"JOWL!" gilde ik. Maar ik kon hem niet meer uit het water redden. Ik functioneerde niet goed. Was afwezig. En het kwam door die wolven. Ik had een soort allergie voor ze ontwikkeld in mijn jeugd ofzo. Als ik te dicht bij ze in de buurt kwam werd ik misselijk. Verdrietig keek ik naar het water waar Jowl net in was verdwenen. Tranen biggelden over mijn wangen. Jack had het ook gezien en kwam naar me toe rennen. Hij wilde in het water duiken maar ik hield hem tegen.
"Dat was niet zomaar water, het is behekst," fluisterde ik, "niet achteraan gaan. Dat wordt je dood."
Jack keek me aan, ging voor me staan en pakte mijn handen.
"Lia je bent jezelf niet de laatste tijd. Wat is er toch?"
"Weerwolven," beken ik, "ik kan ze niet om me heen hebben. Iets van vroeger. Het maakt me... levenloos."
Jack knikt begrijpend en drukt me tegen zich aan. Wat moest ik nou doen? Ik zou proberen het te negeren maar dat leek onmogelijk. Straks zat ik met drie weerwolven op 1 schip! Hoe kon ik het dan negeren? Dit werd een nachtmerrie...

LIA

Huilend rende ik naar het water. "Jowl!" Huilde ik. "Jowl!" Schreeuwde ik harder.
Hij kwam niet boven. Lia pakte mijn hand. "Hij is er niet meer Em." Fluisterde ze.
Tranen stroomde over mijn wangen. "We hadden net kinderen." Huilde ik zacht.

-Emerild-

Ik keek over mijn schouder en zag hoe Jowl het water in werd gesleurd.
"Ik ga hem halen." Gromde ik. "Cwen dat is gekkenwerk." Brulde Lucas.
"Ik ga hem toch halen." Ik sprintte naar de rots waar Jowl vanaf was gesleurd en sprong het water in. De golven waren heftig. Ik zwom naar beneden. Snel veranderde ik terug. Ik greep Jowl bij zijn kraag. Ik tilde hem mee naar de rand. Ik klom erop en gooide Jowl op het land. Ik krabbelde overeind en trok snel mijn kleren aan. Ik rilde. Een enkel hemd hield me niet zo goed warm.
Emerild ging snikkend naast Jowl liggen. Lucas kwam als mens aanrennen. Alice kwam hem achterna in een van mijn bloezen. Het randje sleepte over de grond. Ze gingen naast me staan.
Het water druipte in straaltjes uit mijn haar. Ik rilde. Alice pakte mijn hand en kneep erin.

~Cwen

Ik zag hoe Emirild zich huilend over het lijk wierp. Jowl, dood, het was een van mijn beste vrienden. Een scheepsmaat om nooit te vergeten. Mijn lichaam trilde van woedde, waarom moest dit gebeuren. Een luidde brul ontsnapte uit mijn keel, ik wierp een blik op Jack, hij knikte en begreep wat ik bedoelde. Ik wierp Jowls lichaam over mijn schouders en volgde Jack naar een afgelegen plek aan de rand van het woud. De zon verlichtte het felle strand, het was er prachtig maar de stemming was mineur. Met onze handen groeven we een diepe kuil in het wegzakkende zand en legde Jowl er in. "nog enkele laatste woorden?" ...

-Lucas Folcalor-

Een luid geschreeuw galmt in mijn hoofd. Er is iets aan de hand. Gehuil.
Ik ruk me los uit de omhelzing van Richard en ren het strand op. Daar wordt Jowl begraven door Lucas.
Ik voel mijn adem stokken. Regen klettert in mijn gezicht, ik word haast omvergeblazen door de wind.
Tranen stromen, samen met de regendruppels, over mijn wangen.
Waarom moest dit gebeuren? Waarom?
Ik hurk voorzichtig neer naast het graf van Jowl.
"Achteruit" hoor ik achter me, ik ben zo van streek dat ik er niet bij stilsta van wie de stem is.
Ik doe wat er gezegd wordt, raap wat schelpen op om het zo op het graf van Jowl te leggen.
Ik voel een warme hand op mijn schouder. Het is Richard.
Nee, ik ben niet in de stemming. Geirriteerd schud ik de hand van me af en ga een paar meter van hem af staan.

xx- jane -xx

Ik zag dat Jowl van een rots viel, ik sper mijn ogen wijd open en staar naar de plek waar Jowl net stond, hij is dood. Dat was zeker, niemand overleeft dat.
Ik kijk naar de golven onder mij, woest klotsende ze tegen de rots, ze leek te grommen. Ik blijf er maar naar staren, het zette mij weer aan het deken, alsof ik nu weer een flashback kreeg...

