Ik wil mijn verhaal nu ook even kwijt.. Gewoon omdat ik een mietje ben en er met niemand over kan praten..
Ik heb vanaf kleins af aan heel erg hoogtevrees, en val angst, als ik dus naar beneden kan kijken grijp ik me dus stevig aan iemand vast. Ik ben helemaal niet goed in gym, mijn hoogste tak van klimmen in de boom is de eerste die op de grond ligt. . Ik durf niet op de gymkasten, ik kan niet snel rennen, heb geen conditie, en zit alleen maar achter de computer, heb vaak buikpijn en tenslotte, heb ik haast geen vrienden want ze vinden me te mietig.
Ah, ik heb ook bijna geen vrienden dus ik weet hoe je je voelt. Wat naar van je hoogtevrees, ik heb vrees voor veel water. Zoals de zee en bijv. het ijsselmeer. Ik krijg dan echt de kriebels en wil zo snel mogelijk weg. De zee ín durf ik dan weer wel. Tenminste, eerst nog wel maar de laatste jaren is het een stuk erger geworden. Maar ja, om nou te zeggen: je moet je angst overwinnen, is ook een beetje makkelijk gezegd.
Ik had eerst ook geen conditie, nu ik op de middelbare zit gaat het veel beter. Ik was bang dat iedereen me niet in een groepje wou vanwege mijn astma, maar ze houden er allemaal rekening mee .
Ik trek me er ook minder aan als er gezegt word dat ik dik ben, maar alsnog baal ik daarvan..
Ik loop met mijn tenen naar binnen en ook nog op mijn tenen.
Fysio 2x geprobeerd maar echt geholpen heeft het niet (ik vergeet die oefeningen ooks teeds te doen )
Maargoed, niemand let er op behalve als ik het zeg, en niemand beoordeeld me erop ofzo.
Ik heb er ook verder geen last van, het is gewoon dat mijn spieren anders gecoordineerd zijn