'Duf je op, steek je haar op, trek je jurk aan, meer make-up en doe je haar hoger.' Ik zette een hoog stemmetje op en deed mijn moeder na. Als je denkt dat ik er altijd zo uit zie, heb je het mis. Romana houdt helemaal niet van sjieke jurken en veel make-up. Het liefst schilder ik de hele dag en stiekem zou ik zelfs motor willen rijden. Maar dat gaat niet, mijn moeder vindt het veel belangrijker dat ik een jongen vind om mee te trouwen.
Begrijp haar niet verkeerd, ze is nog van de oude stempel. Toen zij net 18 was geworden is zij door haar moeder voorgesteld aan mijn vader en nu is het mijn beurt. Ze heeft hier zo naar uitgekeken, ik ben nog geen week 18 en nu al moet ik 'de man van mijn dromen' ontmoeten. Vreselijk.
'Mam, we moeten de familie Bente maar opbellen en afzeggen. Ik heb zooooo veel hoofdpijn, ik kan niet meer.' Stiekem heb ik gewoon helemaal geen zin om Terry te ontmoeten, hij klonk alleen al verschrikkelijk. Mijn moeder draait zich bij het gaspit vandaan en kijkt me boos aan.
'Dacht het niet jongedame, ik wil niet dat je tot je oud bent single blijft en hier woont. En daarbij, Terry is geweldig.' Wat had ik gedaan?! Nu gaat ze vast weer haar preek houden over vroeger en over hoe geweldig Terry wel niet is.
'Je hoeft niet zo zenuwachtig te zijn, je vind hem vast gewèèèèèldig!' Ik kreeg het gevoel alsof ik over moest geven. 'Hij is bijna klaar met zijn medicijnen opleiding, hij is van plan om hier vlak om de hoek te gaan wonen en het mooie is dat hij een praktijk aan huis wil! Je zal je lieve mannetje nooit hoeven te missen!' Ik stak mijn vinger in mijn mond en stak mijn tong uit.
'Romana, doe normaal! Het is prachtig om aan je droomprins voorgesteld te worden. Kijk nou naar je vader en ik, wij zijn zóóó'gelukkig.' En toen ging de bel... 'Nou hophophop! Daar zullen ze zijn, tover een prachtige glimlach op je gezicht en doe de deur open. Wees een voorbeeldige schoondochter, je kan het.'
Ik rolde met mijn ogen en liep weg, op naar mijn vreselijke toekomst.
Ik opende de deur en daar stonden ze, mijn toekomstige schoonfamilie. De knappe vrouw, zijn moeder en mijn toekomstige schoonmoeder, sprak me als eerste aan.
'Goedenavond, jij bent zeker Romana? Wat ben je prachtig, nog mooier dan je moeder had gezegd.' Ze keek naar haar man. 'Dit betekent mooie kleinkinderen, liefje!' De man haalde zijn schouders op en keek weer in de verte.
'Maar laat ik me eerst voorstellen voordat we over de formele dingen gaan praten. Ik ben de moeder van Terry, en niet zijn zus zoals veel mensen denken, dit is zijn vader en dit is mijn prachtige zoon, Terry.' Ze hield haar hand op naar achteren.
En toen viel hij me pas op, hij keek me aan met zo'n typische versierdersgezicht. De rillingen liep over mijn rug. Hoe had mijn moeder mij ooit aan zo'n jongen kunnen koppelen? Zijn armspieren zijn waarschijnlijk nog groter dan zijn hersenen, en hebben zeker meer inhoud dan dat. Kan er alsjeblieft nu een meteoriet op zijn hoofd vallen, of op de mijne?
Het eten was bijna klaar dus we gingen alvast aan tafel zitten. Het voelde zo ongemakkelijk. Mijn moeder zou tegenover zijn moeder zitten, mijn vader tegenover zijn vader en ik moest tegenover hem zitten. hij probeerde eerst met me te praten, vooral over zichzelf eigenlijk maar ik reageerde er niet op. En nu zat hij de hele tijd naar me te glimlachen.
Eindelijk was het eten er, maar het bleef ongemakkelijk. Ik keek naar mijn vader in de hoop dat hij met me zou praten en het minder ongemakkelijk zou maken. Maar hij negeerde me volledig, de hele tafel deed net of we er niet bij zaten en aten rustig door. Alsof we wel met elkaar moesten praten.
Er zat niks anders op dan naar mijn bord staren en snel door eten.
Zijn moeder keek toen iedereen klaar was naar Terry. 'Terry, liefje, misschien is het iets om buiten van de frisse lucht te gaan genieten met Romana? Wij gaan nog even een borreltje doen in de leefruimte en dan gaan we er vandoor. We zien je morgen ochtend wel weer. Veel plezier schat.'
Terry knikte éénmaal met zijn hoofd.
Terry zijn vader stond alvast op, net als mijn ouders. Terry keek zijn moeder nog even aan, en deze keek haar zoon met een doordringende blik aan voor ze opstond. Mijn moeder draaide zich nog even om bij de deur. 'Veel plezier kinderen.' Toen liep ze weg en was ik alleen met hem. Snel naar buiten dan maar.
