Sims Nieuws

Sims Nieuws Forum

Je kunt gewoon niet zonder!

Plaats reactie

62 berichten • Pagina 3 van 4

Gebruikersavatar
Krieltje
Snackventer Snackventer
Berichten:
90
Lid geworden op:
di 08 mei 2012, 15:45

Re: ~The Perfect Genes Challenge (28/06 Update)~

Hoofdstuk 16: Het einde van Generatie 1

Afbeelding

Vandaag was het zover. Vandaag ging ik het ze vertellen. Vandaag was de dag waarop ik me sinds mijn jonge jaren verheugd had. Het is me gelukt, mijn doel is bereikt.

Afbeelding

‘Stan, Meera, ik moet jullie wat vertellen,’ begon ik zachtjes.
‘En ik dan?’ klonk de stem van Sem vanuit de keuken.
‘Het is niet voor jou van toepassing, maar als je wilt blijven, geeft dat niets,’ zei ik.
Sem haalde zijn schouders op en wandelde de trap op naar boven.
‘Meera en Stan, zien jullie niets bijzonders aan jullie twee?’
Meera keek Stan aan, en Stan keek terug. Meera trok een gezicht en keek weer naar mij.
‘Is er iets waarin wij op elkaar lijken? Wij zijn ongeveer tegenpolen,’ zei ze spottend.
‘We hebben dezelfde haar en oogkleur,’ zuchtte Stan en hij porde Meera aan. Meera wierp een bozige blik naar hem. Ik slaakte een diepe zucht.
‘Ja, dat klopt. Een van jullie gaat mijn grootste wens verderzetten. Ik ga dat niet meer meemaken, jullie ook niet en jullie kinderen ook niet.’ Meera en Stan keken elkaar verwonderd aan.
‘Ik wil tien generaties lang mijn, en jullie, oog- en haarkleur hebben.’
Stan haalde zijn wenkbrauwen op en keek ongeloofwaardig naar me.
‘Ik dacht dat ík hier neurotisch was, maar jíj bent hier nog raarder!’
‘Dan mag jij dat dan toch lekker doen,’ grijnsde Meera pesterig. ‘Ik ben daar te goed voor.’
Ik wreef even over mijn slapen. Moest serieus één van deze vreselijk irritante kinderen mijn grootste droom gaan verderzetten?

Afbeelding

‘Ik was eigenlijk van plan Meera als tweede-,’ bracht ik uit, maar Meera praatte meteen overheen toen ze haar naam hoorde:
‘Oh mam, ja, ik ben wel de tweede generatie! Ik ben daar gewoon supergoed voor, dat weet je zelf toch ook wel? Je weet toch dat ik een genie ben? En je weet-,’ kletste ze verder. Stan zat stilletjes voor zich uit te staren.
‘Laat Meera het dan maar doen,’ zei hij ietsjes boos. ‘Maar waarom moet je míj er dan bij hebben, waarom moet ik er dan bij zijn, zodat ik verdrietig word zodra ik hoor dat je Meera verkiest boven mij? Zeg het dan alleen maar tegen Meera. Ik hoef er toch niet bij te zijn als het niet voor mij bestemd is.’ Hij zweeg even en keek naar zijn voeten.
'Ja maar Stan, ik wilde gewoon dat jij er ook bij was. Jij hebt toch ook mijn haar- en oogkleur? Ik kies alleen Meera voor de volgende generatie, omdat ik denk dat zij beter daarvoor is!'

Afbeelding

‘Kies maar lekker weer voor Meera! Trek haar maar weer voor! Je o-zo-brave-slimme-dochter die de generatie mag voortzetten, maar die stiekem huiswerk van ons overschrijft zonder dat jij het doorhebt, je lieve dochter die lummelt op school, maar toch altijd goede punten haalt, te laat thuiskomt, ons verrot scheldt! Kan ik er wat aan doen dat ik moeite heb met leren! Je hebt nooit van ons gehouden, van niemand van ons, alleen van Meera! Het enige wat je wilde was dus een kind met jouw haar- en oogkleur en een perfect uiterlijk en eigenschappen?! Ik kan er niets aan doen dat ik dik ben! Zag je me niet sporten in de sportschool? Ik deed meer dan Meera! Zij zat lekker koffie te zuipen! Heb daarom kinderen genomen? Alleen maar voor jezelf? Je neemt geen kinderen als dingen voor jouw wensen, je neemt kinderen om er voor de rest van je leven voor klaar te staan! Je neemt kinderen om ervoor te zorgen! Rotmens! Ik haat je, ik haat je, en je schattige Meera ook!’
Woedend was hij, woedend. Woedend op mij en woedend op Meera. Hij stampte naar boven, vloekte en schreeuwde alle frustratie eruit, gooide zijn kamerdeur dicht en begon hartverscheurend te huilen. Éen ding weet ik zeker: Als Stan later kinderen krijgt, wordt hij een goede vader.

