De koude kille grot deerde me niet, want de gezelligheid
en warmte van Liz deed me vanbinnen gloeien.
Ik zag Finnick en Emilyth tegen elkaar praten en grinniken,
ik grijnsde, wat waren ze toch snel opgegroeid.
dan steld Liz me de vraag: Ik wil een derde kind.
Het overvalt me en verbazend genoeg schud ik mijn hoofd.
" sorry maar het is hier gewoon niet veilig genoeg om een kind op te voeden"
we hadden geen huis geen stad, amper voedsel.
Liz begreep het.
We hoorde Catrijn kreunen en kermen en
Liz stobd op en ging even kijken maar kwam dadelijk terug onder
mijn stapel kleren en stoffen gekropen.
Maar ik had een plan, " laten we morgen een woonplaats zoeken"
Liz keek me verbaasd aan " we trekken erop uit, opzoek nar een nieuwe stad"
een nieuwe stad ... het zou vreemd zijn om alles hier te verlaten,
weg te gaan uit het dorp waar ik was opgegroeid.
Liz twijfelde maar ik overtuigde haar met een bom van een zoen.
Overweldigd staarde ze dromerig naar me.
" Wil je daarna een kind ?" vroeg ze speels.
"natuurlijk wil ik dat" zei ik zacht en ik nam haar tussen mijn armen...

-Cowl-

Ik werd helemaal warm van binnen.
We zouden een derde kind krijgen! Een kleintje!!
Ik kon wel springen en dansen door de grot.
Ik besloot dat maar niet te doen en legde mijn hoofd tegen Cowl's borst.
Cowl trok me mee naar buiten. We gingen terug naar het strand waar ik bijna verdronken was.
Voorzichtig liepen we naar het meer. Ik trok alles behalve mijn onderjurk uit en sprong in het water.
Cowl lag al in het water. Ik zwom voorzichtig naar hem toe en sprong toe bovenop hem. Hij grinnikte.
"We houden wel heel erg van water he?" Grinnikte Cowl. Ik knikte.

~Liz Red~

na een heerlijk ontbijtje zijn Xander en ik weer gaan wandelen.
Ik denk na over onze toekomst. Hoe zal ons eerste kindje samen zijn?
Want er zullen er vast wel meer volgen.
"Weer in gedachten verzonken?" Xander grinnikt.
"Ja." Ik begin te blozen.
"Waar denk je aan?" Xander streelt zachtjes over mijn wang, heel lief.
"Over ons." Ik ga op mijn tenen staan, strek mijn hele lijf op om bij zijn gezicht te komen en kus hem.
Ik sla mijn armen om zijn nek en ik voel zijn vingers rond mijn middel glijden.
Het gefluit van een roodborstje klinkt in mijn oren.
Ik laat een vinger langs zijn bloes gaan en maak een knoopje los. En nog een. En nog een.

Katrien Bom~

Kreunden word ik wakker. Alles doet pijn. Ik kijk omhoog en zie het grijnzende gezicht van Rory. Ik stond op en trok hem mee naar buiten.
"Rory waarom ben je hier?"
"Niet blij?"
"Heel blij! Maar je vrouw dan?"
"Zelfmoord gepleegd."
Mijn adem stokte.
"PARDON?!"
"Ze wist dat ik niet van haar hield. Dat ik van jou hield. Toen is ze 's nachts weggegaan en een paar dagen later vonden ze haar lichaam. Best wel droevig maar ze had geen familie meer en ze was gemeen. Heel gemeen."
Ik knikte. Zoals hij het vertelde was het inderdaad niet zo erg. Hij had al die tijd aan mij gedacht! Ik omhelsde hem en zoende hem.
"Ga je nooit meer weg?" fluisterde ik. Hij schudde zijn hoofd.
"Nooit meer."

