Ik heb vroeger toen ik vier jaar was leukemie gehad » vorm van kanker (in je bloed), dat heb ik tot mijn zesde gehad. Daarvoor was ik nog een zorgeloos kind

Door de bijwerkingen van medicijnen heb ik allemaal dingen gekregen. Ik kan niet lang lopen omdat ik dan extreem moe word en heb daarom ook een rolstoel voor langere stukken. Heb echt een hekel aan dat ding maar ja, zonder dat kan ik nooit naar een pretpark. En ik mag dan wel voordringen dus dat is een voordeel hihi. Ik heb ook concentratieproblemen dus ik kan niet in een grote klas les krijgen want dan flipt mijn hoofd. Ik heb een beschadiging aan mijn zenuwen en spieren. Ik heb echt 5x per dag een slaaphand of slaapvoet en mijn spieren zijn slap. Daarom kan ik ook niet lang lopen, mijn benen verzuren dan al na een tijdje.
En dan heb ik nog iets, wat niet met de chemo te maken heeft, het heeft een naam maar die dokterstermen zijn niet te onthouden. (': Iig, mijn gewrichten schieten uit de kom. Klinkt heel eng, maar voelt volgens mij niet als een schouder die uit de kom ligt na een harde klap zeg maar. Het is met name mijn handen. Mijn rechterduim gaat uit de kom en nu begint het gewrichtje eronder ook. Het is een hele rare pijn maar je raakt eraan gewend zeg maar. Ik moet daar ook aan geopereerd worden maar dan moet ik 3 maanden (!!!!!) het gips in en daar heb ik echt totaal geen zin in. Maar ik ga het waarschijnlijk in de kerstvakantie doen. Als ik het niet doe kan het mijn botten zelf gaan beschadigen en moet het worden vastgezet waardoor ik een deel van mijn duim niet meer kan bewegen. Heb ik dus ook geen zin in, want om dat op je veertiende al te krijgen... En het kunnen nog veel meer gewrichten worden dus ik ben voorlopig nog niet van de operaties af.
Verder heb ik vreselijk vaak migraine maar dat is niets speciaals...
Dat was het wel zo'n beetje

Ik heb ook regelmatig zo'n psygische dip dat ik het echt niet meer zie zitten en zo en denk 'waarom heb ik dit en dat' maar daar zet ik me wel overheen want daar word je alleen maar depressiever van

Ik heb ook soms een hele lichamelijke dip dat ik zo extreem moe ben, ik alleen maar in bed kan liggen en misselijk ben en duizelig ben en 3 maanden niet naar school ga. Dat heb ik het vorige schooljaar gehad. Ondanks dat ben ik toch overgegaan. Yay
Die extreme vermoeidheid word ook wel het Chronisch vermoeidheid syndroom, het voelt een beetje als pfeiffer.
Verder heeft mijn zus een aangeboren hartafwijking gehad, haar rechterarmslagader zat verkeerd aangebonden en wikkelde zich om haar slokdarm en luchtpijp heen. Waardoor ze het heel benauwd kreeg en haar eten niet meer zakte. Die slagader stond zo strak als een gitaarsnaar. Ze heeft drie keer een fietsongeluk gehad en bij die keren had ze kunnen overlijden als die slagader was gesprongen. Maar daar denken we niet meer aan. Vorig jaar juli is ze geopereerd, 9 extreem stressvolle dagen maar alles is goed gegaan.

Ze heeft nu alleen een vijftien grote centimeter litteken tussen haar borsten zeg maar en daar baalt ze heel erg van. Maar zonder dat litteken had ze waarschijnlijk niet meer geleefd. Maaaaar. Bij die operatie zijn zenuwvertakkingen doorgesneden en nu heeft ze dus zenuwpijn! En dat doet zo’n pijn bij haar. Alleen de straal van de douche doet al pijn. En is vanaf onder haar borst naar boven en vanaf daar naar haar oksels en weer onder haar borst. Maar het breid zich nu ook uit naar haar rug. Gelukkig heeft ze er wel medicijnen voor maar dat is ook weer heel slecht…
Jaaaaa, mijn ouders hebben regelmatig een dip. (‘: Arme mensen.
Oh ja, ik heb ook PDS. Het prikkelbare darm syndroom. Dan heb je elke keer vreselijke buikpijn na het eten en zo. Maar daar heb ik homeopathische pillen voor en die werken wel wat!
Dat was het wel zo'n beetje hihi.
EDIT: Ik ben trouwens ook hypermobiel ofzo. Ik overstrek mijn gewrichten vandaar dat ze ook uit de kom gaan en mijn spieren zijn te slap om ze tegen te houden.