Jane's voetstappen sterven weg.
"Gezellig onder bosjes liggen he?" Lachte ik. Lia lachte ook en legde haar vinger op mijn lippen.
"Sst." Zegt ze grinnikend. Ze rolt naar me toe en we zoenen verder.

~| Jack Beckeans |~

"Volgende." Lachte Lucas. "Nee." Lachte ik terug. "Best." Ik sloeg mijn armen om hem heen. "Ga staan." Lachte ik. Lucas ging staan. Ik plakte nog steeds aan hem vast. "Dankje." Fluisterde ik tegen hem. Ik sloeg mijn benen vrolijk om zijn middel. Lucas' lippen gleden langs mijn nek. Ik legde mijn hoofd in mijn nek.
Ik gleed met mijn hand door zijn haar. Lucas zijn handen gleden onder mijn blouse.
Ik legde mijn hoofd tegen zijn schouder.

~Cwen

Ik schudde mijn hoofd. "Nee Cwen, dit is fout" ze kreunde smekend "Ik gebruik je enkel om over Jane heen te komen" maakte ik haar duidelijk. ze lachte vreugdeloos "Gebruik me, ik vind het niet erg" haar stem klonk hol en ik trok een grimas. "Je bent meer waard dan dat" verzekerde ik haar en streelde langs haar wang, zachtjes sloot ze haar ogen en zakte tegen de vloer. Ik grinnikte, de alcohol was haar teveel geworden. "Slaapwel Cwen" lipte ik en ik stond recht. Waar ik naar toe liep wist ik niet, als het maar niet te diep in het bos lag.
Mijn voeten brachten me naar een afgelegen strandstuk, bezaaid met schelpen die blinkten in de ondergaande zon. Een gestalte stond een eindje verder, haar haren wapperden in de wind en ik zwoer dat ik haar zoete lichaamsgeur vanaf hier kon ruiken. "Jane ..." fluisterde ik.

-Lucas Folcalor-

Ik was Jane achterna gegaan. Ik keek naar links en zag Lucas staan. Ik schrok en rende het strand op.
Snel pakte ik Jane's hand. "Jane. Luister. Ik kan niet zonder je. En als ik klaar ben en je wilt niet mag je me zo hard slaan als je wilt. Maar ik wil je iets vragen. Iets wat er al heel lang bij me steekt." Fluisterde ik zacht.
Jane keek me aan. Haar ogen werden groter. "Richard vraag het niet." Smkeete ze. "Ik doe het toch." Fluisterde ik zacht. "Jane.Lieve Jane. WIl je met me trouwen? 'Fluisterde ik zacht.
_Richard

Ik bekijk mezelf goed. Ik moet echt meer afvallen. Niet te geloven dat mijn buik zo gegroeid is terwijl ik zo weinig gegeten heb! Dan maar nog minder.
Mijn gedachten dwalen af naar Lucas. Hij heeft het vast weer gezellig met Cwen.
Op dit soort momenten haat ik mezelf. Waarom moet ik nou zo jaloers zijn, ze zijn toch gelukkig samen?
Mijn twijfels maken plaats voor vlinders als ik achter me mijn naam hoor.
Een stem die ik uit duizenden kan herkennen. Het is Lucas.
Ik draai me om en ik zie hem daar inderdaad staan, in het gedimde licht van de ondergaande zon.
"Lucas... Wat doe jij hier?" ik probeer zo nonchalant over te komen, maar op dit ogenblik wil ik dat ik me ooit had verdiept in toneelspel.
"Hetzelfde als jij, denk ik."
Ik sla mijn ogen neer. Hij kent me te goed, hij weet dat ik een belangrijk moment ben ontvlucht.

Dan stelt Richard de vraag. De vraag waar ik altijd naar heb verlangd, en gevreesd.
Tranen stromen over mijn wangen, de wind waait door mijn haren.
"Richard. Ik kan dit niet. je kent me niet en ik jou niet. Hoe kunnen we dan in hemelsnaam trouwen?" weer zo'n slap excuus, maar ik kan Richard niet over mijn gevoelens voor Lucas vertellen.

xx- Jane -xx

Ik kijk op een afstandje toe. Mijn hart bonkt in mijn keel, waar hadden ze het over, ik wou naar haar toe rennen. Vertellen dat ze voor mij moest kiezen, niet voor Richard. Maar ik kon het niet, Richard had een punt,
hij maakte haar niet steeds ongelukkig. Mokkend zette ik me neer op het strand, mijn hoofd geborgen in mijn gekrijste armen. Hoorde ik voetstappen of was het gewoon een ijle illusie van hoop...