-CLeo

Ik voel me al wat beter, ik zie Rory en Cleo lief doen. Het was een schattig gezicht, maar mjin hart brak uiteen.
Zo was ik vroeger ook, samen met Thomas. Ik wou dat ik terug kon naar het verleden.
Ik sta op en loop naarbuiten. Er was nergens een romanse meer voor me te vinden.. In iedergeval.. Dat dacht ik.
En kleine sneeuwvlok land voor mijn voeten. Tuurlijk het was haast kerst! Dat werd weer 'blij' voor iedereen.
Ik zou er niet bij zijn. Ik zou weg gaan. Tenminste, eerst moest ik zoeken waarheen. Misschien naar Frankrijk? Duitsland? België? Amerika? Ik wist het niet, en ik wou het wel weten.
Ik slof verder. Mijn maag begon te knorren, maar ik negeerde hem. Dadelijk ging ik weer over mijn nek! Nee bedankt! Dat hoefde ik niet, never ever!
Mijn maag knort weer.
"Houd je muil!" Mompelde ik. Ik merkte dat ik over een weg liep toen ik paardenhoeven hoorden, maar deze hoeven gingen sneller dan een normaal galopje.. Ik keek naar rechts, een paard snelde in rengalop op me af. Ik voelde aderenaline door mijn aderen, ik zag dat het paard gewond was. Ik zou het niet verder laten lopen! Niet als het gewond was!
"Sstt!!" Fluister ik. Het paard lijkt te kalmeren en gaat langzamer galopperen. Uiteindelijk draaft hij nieuwsgierig naar me toe.
"Hallo!" Fluister ik en ik steek mijn hand uit. Het paard loopt voorzichtig naar me toe en snuffeld aan mijn hand.
Het paard was wit, haar manen waren wit, haar staart had een licht grijs accent.
Ze hinekte zachtjes. Ik woelde door haar manen. Het paard was heel lief. Ik had het gevoel alsof ik haar kende, zelf haar naam!
"Ik noem jij Snow!" Giechelde ik. Snow hinnekt en legt haar hoofd op mijn schouder.
Ik had een nieuwe vriend gevonden.


~Catrijn~

Uiteindelijk word ik die knopen maar zat en trek zijn bloes helemaal van zijn lichaam af.
Een knoopje valt op de grond en Xander grinnikt.
Hij geeft me een zoen in mijn nek en gooit mijn jasje van me af.
Vervolgens begint hij mijn korsetlos te snoeren. Het gaat wat onhandig dus ik help hem even.
Behendig trek ik de touwtjes eruit en werp het met een sierlijk gebaar op de grond.

Katrien Bom~

"Kun je me niet gewoon voor altijd elf maken? Dan kom ik bij jou wonen en gaan we af en toe terug! Dan kunnen we zonder problemen trouwen en..."
Hij legde zijn vinger op mijn lippen.
"Maak je geen zorgen," fluisterde hij, "het komt wel goed. Geniet nu eerst van je kerst!"
Op dat moment dwarrelde er een sneeuwvlokje naar beneden. Een kleintje. Ik vang hem op en hij smelt in mijn hand. Ik lach. Het is bijna kerst! Maar ik had nog steeds geen huis... Rory zag mijn gezicht vertrekken.
"Wat is er?"
"Ik ben denk ik een zwerver met kerst..."
"Dan doen we het net als Jozef en Maria!"
Hij sleurt me mee naar het dorp en klopt aan met een herberg. Gelukkig zit deze niet vol. We huren een kamer en rennen naar boven. We ploffen neer op een groot houten bed. Rory trekt me tegen zich aan en streelt mijn been. Ik knik en begin zijn blouse los te knopen.

-Cleo

"Ik hou van je." Fluisterde ik tussen een kus door. Cowl gaf een ruk aan mijn schouderbandjes. Mijn onderjurk viel in het water. Ik trok Cowl's blouse los. Ik trok Cowl dichter tegen me aan. Zijn lichaamswarmte voelde fijn aan. Ik liet mijn handen door Cowl's haar glijden. Cowl ontknoopte zijn broek en ik trok Cowl dichter tegen me aan.

~Liz Red~

Mijn spieren spande zich op en ik trok Liz dichter tegen me aan.
"We hebben geen tijd m'n lief" fluister ik haar toe.
zachtjes druk ik mijn lippen op de hare haar ogen glijden
weg van verukking.
" We hebben nog een lange tocht voor de boeg..."
Hand in hand wandelen we naar de grot en knopen de onze spullen
in een groot laken.
Waar we heen gingen, dat wisten we niet, maar we zouden er geraken.
We wandelde stilletjes door het bos en hoorde een zacht gegniffel.
Onder een hoop kleren treffen we Katrien en Xander aan.
We schrikken " euhm ... voor dat je het weet" begint Liz
" we nemen afscheid, we gaan ons geluk zoeken in een nieuw dorp"
Katrien glimlacht en bind een laken om haar en geeft ons beiden een omhelzing.
" Misschien zien we elkaar weer" zegt ze en keert ons de rug toe.
Ik kreeg een brok in de keel en vlocht mijn vingers in die van Liz.
Na een eindje wandelen zien we een witte schijn.
Een magnifiek paard hinkt op en naar met aan zijn zijde niemand minder dan ...
" Catrijn" roep ik en ik loop naar haar toe en til haar op.
Ze grijnst, het was duidelijk dat ze ook blij was ons te zien.
" Waar gaan jullie naar toe" vraagt ze op de zak wijzend.
" naar een nieuw oord, we laten dit achter ons ..."

