"Jah ik heb wel wat. Je moet maar even kijken in mijn kajuit. Daar hangt vast wel wat." Lachte ik.
De nacht had lekker lang geduurd. Meer tijd om lol te maken is het niet? Ik klom in het kraaiennest en ging lekker zitten. Ik pakte een fles rum en begon te drinken. Vrolijk liet ik een boer.
Vrolijk slofte ik achter Jane aan. We liepen naar haar kajuit.
Ze deed de deur dicht en keek me aan. Ik leunde tegen de muur aan.
"En wat wou je zeggen?" Vroeg ik.
Ik opende mijn ogen en kreunde. Het zonlicht verblindde me. Snel klom ik naar beneden.
Iedereen was met iets bezig. "Waar zijn Lucas en Eastred?" Brulde ik. "Weten we niet." Zei bijna iedereen.
Willow kwam langs. "Zijn gisteravond het dek onder gegaan en niet terug gekomen." Kreunde ze. Blijkbaar niet goed geslapen. Ik liep naar het luik en gooide het open. "ALLEBEI WAKKER WORDEN NU!" Brulde ik.
Ik hoorde een schok en wat gestommel. "Wat zijn jullie geweldige kapiteins zeg." Lachte ik vrolijk.
Ik sloeg mijn ogen neer. Shit ze wist het. "Heb je een oogje op me?" herhaalde Jane.
"Twee zelfs." Lachte ik. Ik zwaaide mijn hoofd weer omhoog. "Twee. De hele tijd." Lachte ik tegen haar.
Jane kneep haar ogen samen. Ik woelde met mijn hand door mijn haar.
Ik sta als aan de grond genageld. Richard vindt me dus echt leuk. Ríchard!
"En Ailyn dan?"
Ik kan het maar moeilijk geloven. Ik plof neer op mijn hangmat en begraaf mijn handen in de zachte stof.
xx- Jane -xx
Laatst gewijzigd door Hikari-desu op vr 21 jan 2011, 17:21, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik had vreselijk geslapen. Ik ga weer naar de zee staren, zij was mijn enige vriend, zij heeft mij gered, maar er ook haast voor gezorgt dat ik dood was.
Er was geen geluk meer in mijn leven, waarvoor zou ik leven, voor wie?
"Voor wie zou ik verder leven?" Fluisterde ik.
Ik streek mijn haar uit mijn gezicht. Het was een hele warme nacht geweest. Toen we weer wakker waren geworden, zijn we gewoon beneden gebleven. Plotseling hoorde we geschreeuw.
"Allebei wakker worden, nu!" hoorde ik Cwen schreeuwen. "Wat zijn jullie geweldige kapiteins zeg."
Ik schudde mijn hoofd, we mochten toch ook af en toe een soort van vrij nemen, een soort vroeg weekend? Blijkbaar niet. Ik trok mijn haar in een staart, en klom naar boven, gevolgd door Lucas.
~ Eastred March
V Voor mij o_0
Laatst gewijzigd door Melanie op vr 21 jan 2011, 17:24, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik zag Willow verdrietig naar de zee staren. Ik liep naar haar toe.
"Voor wie zou ik verder leven?" fluisterde ze. Ik sloeg een arm om haar heen.
"Wat dacht je van de bemanning? Voor Cwen? Voor Richard? Voor Jack? Voor Jane? Voor mij? Voor Lucas? Voor iedereen op dit schip? Voor jezelf? Mensen geven om je Willow, vergeet dat alsjeblieft nooit"
Ik schudde haaar arm af. "Ik wil gewoon, geluk. Iemand die 'echt' om me geeft."
Ik zag vanuit mijn ooghoeken dat Lia wat wou zeggen, maar ik was haar voor;
"Laatst had ik de kans mijn opa weer tegen te komen, maar helaas. Cwen keerde om. Mijn opa is mijn enige levende familie lid. Hij is kapitein, maar ik heb hem zo'n beetje al 10 jaar niet gezien. Mijn opa is de enige met wie ik wat lol beleef.
Iedereen hier vind me gewoon niet aardig, iedereen vind me 'het galgenmeisje', 'de vloek'. Iedereen kijkt me aan alsof ik een wandeldlijk ben.
Ik heb echt geen idee voor wie ik verder zou moeten leven, mijn opa die zou het wel begrijpen."
Opa, was mis ik u!
Tranen vulden mijn ogen en ze rolden over mijn wangen.
Opa, wat zou ik u graag nog 1 keer zien!
" Ailyn is er niet meer. Ik kan moeilijk naar iemand verlangen die er niet is."
Ik bijt op mij lip en mijn greep verstrakt. Hier had ik nog niet aan gedacht. Ik treur al twee jaar op Winston, maar wat schiet ik daarmee op? Niks dus. het wordt tijd om verder te gaan.
Ik probeer Richard niet aan te kijken.
"Het spijt me. Het is me een hele eer, maar ik kan je gevoelens niet beantwoorden. Er is.. iemand anders."
Er drupt een traan op mijn schoot.
"Oh Willow," fluisterde ik. Ik wist precies hoe ze zich voelde. Ik was ook alleen. Ik miste mijn moeder ook vreselijk.
