
Janke pakte haar mobiel uit haar zak en begon een hele berg nummers te bellen en soms schreeuwde en schelde ze wel eens in de telefoon. Mai-La was op een stoel gaan zitten met een kop koffie.

“Het is gelukt. Overmorgen zit jij in een rechtszaal met mij en mijn advocaat naast je. En Flore twee meter aan de overkant..” Zei Janke vrolijk. “Een klein probleempje. Ik moet zondag naar mijn familie in Frankrijk. Het is vandaag dinsdag rustig maar. Dus ik kan niet meer op Flore passen als jij gaat werken.

Mai-La sprong overeind. “Wie gaat er dan op Flore passen??”
Vroeg ze een beetje hysterisch. “Luc. Hij is de spokenjager van de stad. Hij kan Flore wel aan denk ik.” Mai-La liet zich weer in een stoel vallen.

De dagen gingen voorbij en we kwamen bij de dag aan van de rechtszaak.

Mai liep zenuwachtig rond. Ze had een jurk aan maar ze voelde zich niet op haar gemak. Flore liep aan de andere kant van de muur ook zenuwachtig rond.

Straks zou ze Mai-La nooit meer zien. Ze had een aantal mensen ontmoet in de bajes. Waaronder Ayuni. Als Ayuni ooit uit de cel zou komen zouden ze contact houden.

De klok sloeg twaalf en Mai liep een kamer in. Er stond een tafel met zes stoelen. Mai ging naast Janke zitten. Janke lachte even naar Mai en praatte toen weer verder met haar advocaat.

Flore had ook een goede advocate geregeld. De beste van Drenthe om precies te zijn. Ze had er gewoon een uit een lijst gekozen.

Flore staarde naar haar. Cynthia Clearwater.
Ze keek vanuit haar ooghoeken naar Mai.

Een man in een zwart pak kwam binnen. Hij brabbelde wat en ging toen zitten. Hij begon te praten. Flore lette er niet op en staarde alleen naar Mai.
De Advocaten deden vooral het werk. Het ging sneller voorbij dan Mai dacht. Na een halfuur stond ze in de hal met Flore te knuffelen. Tranen rolden over hun wangen.
----------------------------