Ik heb geen geld. Ik douche bij de sportschool, eet uit andermans vuilnisbakken en slaap op bankjes in 't park. Het is me een wonder dat ik nog schone kleren heb. Dat is ook omdat mensen me voor te stellen om ze te wassen, gewoon puur uit medelijden.

Ik heb altijd geleefd als straatkind, m'n ouders noemde me hun "ongelukje". Naar school ging ik niet, want er was niemand om mijn schoolgeld te betalen.

Er is maar 1 ding wat me tegenhoudt om een crimineel te worden, en dat is m'n gitaar. Dat is het enige waar ik nog plezier van heb, en sowieso is het het enige wat ik heb.

Dit verhaal gaat over Quincy Cole, een vrouw (jongvolwassene) die geen huis heeft. Misschien krijgt ze die wel? Of een apartement? Lees het in 5G Cole!

Stamboom

Oeh een zwerver 5G! Ben benieuwd, leuk!

Leuk, ik ben benieuwd!

Fenne

Ik heb wel een vriedin, het lijkt me de beste vriendin die je kan hebben. Maar wat weet ik daar nou van? Zij is de enige die niet bang voor me was. Het meisje (nou ja, ze is 1 jaar ouder als ik) heet Fenne. Fenne is ontzettend rijk, en heeft pas het theater van haar vader geërfd. Fenne heeft me trouwens van alles geleerd, van fietsen tot schrijven, van boekhouding (geen idee waarom) tot gitaar spelen. Ja, zonder Fenne had ik geen gitaar. Dat is ook waar ik haar echt dankbaar voor ben. En...


Fenne rukt me uit m'n gedachte. "Gaat het wel?" Vraagt ze bezorgd.

Ik knik. "Ja hoor! Hoezo?" Fenne lijkt opgelucht. "Nou ik dacht dat er iets was, je kijkt niet echt vrolijk." Ik probeer te lachen. "Het gaat prima!" Maar ik lieg, want ik heb ontzettend honger. Maar ik wil natuurlijk niet dat Fenne me uit de vuilnisbak ziet eten.

"Oke, goed dan." Zegt ze nog steeds twijfelend. Ze kijkt op haar horloge. "Als alles dan goed gaat, dan kan ik wel gaan toch? Ik moet nog iets belangrijks regelen." Ik kijk haar vragend aan maar ze schudt haar hoofd. Ik denk dat ze probeerde te zeggen dat het mij niks aan gaat, want haar ogen glinsteren.

"Ik hou m'n mond wel, maar je merkt het snel genoeg!" Zegt ze. Ze geeft me een knuffel. "Doei meis!" Zegt ze en ze rent weg. "Houdoe!" Roep ik nog, maar ik twijfel of ze het hoort.

Als ze helemaal uit het zicht is loop ik naar de vuilnisbak toe. Bovenop ligt een zak met vierkante aardappelen. Ik geloof dat ze die ook patat of friet noemen. Van koken heb ik geen idee. Maar wat ik wel weet is dat ze ontzettend lekker zijn! Ik pak de zak snel en begin te smullen. "Heerlijk!" Roep ik net iets te hard, en de mensen kijken me vreemd aan.

Het is inmiddels 8 uur en ik ben moe dus ik wil gaan slapen. Ja, ik heb niet veel beters te doen toch? Ik ga al op mijn standaard bankje zitten als iemand opeens "Quin! Quincy!" roept. Dat zal Fenne wel zijn, want ze noemt me meestal Quin in plaats van Quincy hoe ik echt heet.

"Hey Fen." Zeg ik. "Ik ben nogal moe, en ik wilde eigenlijk net gaan slapen." Ik kan een gaap niet onderdrukken. Fenne's oogjes beginnen weer te stralen."Kom maar mee!" Zegt ze en ze trekt me mee.

Ik probeer me te verzetten maar Fenne laat me niet los. "Je vindt het leuk, dat beloof ik!" Zegt ze en ik hou maar op met mezelf loswringen want dat lukt me toch niet.