----------------------------
Die avond..

Afbeelding

‘Stan?’ vroeg ik zachtjes, en ik opende de kamerdeur zachtjes. Stan zat op zijn bed, met zijn armen om zijn benen geslagen. Toen hij mij zag, zette hij het op een krijsen.
‘GA WEG! HOEPEL OP, JIJ STOMME FEEKS! WEHEHEHEHEEEG!’
‘Ga je niet mee naar Dylans bruiloft?’ probeerde ik vriendelijk te zeggen.
‘Nee! Nooit!’
Ik sloot de deur maar weer. Die ging dus echt niet mee.
‘Geeft niet!’ zei ik nog, maar dat had ik beter niet kunnen zeggen. Een stortvloed aan scheldwoorden werd naar mijn hoofd geworpen.

Afbeelding

‘Mam, is Alida er ook?’ vroeg Meera met haar allerliefste stemmetje. Ze keek me aan met haar fuchsia ogen - mijn fuchsia ogen- en leek op een bedelende hond.
‘Weet ik niet, misschien is ze nog te klein om mee te gaan,’ zei ik.
‘Kijk, daar zit ze!’ Meera rende op een drafje naar Alida toe en begon met haar te spelen. Ik bleef nog even staan en keek haar na. Daarna richtte ik mijn blik weer op Dylan en Sarah. Het was een kleine bruiloft. Stan had ik na veel bedelen en smeken toch in de auto kunnen trekken, wel met een ongelooflijk nors gezicht. In de auto wilde hij dus écht niet naast Meera zitten. Sem moest ertussenin.

Afbeelding

Dylan en Sarah gaven elkaar het ja-woord, en de Frio familie was nog verder uitgebreid. Alida vond alles maar denk ik maar eng, ze begon opeens keihard te krijsen. Waarom? Geen idee. Ik feliciteerde Sarah nog met de bruiloft, en daarna gingen we naar huis.
‘Pap, Dylan is echt groot geworden!’ zei Sem tegen Connor. Connor lachte.
‘Ooit ben jij net zo groot,’ zei hij met een glimlach. Aan Sems gezicht kon ik zien dat hij daar bij lange na geen trek in had. In groot zijn, bedoel ik dan.
Meera zat tevreden met een lolly in haar mond.
‘Waar heb je die vandaan?’ vroeg ik haar.
‘Sarah,’ mompelde ze met de lolly in haar mond.
‘Ze liegt,’ hoorde ik Stan fluisteren. ‘Ze heeft hem gestolen van Alida, daarom huilde ze ook. Oh oh oh, wat een braaf kind voor de volgende generatie.’

Lees nu verder naar Generatie 2!

----------------------------

Hierbij eindigt Generatie 1! Meera Frio start binnenkort Generatie 2! Ik heb al leuke ideeën voor updates.....

Laatst gewijzigd door Krieltje op zo 08 jul 2012, 22:41, 1 keer totaal gewijzigd.

AfbeeldingAfbeelding
Gebruikersavatar
Krieltje
Snackventer Snackventer
Berichten:
90
Lid geworden op:
di 08 mei 2012, 15:45

Re: ~The Perfect Genes Challenge (02/07 Update)~

Jaaaa joepie a jee!!!

Dit account heeft last van hetzelfde probleem als dat van mijn andere dagboek! Dus het kan niet meer verder! JEEAA >:(((((
Het begon ermee dat Meera opeens uit de familie lag, ik wilde het niet opslaan, startte Sims opnieuw op en het spel deed het niet meer!
*Is heel boos*
Dus ik denk dat hierbij dit dagboek eindigt, tenzij iemand mij kan helpen..
Zie hier hoe het huishouden-selecteer-ding er nu uit ziet:

Afbeelding

En nu staat er dus eentje naast, die van Perfect Genes Challenge...
Als niemand mij kan helpen moet dit dagboek stoppen! Alsjeblieft, kan iemand helpen? Ik wil niet stoppen met deze challenge! Alvast superbedankt!

