Ik staar Wade stom aan, hij maakt zich zorgen?! Om mij?!
Een klein streepje licht viel op zijn gezicht, het viel me plots op hoe knap hij was, zijn ogen stonden bezorgt, hij had prachtige ogen. Een raar gevoel borrelt bij me op, snel kijk ik weg.
"Samantha?", als ik opkijk zie ik dat Wade's gezicht heel dicht bij het mijne is, ik schrik en deins achteruit, waardoor ik struikel, Wade vangt me op, net optijd. "Bedankt", mompel ik, ik voel een blos naar mijn wangen komen, en dat stomme gevoel wordt alsmaar erger.
"Ga je nog antwoordt geven op mijn vraag?", Wade houdt zijn hoofd scheef en glimlacht naar me, een schattig gezicht.
"Sorry, wat zei je?", murmel ik, ik kan niet wegkijken van zijn ogen, zijn prachtige ogen.
"Of je nog antwoordt gaat geven op mijn vraag", Wade grinnikt en haalt zijn hand door zijn haar.
Vanuit mijn ooghoeken zie ik veel mensen in de kamer staan, ze kijken naar Chloé en Heath, sommige praten.
"Wat was je vraag?", ik concentreer me weer op Wade, Wade tovert een snelle glimlach op zijn gezicht, zijn ogen blijven bezorgt staan, ze lachen niet mee.
"Hey Samantha, gaat het wel een beetje? Je lijkt de laatste tijd een beetje afwezig. Ik maak me zorgen om je", herhaalt hij de zin.
Ik haal mijn schouders op en sla mijn ogen neer, "ik voel me gewoon niet zo goed de laatste tijd", fluister ik, mijn stem breekt op het laatste stukje, ik draai me om en staar weer, naar de hemel, naar de bergen? Ik weet het niet, ik voel tranen over mijn wangen stromen, en een warme arm die om mijn schouders ligt.
"Samantha? Gaat het?", klinkt Wade's geschrokken stem in mijn oor.
Ik verberg mijn hoofd in mijn handen en huil verder, Wade wrijft mijn zijn hand over mijn rug.

~°Samantha Jackson°~
¨Elite¨

"Blijf van hem af!" Krijste ik. "Max." Angstig keek ik de kamer rond.
"Is mijn neef." Fluisterde ik. "Haal weg dat ding." Gromde Max.
"Of wil je soms dat Emily je vanavond komt bezoeken." Ging hij verder.
"Ophouden! Allebei!" Sneerde ik. "Max hou je bende erbuiten. Je hoeft ze niet de dood in te jagen." Gromde ik. "Wie zitten er allemaal in zijn bende." Vroeg Heith ineens.
Max begon op te sommen: "Emily Lockhearth,Jackson Hock,Ik,Jasper Wite,Leo Rame en Dave."
Ik herkende alle namen. Ik aaide zacht over mijn neus toen Emily's naam voorbij kwam.

~*Sophia*~
KR

ik zei: "Sophia oke, omdat hij je neef is"
ik haalde mijn mes weg en verborg hem weer maar ik zei nog wel tegen Max (zo heette hij blijkbaar): "hoe kunnen we je vertrouwen heb je bewijs voor dat je niks kwaads in de zin hebt?"
Ik vond het nog steeds raar, het was Sophia's neef, dat zal wel zo wezen, maar dan die zogenaamde bende, ik kende die hele bende niet eens. Hij bedreigde me met iemand die Emily heet, wie is Emily. Ik vroeg: "wie is Emily?" en daarna vroeg ik aan Chloe en Heath: "vertrouwen jullie hem?"