-Lucas Folcalor-

Ik legde mezelf tegen de muur aan. "Kom terug." Fluisterde ik. Het was zinloos.
Hij zou niet terug komen. Kwaad beukte ik tegen de muur. "Waarom ik." Gekweld liet ik mezelf langs de muur naar beneden glijden. Er gleden tranen over mijn wangen. Het liefst had ik dat Eve's geest terug zou komen. Dan had ik nog iemand om mee te praten. "Boe." Klonk er in mijn oor. Ik schrok. "Goed gedaan Cwen. Je zou hem vaker dronken moeten krijgen." Lachte Eve tegen me. "Het heeft toch geen zin. Hij wil toch met Jane." Huilde ik zacht. "Huil nou niet." Fluisterde Jane. "Zou je me dan willen vermoorden?" Huilde ik zacht. "Ik kan het proberen. Maar het zal Lucas meer pijn doen dan ik jou." Fluisterde Eve tegen me. "Je liegt"Gromde ik "Nee hoor." Lachte Eve. "Ik kan hem nu beïnvloeden zonder dat hij me ziet. Das erg fijn." Grijnsde ze.
"Ik doe niet aan beïnvloeden. Daar komt alleen maar narigheid van." Fluisterde ik. "Wat nou als ik probeer om Lucas neer te schieten. Jij springt ervoor en kabang." Fluisterde Eve. "Letterlijk Kabang." Gromde ik.
"Ik kan je ook in een weerwolf veranderen." Lachte Eve. "Doe die maar. Dan kan ik Jane in stukken scheuren. Geld dat alleen voor volle maan of kan ik het gewoon op commando doen?" Grapte ik. "Commando." Klonk Eve serieus. "Geweldig." lachte ik. "Doe die maar." Er flitste iets door mijn hoofd.
"Eve wat doe je?" Vroeg ik angstig. "Ik ben je aan het inwijden." Lachte Eve. "Eve het was een grapje." Gromde ik. Ik greep naar mijn keel. Zo had ik nog nooit gegromd. "Kleed je uit." Gromde Eve naar me.
Ik schopte zo snel als ik kon alles uit. Snel draaide ik me weg van haar stem. "Ga zitten." Gromde ze.
Er klonk een grauw uit mijn keel. Ik ging op de grond zitten. Plots begon ik te trillen. Ik voelde me anders.
Ik sprong op. "Eve wat.." Ik viel weer neer. Kwaad keek ik naar mezelf. Eve keek me aan.
"Lief wit wolfje." lachte ze. Ik schrok. "Je hebt betere ogen." lachte ze. "Heb ik gemerkt." Dacht ik.
Ik beukte tegen de deur aan. Er vielen twee lokken vacht voor mijn ogen. Ik schudde ze weg. Kwaad beukte ik nog een keer tegen het luik aan en rolde het bos in. Ik rende naar het strand.
Lucas zat op de grond. Ik ging naast hem zitten. Hij sprong geschokt op. Ik zette twee stappen achteruit en keek hem smekend aan. "Cwen?" Vroeg hij zacht. Ik knikte.

~Cwen

Ik keek opzij en zag een grote witte wolf staan. Ik sprong voor Jane. "Heb jij ooit een wolf op een tropisch strand gezien?" Vroeg ik verbaasd. "Ja nu." Fluisterde Jane. "Aangezien je mijn aanzoek hebt afgewezen wil ik toch dit doen." Ik draaide me om en kuste Jane. "Voor als we binnenkort aangevallen door nog meer wolfen zo groot als paarden." Misschien overdreef ik. Zo groot was de wolf ook weer niet maar hij was wel behoorlijk groot. Ik drukte Jane tegen me aan. "Oh en Jane. Na een aantal jaar ken ik je heus wel hoor." Fluisterde ik in haar haar.

-Richard

Ik drukte mijn handen tegen mijn buik. Ik legde mijn hoofd op Jowls schouder.
"Twee kleintjes." Fluisterde ik. Hij sloeg zijn armen om me heen.

-Emerild-

"Cwen wat is er gebeurt?" Vroeg Lucas. Ik haalde mijn schouders op. "Kan je even terug veranderen?" Vroeg Lucas. Ik schudde mijn kop. Ik keek naar mezelf. Hij begreep me. "Ik heb je wel eens vaker naakt gezien Cwen." Grijnsde hij. Ik gebaarde met mijn kop richting Jane. Hij haalde zijn schouders op. Ik zuchtte.
Ik concentreerde me. Ik voelde mezelf terug veranderen en snel krabbelde ik overeind. Lucas had zijn hoofd in zijn nek gelegd. "Ik dacht misschien maak ik meer kans nu ik ook een raar wezen ben." lachte ik.
"Helaas." Lachte Lucas. "Ben ik zo erg?" Vroeg ik. "Waarom vraag je dat toch altijd?" Gromde Lucas.
"Ik kan harder grommen." lachte ik. Lucas rolde met zijn ogen. "Ik vraag het omdat,omdat ik het wil weten." Wat een slap Excuus Cwen. Gromde mijn hoofd. "Mag ik terugveranderen? Ik krijg het koud." Klappertande ik. "Jij het koud hebben? Het is tropisch." Ik haalde mijn schouders op. "Mijn vacht was warmer. Als je wil kan je op mijn rug hoor." Ik veranderde snel terug en ging zitten. Vragend keek ik hem aan. "Nee ik heb geen zin om ook een weerwolf te worden." lachte Lucas. ik duwde met mijn snuit tegen zijn hand. "Nee echt niet." Ik zuchtte.