Een mogelijke oorzaak is dat ik het spel tijdens het opslaan eruit geknalt heb;
Bij het account pesten deed ik dit:
- Hij was aan het opslaan, ik sloot de klep van mijn laptop (waardoor hij soms uitgaat). Toen ik de klep weer opendeed was de laptop uit. Ik zette hem weer aan, startte Sims op en het spel was weg.

Bij Perfect Genes deed ik dit:
- Meera was weg uit de familie, ik wilde 'Stad Bewerken' om wat met de familie te husselen, maar klikte daarbij op 'Ja, opslaan'. Dat wilde ik niet! Tijdens het opslaan startte ik 'Taakbeheer' op en zette zo de Sims tijdens het opslaan uit. Daarna startte ik Sims weer op, en ja, je raadt het al, spel dood.

Is er misschien een manier om de backup te activeren? Of iets?

Laatst gewijzigd door Krieltje op di 03 jul 2012, 22:40, 1 keer totaal gewijzigd.

AfbeeldingAfbeelding
Gebruikersavatar
Krieltje
Snackventer Snackventer
Berichten:
90
Lid geworden op:
di 08 mei 2012, 15:45

Re: ~The Perfect Genes Challenge - Gecrasht: Hulp gezocht! :

Nop, dan springt ie weer naar het begin en gebeurt er niets.

EDIT: Het is me gelukt! YEAY YEAY YEAY!
Ik heb de extensie van de backup file veranderd in .sims3, daarna het nieuwe sims3 bestand gekopieërd en er een .sims3.backup bestand van gemaakt. Sims opgestart en hij deed het weer! (Met 1 save minder uiteraard, maar dat maakte niet veel uit)


YEAY! YEAY YEAY! *Huppelt blij*
AfbeeldingAfbeelding
Gebruikersavatar
Krieltje
Snackventer Snackventer
Berichten:
90
Lid geworden op:
di 08 mei 2012, 15:45

Re: ~The Perfect Genes Challenge ~ (Update: 02/07) ~

Generatie 2! Nieuw persoon, nieuwe ideeën!

Hoofdstuk 1: Evan Graines

Afbeelding

‘Nee! Laat me met rust! Ik ben geen baby meer hoor!’ Razend spurtte ik het huis uit, van mijn moeder vandaan. Ouders, ze snappen je niet. Hijgend keek ik achterom. Niets. Je weet maar nooit, met zo’n sportieve bejaarde moeder. Of ze je misschien achterna is gerend. Maar dat hoeft ook niet het geval te zijn, ze is heus niet dom. Ze heeft vast andere plannen om mij te stoppen. Het zou best kunnen dat ze over een paar seconden mij tegenmoet komt rijden in haar politiewagen. Tsja, wat wil je met een Driedubbelspionne als moeder? Je bent nooit even écht alleen, alles komt ze te weten.

Afbeelding

Ik hield maar gauw een taxi aan, sprong erin en dook wat weg onder het raampje. Niet dat dat nodig was geweest, hier komen serieus amper taxi’s, dus een taxi die hiervan wegrijdt moet wel gevuld zijn met het weggelopen kind dat Meera heet. Ik telde mijn centen; ongeveer drieëntwintig Simdollars. Misschien genoeg om een dag van te leven zonder huis.

Afbeelding

De taxi reed nu de stad in.
‘Waar wil je heen, meisje?’ vroeg de chauffeur.
‘Uhmm,’ zei ik. Waar ging ik eigenlijk heen? Was er eigenlijk wel iemand waar ik heen kon?
‘Waterlelielaan,’ mompelde ik en ik keek uit het raam. Daar woonde Dylan en het vriendinnetje van Sem, Erin. Misschien kon ik daar heen gaan. Ik stapte uit en bedankte de taxichauffeur.
‘Geen dank,’ zei hij en de taxi vertrok weer. En nu? De auto van Dylan stond niet voor de deur. Niet thuis dus.

Afbeelding

Aanbellen bij Erin dan maar. Ik stapte naar de deur toe, belde aan. Niets. Nog een keer. Niets. Ik legde mijn handen tegen de ruit en loerde naar binnen. Alles was stil, geen beweging.
‘Ze zijn niet thuis hoor,’ klonk een jongensstem. Snel draaide ik me om.
‘Oh?’ zei ik wat ongeloofwaardig. Ik wist donders goed dat ze niet thuis waren, maar daar hoeft hij zich niet mee te bemoeien.
‘Ja, ze reden weg toen wij aankwamen.’ De jongen lachte. Hij stond voor het huis naast dat van Erin. Vlug nam ik hem in me op. Kwam me niet bekend voor, nee, helemaal niet.