~°Willow Smidweed°~

Ik pakte Alice'hand vast en we veranderden. Snel renden we richting de plek waar Jack en Lucas waren verdwenen met Jowl. Richard en Jane waren aan het kijken. Ik ging zitten. Alice leunde tegen me aan.
Samen veranderden we terug. We trokken samen onze kleren aan en gingen op de grond zitten.
Er rolden tranen over onze wangen.

~Cwen
--------------------------------------------------------------------------------------
Door de ogen van Eve.

Ik zuchtte en zweefde achter Cwen en Alice aan.
Jane en Lucas waren samen. Geen goed begin.
"Jane." Fluisterde ik zacht. Ze draaide zich om en keek me recht aan. Ze kon me alleen niet zien.
"Jane kom mee." Fluisterde ik. Ze liep het bos in. Ik zweefde voor haar uit.
"Jane ga zitten." gehoorzaam ging Jane zitten. Ik grijnsde..Wat een leuke opdracht Richard.
Ik zweefde achter haar. "Jane. Het is waar. Cwen en Lucas hebben inderdaad gerommeld." Grijnsde ik vals.
"Richard had gelijk." Fluisterde Jane. "Ja Jane. Alles wat hij heeft gedaan. Het was het beste voor je." Grijnsde ik weer. "Ik zal het laten zien." Fluisterde ik. Ik sleurde Jane mee mijn gedachtes in.
Samen keken we naar Cwen en Lucas. Jane keek toe met tranen in haar ogen.
"Zei ik het niet?" Fluisterde ik. "Zei Richard het niet?" Fluisterde ik.
Jane knikte. Wat was het toch heerlijk om dit werk te doen.

~~Eve~~

Er borrelt een orkaan van woede in me op. Niet voor Lucas of Cwen.
Maar voor Eve. Ik ren van haar weg. Weg uit het tropische woud, dat door de regen tot bloei komt.
Weg van Eve die andermans leven wil verzieken.
Ik kan niet geloven dat Eve gelijk heeft. Ze heeft ook geen gelijk.
Hoe vaak heb ik Lucas nou moeten vragen of hij daadwerkelijk van me houdt?
En hoe vaak heeft hij wel niet geantwoord dat hij niet zonder me kan?
Ik laat me niet gekmaken door Eve.
Ik grijp Lucas' hand vast en vraag hem, voor de zoveelste keer: "Hou je van me?"
Een diepe zucht. "Jane, hoe vaak moet ik het je nog vertellen? Natuurlijk doe ik dat, met hart en ziel."
"Dat weet ik. Speel het spelletje mee. Eve is terug, en slechter dan ooit tevoren." fluister ik bijna onhoorbaar.
Lucas knikt.

xx- Jane -xx

Ik zag Jane weglopen. Was dit Eve. Even later kwam Jane terugrennen met tranen in haar ogen.
Ze greep Lucas zijn hand. "Ze rende weg." Fluisterde Tegen me. Ik liep kwaad het bos in.
"En nu? Hoe zit het met Lucas." Bromde ik kwaad. "Dat lukt me wel. Zeker wel." Fluisterde ze.
"Maar Jane heeft vermoedens." Mompelde ze. "Dan moet je ervoor zorgen dat Lucas die niet krijgt." Gromde ik. Ineens voelde ik twee handen die zich om mijn keel sloten. "Luister is rotkind. Het is zwaar werk. Lucas lukt me wel. Maar aangezien Jane zoveel van hem houd is zij niet zo makkelijk weg te slaan bij Lucas." Ik knikte. Ik werd losgelaten en wankelde kort rond. "Ga nou maar." Gromde ik.

