Ik open mijn ogen weer. Er komt licht in de grot binnenvallen. Ik kijk omhoog en zie Katrien, ze lacht naar me.
"Goedemorgen schat." Zeg ik slaperig. Ik krabbel omhoog en kus haar.
"Hoe voel je je?" Vraagt Katrien bezorgd.
"Oh het gaat wel." Zeg ik. Ik ga naast haar zitten en sla een arm om haar nek.
"Ik wil ook een kindje." Fluister ik zacht in haar oor.
Ik lag in een donkere kamer, al een tijdje. ik had het koud en mijn botten deden zeer. Ik was vastgebonden aan een soort uitsteeksel aan de muur. Plots hoorde ik voetstappen. In het vage licht zag ik een schim dichterbij komen.
"Ik hoop dat je van baby's houdt," zei de schim gemeen. Ik schudde mijn hoofd. "Pech!"
Hij begon eerst mijn schoentjes uit te doen en daarna met mijn korsten. Mijn benen waren los! Ik kon niets zien dus ik trapte op goed geluk. Bam, in zijn maag! Maar ik lag hier nog steeds vast... Hij stond op en haalde zijn mes tevoorschijn. Hij drukte hem tegen mijn borst, op de plek van mijn hart.
"Je mag het zelf weten hoor. Wij hebben altijd die blonde, jonge nog. Maar we willen zo graag kindjes met bruin haar!"
Hadden ze het nou over Catrijn?! Ik durfde niet te ademen. Er moest toch een manier zijn om hier weg te komen?
IK kuste hem voorzichtig terug. Emilyth kwam naar buiten en zag ons zitten. " Mamma,Finnick zecht dat ik was doodgegaan bij de geboorte! Is dat waar?" Cowl en ik keken elkaar aan. Cowl gaf een zacht knikje. " Ja lieve schat dat klopt." Ze keek me geschokt aan. Ik klopte op de grond. Emilyth ging zitten.
" Jij bent ouder dan Finnick. Tenminste dat vind ik." Ik keek naar Cowl en Hij knikte nog een keer. " Toen jij kwam,Lag je omgedraaid,We moesten kiezen. Ik zou sterven of jij zou sterven. Ik had gekozen dat ik zou sterven. Maar toen ik had gekozen was je al gestikt. Toen bleek dat Finnick er nog was. Ik zou wat het ook zou kosten hem eruit krijgen. Het lukte. Net toen ik Finnick in mijn armen had stond jij recht overeind in je wieg. We schrokken ons allemaal dood. Maar toen viel je weer terug. Je had last van een stuiptrekking. We begroeven je. Maar die zelfde avond had je jezelf uitgegraven en was ja naar ons toe gekropen. Het is nog steeds een wonder hoe je dat had gedaan." Ik hijgde na. Emilyth keek ons raar aan.
Ik trilde helemaal, de kap streelde me.
"Ik wil geen kinderen!" Gromde ik.
De kap lachte;"jij krijgt technisch gezien geen kinderen, zodra we genoeg hebben voor ons leger, worden jij en die bruine vermoord!" De kap bulderde haast van het lachen, terwijl ik stijf stond. Nee! Werd ik..werd ik gebruikt als..als een soort hoer? Ik slik. Ik hoor naast me een kreun. De kap negeerd het en duwt me op het bed. Ik vecht uit alle macht. Hij was sterker. Het zou me nooit lukken. Tranen stromen over mijn wangen. Ik kwam hier niet levend uit...
"Dat is.. geweldig." ik kan even niks anders zeggen.
Ik help Xander met opstaan en loop hand in hand met hem naar buiten.
Het is al aan het schemeren.
"Je hebt de hele dag geslapen lieverd." ik knijp zachtjes in zijn hand.
Nog nooit heb ik me zo gelukkig gevoeld.
De kap deed zijn mes terug in zijn buidel en tilde me op naar een andere kamer. Hier was een soort harde bank.
"De bedden waren op, ik wil niet hard liggen dus jij mag onderop," zei hij met een greins. Hij gooide me zowat op de tafel. Hij pakte touw en bond me vast aan de bank. Ik kon geen kant op.
"Nu verder met waar we waren."
Hij trok het touwtje van mijn corset los. Ik had nog een onderjurk aan maar daar had hij geen zin in. Hij scheurde hem kapot en gooide hem op de grond. Plots kwam er een andere man binnen.