Afbeelding

‘Nieuw hier zeker?’ vroeg ik spottend. De jongen knikte. Ik wandelde wat naar hem toe.
‘Ik ben hier sinds ongeveer, ehh, wat zal het zijn, drie dagen? Mijn moeder, zusje Lia en ik zijn hierheen verhuisd vanuit Riverview. Lang verhaal overigens.’
‘Dat moet vast een hele klus geweest zijn, huh?’
‘Ja, dat klopt. Mijn naam is overigens Evan Graines, leuk je te ontmoeten.’ Hij lachte wat en stak zijn hand uit.
‘Ik ben Meera Frio,’ zei ik vriendelijk. Om nu meteen gemeen te gaan doen tegen deze sociale jongen, leek me niet zo’n goed idee. Ik schudde de hand.
‘Frio? Er is toch een jongen en die heet.. Addo Frio ofzoiets? Ik kwam hem tegen op school.’
‘Dat is mijn neef,’ glimlachte ik.
‘Kom anders even binnen, mijn moeder zal het vast niet erg vinden,’ zei Evan.

Afbeelding

‘Goedemiddag meisje! Wie heeft Evan nú weer meegenomen?’ lachte een redelijk jonge vrouw.
‘Dat is Meera, mam,’ zei Evan en hij plofte in de stoel. ‘Heb je salade gemaakt?’
‘Ja, tuurlijk, dat is mijn lievelingseten!’ De vrouw streek door haar ravenzwarte haren en liep met een schaal in haar handen naar me toe.
‘Ik ben Emily, Meera,’ zei ze. ‘Dat kleine meisje in de slaapkamer is Lia.’
Ik knikte. Iets in dit huis kende ik. Aan de muur hing een fotolijstje met de foto van Sarah erin.
‘Wie waren de vorige bewoners?’ vroeg ik aan Emily.
‘Oh meid, dat weten we niet. In ieder geval waren het er veel.’ Ze wees naar de slaapkamers.
‘Er staan wel vijf bedden in dit krappe huisje. Ongelooflijk.’
Ik onderdrukte een lachje. Sarah had hier gewoond.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Later die avond..

Afbeelding

‘Zeg Meera, moet jij niet naar huis?’ Emily keek me vriendelijk aan. Ik stopte abrupt met praten tegen Evan en keek Emily op mijn alleronschuldigst aan.
‘Eh, nee.’
‘Nee? Het is al elf uur hoor! Waar woon je? Is het ver weg?’
Liegen?
‘Ik woon dichtbij, ja, echt dichtbij.’
‘Meen je dat?’ Emily had het door.
‘Nee.’
Meera, Meera, wat doe je nu! Stomme stomkop!
‘Waar woon je dan?’ Emily had eindeloos geduld. Ik voelde Evans ogen in mijn rug prikken.
‘Klaterwaterval.’
‘WAT!’ Emily zuchtte en wandelde naar me toe. Ze pakte mijn schouders en keek als een moeder in mijn ogen.
‘Luister Meera, ik mag je moeder dan wel niet zijn, maar had je zoiets niet eerder kunnen vertellen?’
Ze zuchtte en sloot haar ogen. Leuk, ik zit in de problemen. Naar huis gebracht worden om elf uur ’s avonds is het ergste wat me kan overkomen. Mijn ouders zitten daar echt niet op te wachten.
‘Ze kan toch wel blijven logeren?’ Evan legde een arm om mijn schouder en keek op zijn allerzieligst naar zijn moeder.
‘Niets daarvan,’ zei Emily streng. ‘Ik breng haar onmiddelijk naar huis en jij past op Lia.’
‘Maar mam, zo’n lief meisje ga je toch niet naar huis brengen? Het is een compliment! Ze vind het hier zó gezellig dat ze de tijd vergat! Als je haar nu haar huis brengt, doe je er sowieso een uur over tot je er bent, en dan een uur terug, plus Meera’s leuke dag is verpest omdat ze op haar donder krijgt!’
Ik begon meteen heftig te knikken en Evan deed mee.
Evan is een kanjer in slijmen. En in flirten. Drol.
‘Nou goed dan. Deze ene keer. Hierna nóóit meer!’ Emily probeerde boos te kijken naar Evan, maar haar ogen lachten. Daarna ruimde ze de keuken verder op.
‘Ik ben goed hè,’ fluisterde Evan en hij knipoogde. Wat is het toch een schattie. Zo zorgzaam voor zijn kleine zusje maar ondeugend wanneer dat nodig is.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ochtend..