~CWen

Lia en ik rollen door de bosjes. Haar armen zijn stevig om mijn nek geklemd, mijn handen glijden naar beneden.
Ik hoorde stemmen in de verte, niet dichtbij. Ik dacht dat het Lucas was, maar ik heb geen zin om daar nu aan te denken. Lia zoent me.
"Ik hou van jou." Fluistert ze.

~| Jack Beckeans |~

"Nee Richard, dat denk je maar."
De wolf is er als een speer vandoor. Een witte wolf is inderdaad vreemd op een tropisch eiland.
Ik besluit er maar geen aandacht aan te schenken.
"Wat is er dan dat ik niet van je weet?"
Ik bijt op mijn kapotte lip. Moet ik dit wel vertellen? Straks knapt hij op me af.
Ik besluit het er gewoon op te wagen. Dit is tenslotte wie ik ben.
Ik begin met vertellen over mijn verleden.

xx- Jane -xx

Snel sprintte ik het bos in. Lucas kwam me achterna.
Zijn hand greep mijn vacht en ik voelde een stekende pijn. Ik kromp inelkaar. Snel liet hij me los. "Sorry Cwen." Zei hij snel. Ik veranderde terug en wreef over mijn schouder. "Dat deed behoorlijk pijn Lucas." Kreunde ik. "Sorry." Herhaalde hij. "Het is al goed." Lucas staarde naar me. "Mijn gezicht is hier lieverd." Lachte ik. "Weet ik." Ik keek hem in zijn ogen. "Hoe kan dit Cwen?" Herhaalde hij. "Eve." Fluisterde ik.
"Rotkind." Gromde hij. Kwaad keek ik hem aan. "Het is anders behoorlijk handig." Gromde ik. "Nou handig hoor. Hoe ga je je nu aankleden?" Vroeg Lucas. "Geen idee." Lachte ik.

~Cwen

Ik sla een arm om haar schouder en druk haar tegen me aan. "Nu kennen we elkaar al helemaal." Grapte ik.
Jane legde haar hoofd tegen mijn schouder. "Volgens mij zit er een magneetje in mijn schouder." Grijnsde ik. "Volgens mij maken jou lachspieren overuren." Zei Jane. "Misschien." Het was een tijdje stil. "Zal ik het opnieuw vragen?" Grijnsde ik. Jane knikte tegen mijn schouder.
Ik pakte haar handen en keek Jane serieus aan. "Lieve Jane. Ik zou niet zonder jou verder willen. Jij zit altijd in mijn gedachtes. En ik zou misschien zelfs Alice overboord gooien om ervoor te zorgen dat je bij me bleef. Dus ik wil je een ding vragen. Trouw met me lieve Jane." Fluisterde ik tegen haar.

-Richard

Ik was terug geslopen naar het strand, daar had ik mijn laarzen liggen.
Ik zucht en klim op een rots, deze stond half in het water, ik schud mijn blonde lokken naar achteren en ga liggen op mijn buik.
"Wat is het toch mooi als de zon ondergaat." Zucht ik. Het was perfect voor stelltjes, "ik zou ze maar moeten roepen" Grap ik. Ik zucht, alsnog deed zo'n 'grap' mij pijn, pijn in mijn hart. Ik was altijd al alleen geweest, en zo zag mijn toekomst er zeker ook uit. Zuchtend staar ik voor me uit.
De hemel was oranje, maar toch eezaam, vooral nu de zon zo alleen tegen de hemel staat. Voor mijnn gevoel keek ik recht in mijn toekomst.
Alleen.
Mooi zeker niet!


~•Willow Smidweed•~

"Lu. Het is koud." Ik hupste van het ene been op het andere. "Maak me warm." Gromde ik. Ik drukte hem tegen me aan. Lucas voelde gloeiend heet tegen me aan. "Cwen je bent ijskoud." Riep hij verbaast uit.
"Komt mee met het wolf zijn. Morgen ben ik volgens Eve gloeiend heet." Lucas sloeg zijn armen om me heen. "Ik wil niet dat je doodvriest." Lachte hij tegen me. Ik legde mijn hoofd tegen zijn schouder.

