Rory en ik waren een eindje wandelen toen we ineens een schreeuw hoorden. Mijn buik was al flink gegroeid. Rory rende naar het geluid; niets!
"Wat is er Rory?" vroeg ik bezorgd.
"Geen idee. Er is hier niets te zien..."
we keken nog een tijdje rond. Plots zag ik een gat in de bosjes. Ik wees Rory er op en samen liepen we er naar toe om het te onderzoeken. We volgden het spoor van geplette bosjes maar kwamen uit bij een riviertje. Het spoor was dood. Ik schudde mijn hoofd.
"Ik vrees dat we nu niets kunnen doen Cleo," zei Rory en legde een hand op mijn schouder. Maar ik voelde dat er iemand in gevaar was!
"We kunnen niet de rivier over. Het is te gevaarlijk en," hij streelde over mijn buik, "we kunnen je nu niet onnodig in gevaar brengen."
Ik knikte en we liepen terug naar het huis van Cowl en Liz. Het was leuk dat Craziya nu ook kinderen had. En Katrien was ook zwanger! Dat was best... gezellig. We ploften neer op het bankje.
-Cleo