Ik aaide Jasper over zijn wang. Ik beet zacht in zijn nek.
"We raken achter dat je het weet he." Grijnsde Jasper. "Dan gaan we ergens anders het water in." Lachte ik. Ik veranderde in een wolf. Jasper volgde me en samen zwommen we snel achter het schip aan.
"Stefan had gelijk. Zwemmen als wolf is een stuk makkelijker." Grijnsde ik tegen Jasper.
"Het laatste stuk lopen we wel." Grijnsde ik. Ik veranderde terug. "Kom Jazz." Grijnsde ik. Jasper liep als wolf achter me aan. "Schoothondje." Grijnsde ik. Samen liepen we naar de wascabines. Ik zag Lucas zitten.
"Sexy hoor Lucas." Grijnsde ik. Lucas keek naar mij en toen naar Jasper die net terugveranderde. "Ik moet je trouwens nog iets vertellen. We gaan als wolfen eerder van boord." Grijnsde ik. Ik liet me zakken in een van de stomende baden. Jasper kwam naast me zitten. "Dit ding is groot." Grijnsde ik.
"Genoeg ruimte dus." Lachte ik. Ik voelde Jaspers wang langs mijn nek glijden. Ik keek over mijn schouder naar Lucas en rolde met mijn ogen. Toen draaide ik terug. "Kom hier knapperd." grijnsde ik. Ik drukte mijn lippen tegen zijn wang. "Cwen." Grijnsde Jasper. Ik rolde met mijn ogen en kuste hem. Achter ons hoorde ik Lucas grinniken. "Lucas." Grinnikte ik. Jasper keek me aan en rolde met zijn ogen. "Nie zo brutaal he." Grijnsde ik terwijl ik Jasper in zijn lip beet.
"Nie bijten he Cwen." Grinnikte Jasper. "Best." Lachte ik. Ik likte Jasper een keer op zijn wang.
Hij begon te lachen.

~Cwen

Stefan was even weg gelopen maar kwam gauw terug. Boos "Wat is er?" Vroeg ik bezorgd, "niks" mompeld hij. Ik loop naar hem toe en kijk hem aan, ik wou mijn armen om hem heen slaan, maar ik deed het niet.
Stefan wel, hij begroef zijn hoofd in mijn haar, "het..het is zo raar hier." Snikt hij.
"Kom maar." Mompel ik e. Ik trek Stefan mee naar mijn kajuit, "ga je het me nog vertellen of niet?" Vraag ik.
Stefan kle t zijn lippen opelkaar en schut zijn hoofd, maar hij sloeg wel zijn armen om mijn middel, de ademhaling versnelde. StefN grinnikt, "rustig maar Will." Mompeld hij lief. Zijn hand glijd langs mijn wang. Oke.......
"Willow, je bent zo'n schat." Fluisterd hij. Zachtjes in mijn oor. ik glimlach. Mooi zo!
Ik voel Stefan's lippen langs mijn wang strijken, heel voorzichtig, "Willow" Zcht Stefan,"ik ben vlief op je."
Dan voel ik iets warms en zqchts tegen mijn lippen, langzaam dribgt et totnme door wat het is, Stefan's lippen. Twijfelend kus ik Stefan terug.


~•Willow Smidweed•~

Ik zat met Jack op het dek van het schip. We zaten naar de lucht te kijken.
"Ik verveel me," klaagde ik. Jack glimlachte.
"Dan ben je zeker niet de enige."
Ik slaakte een diepe zucht en liet me achterover vallen. Waarbij ik met mijn hoofd op de grond beukte.
"Auw," grinnikte Jack. Ik lachte ook. Het deed gelukkig een pijn.
"Maar serieus. Er is hier geen zak te doen! Geen boeken, geen nieuwe mensen om te ontmoeten... Ik kan hier niet jagen of wandelen," somde ik op. Het lijstje was nog wel wat langer maar ik wilde Jack niet vervelen.
"Hé," zei Jack, "misschien kun je me Chinees leren!"
Ik keek hem aan alsof hij de plaatselijke dorpsgek was.
"Dat duur járen! Het is verrekte moeilijk," verzekerde ik hem.
"Maar jij kan het ook," protesteerde Jack. Ik glimlachte.
"Oké, dan stem ik in. Meteen beginnen?" Jack knikte.
"Eens denken... Eerst een paar zinnetjes om uit te spreken. Wǒ de míngzì shì Jack Beckeans, betekend 'ik heet Jack Beckeans,' " vertelde ik. Jack sprak me na maar het leek nergens op.
"Je bent hopeloos," riep ik lachend uit. Jack grinnikte.
"Weet ik," fluisterde hij en drukte zijn mond op de mijne.