-Richard

Ik zag Jane langsrennen. "Jane wat is er?" Fluisterde ik zacht. "Niks." gromde ze.
"Op dit soort momenten zie ik je nog steeds als kauwspeeltje. Ook zin om een wolf te worden." grauwde ik.
Mijn vuisten trilden. "Ik hoef geen monster te worden." Spuugde ze naar me. "Bedankt namens de hele roedel." Gromde ik kwaad. "Jane." Waarschuwde Lucas. Hij wist wel dat ik elk moment op haar hoofd kon gaan kauwen.

~Cwen
--------------------------------------------------------

Ik vloog snel naar Lucas. "Hoi Lulu." Imiteerde ik Cwens stem.
"Cwen?" Vroeg Lucas. "Jeps." Grijnsde ik. "Ik mis je Lulu." Fluisterde ik.
"Cwen." Waarschuwde Lucas. "Maar ik meen het Lulu. Ik hou nog steeds van je."
Ik sprong terug op mijn eigen stem. "Ze heeft me gevraagd haar te doden. Zie je niet wat je met haar doet?" Grauwde ik zacht. Ik trok hem mijn gedachtes in en liet zien wanneer Cwen me dat had gevraagd.
Lucas stond naast me. "Zie je wat het met haar doet? Dit is echt Lucas. Je kan het aan haar vragen.
Ze zal zeggen dat het waar is. Ze vroeg het me. Ze vroeg me om haar te doden.
Ik grijnsde.

~~Eve~~

Ik schudde mijn hoofd, "Rot op Eve, verdwijn uit mijn gedachten" ze had ongelijk, Cwen zag er gelukkig uit, ze was al tijden lang vrolijk en had erin toegestemd vrienden te blijven, waarom zou ze dan dood willen.
Ik nijdde de sissende stem en bande Eve uit mijn hoofd. Mijn blik gleed over de rouwende mensen, Jane stond een eindje verder, hulpeloos en huilend. Iets in me zei dat ze niet enkel huilde om Jowl, er was een andere reden. Met een knagend gevoel in mijn maag liep ik naar haar toe. "Jane" zuchtte ik en greep haar hand vast.
"Ik ben dan een monster geworden maar ik hou nog steeds van je" ik legde haar handen op mijn borstkas. Ze schudde haar hoofd "Dat is het niet, het is ...Eve" haar betraande ogen priemden in de mijne. "Wat heeft ze gezegd" mijn stem stokte in mijn keel, bang voor het antwoord wat had Eve haar ditmaal wijsgemaakt. "Jij en Cwen, en Cwen zoenend" bracht ze uit en begroef haar gezicht in mijn hemd. Een gevoel van opluchting raasde door me heen, Eve had geen leugens verteld, enkel een stom voorval. "Dat is helaas waar" zuchtte ik. Plots veranderde de stemming in onze conversatie, Jane duwde zich van me af en keek me ongelovig en woedend aan "Ben je vreemd gegaan". Ik schrok "Bijlange niet, jij had het juist met me uitgemaakt en ik was verdrietig. Cwen troostte me en voerde me dronken. Ik heb haar gekust met jouw in mijn achterhoofd. ik mistte je ..." Mijn woorden vloeiden eruit en leken effect te hebben. Jane trok een beetje bij maar keek me nog steeds strak aan. "Het is niet dat jij niets met Richard hebt gedaan" sprak ik verwijtend. Ze sloeg haar ogen neer maar ik nam haar gezicht tussen mijn handen. "Wat er ook gebeurt, ik hou van je, weet dat ..."
Ik lachte en kuste Jane teer op haar lippen.

-Lucas Folcalor-

Ik slofte het bos weer in. "Nou Eve jij bent ook niet echt de beste." Gromde ik.
"Zeg ik doe mijn best. Help jij nou ook eens een beetje mee." Gromde ze kwaad.
"Wat zou ik moeten doen?" Gromde ik. "Je zou Lucas kunnen vermoorden." Lachte ze.
"Ik heb geen zin om mijn hoofd door een wolf eraf te laten rukken." Mokte ik. "Dan moet ik nog langer blijven hangen denk ik." Fluisterde Eve. "Doe dat." Gromde ik.