Afbeelding

‘Wat ben jij nu nog aan het doen?’ Verbaasd keek ik naar Evan die zat te krassen in zijn huiswerk.
‘Lukt niet, ik snap wiskunde nooit! Ik zie die logica er gewoon niet in! Wat is er logisch aan wiskunde? Niets!’
Hij beledigt me! Hij beledigt me omdat hij wiskunde beledigt! Ik zal hem eens een lesje leren! LETTERLIJK een lesje leren!
‘Kom eens hier met dat papier.’ Ik trok aan het blad. Evan schoof op met zijn stoel en keek mee.
‘Zie je dit hier? Dat doe je helemaal fout. Je moet het niet zo doen, maar zo.’
Evan knikte wat. ‘Wil je me voortaan na school helpen?’
‘Mij best,’ zei ik.
‘Zeg, houden jullie de tijd in de gaten? Jullie moeten zo naar school hè? De bus staat er al!’ riep Emily vanuit de badkamer.
‘Kom je ook mee?’ vroeg Evan.
‘Nee, spijbel gewoon een dagje. Of een uurtje. Ik ben nu te moe om te gaan.’
Evan haalde zijn wenkbrauwen op, pakte zijn tas en stapte de deur uit.
‘Baaaai mam!’

Afbeelding

‘Meera,’ begon ze en ze zakte naast me op de bank. ‘Waarom ga jij niet naar school?’
‘Gaat jou dat wat aan?’ wilde ik zeggen, maar ik hield me in. In plaats daarvan zei ik:
‘Geen zin in.’
‘Geen zin in? Ga nou maar, voor je toekomst.’
Ik schoof wat heen en weer over de bank en trok een verveeld gezicht. Tss, toekomst.
‘Dan toch niet. Dan vertel ik je wel hoe het met mij is verlopen.’
Ik bleef stug onderuitgezakt zitten, maar eigenlijk wilde ik wel luisteren.

Afbeelding

Emily stak van wal:
‘Toen ik net zo oud was als jij, had ik een vriendje. Het was niet echt een vriendje, het was geen echte verkering. Ik bedoel, we hadden elkaar nog nooit verkering gevraagd. Helaas zakten mijn punten snel en mijn ouders vonden dat ik meer aan school moest gaan doen. Hierdoor zag ik hem minder en minder, ik werd er heel verdrietig van. Later ving ik ergens op dat hij ziek was geworden en ik wilde hem bezoeken, maar daar had ik geen tijd voor. Drie dagen later overleed hij, aan een ernstige ziekte die al jaren slopend bezig was, maar te laat ontdekt was. Mijn wereld stortte in. Niemand besteedde aandacht aan mij, niemand hielp me om mijn verdriet te verwerken. Dagenlang heb ik gehuild. Het was mijn examenjaar, alles mislukte en ik maakte mijn school niet af. Wat jaren later leerde ik een andere man kennen, waarmee ik een relatie kreeg. We trouwden en kregen algauw een kind, dat was Evan. Alles ging goed, huisje boompje beestje, goede baan, leuk huis, lieve vrienden en een lieve man. Manlief dronk altijd wel veel, had een strafblad, maar nadat hij ontslagen werd wegens de bezuinigingen, dronk hij nog meer en raakte verslaafd. Hij was zichzelf niet meer, sloeg, schopte. Een keertje was ik niet thuis geweest, kwam terug. Evan had een blauwe plek op zijn been en hij klampte zich aan mij vast.
‘Papa heeft alles kapot geslagen,’ huilde hij. Ik was het zat. Zó ontzettend zat. Ik wilde scheiden, zo gezegd zo gedaan. Tijdens het regelen van de scheiding kwam ik erachter dat ik zwanger was. Ik vertelde niets tegen hem. De scheiding is pas achter de rug, alles doet nog zoveel pijn. Ik ben pas bevallen van Lia, een dochtertje. We zijn hierheen verhuisd om een nieuw bestaan op te bouwen en ons vreselijke verleden te vergeten.’