Catrijn schuifeld met haar voet en er speeld een glimlach op
haar gezicht.
" Natuurlijk mag je mee" grinnik ik en ik slaag mijn arm om haar heen.
" waar heb je dat paard vandaan" vraagt Liz geïnteresseerd.
...

En zo begonnen we aan een reis, naar waar wisten we niet
maar het zou een lange tocht worden, dat as zeker.
Met manenschijn op het pad liepen we stevig door en
sloegen ons kamp na een tijdje op om
uit te rusten... om wat ons nog te wachten zou staan ...

-Cowl-

"Tjaa.. Dat paard. Dat kwam ik tegen." Mompel ik.
Cowl knuffelt me. We liepen met z'n drieën weg. Ik floot en Snow kwam aangelopen. Ik hield van hem. Ik knuffelde hem, en drukte een kusje op zijn neus.
Na een tijdje werd het tijd om het kamp op te zetten, ik zoek wat touwen en zet Snow vast. Ik geef haar nog een klopje tegen haar hals. "Je bent braaf!" Fluister ik. Snow hinnekte toen ik weg liep.
"Moet ik nog ergens mee helpen?" Vraag ik aan Cowl en ik houd ijn hoofd scheef.


~Catrijn~

"Gevonden." Prevelde Catrijn. "Nou kom mee. We gaan opzoek naar een nieuw leven." Emilyth hupste om ons heen. "Mam krijg ik een eigen kamer! Gaan we in een groot huis wonen? Komt Catrijn ook bij ons wonen?? 'Vroeg ze snel. "We zullen zien." Prevelde Cowl. We liepen verder. Na een tijd stond Emilyth ineens stil en ging ze op de grond zitten. "Ik heb honger." Zei ze. Ik rommelde wat in de tas en Gooide toen een appel naar haar toe. Ze ving hem op en zette haar tanden er in. We liepen weer verder. WE hoorden het zachte gesnurk van Finnick op het paard. We liepen verder. Door bossen en hier en daar een heuvel. Ineens kwamen we een open plek tegen. Het was omgeven door bos en er lag een laag mos op de grond. Ik trok een paar dingen uit de zakken. Een paar appels en een mes. Catrijn begreep de hint en ging jagen. "In die boom." Cowl wees naar een boom. Ik keek omhoog. Ik begreep het en hakte snel een boom om. Voorzichtig probeerde ik er planken uit te hakken. Redelijk gelukt. Ik klom naar boven en bond de splinterige planken vast en bond ze weer vast aan de boom. "Mos." Schreeuwde ik naar beneden. Ik kreeg een plak mos in mijn gezicht zo groot als een tafel. Ik legde het op het platform en sprong naar beneden. Ik keek naar de takken. Goed genoeg om te kunnen klimmen.
De bladeren zouden osn beschermen tegen regen. Ik dumpte Finnick en Emilyth boven en staarde naar de sterren.

~Liz Red~

dus als ik het goed begrijp ben ik de enige die nog over is in het dorp? ;o
----------------------------------------------------------------------
Ik keek door het raampje van de herberg. Het sneeuwde echt keihard! Dikke vlokken dwarrelden naar beneden in een sneltreinvaart. Rory kwam naast me staan. Ik pakte zijn hand en grijnsde. Hij tilde me op en we liepen naar buiten. Ik rilde. Het dorp was verlaten.
"Wil je me een elf maken?" fluisterde ik."Dan kan ik met je mee én hier blijven!"
"Niet met deze sneeuw. Het zou je dood worden."
Dat kon ik wel begrijpen. Een hele dag buiten in een soort coconnetje... Nee, dat was niet best. We liepen door de buurt en gingen naar het bos. Plots bleef Rory staan en kneep met zijn ogen.
"Rory?"
"Cowl is in gevaar!"
"Wat? Hoe weet je dat? Waar is hij?"
"Elveninstinct. Hij is ver weg!"

