Ik gleed naar boven, het was fijn, om uit mijn lichaam te zijn.
Niet veel later stond ik op iets wit's, het was prachtig. De hemel! Niet de hel! Godzijdank!
Ik zie het café ik hoor daaruit gelach komen. Ik glimlach, ik was niet alleen, ik was met mijn vrienden!
Ik loop ernaar toe, 2 mensen lopen naar buiten, waarom komen ze me zo bekend voor?
"Pap! Mam!" Schreeuw ik en ik ren naar hun toe, mijn ouders draaien zich om en omhelzen me.
"We hebben je gemist Catrijn!" Huilt mijn moeder. "Oo Catrijn! Wat ben je groot geworden!" Mompelt mijn vader. Ik voel de tranen over mijn wangen glijden, ik was bij mijn ouders. Zou Thomas hier dan ook zijn? Hij was 1x terug naar de aarde gegaan, naar de wereld waar mensen leven.
"Mam..Pap.." Begin ik schrokerig, "ja, dochter?" Antwoordt mijn vader. "Is Thomas hier misschien ook?"
Ik wachtte niet op antwoord, ik hoorde iemand mijn naam gillen, ik draai me om. Thomas stort zich in mijn armen, "Catrijn!" Snikt hij. Thomas! Thomas!
Ik aai door zijn zwarte haren, Thomas kijkt me aan, zelf het groen in zijn ogen was nooit vergaan. Thomas gaat rechtop staan en pakt me stevig vast, heftig drukt hij zijn lippen op die van mij. UItgebreidt sla ik mijn armen om zijn nek en druk mijn lichaam dichter tegen het zijne.
"Maammaa!" Hoor ik iemand roepen, ik maak me los van Thomas, Caslte! Castle kwam aangeholt!
Ik zak door mijn knieën. Castle sprong in mijn armen, "Castle" Snik ik.
Ik kon niet gelukkiger worden dan nu!
~Catrijn in de hemel~