"Hé, ik zou eerst mogen!"
"Ik heb een hogere rang dan jij, ik bepaal!"
Een hevig gebabbel. Ondertussen probeerde ik het touw los te maken.
"Dan doen we een trio."
De andere man knikte. Samen kwam en ze naar me toe. Ze haalden me van de bank af en legden me op de grond. Ieder ging aan één kant naast me liggen en ze kleedden zich uit...
Plots hoor ik voetstappen over het mos glijden.
" Rory" schreeuw ik en ik spring op.
" Wat doe jij hier" vraag ik verheugd.
mijn been kwikkeld heen en weer.
Rory kijkt verbaast naar beneden, ik schud mijn hoofd.
" een ongelukje" mompel ik, Rory grijnst.
" Wat brengt je hier" vraag ik en ik geef hem een schouderklop.
Rory krabt achter zijn hoofd, en aarzelt.
" Is Cleo hier" vraagt hij aarzelend.
Ik schud mijn hoofd, ze was hier niet.
" Ga maar rond het kasteel zoeken" leg ik hem uit.
en ik wijs hem de weg.
We lopen langs de diepe gracht tot we plots een
gil hoorden, hij kwam van ... Cleo!
Ik ging voorzichtig zitten. Emilyth zat naast me. Ik had een arm om haar heen geslagen.
" Ga je mee eten halen?" Vroeg ik zachtjes. Ze knikte. " Kan je tegen een beetje bloed? Dode dieren?" Ze knikte en keek me met grote ogen aan. We stonden samen op. " We kunnen ook gewoon groente doen hoor." Ze schudde nee. " Ik heb trek in vlees." Zei ze zacht. Ik stak een kleine dolk naar haar uit. " zal je nodig hebben. Ik laat je niet meer alleen rondlopen na wat er met mij gebeurt is. Of er gaat een volwassen iemand mee. Of je hebt een zwaard of dolk bij je." Ze knikte. Samen liepen we rond. Er kwam een hert langslopen. " Allereerst. Wat betreft jagen volg ik de regels van je vader. Alleen oude dieren! Geen jonge springlevende diertjes." Ze knikte. " Gewonde of zieke dieren die je tegenkomt. Als ze niet meer te verbinden zijn. Probeer om hem te doden het kan moeilijk zijn maar je moet het proberen." Emilyth knikte opnieuw.
We liepen verder. Er lag een konijn op de grond. Ik bukte me over hem en luisterde naar zijn hartslag. Hij was zwak. Ik stond op. " Wil jij hem??" Vroeg ik voorzichtig?? Ze knikte. Voorzichtig knielde ze naast het beest. Ze zette het mes tegen de borst van het beestje en duwde ertegen. Geen druppel bloed kwam uit het beestje zetten. Ik tilde het op.
" We hebben eten." Fluisterde ik. Emilyth straalde. " Ik heb het gedaan!" Gilde ze.
Ik knikte. Samen renden we terug. We gooiden het konijn de grot in.
Daar staan we dan, arm in arm onder de jonge appelboompjes.
Het is erg fris maar we zijn dan ook lekker tegen elkaar aan gaan staan.
Er zweven een paar vuurvliegjes langs ons heen, heel rustig en teer, maar toch beeldschoon.
Er komt eentje neer op de hand van Xander. Hij wil het beestje er af schudden maar het heeft zich moedig met z'n pootjes in zijn huid gehaakt.
"Zo te zien vindt hij het wel fijn bij je."
Niet veel later klimt de man van me af. Godzijdank! Hij loopt de kamer uit en gaat naar rechts. Hij lief me alleen. Alles deed pijn, alles! Ik wist waarom de man me alleen liet, ik was moe, zelf met mijn tenen wiebelen lukte niet. Ik slaak een zachte kreun. Godzijdank lag ik op een bed met lakens. Volgens mij had ik hier eerder op gelegen... Nuja, ik wou het niet weten.
Ik was in slaap gevallen dat was zekers. Ik merkte dat ik niet op het bed lag maar op de grond, dit keer in een cel. Ik hoor iemand naast me kreunen. Cleo! Cleo leefde nog!