-Jerrel-
elite

Met een ruk zit ik rechtop in mijn bed en geef over in een vies emmertje. De zweetdruppels parelen op mijn voorhoofd en er zitten zwarte vegen op mijn gezicht.
Mijn kleren zijn doorweekt van het zweet, terwijl ik het hartstikke koud heb.
Ik voel weer iets zuurs in mijn keel opkomen. Bah. Ik braak weer in de emmer, de tranen springen me in mijn ogen.
De storm is toch iets te veel van het goede geweest. Maar het verbaast me niks dat er niemand op z'n minst bij me langsgekomen is om te vragen hoe het gaat. Iedreen gaat toch z'n eigen gang zonder zich om mij te bekommeren.
Ik leg de emmer naast me op de grond en doe mijn ogen weer dicht.

-*-Avalon -*-
KR

Vrolijk loop ik naar Avalons tent.
Een zure stank komt mijn kant op en mijn vrolijke bui is in een keer weggewaaid.
"Av?" Vraag ik voorzichtig. "Mag ik binnenkomen?"
"Finn. Kom maar." Klinkt Avalon schor. De rits van de tent word opengedaan en ik kom naar binnen.
"Gaat het?" Vraag ik bezorgd.

-Finn-
KR

"Ik vertrouw hem." Grijns ik. "Het is je neef." snauwt Jerrel.
"Ze heeft me toen ik drie was in de vijver geduwd." Grijnst Max ineens.
Ik rol met mijn ogen en ga op de grond zitten.
"De enige waar jullie van mijn bende echt voor op moeten passen is Emily.
Als zij kwaad is is ze de duivel in huis. De rest kan zich prima inhouden." Verteld Max.
"Ja ik heb het gemerkt. Je had het me wel kunnen vertellen voordat ze mijn neus brak." Mopperde ik.
"Wist ik weel dat ze je neus wou breken." Bromde Max.

~*Sophia*~
KR

Stik chagrijnig stond ik nog steeds voor de poort te wachten tot 2 minuten geleden. Nu loop ik alsof er een moordenaar achter me aan zit door de gangen. Zo snel en onopvallend mogelijk. Niemand mag me zien. Dan vragen ze waar deze bos bloemen vandaan komt. Ik loop al in de gang waar de ziekenzaal is. En daar is hij dan! De deur waar Dylan zich achter ligt te vervelen. Alle chagrijnige gevoelens maken plaats voor vreugde. Zachtjes doe ik de deur open en zie daar Dylan liggen. Met zijn gezicht naar me toe. Hij slaapt. Het ziet er zo lief uit. Het liefst wil ik zijn hele gezicht onder kussen. In plaats daarvan sluit ik de deur en sluip naar hem toe. Ik zet de bloemen in een vaas naast zijn bed en zak op mijn knieën. Ik buig voorover en kus hem op zijn mond. Als ik mijn ogen open doe zie ik een verraste Dylan.

'Lorna Baker, kerkrat.

Finn steekt zijn hoofd naar binnen.
"Av? Mag ik binnenkomen?" vraagt hij voorzichtig.
"Als je tegen de stank kan en besmet wil worden wel."
Hij snuift en gaat dan toch maar naar binnen.
"Voel je je ziek? Vandaar dat ik je vandaag niet heb gezien."
Ik knik.
"Ik wil niet naar de zieknboeg. Ik kan best voor mezelf zorgen." Finn trekt wantrouwend een wenkbrauw op.
"Oke, soms valt dat wel mee. Maar kom op, ik haat ziekenhuizen! En dan nog die schoolzuster. Je krijgt gewoon rillingen van haar!"
"Om die vreemde moedervlek?" lacht Finn. "Je wilt toch beter worden?"
"Ach, dat lukt me zo ook wel. Denk ik." Mijn broertje glimlacht flauwtjes. "Hoe is het eigenlijk met Ashi? Jullie lijken eindelijk wat closer te worden. Als je begrijpt wat ik bedoel." Ik geef hem een vette knipoog en zie lichte blosjes op zijn gezicht verschijnen.
"Nou, het begint wel ergens op te lijken ja."
"Goed zo, eindelijk!" Ik geef hem een flinke klap op zijn schouder.
"Zo te zien voel je je al wat beter."
"Wel nu jij langs bent gekomen."

