gewapend.
En via 14 A en 14 C en 4 B kon je alles goed in de gaten houden ook weer op 14 B. Dat was een probleem. Ik keek of ik nog wat kon doen, nee dus ik sloop naar beneden gelukkig had ik me van te voren weer omgekleed. Ik werd aangehouden, shit. Er kwam een vrede bewaker op me af: "staan blijven, wat heb je daar bij je en identificeer je"
" ik ben Jerrel Davis, en wat ik bij me heb zijn gewoon wat kleren enzo"
hij controleerde het, gelukkig controleerde hij mij niet want ik had een pistool in m'n zak gestopt.
"het is goed loop maar"
Ik liep terug naar de kamer en vertelde alles.

-Jerrel-
elite

Ik rammelde door mijn sleutelbos heen.
Sleutel van Scotts kamer,Sleutel van Literatuur,Sleutel van informatica,Sleutel van wiskunde.
als ik nou nog eens een keertje zou gaan rommelen met Scott kon ik misschien nog een sleutel te pakken krijgen. "Kunnen we niet gewoon het veld oprennen en vredebewakers neerknallen?" Zeurde Emily.
" Hou je kop toch eens. Ik probeer na te denken." Mopperde ik. Max zat naast me.
Ik legde mijn hoofd op zijn schoot. Max begon aan mijn haar te friemelen.
Chloé en Heath zaten aan elkaar vastgeplakt leek wel. Ik keek naar Emily. Ze zat tegenover Max en staarde kwaad naar me. "Ik weet niet of die wachttoren wel zo slim is Jerrel." Mompelde ik.
"Heb jij een beter idee dan." Snauwde Jerrel naar me. Ik hield mijn sleutelbos in de lucht.
"Ik heb bijna alle sleutels van Scott weten te ontfutselen. Alleen die van het kantoor van Chloé's vader heb ik niet." Rilde ik.

~*Sophia*~
KR

Ik kijk Lorna aan. Ze is blij dat ik weer gewoon uit bed mag. 'Ehm,' zegt Lorna, 'Heb je al gegeten?' Ik knik. Terwijl ik haar wang streel zie ik ergens achter in de hoek van de kantine de jongen staan waar ik mee heb gevochten. Hij kijkt me nog kwaad aan. Alsof hij wilt zeggen: "ik krijg jou nog wel een keertje". Ik wend mijn blik weer naar Lorna en ik zie hoe blij ze naar me kijkt, maar ze kijkt ook een beetje nerveus. 'Wat is er?' vraag ik aan haar, maar ze schut 'nee', en zegt: 'Niks.' Ik kijk naar waar Veronica staat. 'Heb jij al gegeten?' vraag ik aan Lorna. 'Nee, ik wilde op jou wachten.' Ik leg haar uit dat ik al eten van de zuster heb gekregen. 'Waar heb je zin in? Ik haal wel wat voor je.' vraag ik aan Lorna. 'Ik heb zin in een kusje.' zegt ze heel schattig, dus druk ik meteen een kus op haar mond. 'Verras me maar.' zegt ze. Ik knik en sta op.
'Hoi.' zegt Veronica als ik voor haar sta.
'Hey, Veroon.' zeg ik.
'Wat wil je eten?' vraagt ze aan mij. Ik kijk naar al het eten voor de Eliten. Er staat veel lekkers tussen.
'Doe maar een beetje karamelpudding en een aardbeigebakje.'
'Zin in iets zoetigs, dus?' Veronica glimlacht naar me.
'Neuh, ik niet. Zij wel.' Ik knik richting Lorna. Veronica knikt een beetje afwezig en geeft me het bordje aan. Ik bedank haar en loop terug naar Lorna. Ik zie dat er heel zachtjes een 'jammie' uit haar mond ontsnapt. Ik voer haar een beetje karamelpudding met een lepeltje.
'Dus jij had plannen voor straks?' vraag ik aan haar.

-Dylan, Elite.

Tiff en ik slopen het penthouse uit. We zijn pas rond 1 uur uit bed gekomen en we hebben voor de rest wat zitten praten. Het lukt ons de gang op te sluipen en we rennen snel de trappen af voordat iemand ons ziet.
"We gaan eerst wel even iets eten." Zeg ik, ik mis bijna 1 trede maar ik houd mijn balans en ga verder. Eenmaal beneden lopen we gewoon rustig. In de eetzaal is het ook leeg op 2 mensen na. Is ook niet zo gek rond deze tijd.