**LIA**

..Laat maar..

Ik sta weer boven de reling gebogen, brakend.
Waarom kan ik mezelf niet gewoon beheersen? Waarom moet ik me nou elke keer weer volvreten als een beest?
Ik loop naar de wasruimten om mijn handen te wassen. Daar kom ik Lucas tegen.
"Lekker gebadderd?" vraag ik.
"Nee, ik ga net."
"Veel plezier dan."
Ik loop de ruimte in en laat het warme water over mijn handen spoelen. Het stoom stijgt in de lucht op, ik kan er wel uren gefascineerd naar staan kijken.

xx- jane -xx

Moeizaam werd ik wakker, Stefan was gister avond even naar buiten geweest, en was later terug gekomen, als wolf. Ik zie die wolf in de hoek van de kamer liggen, ik sluip er naartoe, "Stefan!" Fluisterde ik. De wolf schrikt, maar kalmeerd weer als hij mij ziet, ik glimlach, "lekker geslapen?" Grinnik ik.
"Ja hoor." Klinkt Stefan's stem. "Mooi zo!" Antwoord ik.
Ik sta op en loop naar buiten, "ik heb geen honger" Meld ik alvast.
Stefan volgt me weer naar de relling en gaat naast me staan, "je had gelijk over de zee, ze is soms wel behoorlijk gevaarlijk!" Ik knik, dat is ze zeker.
Ik zucht en leg mijn hoofd tegen Stefan's arm, Stefan drukt een kus op mijn hoofd, "je bent lief." Preveld hij weer.

~°Willow Smidweed°~

Ik drukte mijn lippen op die van Lia. Chinees zou ik misschien nooit leren, maar dat maakte me niet veel uit. Zolang we maar samen zijn, dan is het goed. Lia drukt me achterover en gaat op mijn buik zitten. Maar zoals zo vaak letten we niet op andere mensen.
Er kwam een bemanningslid kuchend voorbij. Lia en ik lieten elkaar los en gingen gauw naast elkaar op het hout zitten.
"Oeps." Giechelt ze.
"Alweer." Lach ik, ik stond op. "Ik moet Cwen hebben, waar is ze?"
"Geen idee, ik heb haar niet gezien." Antwoord Lia.
"Nou goed, ik ben er even vandoor liefje." Ik stapte weg en draaide na een paar passen om. "Zijàiàn bèibǎo."
"Hahaa!" Lachte Lia, ze rolde over het dek.
"Wat?" Vraag ik verlegen lachend.