"Ik weet hoe je je voelt. Ik heb hetzelfde bij mijn moeder. Het is vreselijk." Ik knipperde sterk tegen de tranen. Bij Willow vloeiden ze al over.
"Maar weet dat ik je niet zie als het galgenmeisje. En zéker niet als een vloek! Ik zie je als Willow. Één van de bemanningsleden. Een meisje met mooie blonde haren. Ik zie je gewoon als jij."
Ik liep het dek weer op. Ik trapte tegen een steentje dat het dek op was gevlogen.
Ineens hoorde ik het geluid van Alice'huilen. Snel liep ik naar mijn Kajuit. Alice lag in mijn bed te huilen.
Ik tilde haar op. "Heb je honger schatje?" Vroeg ik. Alice begon te schudden. Ja dus. Ik trok de deur dicht en ging zitten. Ik knoopte een paar knopen van mijn blouse los. Ik drukte Alice zachtjes tegen me aan.
Twijfelend stak ik mijn arm uit en sloeg hem om Jane's schouder. Ik dacht aan Rosalie. Het lieve meisje met het donkerbruine haar. Ik trok mijn arm terug en ik ging in een hoek zitten. "Om Ailyn treur ik niet zo heel erg. wel een beetje maar het neemt niet mijn leven in. Mijn ongeboren kind maakt me wel uit. Ik heb haar nooit kunnen zien. Of horen." Zei ik schor. Ik legde mijn hoofd tegen mijn knieën.
Ik liep het dek op en het was er niet heel druk meer. Ik zag Willow en Lia aan de rand van het schip staan. Ik keek even in het rond, het was een prachtige dag, geen wolkje aan de lucht. Ik zou zo aan Cwen vragen waar we ergens waren want dat wisten we volgens mij allemaal niet.
"Hey." Zei ik kalm toen ik naar de twee meisjes liep.
"Hoi Jack." Antwoordde Lia zachtjes.
"Wat is er?" Vraag ik bezorgd. Ze zagen er niet blij uit, Willow huilde en ik zag de tranen in de ogen van Lia staan terwijl ze mij aankeek. Ik sloeg mijn armen om hun schouders.
"Vertel maar niks." Sus ik. "Stil maar."
Ik knoopte snel mijn blouse weer dicht en Alice begon een beetje op mijn schoot te hupsen.
"Hop hop hop." Fluisterde ik zachtjes. Alice begon te kraaien en ze klapte zachtjes in haar handen.
Ik lachte hardop. "Wil je even naar buiten Alice." Alice begon nog harder te hupsen. Ik tilde haar op.
Snel liep ik richting het dek. Alice begroef haar gezichtje in mijn haar. "We moeten maar eens gaan roven."
Lucas kwam langssloffen. "Hey Lulu hou Alice is vast." Ik duwde Alice in lucas' armen.
Snel klom ik het kraaiennest in. Er lag een kleine baai op ongeveer tweehonderd meter afstand. "Ja daar gaan we naartoe." Fluisterde ik tegen mezelf. Ik keek naar beneden.
Op twee meter afstand hing er een touw van me. Ik ging op de rand staan. Vrolijk sprong ik en greep het touw waaraan ik naar beneden gleed. Snel rende ik naar Alice. Ik pakte haar over van Lucas en zwaaide haar rond. Toen drukte ik haar tegen me aan. Vrolijk liep ik met een kraaiende Alice naar het roer.
"We gaan roven!" Brulde ik. "Maak je allemaal klaar!"Ik sprong naar beneden en zag Ayme staan. "Zou jij op Alice willen letten. Dus ook hier blijven. Ik zal wat dingen voor je meenemen."
"J-j-j-ja begrepen Kapitein!" antwoord ik. Ik schrok van Cwen. Ze brult zo hard...
Ze geeft Alice aan mij en ik knuffel haar.
...
...haar, de dochter van iemand die me probeerde te vermoorden!
"Ze mist haar opa en voelt zich verdrietig omdat niemand hier 'echt' van haar houdt," legde ik Jack uit. Hij knikte begrijpend.
"Willow, dat is niet waar. We geven echt veel om je," zei hij tegen Willow.
"Ik moet even alleen zijn," fluisterde ze. Jack en ik knikten en we liepen weg. Jack nog met zijn arm om me heen geslagen.
"En wat is er met jou?" vroeg hij.
"Ik mis mijn moeder. Ik weet niet eens of ze nog wel leeft!" Aan dat laatste wilde ik niet eens denken. Ik begroef mijn gezicht in zijn shirt en huilde even uit.
Er druppen veel meer tranen, en sneller ook.
"Natuurlijk, jij had zoveel godde hoop. En dat viel aan diggelen."
Ik moet denken aan mezelf. Ik heb dit ook gehad, maar dan was de goede hoop veel sneller over.
" Het spijt me nogmaals."
Ik weet niet hoe ik hem moet troosten. Met een meisje gaat dit veel makkelijker, maar hoe ik dit met een man moet aanpakken?
Ik ben allang blij dat hij niet vraagt naar diegene op wie ik verliefd ben. Hij zou me vierkant uitlachen.