-CLeo

Ik word rustig wakker op een bedje van zacht gras.
Ik doe mijn ogen open en voor me ligt Xander. Naakt.
Ik gniffel even en strijk over zijn gespierde borstkas.
Ik ga rechtop zitten en bekijk twee vogeltjes die al zingend om elkaar heen vliegen.
Ik zucht. Wat ben ik toch verliefd.
Dan schiet me te binnen. Iedereen is weg!
Ik schud Xander voorzichtig wakker.
"Xander, wakker worden." fluister ik met een suikerzoet stemmetje.
Met een glimlach doet Xander zijn ogen open.
Ik reik hem zijn kleren aan.
"Iedereen is de stad al uit. Zullen we ook dan maar gaan?"
Hij knikt en staat op. Zelf sta ik ook op en doe kleed me aan.
Xander zit wat te sjorren met de knopen op de mouwen van zijn bloes.
"Laat mij maar even." Snel en behendig maak ik de knoopjes vast.
"Dank je schat." Xander geeft me een zoen.

Als we zijn aangekleed lopen we hand in hand weg. Waarheen weten we niet.
Wat alleen ik weet is dat de manchetknopen nog altijd in mijn jaszak liggen.
Vanavond zal ik ze geven.

Katrien Bom~

Als ik mijn ogen open doe zie ik dat het avond is. Iedereen slaapt nog. Ik spring overeind op het wankele platform. "LIZ!" Hoorde ik Cowl beneden. Ik kijk omlaag en ik zie een paar Nachtelven met een zwaard voor Cowl staan. Ik trilde. Ik sprong snel naar beneden. Eve stond bij de twee nachtelven. "Hoe kon je??" Vroeg ik. "Het is de enige manier om jou terug te krijgen!!!" Zei ze hatelijk. "Had dan gewoon geaccepteerd dat ik van hem hield!!" Ze schudde haar hoofd. Ze zette een stap naar hem toe en legde een dolk tegen zijn keel. Ik trilde. Cowl keek me angstig aan. Hij had zijn wapens boven laten liggen. ik deed een stap naar voren de andere elf stak haar zwaard naar me uit. Ze keek me verdrietig aan. Ik keek naar haar terug.
Ze leek me te begrijpen. Maar ze schudde haar hoofd. Ik keek naar Eve. Nu deed ze iets wat veeeeel te ver ging. Eve boog naar voren en kuste hem!!! Cowl probeerde haar van hem af te duwen. De andere elf trok haar zwaard weg. Dit had zij ook niet verwacht. Kwaad sprong ik boven op Eve. Ik sloeg haar hard in het gezicht. Ik voelde een koud lemmet door mijn maag dringen. Ik keek naar mijn buik en zag bloed over mijn kleren heen stromen. Ik viel op mijn zij en alles werd zwart.

Met smakende geluiden genoot ik van een laatste winterse appel.
De sneeuw dwarrelde omlaag en viel op mijn neus, ik lachte.
Plots hoorde ik iets kraken, het was vast een konijntje dacht ik.
Maar plots kwamen met luid gekrijs twee gedaantes de bomen uitspringen.
In een waas trokken ze hun wapens en begonnen bedreigingen te gillen.
Ik greep naar de boomstam op zoek naar iets scherp.
Ja ... ik voelde hoe Catrijn me een mes toestak, voor ik iets kon doen
voelde ik iets op mijn lippen, iets gleed mijn mond binnen.
Ik schreeuwde en duwde de nachtelf van me weg.

Ik zag Liz liggen op de grond, er drupte bloed vanuit haar buik.
" Nu is het genoeg" schreeuwde ik.
Ik hoorde hoe een pijl langs het hoofd van de nachtelf suizde en
met zijn punt de boom doorboorde.
Wie had die afgeschoten, vroeg ik verbaast.
Een tweede pijl doorboorde de ene nachtelf maar de aanrandster nam de benen.

Ik hijgde na toen Rory uit de bosjes kwam.
" Dat was maar nipt" grinnikte hij.
En klopte me op mijn rug.
Ik lachte maar werd al snel terug serieus toen ik de roodgekleurde sneeuw
naast Liz zag...

-Cowl-

Ik probeerde Cowl nog een mes toe te steken, alles ging zo snel! Een nachtelf kust Cowl, Liz valt haar aan. Nu ligt Liz bloedend op de grond.
Ik schud mijn hoofd een paar keer om alles op een rijtje te krijgen. Hopelijk werd dit me later allemaal uitgelegt.
Ik snel naar Liz toe en kniel naast haar neer, haar lippen werden blauw, haar huid was zo wit als de sneeuw. De wond kwam vanuit haar buik..
Ik gaf een harde ruk aan mijn rok, waardoor deze afscheurde. Ik bond het snel om Liz haar buik heen.
Ik controleerde haar pols, haar hartslag was langzaam, maar deze was er wel. Gelukkig!
Ik hoorde een pijl langs me suizen, maar het deed me niks. Hoe ging dat weer? EHBO? Uhmm..
"Cowl!" Riep ik.
Cowl komt aangelopen en kijkt me vragend aan.
"Cowl.." Begin ik.