-*- Avalon -*-
KR

"Kunnen we nu stoppen over gebroken neuzen en Emily's?" Vraagt Jerrel ineens.
"Best." Brom ik. "Oké. Vertrouwen Jullie -Max was het?- wel of niet." Vraagt Jerrel opnieuw.
Max'mobiel ging af. Hij nam op. Er klonk een hard gekrijs en een hoop gescheld.
Na een tijdje drukte Max zijn mobiel uit. "Dat was Emily. Ze staat voor de deur." Moppert hij.
"Emily? Voor die deur?" Vroeg ik angstig. Max knikte kalm. "Doe hem op slot." Mompelde hij kalm.
Ik kwam overeind en deed het ding op slot. Er werd hard op de deur gebonkt.
"IK WEET DAT JE DAAR BENT MAX! EN IK WEET DAT JE RATJE BIJ JE HEBT! DOE OPEN!" Krijste Emily. "Ratje?" Vroeg Jerrel. "Dat is Sophia." Mompelde Max beschaamd.

~*Sophia*~
KR

Ik zit alleen in het oude lokaal-met-de-plantjes. Voorzichtig raak ik het blaadje aan van een vrolijk bloeiend plantje. Vreemd genoeg bloeien alle plantjes redelijk goed, terwijl ze hier binnen staan en weinig zonlicht krijgen.
Niet teveel over nadenken, gewoon blij zijn, herinner ik mezelf in gedachten. Ik adem de geur van natte aarde in; een geur waar ik veel van was gaan houden door de jaren heen.
Mijn gedachten zitten al de hele dag bij Finn, iets waar ik niet zo blij mee ben. Verliefdheid is iets waar je uiteindelijk altijd pijn aan beleeft, dus ik wilde het niet zijn. Maar ja, dat kon ik niet zelf bepalen..

~Ashi~kerkrat

"Samantha?", Wade's stem klinkt telkens zenuwachtiger, zijn hand wrijft harder en sneller over mijn rug, ik zak door mijn knieën en krul me op. "Ik weet niet wat ik hem", fluister ik uiteindelijk, Wade zit bij me geknield, hij stopt mijn haar achter mijn oren, ik heb haast niet door dat hij me aanraakt, totdat mijn hart sprongen gaat maken en mijn buik raar voelt, ben ik verliefd? Ik geloof het niet, op Wade? Oké hij was wel erg knap, maar is hij nu dan al over Victoria's dood heen? Ik tril helemaal, maar mijn tranen zijn op, "we kunnen voorlopig niet ergens anders naartoe, volgens mij is net de deur op slot gegaan", mompelt Wade in mijn oor.
"Dan ga ik op mijn bed zitten", mijn stem klinkt verstikt, ik kom langzaam overeind, Wade ondersteunt me, ik doe de deur van de kamer open en strompel naar mijn bed, ik laat me vallen, Wade loopt achter me aan, ik voel zijn gewicht aan de linkerkant van het bed, hij aait wat over mijn rug, "Samantha?", zijn stem klinkt zenuwachtig, "gaat het nu wel?", ik haal mijn schouders op, "wat is hier eigenlijk aan de hand?", hoor ik Wade vragen, het wordt allemaal uitgelegt, maar ik luister maar met een half oor.