Afbeelding

Ik had nooit gedacht dat achter zo’n positieve, vrolijke, optimistische vrouw zo’n verdrietig verscheurd mens zat. Ik had opeens veel meer respect voor haar, omdat ze dit zo aan een relatief onbekende vertelde.
‘Meera, ga naar school, doe je best, maak je school af. Zorg ervoor dat je niet in het wereldje komt waar ik in kwam.’ In haar ogen stonden tranen. Ik knikte.
‘Ga maar,’ fluisterde ze.

Afbeelding

Ik had nooit gedacht dat ik vandaag toch naar school zou gaan. Het is haar gelukt. En het is mij gelukt om Evans toekomstige beledigingen te stoppen door hem te gaan helpen met wiskunde. Mooi zo.

Lees nu verder!

Laatst gewijzigd door Krieltje op zo 15 jul 2012, 15:58, 1 keer totaal gewijzigd.

AfbeeldingAfbeelding
Gebruikersavatar
Krieltje
Snackventer Snackventer
Berichten:
90
Lid geworden op:
di 08 mei 2012, 15:45

Re: ~The Perfect Genes Challenge ~ (Up: 08/07) Generatie 2!!

Hoofdstuk 2: Boze moeders

Afbeelding

‘WAAR HEB JIJ VERDOMME UITGEHANGEN! Je moest eens weten hoeveel zorgen ik me over je heb gemaakt!’
Mijn moeder was woedend en schreeuwde haar longen uit haar lijf.
‘Ik heb je overal gezocht! Overal!’
Ze had niet overal gezocht, anders had ze me gevonden. Liegerd.
‘En het ergste, je hebt de verjaardag van je broers gemist! Hoe durf je!’

Afbeelding

Oh, ja, dat was ik vergeten. Het boeide me eigenlijk niet zoveel. Nonchalant haalde ik mijn schouders op.
‘BOEIT HET JE NIET? Meera, ik had wel wat beters van je verwacht. Zal ik jouw verjaardag voortaan ook vergeten? Je weet wat we hebben afgesproken, omdat jij Generatie twee wordt, wordt jouw jongvolwassene-verjaardag gevierd. En dat gebeurt nooit, dus wees blij! Maar nu verknal je het al erg!’ snauwde ze. Ook Sem en Stan keken me boos aan.
‘Ik zei toch dat ze niet geschikt was voor de generatie,’ mompelde Stan hoofdschuddend.
Later hoorde ik overigens dat Sem de eigenschap Hopeloze romanticus had gekregen en Stan Geboren kok.

Afbeelding

‘Weet je wat? Jullie zoeken het maar lekker zelf uit! Het is toch míjn leven en ík bepaal wat ik daarin doe!’ Mijn familie leken wel kluizenaars! Nooit kwamen ze het huis uit, alleen om te werken. Ik was van plan die regel te doorbreken.
‘Ik ga geen kluizenaar worden zoals jullie! Ik ga en sta waar ik wil! Ik ben geen kleuter meer!’
‘Meera, je gaat je gang maar,’ siste mijn moeder me toe. ‘Uit mijn ogen. Nu!’

Afbeelding

Daar ging ik weer. Nu zonder doel. In mijn hoofd ging van alles om; een clubje op school, Evan en wiskunde, boze moeders, gemene broertjes en een kluizenaar-familie. Waar kon ik heen? Nu kon ik zelfs niet naar huis; als mijn moeder me vandaag nog zag, vermoordde ze me.
Evan? Niet thuis. Dylan? Niet thuis. Erin? Niet thuis. Ik wreef over mijn slapen. Djuna was al een poosje spoorloos verdwenen, het laatste wat we van haar wisten was dat ze verhuisd was en alles wilde vergeten, of zoiets. Op school had ik flarden opgevangen over een clubje jongeren, die elke avond samenkwamen bij het Jutterstrand. Ze waren niet de liefste, weet je. Misschien is dat wel iets voor mij. Ik ben ook niet lief, ook al vind pap dat wel. Ik wil niet meer lief zijn.

Afbeelding

‘Helleeuw.’ Zelfverzekerd stapte ik naar de bende toe, schouders recht, hoofd omhoog. Toch trilden mijn benen wat en knikten mijn knieën bij het zien van de jongens. Het waren vijf jongens, twee van hen met sigaretten in hun mond. Ze namen me vluchtig in hen op en de grootste nam het woord.
‘Wat kom jij hier doen? Heb jij hier iets te zoeken, snotneusje?’
‘Zeker wel. Ik wil bij jullie clubje.’
De jongens begonnen te lachen, ze stootten elkaar aan en gniffelden.
‘Ben ik zo grappig?’ Ik zette mijn handen in mijn zij en keek de jongens één voor één aan.
‘Nee, tuurlijk niet,’ zei de grootste sarcastisch en hij wuifde met zijn hand. ‘Je mag best bij de club, maar een ding moet je weten; watjes zijn niet toegestaan. En jij bent toevallig wel een watje, huh? Een hele grote?’