~| Jack Beckeans |~

Slaperig open ik mijn ogen, en sluit ze weer. Het was een lange nacht geweest. Ik kreun en rek me uit, nog net optijd besef ik dat Jane boven op me ligt te snurken voor ze uit de hangmat valt. Vluchtig steek ik mijn arm uit en vang haar op. "Goedemorgend slaapkop" grinnik ik met een verwijtende blik. Ze puft even en laat haar hoofd daarna weer op mijn borstkas rusten. Gemeen spring ik overeind en trek haar recht uit de hangmat. Ze kijkt me geirriteerd aan, "Ik ben geen ochtendpersoon" kermt ze en wrijft in haar ogen. Ik zucht "Het is al namiddag". Jane bloosd en trekt gauw een hemd van me aan. "Eten" stel ik voor, ze haalt haar schouders op."Ik heb niet echt trek" mompeld ze en trekt haar neus op. We wandelen over het dek naar de keukentafel terwijl ik haar vertel wat ik gisteren meegemaakt had in de badkamer. Jane slaakt een verbaasde kreet "Dus, Stefan is..." ik knik en draai me perplex om, want daar stond Stefan arm in arm met niemand minder dan Willow. Ik snuif "Hij weet het nochtans goed te verbergen" en lach cynisch. Jane knikt afkeurend en zet zich aan tafel, maar ik besluit een hatig woordje met Stefan te gaan praten. Snel been ik naar het stelletje toe en schraap mijn keel. "Kan ik stefan even lenen" mijn stem klinkt luchtig met een verbitterde ondertoon. Dit verdiende Willow niet, iemand die tegen haar loog. Ze knikte liet Stefans hand los. Verbaast fronste ik mijn wenkbrauwen, want het kleine meisje dat ik altijd voor Willow aanh ad gezien was verdwenen, voor me stond een wel goed uitziende volwassen vrouw, ik knik goedkeurend en wend me tot Stefan. "Dus ..." begin ik maar breek mijn zin af wanneer ik merk dat Stefan met furieuze ogen nog geen centimeter van me verwijderd staat. "Wat je gisteren hebt gehoord blijft tussen ons" sist hij nijdig. Ik bal mijn vuisten "Willow heeft het recht om het te weten" protesteer ik. Ik kreun wanneer ik een vuist in mijn maag voel. "Als je oog maar iets zegt" sneerd Stefan en hij glijdt met zijn vinger langs zijn keel. Ik slik en knik kordaat "Goed" brom ik. Stefan toverd opnieuw een glimlach op zijn gezicht en huppeld terug naar Willow die hem reikhalzend in haar armen neemt.
Een gevoel van medelijde gaat door me heen. Arme Willow..;

-Lucas Folcalor-

Ik snapte niet waarom Lucas nou met Stefan moest praten, maarja, iets van mannen onder elkaar ofzoo?
Ik had geen idee wat er gebeurde, ik was gewoon naar mijn kajuit gegaan, zuchtend liet ik me op bed vallen, peinzend begin ik na te denken waar Lucas en Stefan het over zouden kunnen hebben.
"Ben er weer." Fluisterd een stem. "Stefan!" Piep ik blij, ik hoor Stefan lachen en voel dat ik omhelst word door 2 warme armen, ik kruip dichter tegen Stefan aan, "waar ging dat gesprek nou over? Waarom moest Lucas nou met jou praten?"
"Oo Niks bijzonders!" Fluisterd Stefan snel.. Misschien wel iets te snel. "Nou, als het niks bijzonders is, dan mag ik het toch wel weten?"
Stefan antwoordt weer wat, en weer ontwijkt hij mijn vraag, ik zucht. "Stefan..." Mompel ik. Ik wurm me los uit de omhelzing en laat me op bed vallen, ik mag het toch wel weten? Vraag ik met grote ogen, Stefan kreunt en gaat naast me liggen, "Willow..." Mompelt hij, zijn hand streek door mijn haar, glimlachend sloot ik mijn ogen.
Stefan drukte zachtjes zijn lippen tegen die van mij, de kussen worden steeds heftiger, "Stefan.." Kreun ik zacht van genot. "Wat is er, mijn lief?" Mompeld Stefan, het enige wat ik kan doen is kreunen en me dichter tegen Stefan aan drukken.
Zijn handen gleden over mijn lichaam, daarna naar de knoopjes van mijn blouse, voorzichtig maakt Stefan ze open, daarna schuift hij mijn blouse van mij af, zijn handen gleden langs mijn ruggengraat omhoog en omlaag. Mijn hart ging als een razende te keer. Ik hield van Stefan, zo veel! Stefan haalt langzaam zijn lippen vandie van mij, maar niet voor lang, hij zucht even en kust me verder.