'Je moeder kookt echt geweldig. Ik neem aan dat jij dat ook kan?' Terry liet een vreselijke tandpasta-glimlach zien en knipoogde naar me. 'Niet echt, maar ik leer het nog.' Ik probeerde zo afstandelijk mogelijk zijn en hem vooral niet het gevoel te geven dat hij kans maakte.
'In ons studentenhuis koken we altijd omstebeurt, en ik wil niet opscheppen, nouja eigenlijk wel, maar ik kan wel het beste koken. Misschien kan ik eens voor jou koken?'
Ik keek naar het uitzicht wat ik normaal prachtig vond, maar dit keer vond ik de heuvels net zo saai als Terry.
'Achja, waarom niet.'
'Maar de studie gaat voor het meisje natuurlijk.'
Ik probeerde te giechelen als een klein verlegen meisje.
'Helemaal mee eens. Over studie gesproken, je hebt morgen weer college toch? Laat me je naar je auto lopen. Kom!' Snel stond ik op en liep richting de garage waar zijn verschrikkelijk blinkende snelle auto stond.
'Ik vond het trouwens echt heel leuk om met je te zijn vanavond.' Terry deed een stap naar voren en likte zijn lippen af. Getsie! Tegerlijkertijd deed ik een stap naar achteren.
'Ja,ja vond ik ook ja. Nou we zijn weer bij je auto. Heb je je sleutels al?' Terry graaide in zijn zak en hield zijn sleutels omhoog.
'Daar zijn ze. Zal ik je morgen bellen? Ik wil je zo snel mogelijk weer zien, maar dan moeten we wat meer privacy regelen.' Hij bewoog spastisch met zijn wenkbrauw, wat een vies ventje toch.
'Ach je bent al zo druk. Weet je wat, ik bel jou! Van de week nog, oke?' Ik leunde naar achteren, in de hoop dat hij het niet in zijn hoofd zou halen om mij proberen te kussen.
'Nou het is tijd om die sleutels te gebruiken lijkt me. Daaaag Terry, tot snel!' Ik deed een stap opzij en bewoog met mijn hand in de richting van zijn auto. De teleurstelling was op zijn gezicht te lezen maar gelukkig liep hij toch naar zijn auto.
Die avond kwam mijn moder mijn kamer in vlak voordat ik wilde gaan slapen. Ik kon het niet laten, de frustratie kwam in me naar boven.
'Mam, hoe kon je mij aan hem koppelen?! Hij is echt helemaal niks voor mij. Hij is een bal en alles moet om hem draaien. Hij heeft mij geen één vraag gesteld over mij, geen één!' De lip van mijn moeder ging wat naar buiten puilen en ze keek me zielig aan.
'Je kwetst me echt met deze woorden. Hoe kan je zo tegen me praten, ik heb zo mijn best gedaan voor je. Ik gun het je zo erg, ik wil zo graag dat je verliefd bent en gelukkig word.'
'Dat snap ik ook wel. Sorry voor wat ik zei. Maar ik meen het wel, ik kan niet gelukkig worden met hem, laat staan verliefd.' Dit was ongemakkelijk, ze had echt het beste met me voor.
'Ga maar slapen Romana. Morgen ziet alles er beter uit.' Met die woorden liep ze weg.
'Slaap lekker mam.' Fluisterde ik haar na. Ik pakte mijn telefoon en smste Juliaan, mijn beste vriendin, of ik morgen even naar haar huis mocht komen. Ik moest hier gewoon even weg.
'Hey chick! Kom binnen, waarom had je zo'n haast om thuis weg te komen?' Ik was zo blij dat Juul haar eigen huisje had, even ontsnappen aan mijn ouders.
'Mijn moeder heeft me gisteren proberen te koppelen aan een jongen, en hij was zóóó vreselijk. Echt verschrikkelijk. Maar daar wil ik niet meer aan denken, daarom ben ik hier.'
'Nou ga lekker zitten en vergeet je zorgen. Koffie?'
'Waar kom jij eigenlijk vandaan? En waarom heb je je sexy moterpakje aan?' Waarschijnlijk had ze weer eens een date gehad. Juul wist al een tijdje dat ze op meisje viel, en veel meisjes vallen ook voor haar. Ze had non-stop dates leek het wel. Ergens voelde ik een steek toen ik dacht aan wat er zou gebeuren als ze eindelijk één meisje vindt waar ze voor de rest van haar leven bij zou willen blijven. Niet bij nadenken, ik wil mijn beste vriendin niet kwijtraken.
'Ach, ik had een date met een hottie in de heuvels. Maar het was weer niks.' Juul nam een flinke slok van haar koffie.
'Dansen?'
Juul zette een goede plaat op. Zo begonnen we vaak onze dagen, even lekker samen dansen. En Juul kon echt heel goed dansen. Ik had er alleen nooit in dit moterpakje zien dansen. Wat een lichaam! Ze kon echt elk stukje buigen en draaien, nu snapte ik waarom er zoveel meisjes op haar vielen. Ik voelde me een beetje verlegen naast haar goede moves.