-=- Jacob Orchid -=-
KR

"In een lokaal wordt lesgegeven, daar kunnen we ons niet voor altijd verstoppen en we hebben wapens bij ons, als we worden betrapt hangt ons allemaal de strop. Ik wil ver gaan voor Chloe en Heath maar niet opgepakt worden, ja!" ik dacht zelf ook na en toen besefte ik wat ik gezien had.
"er was daar een deur, die kunnen we nemen het wordt naast die 3 vredebewakers nog is bewaakt door eeuuuuhhh....... 2 vredebewakers nog is en dan als we daar in kunnen komen. En als het geen goeie plek is kunen we altijd nog wat spullen mij nemen en dan toch naar een lokaal gaan, maar dan naar die van natuurkunde."
Sophia knikte dat het goed was, en ik zei:
"oke, als alles goed is sta ik wel op als leider, en we moeten de wapens pakken en alles meenemen.
Maar eerst blijven we hier en hebben we meer mannen nodig" ik ga kijken of ik Jacob hierbij kan krijgen. en altijd bewapend rondlopen vanaf nu, is niks meer veilig vanwege de vrede bewakers."

Ik ging op pad, op naar Jacob, ik kwam hem tegen en zei: "Jacob, ga jij door het vuur voor Heath en Chloe? en beloof je als je iets ziet niks door verteld?"



-Jerrel-
elite

Ik knik verlegen en Dylan voert me weer een hapje. "Wat dan?", vraagt hij nieuwsgierig. Ik trek één wenkbrauw op. Iets wat ik al mijn hele leven kan. Dylan lacht er om. "Doe dat nog eens?", vraagt hij. Ik trek hem weer op. Dylan ligt dubbel van het lachen. Ik grinnik nog steeds verlegen. Als de pudding op is neem ik hem mee naar buiten. In mijn gedachten zie ik al helemaal voor me hoe het gaat lopen. Hand in hand lopen we over het plein. Ik neem hem mee naar de vijver ergens in een hoek. Er staat een bankje en daar gaan we zitten. Dylan slaat een arm om me heen en ik geef hem een zoen in zijn nek. "Mooi hier?", fluister ik.
"Ja, maar niet zo maar als jij", hij trekt me op schoot en we beginnen hevig te zoenen.

'Lorna Baker, kerkrat.

Als ik eventjes adem probeer te halen zeg ik dit tegen Lorna: 'Rakastan sinua.'
Verbaast kijkt ze me eventjes aan. 'Hè, wat betekend dat?'
'Ik houd van je, in het Fins.' zeg ik terwijl ik een kus onder haar kaak geef. Ze bloost.
'Wat betekend "Ik ook"?' vraagt ze me, terwijl ze mijn kus beantwoord met een lange zoen.
'Minäkin.' zeg ik terwijl ik haar dichter op mijn schoot trek.
'Minäkin rakastan sinua.' zegt ze een beetje gebrekkig. Ik moet glimlachen en leg mijn hand op haar zij. Terwijl ik haar weer hevig begin te zoenen woelt zij met haar hand door mijn haar. Ik streel haar zij.

-Dylan, Elite.

Ik leunde dichter tegen Max aan. " Ik haat leiders." Mompelde Emily ineens.
" Goh bedankt." Mopperde Max. "Ik bedoel leiders die iedereen overheersen." Snauwde Emily.
"Jerrel is niet zo." Fluisterde ik. Langzaam dommelde ik in.
Nachtmerrie's spoelden door mij hoofd.

Een kamer.
Hard werd er op de deur gebonkt. Ik stond alleen in de kamer.
Om me heen lagen de lijken van Heith,Chloé,Max en zijn bende,Jerrel en Scott.
De deur vloog open. Vredebewakers vulden de ruimte.
Ik stond in het midden. Ik kneep mijn ogen angstig dicht.
Er klonken schoten en ik voelde pijn.

Ik schoot bezweet omhoog. Max had zijn armen stevig om me heen geslagen.
"Gaat het Sophia?" Vroeg hij bezorgt. Ik knikte.