~°Willow Smidweed°~

"Jazz?" Vroeg ik. Ik knipperde mijn ogen open. "Jazz?" Vroeg ik nog een keer.
"Jazz?" Zacht begon ik te huilen. "Mamma?" Vroeg Alice zacht. "Ga Stefan,Jasper,Lucas en jezelf halen. We gaan weg." Snikte ik. ik wreef over mijn wang. Alice knikte en huppelde weg.
Ze was tien minuten later terug met Jasper en Lucas. "Ik was Stefan aan het zoeken maar volgens Jasper is hij bezig." Grijnsde ze. Ik rende struikelend op Jasper af en sprong in zijn armen.
"We gaan zwemmen." Lachte ik. "Als wolf?" Vroeg Jasper. Hij stond haast te trappelen om weer in wolf te veranderen. "Ja als wolf." Lachte ik. "Mam?" Alice wees op het lint van haar jurkje. Ik knikte en maakte hem los. Ze trok de jurk over haar hoofd en veranderde. "Mijn lieve wolfje." Grinnikte ik. Jasper had zich al uitgekleed en stond als wolf naast me. "Volgende keer mag ik het doen." Grijnsde ik. Jasper knikte.
Ik gooide mijn kleren uit en veranderde. Lucas beet op zijn lip. "Zal ik het doen?" Grijnsde ik. "Ik ben alweer blind en doof." grijnsde Jasper. Ik zette mijn tanden in Lucas zijn hemd. "Cwen." Gromde hij. Ik trok mijn hoof achteruit en gooide zijn hemd weg. Ik deed hetzelfde met zijn broek.
"Cwen." Gromde Lucas. Ik zag zijn hand trillen. "Verander nu maar gewoon." Dacht ik.
Ik beet hem zacht in zijn arm. "Best." Gromde Lucas en hij veranderde. "Kom hier Cwen." gromde hij. "Nee je moet me maar te pakken zien te krijgen." Grijnsde ik. Ik sprong het water snel in.

~Cwen

In een oogwenk is Lucas er weer vandoor met Cwen en Jasper. Ik sta er maar verloren bij.
Gelijk begin ik weer te piekeren. Natuurlijk, ik weet dat Lucas zielsveel van me houdt, maar om hem nou alleen te laten met Cwen is wel een beetje verontrustend. En dan nog te bedenken dat weerwolven in hun getransformeerde vorm naakt zijn...
Om de tijd te doden (en misschien ook wel om mezelf te troosten) schenk ik maar wat whiskey voor mezelf in. Na een tijdje voel ik me al meer ontspannen. Ik zit vrolijk met het glas te spelen als er iemand binnenkomt.

xx- Jane -xx

Ik slofte de bar maar gewoon in. Er was toch niks te doen.
Ik zag Jane zitten. Ik ging naast haar zitten en legde mijn hoofd op de bar.
"Hoi Richard." Zei Jane zacht. "Het spijt me." Zucht ik. "Het spijt me voor alles wat ik heb aangedaan. Ik wou het niet. Ik word gewoon gek." Ik keek op naar Jane. Ze hapte naar adem. "Wat?" Vroeg ik zacht.
"Je ziet er verschrikkelijk uit Richard." Fluisterde ze. "Je bent bleek. Je hebt gigantische kringen onder je ogen en het ziet eruit alsof de aderen in je ogen geknapt zijn." Fluisterde ze. "Dus vanbuiten zie ik er ook slecht uit." Gromde ik. "Richard. Wat is er gebeurd?" Vroeg Jane. "Ik weet het niet. Elke avond. Alles wat ik aankijk. Ik hoor alles. Ik hoor gefluister. Ik hoor mensen. Ze roepen me. Jane help me. Elke avond. Ik hoor Ailyn. Ze vraagt of ik naar haar toe wil komen. Ze zegt dat ik mezelf van boord moet gooien. Help me Jane! Help me!" Schreeuwde ik angstig.

-Richard

"We zijn er bijna." Gaapte Jasper half. "Aahh word mijn lieve wolfje moe?" Lachte ik.
Ik zwom een stuk naar voren. "We zijn er." Grijnsde hij. We klommen aan land.
"We moeten snel zijn. Als de sukkels hier ons zien schieten ze ons neer en hangen we binnenkort aan iemands muur en ligt Alice op de grond." gromde ik. Snel renden we het bos in. "Kunnen we terugveranderen? Ik haat deze vorm." Gromde Lucas. Ik draaide me kwaad om. "Denk je dat wij het fijn vonden? denk je dat wij het leuk vinden dat als een ding ons teveel is dat we veranderen en alles en iedereen om ons heen in stukken scheuren? Ik heb jou bijna vermoord. Ik heb Jane bijna vermoord! Ik heb verdomde honger dus wij veranderen niet terug voor ik geen honger meer heb!" Grauwde ik. "Oke oke rustig maar." Gromde Lucas naar me. Ik draaide me om en begon te rennen. "Ma ik ruik iets." Fluisterde Alice.
"Ik ook." Fluisterde ik terwijl ik mijn neus in de lucht stak. "Herten." grijnsde ik. "Hoeveel?" Vroeg Alice.
"Veel." Fluisterde ik zacht. "Komop dan ik heb honger." grijnsde Jasper. Ik knikte. We begonnen te rennen.