-Richard

Opeens kan het me niks meer schelen. Wat gebeurd is, is gebeurd.
Zoals iemand ooit tegen mij zei: Treur niet om het verleden en concentreer je op het heden.
En dat doe ik nu. Ik voel hoe Lucas mijn tranen wegveegt en me teder op mijn lippen kust.
Ik voel hoe mijn handen door zijn warrige haren gaan en hoe zijn hand van mijn sleutelbeenderen naar beneden glijdt.
"Nee, niet doen!" gilt Cwen achter me, duidelijk tegen Lucas. Ze is vast jaloers, denk ik, totdat ik zijn hand hariger voel worden en zijn nagels scherper.
Mijn ogen schieten open, ik laat hem los. Zijn neus verandert in een snuit.
"Ik zei toch dat romantiek niet goed was." beaamt Cwen.
Geschrokken deins ik achteruit, niet wetend hoe ik eigenlijk moet reageren.

xx- jane -xx

Lucas veranderde weer in de wolf. Ik keerde ook terug naar het wolfenleven.
Kwaad gromde Lucas naar Jane. Ik wierp me op hem. Alice sprong er ook tussen.
"Lucas." Huilde ik. "Rot op Cwen." Gromde Lucas. "Doe het niet." Huilde ik.
Lucas dacht na over hoe ik had gevraagd of Eve me wou vermoorden. "Hoe weet je dat?" Brulde ik.
"Eve." Grauwde Lucas. Zijn tanden boorden in mijn flank. "Waarom verteld ze je dat?" Gromde ik met mijn tanden in zijn poot gezonken. "Ze maakte Jane ook al gek." Gromde hij zacht. Hij klauwde in mijn gezicht. "Mam! Heb je echt gevraagd of ze je wou doden?" Gromde Alice tegen me.
"Wat denken jullie wel niet? Lucas denk je nou echt dat het makkelijk voor mij is om jou met Jane te zien?" Grauwde ik. Ik ramde tegen hem aan. Iedereen keek toe terwijl we mekaar aan het verminken waren. Ik voelde Lucas zijn nagels in mijn rug zetten. Ik viel krijsend op de grond.
"Mam!" Jankte Alice. Ze wierp zich op Lucas. "Als je mijn kind iets aandoet Lucas dan ben ik niet alleen dood maar jij ook." Grauwde ik kwaad.

~Cwen

Mijn ademhaling verliep schichtig, mijn aderen klopten en mijn hart sloeg honderduit. Dit was me allemaal teveel geworden. Ik voelde hoe mijn lichaam zich opnieuw ontpopte tot mijn menselijke gedaante en ik lag met mijn buik hijgend op de grond. Zonder goed en wel te beseffen wat ik deed trok ik mijn broek af en mompelde een bedankje aan Cwen en Alice, ze hadden me veilig weg bij Jane gehouden. Jane, ze stond nog steeds verbluft een eindje verder toe te kijken, haar ogen stonden dof maar straalden weer wanneer ik tegen haar sprak. "Het spijt me" sprak ik snel en sloeg Jane voorzichtig in mijn armen. Ze zuchtte, "Het is oke, je kan er niets aan doen" mompelde ze zacht en drukte zachtjes haar lippen op de mijne alsof ik een bom was die elk moment opnieuw kon uitbarsten. Ik lachte en trok haar was dichter tegen me aan, met nog steeds een brede grijns bracht ik mijn gezicht dicht naar het hare en zoende zoende haar heftig. Ze leek overdonderd maar sloeg haar armen rond mijn schouders. De drang om haar te verscheuren pulste op maar ik verdrong het. Grinnikend scheurde we ons los van elkaar. "Heb ik je niet geplet" pufte ik, ik had blijkbaar vergeten adem te halen. Ze lachte en wreef over haar bolstaande buik. Ik keek er naar en straalde. voorzichtig wilde ik mijn handen erop leggen maar een pijl schoot rakelings langs mijn hand recht in haar buik. gekrijs steeg aan en stampende voeten klonken van overal. We waren omsingeld ...