Ik schud Cleo aan haar schouders. Verdwaasd kijkt ze me aan, en ze opend haar mond om wat te zeggen....
Ik bukte voorzichtig. Er lag een stapeltje hout met daaromheen stenen. " Ignis Incantamum." Er stak een klein vuurtje op. "Mam?? Hoe deed je dat?" Vroeg Emilyth verbaasd. "Lieverd elven zijn niet gewoon wezentjes met puntoren." Grinnikte ik. Voorzichtig begon ik aan het konijn. Ik stak het op een stok en begon het te braden. " Emi,Wil jij Katrien en Xander naar binnen brengen??" Emilyth was al naar buiten gerend. Ze kwam later terug met Katrien en Xander. " Eten is klaar." Katrien keek naar haar maag. Ze had honger. Ik kwam rond en gaf iedereen een behoorlijk stuk. Uiteindelijk had ik niks maar dat gaf niet echt. Ik nam een hap van een grote appel. " Cowl blijft wel heel lang weg he?" Vroeg ik. Katrien knikte maar Xander keek me hatelijk aan. " Als je nog een keer zo kijkt dan steek ik je in de fik." Gromde ik. Katrien keek me kwaad aan. " Hetzelfde geld voor jou." Snauwde ik. Ik was moe daarom was ik zo chagrijnig. Ik legde me neer op de koude vloer en sliep meteen in.
Iemand schudde aan mijn arm. Ik keek naast me. Catrijn! Oh goddank Catrijn! Ik glimlachte en omhelsde haar. Plots kwam een kap binnen en hij trok me overeind. Ik keek bang naar Catrijn en die keek bang terug.
De man nam me mee naar een kamer en legde me op de grond.
"Bars," stelde hij zichzelf voor. Bars, wat een naam. Ik zei niets terug. Ik keek alleen maar om me heen naar een uitweg. Niets.
"Wil je dat ik je bewusteloos maak voor we gaan beginnen Cleo? Of liever met je koppie erbij zijn?"
Ik zei niets terug. "Zelf weten," zei hij onverschillig. Hij kleedde zich uit en kwam steeds dichterbij. Ik gilde en krijste. Misschien zou iemand me horen?
"Je maakt het jezelf alleen maar moeilijk!"
Ik ging door met gillen en rolde opzij. Hij greep me ruw vast en drukte een mes tegen mijn borstkas.
"Één kik en je gaat eraan"
Ik zei al niets meer, maar ik hoopte dat iemand me had gehoord.
Ik hoorde Cleo gillen en kromp ineen. Alsjeblieft, laat niemand hier komen. Alsjeblieft, laat niemand hier komen, bad ik. Helaas werden mijn gebeden niet verhoord.
En ofandere kap kwam binnen, vrij jong. Ik schatte hem een jaar of 18, 19. De jongen keek heel veronschuldingend naar me.
"Het spijt me alvast." Mompelde hij. Hij wenkte me, maar ik bleef zitten en keek weg.
"Asljeblieft! Ik wil je geen pijn doen!" Smeekte hij. Dat was nieuw! Een kap die me geen pijn wou doen.
"Jij bent toch dat vechtertje?" Vroeg hij en hij hield zijn hoofd schuin. Ik haalde mijn schouders op.
"Heet jij toevallig Catrijn?" Vroeg hij zachtjes.
Dit keer keek ik hem aan. Hoe kon hij mij kennen!? Ik knikte vaag.
"Ik.." Hij kuchte een paar keer, "wacht! Laat ik me eerst voorstellen!" Zei hij grijnzend en hij stak zijn hand uit. Automatisch pakte ik hem vast en hij trok me omhoog. "Ik ben het, herken je met niet! Ik ben de vriend van Thomas, ofnou ja. Ben.. was klinkt beter." Ik stond versteld, ik kende hem! "Jij heet dan zeker.... Heith? Hé?" Heith knikte. Toen keek hij me weer schuldig aan.
"Het spijt me voor wat ik zo met je ga doen, maar het is nu eenmaal mijn taak." Heith glimlachtte schaapachtig. Ik deins achteruit maar Heith houd me stevig vast bij mijn middel, "ik wil je geen pijn doen, maar als je zo gaat doen zit er niks anders op." Zei hij.
Ik slik, "ik dacht...dat..jij...Thomas..." Stotterde ik.