Na het dansen duwde Juul me in haar poseer-stoel.
'En stil blijven zitten he, ik wil je gewoon even snel schetsen.' Ze pakte een potlood en voor ik het door had was ze al aan het schetsen.
'Hoe moet ik zitten dan?' Ze keek even langs het doek.
'Wees gewoon zo als je altijd bent, mooi.' Dit laatste raakte me. Noemde ze me nou mooi?
'Mooi?'
'Romana ik vind je prachtig. Van binnen en van buiten.' Oké dit was een beetje vreemd, maar niet vervelend. Juliaan kwam dichterbij en pakte mijn hand. Kleine elektrische schokjes gingen door mijn huid heen waar zij mij aanraakte. Ze trok me omhoog en stond dicht tegen me aan.
En toen kuste ze me. Juliaan kust Romana. Romana wordt gekust door een meisje en ze vindt het niet erg. Sterker nog, ik genoot. Ik genoot heel erg.
Toen was het moeilijke eraf, ze hield zich niet meer in. Of beter gezegd, ik hield me niet meer in. Wij hielden ons niet langer in. Alles kwam eruit, alsof dit zo bedoelt was.
Na de intieme kus, gingen we samen schilderen. We schilderden elkaar, eerst op het doek en toen op de huid. Het was echt de beste date ooit, ook al was het eigenlijk niet bedoelt als een date.
Na het douchen boodt Juul mij een jurkje aan en ze trok zelf een pak aan.
'Ik ga je ouders om je hand vragen. Niet dat ik nu al wil trouwen, maar ik wil met je zijn en ik wil dat zij het weten.'
Ik liet me door haar meevoeren. Ik was zo bang. Dit vertellen aan mijn ouders? Kon dit niet ons geheimpje zijn? Bij de deur draaide ze zich om en pakte mijn hand.
'Rustig maar Romana, het komt goed. We kunnen ons niet verstoppen. Vertrouw me, het is beter om het tegelijk te zeggen. Ik zal flink zijn en voor je strijden.'
Thuis aangekomen vroeg ik of Juul even in de gang wilde wachten. Ik haalde diep adem en liep de woonkamer in waar mijn ouders zaten. Mijn moeder stond verschrikt op.
'Romana! Waar heb jij al die tijd gezeten jongedame, je vader en ik waren hartstikke ongerust.'
'Rustig maar mam. Ga maar zitten dan zal ik het uitleggen.'
'Ik ga helemaal niet zitten. Vertel, wat is er?' Ik beet op mijn lip, ik moest dit doen. Ik moest dit doen om gelukkig te worden.
'Ik ben verliefd.' Mijn moeder begon te glimlachen.
'Eindelijk. Moest je daar een hele nacht voor slapen en grotendeels van de hele dag wegblijven?'
'Niet boos worden pap, alsjeblieft. Ik wil gewoon verliefd en gelukkig zijn.'
Juul kwam de kamer in gelopen.
'Ik zou graag uw toestemming vragen om met uw dochter te zijn.' Mijn moeder liet zich op de bank vallen.
'Is dit een grapje?'
'Nee mam. Ik ben verliefd op Juul. En ik wist het niet eerder, anders had ik het al veel eerder tegen jullie verteld.'
Op dat moment stond mijn vader op en als een iets langzamere schaduw mijn moeder ook.
'Ik wil hier niks mee te maken hebben Romana. Ik wil dit niet in mijn huis. Hoe kan ik Terry en zijn ouders ooit nog onder ogen komen? Heb je enig idee hoe belangrijk die mensen zijn en hoe belangrijk Terry zal zijn?' Mijn vader liep boos weg en mijn moeder haar mond hing open. Voor het eerst kwamen er geen woorden uit haar mond. Ik pakte Juul haar handen, in de hoop dat ik de moed zou krijgen om dit door te zetten.
'Pap, loop nou alsjeblieft niet bij me weg. Ik ben nog steeds hetzelfde meisje, Romana je dochter.'
'Ik heb geen dochters meer. Pak je spullen en ga mijn huis uit. Ik kan hier nu niet mee omgaan, geef me tijd. Veel tijd.'
Hij liep door en verdween naar zijn werkkamer en toen kwamen mijn tranen ik huilde alles eruit. Hoe kon hij dit doen? Ik liep naar boven en pakte snel wat spullen.
Eenmaal buiten pakte ik Juul flink vast. Ik keek nog even naar het huis. Ik zou hier voorlopig niet komen. Ooit wel weer, maar ik weet nog niet wanneer dat zal zijn. met een paar maanden hoopte ik maar ik wist dat het zelfs een paar jaar kon worden.
Sinds die dag weet ik dat liefde zich niet laat sturen, het komt of het komt niet en als het komt, komt het hard en op een vreemde manier. Op dit moment houd ik van de manier waarop het naar mij is gekomen want Romana houdt van Juliaan en Juliaan houdt van Romana.
Geschreven door Fransor
leuk verhaal zo Fransor 