~Catrijn~

Ik schokte en voelde langzaam het leven uit me weglopen. Ik wou sterk blijven. Voor Cowl! Voor Emilyth! Voor Finnick. Ik voelde dat de wond verbonden werd. Ademen deed pijn. Alles deed pijn. Als ik hier levend uitkwam dan zou ik naar je toekomen en je vermoorden Eve!!! Vermoorden! Krijste mijn hoofd. Ik voelde twee warme handen langs mijn ijskoude gezicht. Verzengend waren ze. Het waren Cowl's handen. "Liz,Verlaat me niet." Fluisterde hij zachtjes. Ik wou knikken. Ik wou schreeuwen en krijsen dat ik bij hem zou blijven. "Ja." Fluisterde ik zacht. Het was meer een zucht en het was bijna onmogelijk dat hij het zou horen. Maar hij deed het toch. Ik wou hijgen de koude lucht opzuigen maar het ging niet! Ik lag daar maar. Ademen ging haast niet. Ik hoorde twee kreten. "Mamma!" Schreeuwden Emilyth en Finnick. "nee." Fluisterde ik zachtjes. Ze hoefden niet te zien hoe ik langzaam stierf door een vriendin van mij. Een hete traan gleed over mijn wang. "Spaar me." Fluisterde ik. Het bloed was gestold. Dat kon ik wel voelen.

~Liz Red~

Ik gleed met mijn hand langs Liz' wang.
" Pak mijn rugzak" zei ik snel tegen Catrijn.
ze volgde mijn bevelen op en wierp hem naar me.
Ik haalde het stuk van Catrijns kleed eraf
en wier^de wond bloot.
Met dons en alcohol begon ik de wind te ontsmetten,
hij was vooral oppervlakkig dus niets ernstig stelde ik iedereen gerust.
Cleo kwam ook hijgend uit een struik en ging naast Rory staan.
Ik neem wat gedroogde plant en steek ze in brand en blaas ze uit.
" snuif de rook op" mompel ik en ik leg het stapeltje op Liz' neus.
Haar spieren ontspannen en haar ogen glijden dicht.
Ik begin de wond te ombinden en maak ze strak vast.
" Het komt goed" zeg ik tegen mezelf en de mensen rondom me slaken een zucht.
"Laten we het kamp opslagen" moedigt Rory aan.
Ik kijk hem vragend aan en hij slaat zijn arm om mijn schouder.
" Ik blijf aan je zijde m'n beste" zegt hij en hij knipoogt.
Ik lach en help het kamp op te slaan, zachtjes leg ik Liz neer in een berg
lakens en wandel terug naar buiten en zie dat er een vuurtje brand ...
gezellig ga ik er zitten en luister naar de liederen van Cleo ..


-Cowl-

Het is al donker en het is tijd om ergens een plekje te zoeken voordat we gaan slapen.
We stoppen op een open plek, omringd door de oudste bomen die ik heb gezien.
Er zweven een paar vuurvliegjes om ons heen.
"Laten we hier stoppen." zegt Xander. Zo te zien is hij het met me eens.
Ik draai mijn gezicht naar Xander toe en pak ook zijn andere hand vast.
"Xander.. Ik heb wat voor je. En deze plek is perfect."
Ik zie Xander even verbaasd kijken, maar dan vraagt hij:"Wat heb je dan?"
Ik graai in mijn zakken, op zoek naar het doosje. Niks. Nog een keer kijken dan.
Ah, hier is het. Triomfantelijk hou ik het doosje omhoog.
"Alsjeblieft. Gelukkig Kerstfeest."

Katrien Bom~

"Ho, maar ik heb ook een cadeau voor jou!" Zeg ik mysterieus.
"Echt waar?" Zei Katrein giechelend maar verbaasd. Ik zocht in mijn rugzak, en helemaal onderop lag de jurk die was ingepakt in rood papier. Terwijl ik het eruit haal moet ik glimlachen. Deze jurk heeft me zoveel geld gekost, en het interesseerde me helemaal niks. Hij was voor Katrien, en liefde kent geen prijs.
"Gelukkig Kerstfeest liefje."

{ Xander Loon }