"Tja, ik ben...laten weh het houden op Verkozen." Heith knipoogde naar me. Ik haalde uit en gaf hem een lel in zijn gezicht. Heith begon te trillen. "Dat doe jij niet nog eens!" Siste hij en hij drukte zijn lippen tegen die van mij.
Ik klemde mijn lippen stevig op elkaar, hopelijk gaf hij op. Maar dat deed hij niet. Hij trok me mee naar een kamer, waar hij dongen met me deed die ik zo snel mogelijk wou vergeten. Toen hij (misschien was het 1 seconde) zijn lippen van de mijne drukte. Gilde ik. Ik schreeuwde de longen uit mijn lijf. Alsjeblieft! Help Cleo en ik hieruit! Smeekte ik.
Heith gaf me een ruk aan mijn haar, en drukte snel zijn lippen weer tegen de mijne. Laat het stoppen!
Ik rende en hinkte maar het ging niet vooruit.
Het kasteel kwam steeds dichter en dichter bij ons.
" Cadantum" schreeuwde Rory en een muur barste uiteen.
Ik snakte hijgend naar adem, mijn been was gevoelloos.
Ik keek op en zag hoe de laatst overgebleven mannen
zich bezig hielden met het bepotelen van Cleo en Catrijn.
" Exagitum" een man werd tegen de muur geduwd en viel slap naar beneden.
Ondertussen bevrijde Rory Cleo en Catrijn en wierp hen op zijn schouder.
Met een laatste worp schakelde ik de panische man met de kap uit.
Hij viel neer in het puin met een straaltje bloed langs zijn slaap.
" En nu wegwezen hier ..." schreeuwde ik en we namen de benen ...
Ik opende mijn ogen. Katrien lag tegen Xander aan. Emilyth en Finnick zaten samen in een hoek te discussiëren over koetjes en Kalfjes. Ik liep naar buiten en ging tegen een boom zitten. "Liz!" Brulden twee stemmen tegelijk. Ik sprong snel op en keek rond. Cowl kwam aanrennen samen met Rory. Cleo en Catrijn waren er ook bij. Ik liep snel naar ze toe. "Cowl jij slapen nu! Rory!" Ik keek naar de donkere kringen onder zijn ogen. "Je hebt haar wel heel erg gemist he? Hup slapen! Zodra ze wakker word meld ik het. Cowl en Rory sjokten de grot binnen. Ik boog me over Catrijn en Cleo. Catrijn knipperde voorzichtig. "Wat hebben ze met je gedaan?" Vroeg ik zachtjes. Catrijn mompelde iets over: "Kinderen,Kappen,Leger,Cleo,Ik,Thomas." Ik begreep het al. Ineens schoot Cleo overeind. Ik tilde haar snel op en beende naar binnen. Ik duwde haar bij Rory op schoot. Toen ik terugkwam stond Catrijn rechtovereind. Ze liep langzaam naar binnen. Ik ging haar achterna. Cowl lag te slapen op een paar stenen. Ik ging naast hem zitten. Mijn ogen priemden door de grot. Als iemand het waagt om hem nog een keer aan te vallen steek ik hem in brand!
Ik was weg goddzijdank! Ik voelde me wel vies. Ik trok mijn knieën op en sloeg mijn armen eromheen ikvstaarde wat naar het vuur. Ik dacht dat Heith normaal was. Helaas niet dus!
Waarom? Waar had ik dit aan verdient? Ik wist het niet. Ik had zin gillend rondjes te gaan rennen. Misschien werd ik gestoord....
Ik hoorde mijn maag knorren, en ik zie vanuit mijn ooghoek een pijl&boog liggen.
"Ik ga even jagen" Zeg ik kort, "en ja, ik pas op!" Mompel ik erachter aan. Ik grist snel de pijl&boog van de grond en loop naar buiten, het bos in.
Het maakte me al meteen wat rustiger om buiten te zijn, in de bossen. In de bossen, in een bos was ik geboren, een bos hoorde bij mij. Ik zou niet kunnen leven als ik niet naar buiten kon. Ik haal diep adem, ik ruik de geur van een dennenboom. Ik sluit mijn ogen, als ik ze open doe zie ik witten vlokjes naar beneden dwarrelen. Sneeuw! Tuurlijk kerst komt er haast aan!