~°Samantha Jackson°~
¨Elite¨

Emily stond voor de deur en ze bleef maar doorroepen: "laat me erin ik weet dat je ratje bij je hebt"
na 5 keer riep ze: "ik ga die deur in trappen hoor" en dat deed ze uiteindelijk. Ze stormde door de deur en rende recht op Sophia af. ik zei: "is het niet onbeleefd om bij een dame naar binnen te stormen?" ik wijs op Chloe. "en daarna op Sophia hier in lopen" ze riep: "waar bemoei jij je mee" en ze stormde op me af. Maar in een fractie van een seconde had ik mijn mes weer gepakt, ze hield geschokt stil en ik riep: "beter gezegd waar bemoei jij je mee!?". waarop zij riep: "messen trekken he? ik ga het de directeur vertellen!". Ik keek naar Max, hij zei: "Emily doe dat niet". Ze wou weglopen en Max zei weer: "wat zei ik nou! doe het niet Emily" waarop Emily ophield. Ze riep boos naar mij: "waarom trok je dat mes!".
"zelfverdediging, zomaar binnen stormen iedereen lastig vallen en daarna op mij afstormen?".
na dit gezegd te hebben gooide ik m'n mes in de lucht en ving hem weer op. Ze bleef geschokt kijken, waarop ik vroeg: "moet ik hem wegstoppen". Ze knikte en ik stopte hem weg.

-Jerrel-
elite

Ik sprong overeind. Ik zette mijn handen tegen Emily's rug en duwde haar snel weg.
Toen ze buiten stond trok ik de deur dicht. "Heeft er iemand hier een goede band met een leraar?" vroeg Max ineens. Ik keek op. Aarzelend stak ik mijn hand op. "Met wie?' Vroeg Chloé ineens.
"Scott." piepte ik zacht. "Hoe?" Vroeg Jerrel.
"Vraag me niet zoveel oké? Ik heb gewoon een goede band met hem." Snauwde ik.
"We weten allemaal dat er iets mis is Sophia. Vertel het gewoon!!" Sneerde Max naar me.
Ik klemde mijn handen tegen mijn hoofd. "Het is te erg." Snikte ik.
"Vertel het Sophia." Brulde Max tegen me. "Ik..Ik..Ik.." Ik barstte in huilen uit.
"Ik ben met hem naar bed gegaan oké? Vraag er niet meer naar. Het is al erg genoeg dat ik het aan jullie vertel." Snikte ik hardop.

~*Sophia*~
KR

Ik woelde Avalon kort door haar haar en stond op. "Ik ga naar Ashi." Grijnsde ik.
"Kom je nog terug?" Vroeg Avalon bijna smekend. Ik rolde met mijn ogen.
"Denk je nou echt dat ik mijn onverantwoordelijke zus alleen laat? Echt niet." Grinnikend liep ik weg.
Ik vond Ashi in het kamertje-met-de-planten. Zacht liep ik naar haar toe en sloeg mijn armen om haar heen.
"Hallo Julia." Grijnsde ik. "Goedenavond Romeo." Fluisterde Ashi terug.

-Finn-
KR

Tiffany en ik zaten op een bankje aan de elite kant van het gebouw, waar wel mooie tuinen liggen.
"Ik wist helemaal niet dat dit bestond." Zeg ik verwonderd. Hier groeien bomen, bloemen en bosjes. Die hadden wij rond ons plein niet, hooguit verdorde planten.
"Mooi he." Zegt Tiffany glunderend. "Moet ik mijn viool misschien erbij pakken?"

-=-Jacob Orchid -=-
KR

Lachend sta ik op van het bankje, en loop rustig naar een van de gangen, maar zodra niemand me ziet ren ik naar mijn kamer.
Ik ren naar mijn bed toe, en gris de viool onder mijn bed vandaan.
De hoes zit helemaal onder het stof, en de viool zelf ook.
Ik kijk naar wat bladmuziek, en probeer zoveel mogelijk noten te onthouden
voor zometeen. Die bladmuziek heb ik niet nodig.
Hoelang heb ik hier al niet meer op gespeeld?
Sinds is 8 of 9 was, geloof ik.
Met de viool in mijn ene hand, en de strijkstok in de andere,
loop ik weer naar Jacob toe.
Ik ga voor hem staan, en begin met spelen.
Op mijn best probeer ik het moeilijkste nummer te spelen dat ik ken.