-Lucas folcalor-

Ik keek geschokt toe hoe ze elkaar eerst vermoorde en Lucas uiteindelijk toch met Jane aan de haal gaat.
"Hij is gek.." Mompelde ik. "Door en door gek." Fluisterde ik. "Moet ik hem nog gekker krijgen?" Vroeg Eve met opgetrokken wenkbrauwen. "Als het kan." Mompelde ik. Ineens waren we omsingeld. Ik keek naar Cwen.
Ze grauwde kwaad naar de menigte.

-Richard

Ik liep stil het strand op. Ik keel op omdat ik iemand hoorde gillen. Er stonden mensen, wat ze daar deden?.. Nieuwsgierig sluip ik dichterbij, er staat er een. Te schietenmet een pijl en boog. Hij was de enige. Ik trek mijn dolk en ga stilletjes achter hem staan. Als ik een beetje snel was had ik een pijl en boog.... Ik duw mijn dolk diep in zijn rug, hopelijk op de plek waar zijn hart zat. Hij hapte naar adem...


~•Willow Smidweed•~

Ik veranderde terug. Snel trok ik mijn hemd aan en keek naar Lucas. "Kijk en daarom moet je dat nou juist niet doen." Fluisterde ik zacht tegen hem. Ik wendde me tot Jane. "Ik heb echt het beste met je voor." Fluisterde ik zacht. "Vrede?" Grijnsde ik en ik spreidde mijn armen. Jane zette aarzelend een stap naar voren en omhelsde me. "Ik ben de alfa Jane. Ik moet het goede voorbeeld geven dus ik verander niet zo snel meer." Grinnikte ik. Lucas greep Jane terug en kuste haar. Ik wendde mijn hoofd af. Ineens klonk er een krijs en roffelende voetstappen. Ik keek rond. Jane stond te bloeden met haar armen om haar buik en Lucas had zich over haar heen gebogen. Ik hijgde. Langzaam stroomde ik vol woede. "Mam. Mam! MAM!" Brulde Alice. Mijn handen trilden. Zonder ook maar te veranderen sprong ik op de eerste de beste persoon uit de menigte en gaf ik een ruk aan zijn hoofd. Het liet los alsof het een poppetje was en sprong op de grond. Ik greep het haar dat ik vasthield steviger vast en keek naar wie ik had vermoord.
Een man. Rond de 32. Ik smeet het hoofd weg. Er borrelde een grauw op in mijn keel en ik begon te brullen tegen de menigte.

~Cwen

Nog nooit heb ik zulke zwarte mensen gezien, met kleuren op hun gezichten als duivels.
Ze maken geluiden waarvan ik me nooit had gerealiseerd dat een mens ze kon maken. Hoewel...
"Hambra lilu." schreeuw ik, wat "we komen in vrede" betekent.
"Summi krikri." (Hoe lang zijn jullie hier?) antwoordt een forse man met zware wenkbrauwen.
"Lammzuh Dippe." (enkele dagen)
"Shif Droh." (Kom mee, dan praten we verder)
Zwijgend en vol verbazing strompelt de crew achter de vreemde groep aan. Zo te zien negeert het stamhoofd mijn bloedende buik. Mijn bloedende baby.
"Hoe ken je hun taal?" hoor ik Willow achter me.
"Denk je dat ik al die jaren voordat ik hierbij kwam alleen in een torenkamertje op de dood zat te wachten? Kom zeg, ik had wel iets beters te doen."

xx- Jane -xx

------
even voor de duiedelijkheid: Ik heb echt serieus niks tegen mensen met een donkere huidskleur of inheemse volkeren, ik probeer het enkel te beschrijven vanuit de ogen van een Franse edelvrouw in de 18e eeuw.
Dit is dus nie thoe ik er echt over denk

Aarzelend lopen we achter de zwarte mensen aan. Ik rilde.
Zou Cwen in de problemen komen? IK denk het wel.
Jane loopt voorop. Cwen staat achter haar en Lucas en Alice volgen. Daarna komt de rest.
Wat was dit? Een roedeloptocht? Ik knarste met mijn tanden.

-Richard