Afbeelding

Ik een watje? Ik, Meera Frio, een watje? Mijn moeder was een Driedubbelspionne in een flitsende politiewagen en ik was een watje? Mijn vader.. nou, mijn vader was wel een watje. Maar mijn moeder niet!
‘Watjes passen ook niet in jullie club. En ik ben geen watje, sufhoofden.’
‘Dat ben je wel. Nóg wel. Maar later niet meer.’ Een andere jongen grijnsde.
‘Welkom man,’ zei de kleinste van het stel. Ik lachte terug. Ik had gevonden waar ik thuishoorde; bij hen.

Afbeelding

‘Je moet wel eerst een ontgroenigsfase doorkomen,’ lachte de grootste. ‘Dat kan jij wel aan. En jouw naam is?’
‘Meera,’ zei ik en ik glimlachte. De jongen wees naar zichzelf.
‘Seth,’ zei hij. ‘En zij zijn Tyrone, Shaun, Benny, en Gray.’ Nu wees hij richting de andere jongens.
Ik knikte. Ze zagen er allemaal stoer uit. Ik hoorde bij hen. Ik was een van hen. Ik voelde me goed. Of slecht juist. Goed slecht.

Afbeelding

Ik kwam pas laat thuis, iedereen lag al op bed. Ik wilde mijn pissige moeder niet meer tegenkomen, want, zoals ik al zei, dan vermoord ze me bij wijze van spreken. Ze kan soms zó uit haar slof schieten, niet normáál. Een teken dat ze niet van kinderen houdt, heh.

Afbeelding

Ik wilde anders zijn. Ik wilde veranderen, net zoals hen. Ik wilde stoer zijn, mijn kinderlijke uiterlijk en innerlijk weggooien in de prullenbak. Het was tijd voor verandering. Een drastische verandering.

Afbeelding

Vanaf morgen zou ik anders zijn. Ik was altijd al anders dan anderen, ik was slimmer en geniepiger dan anderen, maar vanaf vandaag was ik mezelf. De échte Meera ging naar voren komen, zoals ik altijd al wilde zijn.

Afbeelding

Meera was Meera niet meer.

Lees nu verder!

Laatst gewijzigd door Krieltje op za 21 jul 2012, 23:34, 1 keer totaal gewijzigd.

AfbeeldingAfbeelding
Gebruikersavatar
Krieltje
Snackventer Snackventer
Berichten:
90
Lid geworden op:
di 08 mei 2012, 15:45

Re: ~The Perfect Genes Challenge ~ (Up: 15/07) Generatie 2!!

Hoofdstuk 3: Groentje

Afbeelding

‘Heej heej.’ Stevig kwam ik aanstappen, ik voelde me beter dan ooit. Mijn moeder en vader spraken van een schande dat ik zulke kleren droeg en blablabla, dat de rest van de familie nooit zo rebels was geweest, etcetera. In een woord: Gezeur. Ik grijnsde naar de jongens, en ik voelde dat hun blikken mij volgden.

Afbeelding

‘Zo zeg, jij ziet er smexy uit,’ grapte Seth en hij plofte op het houten bankje. Een paar andere jongens knikten. Ik glimlachte.
‘Nu ben je echt klaar voor de bende, groentje.’ Tyrone grinnikte en leunde tegen het bankje waar Seth op zat.
‘Kom eens hier Meera,’ zei Seth en hij trok me met een sierlijke zwaai naast hem op de bank.

Afbeelding

‘Ook eentje?’ Seth hield een sigaret onder mijn neus. Ik had nog nooit gerookt; mijn ouders hadden het bestempeld als ‘vies, geldverspilling en slecht voor je gezondheid.’ Maar mijn ouders verboden wel vaker dingen (die ik vervolgens juist uitvoerde). Ik keek van Seth naar de sigaret en terug. Ik slikte. Kop op Meera, als je stoer wilt doen, moet je stoer zijn.
‘Heb je eigenlijk wel eens gerookt?’ vroeg Seth, die mij peinzend zag kijken. Ik knikte heftig en trok het ding uit zijn handen. Voorzichtig nam ik een trekje. Bijna onmiddelijk moest ik hoesten van de kriebels in mijn keel.
‘Je hebt nog nooit gerookt, hè,’ zei Shaun met een grijns. Ik kleurde wat, maar liet me hierdoor niet van de kaart brengen.