Eigenlijk had ik daar geen zin in. Ik haal diep adem, ik moest niet gaan janken. In de verte hoor ik wat ritselen in de bosjes, ik span mijn pijl&boog en sluip naar de bosjes.
Ik grijp me vast aan Rory's shirt en huil. Hij slaat een arm om me heen.
"Waarom ben je hier," fluister ik.
"Omdat ik niet zonder je kan! Ik wil je niet kwijt Cleo. Ik wil bij je blijven. Maar ga nu slapen, ik leg alles later uit."
Maar ik wilde niet slapen. Ik wilde hem zoenen en knuffelen. Niet slápen. Ik wilde vieren dat hij terug was! Blijkbaar kon dat niet. Ik kroop dichter tegen hem aan en viel in een korte, onrustige slaap.
Ik nestelde mijn hoofd verder tegen Cowl's Borst. Ik sloot mijn ogen en dacht na.
Straks kreeg Cleo of Catrijn wel een kind! Wat zouden ze er mee doen?? Ik wou graag een derde kind. Maar was Cowl daar wel voor in?? Zou hij wel een derde kind willen?? Ik hield van kinderen die vrolijk rondrenden om je heen. En dan had ik weer een klein baby'tje. Cowl was wakker geworden. " Cowl..." Ik beet op mijn lip. " Ik wil een derde kind." Fluisterde ik. Ik wachtte op Cowl's reactie.
Als ik wakker word merk ik dat iedereen om me heen slaapt, ik hoor overal gesnurk om me heen.
Als ik mijn ogen opendoe kijk ik tegen de bloed van Xander aan. Ik keer mijn hoofd omhoog en daar is zijn kin.
Ik geef er een kus op en nestel me weer tegen hem aan.
Als ik mijn ogen wil sluiten hoor ik Liz en Cowl praten.
Liz wil nog een kindje, wat leuk! Misschien kunnen we dan wel samen kleertjes maken voor de baby's en ze samen voeden.
Als een dwaze wil ik naar ze toe rennen, maar ik lig net zo lekker en bovendien wil ik ze ook even wat privacy gunnen.
Ik vergat dat ik bezig was met jagen toen mijn buik stak. Ik zakte op mijn knieën en gaf over.
"Ughhh" Kreun ik. Ik wist niet dat ik wat gegeten had! Als ik aan eten denk geef ik weer over. Misschien vandaag toch maar even niet gaam jagen, besluit ik.
Ik sta op en wankel terug naar de grot. Net als ik naar binnen wil stappen ruik ik de geur van gebrade konijn. Ik ga weer over mijn nek. "Wat is er met me?" Mompelde ik hardop. Ik kneep in mijn neus en liep de grot in. Mijn buik deed verschrikkelijk veel pijn. Was de hechting misschien gesprongen? Ik trek mijn shirt over mijn buik. Het litteken zit gewoon goed... Ik laat mijn hand over mijn buik glijden. Hij was nog even plat als altijd.
Ik merkte dat ik mijn neus los had gelaten toen ik diep inademde, ik gaf weer over. Ik kreunde..
"Catrijn?" Hoorde ik Liz zeggen, "gaat het?"
Ik schud mijn hoofd. Ik voel hoe Liz bezorgd haar arm om mijn schouder legt. "Ssstt! Het komt allemaal goed!" Suste Liz. Jahaa, dag! Ik wist niet of dit ooit goed kon komen!
"Ik ga even naar buiten." Stoot ik uit. Ik wil opstaan, maar Liz houd me stevig beet.
"Catrijn? Wat is er aan de hand?" Vraagt Liz bezorgd, terwijl ze een lok haar terug achter mijn oor duwt.
"Niks, gewoon verkeerd gegeten. Ik denk iets wat bedorven is." Stel ik mezelf en Liz gerust. Alleen Liz leek er niet zo zeker van.
"Jij blijft zitten, en probeer niet over te geven! Je moet gewoon wat eten. Oké?" Ik kreeg geen tijd om antwoord te geven want Liz liep al weg.
Ik haal diep adem om mezelf te kalmeren. Niks aan de hand! Ik draai me om zodat ik in de kleermakerszit kan gaan zitten.
Ik haal nog een paar keer diep adem. Niks aan de hand! Ik was gewoon ziek!