~*Sophia*~
KR

Opnieuw probeer ik eventjes adem te halen en kijk Dylan aan. Ik zie de opwinding in zijn ogen. Ik glimlach en leg mijn hoofd op zijn schouder. Zachtjes bijt ik in zijn oor. Daarna kijk ik hem weer aan. “Wat is ‘Ik wil je nooit meer kwijt’?”, vraag ik.
“Haluan et koskaan menetä”, zegt Dylan. Ik probeer hem na te zeggen maar dat gaat niet echt goed. Dylan lacht naar me. Hij is zo schattig als hij lacht. Ik leg mijn hand voorzichtig op zijn onderrug. ”Dat doet geen pijn hè?”, vraag ik voor de zekerheid.
”De pijn is bijna weg”, antwoord hij en drukt een kus op mijn lippen. De kriebels in mijn buik worden steeds heftiger. Zachtjes wrijf ik over zijn rug. En hij over mijn zij.
”Zullen we naar binnen?”, fluister ik na een lange zoen. Dylan knikt. Ik glijd van zijn schoot en help hem overeind. Hij slaat een arm om mijn schouder en ik leg mijn hand op zijn zij. Ik voel de riem om zijn broek.

Langs de kantine lopen we richting de lift. Die Dylan nu mag gebruiken om zijn rug. Veronica kijkt ons na door de glazen ramen die rond de kantine zitten. Er is ook een raam naar buiten, daar kan je een heel klein deel van de vijver zien. Ik hoop niet dat Veronica naar ons heeft zitten loeren. De liftdeuren sluiten en Dylan trekt me weer tegen zich aan. De lift gaat omhoog richting het penthouse. Als de deuren open gaan staan we nog steeds tegen elkaar aan. Daar staan twee Eliten. Ze beginnen te fluisteren. ”Negeren..”, sist Dylan. Hand in hand lopen we richting zijn kamer.

’Lorna Baker, kerkrat.

Ik loop met Jacob naar het dak toe.
We zijn vanochtend pas rond 1 uur wakker geworden, dus ik heb het govoel dat ik nog heel lang op kan blijven.
We gaan zitten op het grind, en beginnen een beetje te kletsen. Eigelijk ben ik best benieuwd naar Jacob's verleden. Maar ik durf het niet te vragen.
"Hoe komt het eigelijk dat jij een kerkrat bent?" Oeps, nu heb ik het toch gevraagd.
"Maar als je het niet wilt vertellen hoeft dat niet hoor!" zeg ik er snel achteraan als ik zijn verraste gezicht zie.
"Nee, je mag het wel weten hoor." grinnikt hij.
Hij neemt een hap lucht, en begint te vertellen.

- Tiffany Heart - Elite -

Ik gooi de deur van mijn kamer open en schaam me meteen voor alle troep in mijn kamer. 'Let niet op de troep.' zeg ik schamend tegen Lorna. 'Ach, je bent nog steeds een jongen.' ze geeft me een knipoog. Glimlachend doe ik de deur van mijn kamer dicht. Lorna zit op mijn bed. Ze wenkt me met haar wijsvinger. De glimlach om mijn lippen wordt groter. Ik ga voor haar staan en kijk naar beneden, naar haar mooie gezichtje. Zij kijkt omhoog en trekt me naar beneden en geeft me een kusje.
Ik duw haar achterover op mijn bed en ga over haar heen liggen. Ik geef haar een kusje op haar sleutelbeen en zie dat ze kippenvel krijgt. Ze giechelt een beetje. Hoe schattig.
'Je bent leuk.' zeg ik tegen haar.

-Dylan, Elite.

Tiffany wilde mijn verleden weten, er is nog nooit iemand geweest buiten Heath en Av die dat vroegen.
"Kijk het zit zo." Begin ik. "Mijn moeder heb ik nooit gekend, die is weg gegaan toen ik heel klein was." Tiff leefde erg mee zo te zien.
"Mijn vader heeft me opgevoed, maar werken en een kind opvoeden gaat niet samen. Zo kwam het dus dat we vrij arm waren." Vertel ik. "Mijn vader probeerde wel wat geld bij elkaar te sprokkelen, maar dat mondde uit op een drama. Hij werd vermoord." Ik slik even en kijk naar Tiff. Haar waterige ogen verraadden dat ze het heel erg vindt. "Ik ben toen ergens in een opvanghuis gekomen, waar ik gitaar heb leren spelen. In deze tijd ontmoette ik Avalon voor het eerst. Maar goed dat heeft er niks mee te maken, zij zat niet in dat huis." Ga ik verder. "Het huis werd overvallen een paar jaar terug, ik ben ontsnapt en ik woon nu hier, of bij mijn oom."
Tiffany liet de tranen nu lopen, ik kon het ook niet meer helpen na het zien van haar blik. Ik draaide mijn hoofd weg en veegde een traan van mijn wang. Tiffany pakte mijn hoofd tussen twee handen, draaide mijn hoofd naar haar toe en gaf een tedere zoen.
"Wat erg." Mompelt ze.

-=- Jacob Orchid -=-
KR