~Cwen

Stefan's lippen gleden naar mijn keel, zachtjes drukte hij zijn lippen tegen mijn sleutelbeen, "oo Stefan!" Kreun ik. "Ik houd van jou.'' Grinnikt hij, zachtjes gleden zijn lippen weer naar mijn mond, teder drukte hij ze tegen de mijne.
Stefan duwde me wat weg, zodat hij boven me kwam te hangen, zachtjes gleed zijn hand over mijn lichaam. Ik wou dat dit moment eeuwig duurde!

~°Willow Smidweed°~

Adrenaline raasde als een drug door mijn bloed. MIJn hart pompte driemaal zo snel en mijn longen piepte van de inspanning. Nog nooit had ik zo snel gerent. MIjn beestachtige klauwen grepen in het zachte mos en stuwde me steeds dihter naarm ijn doel voort. Het hert draafde op honderd meter afstand van me vandaan. De geur van stromend bloed maakte me krankzinnig, haast hondsdol. Achter me hoorde ik het kraken van takken, Cwen Jasper, Stefan en Alice liepen achter me maar hielden me niet bij. Ik was tenslotte de jongste volwassen wolf.
Met een korte sprint haalde ik het rendier in, zette me af en liet mijn vlijmscherpe klauwen in het beest terecht komen. Nog voor de rest er was had ik al gulzig het arme beest opengereten en grijnsde mijn tanden bloot.

We waren terug op het schip, mijn maag was gevuld en mijn dorst was gelest, ik was werkelijk voldaan. Een enkel ding ontbrak, Jane. Mijn blik spoorde het dek af en een gegrom ontsnapte uit mijn keel. Richard. Ik zette me naast hen neer en Jane legde haar hoofd op mijn schouder. "Waar hebben jullie het over ?"

-Lucas Folcalor-

"Je hebt bloed op je gezicht." grijnsde ik. "Jij ook." Lachte Jasper.
Ik sloeg mijn armen om zijn nek. Ik kuste hem. "Dat bloed kan de pot op." Grijnsde ik.
"Geen zin om lekker te gaan winkelen." Grijnsde Jasper. "Eigenlijk wel. En ik ga een leuke verrasing kopen." Grijnsde ik tegen hem. Ik pakte Jaspers hand en rende het dek af. Jasper volgde me. "Wie als eerste al zijn spullen heeft mag ze het eerste laten zien." Grijnsde Ik. Jasper knikte en begon te rennen. Ik stormde de andere kant uit. Ik trok mijn neus op en rook een geur. Stof. Lintjes. Kant. Ik grijnsde. Lingeriewinkel. Ik sloeg de hoek om en rende het zaakje binnen. Er stond een vrouw achter de toonbank. Ik zuchtte. Geen enge mannen die aan je gingen zitten. "Hallo." Grijnsde ik. De vrouw keek op en gaf me een knikje. "Mag ik iets vragen?" Fluisterde ik. "Wat raad u aan voor pas getrouwde stellen?" Fluisterde ik. Eigenlijk zou ik weer Cwenburg moeten spelen. "Komt u maar." Grijnsde de vrouw. "Wacht." Lachte ik. "Hoeveel zou het kosten als ik nu zou zeggen dat ik alles wil." Grijnsde ik. "Veel." Lachte de vrouw. Ik trok een zakje goudstukken tevoorschijn. "Zoiets?" Grijnsde ik. "Bijna." Lachte de vrouw. Ik trok er nog een tevoorschijn. "Dat ja." Lachte de vrouw. Ik gooide ze naar haar toe en ze stopte alles in twee grote linnen tassen. "Bedankt." Grijnsde ik.
Ik draaide me om en liep terug naar het schip. Jasper stond er al te wachten. Hij had een klein doosje vast. Ik slikte. Ik begon sneller te lopen. "Hey Cwen." Grijnsde hij. "Laat zien." Grijnsde ik.
Hij trok het doosje open. Erin lag een klein armbandje met een bedeltje eraan. Het was een klein wit wolfje. k draaide hem om. Er hingen nog een paar namen aan. "Hoe kom je hieraan?" Vroeg ik. "Goed zoeken." lachte hij. "En laat mij nu eens zien wat jij hebt." Grijnsde hij. Ik gooide een van de tassen naar hem toe.
Hij trok hem open en keek erin. "Dat is een leuk cadeautje." Grijnsde hij. "Voor vanavond." Lachte ik.
"Zeker weten?" Grijnsde Jasper. "Ja. Eerst gaan we onszelf dronken zuipen in de bar en dan komen we schreeuwend en zingend terug op ons schip." Grijnsde ik.