Afbeelding

‘Groentje, laten we jouw dapperheid eens op de proef stellen.’ Seth keek me aan met een zelfvoldane lach op zijn gezicht.
‘Oh ja? Wat moet ik doen dan?’ Ik werd steeds nieuwsgieriger.
‘Kom maar eens mee.’

Afbeelding

Toen ik hen volgde, pakte Gray me bij de arm en hij siste in mijn oor:
‘Als je iets niet wilt, moet je het niet doen. Begrepen?’ Daarna liet hij mijn arm weer los en deed hij alsof er niets was gebeurd. Wat vertwijfeld keek ik hem na. Hoezo ‘als je iets niet wilt moet je het niet doen?’ Zo erg was het tot nu toe toch niet? En ik ben zeker geen watje.

Afbeelding

‘Nou kijk, dit waren we al een tijdje van plan, maar omdat ze andere jongeren deze streek al eerder hadden uitgehaald, werd het beter in de gaten gehouden. Nu is dat weer weg.’ Seth wees naar de supermarkt achter zich. Ik haalde diep adem. Moest ik iets gaan stelen? Seth kwam een stapje dichterbij en fluisterde in mijn oor:
‘We gaan met stenen de winkelruit ingooien, en jij mag als eerste beginnen. We doen het wel vanavond, anders zien ze ons. Zorg dat je zwarte kleren draagt en vooral je haar verbergt, want dan verraad je je. Heb je ooit meer meisjes gezien met paars en wit haar?’
Ik schudde mijn hoofd.
‘Dus je doet alles wat wij zeggen en je doet geen rare dingen.’ Benny keek me waarschuwend aan. Ik knikte gehoorzaam.
‘Vanavond dus, als het donker is. Maar dat is het dus nog niet. Wie gaat er mee naar de MacSim?’ Gray zette al een aantal passen richting de friettent, en als snel volgde de rest.


Afbeelding

‘Zo Meera, laat zien wat je kan.’ Shaun raapte een keitje op en gaf hem aan mij. ‘Smijt hem zo ver als je kan! Als je durft natuurlijk. Of ben je een mietje?’
Ik slikte en nam de kei aan. Twijfelend keek ik naar de jongens. Toen ik naar Gray keek, moest ik weer aan zijn woorden denken: ‘Doe niets wat je niet wilt.’
Wees sterk. Wees stoer. Kom op. Mijn hand boog zich naar achter en de adrenaline gonsde door mijn lijf. Ik sloot mijn ogen en wierp. Het geluid van sneuvelend glas vermengde zich met het geluid van een inbraakalarm.
‘Rennen!’ brulde Seth en met zijn allen sprintten we de hoek om en verder. In ieder geval zo ver mogelijk weg van de winkel.

Lees nu verder!

-----------

Even een vraagje: Wat zal Yalia doen met haar Levenslange Beloning punten? Ze is nu 82 dagen, werkt nog steeds en heeft bijna haar levenswens bereikt. Ik heb alleen het basisspel!

Laatst gewijzigd door Krieltje op vr 31 aug 2012, 21:17, 1 keer totaal gewijzigd.

AfbeeldingAfbeelding
Gebruikersavatar
Krieltje
Snackventer Snackventer
Berichten:
90
Lid geworden op:
di 08 mei 2012, 15:45

Re: ~The Perfect Genes Challenge ~ (Up: 21/07) ~

Voorwerp? Ik wist niet dat er voorwerpen in zaten :o (Ik heb wel alleen het basisspel)
Yalia heeft er nu ongeveer 60.000 à 65.000. Maar ze werkt nog en heeft bijna niveau 10 bereikt van de carrière Ordehandhaving, wat haar levenswens is. Dus dan komen er nog ongeveer 30.000 bij :)

Laten we zeggen dat ze erg gelukkig is geweest. Connor heeft minder als Yalia, ik heb voor hem al iets met Prijswinnend Auteur gekocht, aangezien dat bij zijn levenswens past :p
AfbeeldingAfbeelding

Weergave- en sorteeropties

Plaats reactie