~Cwen

Ik was in slaap gevallen naast Jowl en mijn kindertjes. "Jowl?" vraag ik voorzichtig. "Heu? wie is daar" hij schrikt op. Ik schiet in de lach "Ik ben het maar hoor! Of ben ik ook zo eng?" vraag ik grappend als ineens Lizzy begint te huilen. "Oh jee hier komt het dan het opvoeden!" terwijl ik haar oppak en heen en weer beweeg. "Nou zo te zien kan je het wel goed!" zegt hij blij. "Jha het is dat ik vroeger altijd moest oppassen op mijn buurmeisje uit mijn dorp!" zeg ik alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Dan begint William ook al te huilen. Ik geef Lizzy aan Jowl en pak William beet."Ik kan vanaf nu niet meer mee doen met plunderen!" zeg ik een beetje teleurgesteld. Ik vind het juist zo leuk om te plunderen. "Nou ik zou ook weleens opletten op de kids!" zegt Jowl lief.

-Emerild-

Mijn gedachten dwaalde rond, was dit een droom, hij leek zo echt. Ik lachte in mezelf, hoe was het nou mogelijk dat Cwen een wolf was. Ik vergat mijn peinzingen als ik Cwen zo zag rillen. Snel trok ik mijn hemd uit en duwde het in haar handen, ze knikte dankbaar en trok het aan, het kwam net onder haar knieën.
"Heb jij het dan niet koud" sprak Cwen stomverbaasd, ik schudde mijn hoofd. Overpeinzingen spookten weer door mijn onderbewustzijn, waar was Jane over wat ging haar gesprek ... Een droevig gevoel drong tot me door, ik had nood aan wat afleiding. "Zin in een nachtduik" ik keek Cwen zwoel aan en ze beet op haar lip. "toch maar niet" mompelde ze. Ik haalde mijn schouders op en stond op, de alcohol maakte me nog steeds ongegeneerd dus maakte me het niet uit dat Cwen zag hoe ik me uitkleedde. Ze floot en ik grinnikte "Blijf maar dromen" zuchtte ik en rolde met mijn ogen, met een snelle sprint liep ik de zoute zee in, het frisse water. Mijn lichaam siste haast tijdens de verheerlijkte afkoeling. Na een tijdje liep ik het strand terug op, snel trok ik een broek aan en liet me in het zand valen, een eindje verder op van Cwen. Ik keek naar de volle maan en zuchtte, wat kon alles toch schitterend zijn. Het bleke maanlicht liet mijn lichaam glinsteren in de duisternis, ontluikte de wel zichtbare buikspieren. Ik had dan niet zo'n torso als Jack en Jowl, maar ongespierd was ik ook niet. Plots hoorde ik het zand knerpen, mijn blik gleed naar links, waar het geluid vandaan kwam.
Jane zat naast me gehurkt, ik snakte naar adem. "Ik ga trouwen, Lucas" lipte ze, mijn hart leek stil te staan
"Ik vond dat je het mocht weten" fluisterde ze en drukte haar lippen zachtjes op de mijne, als teken van een afsluiting van onze relatie. Ik kuste haar niet terug, ik was nog steeds te verdoofd om iets te kunnen doen, dus bleef ik maar roerloos naar haar gezicht staren. Ze zuchtte en legde haar hoofd op mijn ontblootte borst.
Mijn longen pompten vol met lucht en ik moest niet vergeten te ademhalen. "Is dat wat je wilt" kreeg ik over mijn lippen, mijn stem klonk schril en breekbaar. Ik hoorde gesnik, en een paar handen sloegen rond mijn nek. "Ik ga je missen" een wrange glimlach verscheen op mijn gezicht "Ik jouw ook..."

-Lucas Folcalor-

Lachend kwamen Lia en ik uit de bosjes. De nacht was gevallen en het werd erg koud zonder shirt aan buiten.
"We gaan naar het strand." Zegt Lia die me mee trekt.
"Hee mag ik eerst mijn kleren aandoen?" Sputterde ik lachend tegen. Ik trok snel alles aan en rende achter Lia aan. Hand in hand liepen we het strand op maar we zagen aan de waterkant 2 personen, Lucas en Jane.
"Gaan we er heen?" Vroeg ik.

~| Jack Beckeans |~

Ik loop naar het strand met William in mijn ene en Lizzy in mijn andere arm. Ik zie Lia en Jack net aan de rand van het bos staan. Ik loop naar ze toe. "Hoi Lia" zeg ik. "He en ik dan? Word ik vergeten?" vraagt Jack grappend. "Lia hoorde jij iets? Ik hoorde een soort gemompel." zeg ik ook lachend.

-Emerild-