~Cwen

Ik wierp mijn hoofd weer op de bar. "Over het feit hoe verschrikkelijk asociaal ben." Gromde ik.
"Ik wist het." Mompelde Lucas. Ik klopte Jane op haar arm. "Ik word gek is het niet?" Fluisterde ik zacht.
Geen antwoord. Ik zakte langzaam weg. Ik stond in een kamer. Hij was volledig dichtgetimmerd.
Het enige wat er stond was een spiegel. "Richard." Fluisterde een stem. "Waar blijf je Richard?" Fluisterde Ailyn.
"Ga weg." Schreeuwde ik. Ik draaide me om. Ik keek recht in de spiegel. Ailyn stond voor me. Ze zwaaide triest.
Ik liep achteruit. Ik stootte tegen de muur aan. Ailyn kwam dichterbij. "Nee." Fluisterde ik. Ineens begon mijn hoofd te steken. Ik sleurde mijn ogen open en keek geschokt naar de lucht. "Dat was er weer een." Fluisterde ik. "Richard wat zag je." Fluisterde Jane. Ik schudde mijn hoofd. "Je hoeft het niet te zien." Fluisterde ik opnieuw.

-Richard

William sprong vrolijk op een neer. Lizzy had zijn handje vast.
"Mama? Waarom liggen we stil?" Vroeg ze zacht aan mij. "Ik denk dat we er zijn." Legde ik uit.
William liet Lizzy los en rende het dek af. Ik rende hem achteraan en Alice kwam aanrennen om bij Lizzy te blijven. Ik zag waar William opaf was gerend. Er liep een klein wit poesje.
William bleef rennen en greep het poesje bij zijn staart. Ik tilde hem op.
"Niet doen William." William trok een pruillipje. "Loesje!" Huilde hij hard. "Loesje lief! Loesje Lief!" Schreeuwde hij. "Will. Ze kijken naar ons." Fluisterde ik zacht. William was meteen stil.
"Ik Will?" Vroeg hij. "Nee jij William." Lachte ik naar hem.

-Emerild-

"Ik wil je helpen, zeg het!"
Koppig schudt hij zijn hoofd.
"Goed, dan niet," mompel ik. "Als je het in je eentje op wilt lossen: Ga vooral je gang. Maar het gaat je toch niet lukken."
Met diie woorden bedenk ik me dat ik eigenlijk precies hetzelfde doe als hij; mijn problemen verzwijgen. En dan maar hopen dat anderen er zich maar niet mee bemoeien, omdat ik ze niet ermee lastig wil vallen.
Waarom moet ik iemand anders zien lijden om mijn eigen fouten in te zien?
Ik voel de warme arm van lucas om mijn schouder. Mijn benen beginnen weer aan te voelen alsof ze instorten, mijn hoofd tolt en mijn ogen vallen dicht. Met een bons zak ik op de grond.

xx- Jane -xx

Ik grijnsde breed naar Jasper. Jasper kuste me mijn nek. "Jazz. Vanavond." Grijnsde ik.
"Vanavond kan me de pot op." Mompelde hij. "Mag ik me dan eerst even omkleden?" Grijnsde ik.
"Nee." Lachte Jasper. "Dan moet je wachten tot vanavond." Grijnsde ik. "Best." Mokte Jasper.
"Kunnen we dan wel het zuipstukje overslaan?" Grijnsde Jasper. "Als jij het wilt." Lachte ik.
Jasper liep weg. Er gleed een grijns over mijn gezicht. Ik rende op hem af en sprong op zijn rug.
"Laat dat vanavond ook maar." grijnsde ik tegen hem.

~Cwen