- Tiffany Heart - Elite -

Plotseling staat Finn achter me en hij onderbreekt mijn gedachten waarin hij de hoofdrol speelde.
"Hallo Julia." begroet hij me.
"Goedenavond Romeo," fluister ik. Ik praat bijna nooit hardop in deze kamer. Dat vind ik altijd vreemd klinken, op één of andere manier. "Wat vind je van mijn plantjes?" vraag ik hem.
"Uhw.. Mooi?" Hij weet zich duidelijk geen raad met mijn vraag.
Ik glimlach naar hem.

~Ashi~kerkrat

"Wil je nog een stukje middelmatig vioolspel van me horen." Grijnsde ik.
"Hoezo middelmatig?" Vroeg Ashi verontwaardigt. "Omdat er mensen zijn die het beter kunnen." Lachte ik.
Ashi stak haar hand naar me uit. Ik staarde er kort naar.
"Kom dan." Grijnsde Ashi. "Ik weet niet hoor." Lachte ik. Grijnzend tilde ik Ashi op.
"Dit is leuker." Grinnikte ik. Ik liep het plein op.
"Ons arme dode pleintje." lachte ik.

-Finn-
KR

"maakt niks uit hoor Sophia." zei ik om haar een beetje gerust te stellen. Maar nu even verder over het plan. We hebben nu echt een probleem want die vredebewakers zijn duidelijk aangevuld." Ik keek naar buiten en zag vredebewakers, Heath's spullen meenemen en vernietigen. "Heath het is duidelijk dat je daar niet meer terugkan komen sorry" wat viel er verder te doen nu er heel veel vredebewakers waren op jacht naar Chloe en Heath. Ik had een idee. Ik richtte me naar Max en vroeg: "mogen Chloe of Heath, bij jou verblijven?" hij mompelde iets van dat het wel goed was.
mooi zo dat wsa dan geregeld. Dat was dat er eentje ondergedoken zat, maar toenm Chloe dit hoorde begon ze te huilen, en ze zei: "ik wil niet weer gescheiden worden van Heath"
"Chloe, ik vind je erg aardig en ik wil het ook liever niet voor je maar als ze jullie allebij in 1 keer hebben, dan werkt het niet echt. Maar als een van jullie wordt gepakt dan zullen ze niet martelen omdat de andere dan juist nooit meer komt. En Chloe Heath ik sta altijd voor jullie paraat, en ik wil jullie beschermen met mijn leven."

-Jerrel-
elite

Ik veegde mijn tranen weg. "Ik kan met Scott praten. Hij kan weer met je vader praten Chloé.
Ik heb trouwens de sleutel van vijf verschillende lokalen. Desnoods eisen we een van de lokalen op." Snotterde ik. "Ik dacht dat je Scott wou ontwijken." Mompelde Max. "Voor vrienden doe ik alles." Fluisterde ik. Ik trok mijn sleutelbos tevoorschijn. "Dit is hem. Ieder krijgt de sleutel van een lokaal. Wees er voorzichtig mee het zijn de reservesleutels van Scott." aarzelend verdeelde ik de sleutels.
"Best dus een van ons gaat bij Max. Bij wie gaat de ander?" Vroeg Heith. "Emily." Klonk Max ineens.
"Luister. Heith komt bij mij en Chloé gaat naar Emily. Emily breekt niet alleen je neus als ze kwaad is desnoods vind ze ook wel een manier om je arm te breken. De enige tegen wie ze niet snel uitvalt zijn mensen van de Elite. Ze is een prima wacht. Ik heb mezelf. En een bende van zes mensen. Jullie zullen geen enkel risico lopen." Legde Max uit.
Chloé keek angstig naar Heith. "Rustig maar Chloé Emily slaapt geen twee kamers van me weg."
Chloé leek nog steeds niet gerustgesteld. "Waarom komen ze beide niet gewoon bij mij?" Vroeg ik.
"Erm. Ik denk dat Emily nogal uitvalt als ze in de buurt is van zoveel kerkratten." Mompelde Max ongemakkelijk. "Dan kom ik bij Emily en Chloé." Zei ik koppig.

~*Sophia*~
KR