Een half uur later is het al donker. We komen bij Fenne's huis... Nee villa aan. "Fenne" vraag ik. "Fenne wat doen we hier?"

"Oh nou..." Zegt ze. "De bouwvakkers zijn nog bezig met jouw huisje waar je overmorgen in kan en tot die tijd moet je bij mij logeren." Ik ben overdonderd. "Mijn huis?" Vraag ik na een paar seconden die minuten hebben geleken. Fenne wordt rood "Ja, je krijgt een huisje op de kosten van het theater omdat je daar werkt. Ik ben jou baas dan."

Dan kijkt ze verschrikt naar me. "Je doet het toch wel he?" Ik slaak een gil. "Fenne je bent gek dat je dit doet, maar ik hou van je!" En ze lacht.

Fenne's vriend woont natuurlijk ook bij Fenne. "Hey Quincy!" Begroet hij me vanaf de bank. "Hoe is het met je?" Ik kijk hem aan. "Super!" En ik kom bij hem zitten, we kletsen verder.

Ik slaap in de logeerkamer en heb zelfs m'n eigen badkamer! Er staat een make-up tasje bij, en ik wil wel eens zien hoe mascara en eyeliner me staan. Het staat best leuk en ik besluit om het morgen ook op te doen. Maar ik ben nu eigenlijk ontzettend moe, dus ik wil toch wel naar bed.

2 Dagen later sta ik in mijn huisje. Mijn eigen huisje met ook nog eens een aparte badkamer! Fenne is net weg. "Sorry, dit huisje is net zo groot als mijn kleedkamer." Had ze gezegd maar ik heb zoiets nog nooit gehad! Morgen mag ik gelijk beginnen met werken, maar wat zal ik nu eens doen? Ik kijk op mijn Iphone (ook een afdankertje van Fenne) en zie dat het 4 uur is. Ik zie mijn gitaar staan en weet gelijk wat ik ga doen. Ik loop naar het park toe.

Ik begin met gitaar te spelen, maar mijn vingers doen de liedjes van zelf. Het duurt nog geen 5 minuten voor er al een hoop mensen om me heen staan. "Wat mooi!" Zeggen sommige, en andere beginnen te dansen. Als ik om 5 uur stop hoor ik een oud vrouwtje tegen een klein meisje zeggen: "Hier, geef haar dit maar!" Ik draai me om en het meisje komt naar me toe met 1 simdollar. "Alstublieft mevrouw!" Zegt ze. "Omdat u zo mooi gitaar kan spelen!"

Echt leuke up!

Super Fenne

De wekker van mijn Iphone gaat precies op tijd. "Waarom deed Fenne je ook weer weg?" Vraag ik, ondanks dat hij natuurlijk niks zegt. Normaal hoef ik pas s'middags te beginnen, maar aangezien vandaag mijn eerste dag is moet ik mij schema's nog doornemen.

Ik stap m'n bed uit, doe m'n werkkleding aan en eet nog wat cornflakes. Zodra ik mijn kom heb afgewassen hoor ik een auto toeteren. Ik kijk door het raam en zie dat dat de carpool is. "Eerste werkdag gaat altijd goed!" Zeg ik tegen mezelf en ik loop naar buiten.

Ik ben klaar met werken om 1 uur. Normaal pas om 9 uur, maar vandaag hoefde ik niet veel te doen. Fenne komt naar me toe rennen. "Hoe ging het?" Vroeg ze. "Nou, ik hoefde amper iets te doen." Zeg ik, en ik vraag me af waarom ze haar bril niet op heeft.

"Ik heb een cadeautje voor jou!" Zegt Fenne. Ik probeer haar kwaad aan te kijken. "Fenne, kom toch niets steeds met cadeaus! Straks ben je blut!" Maar ze moet me wel miljoenen cadeaus geven wil ze blut zijn. "Nee!" Zegt ze met een big smile op haar gezicht. Ze geeft me een bon van de Henniz & Simmies, ook wel H&S genoemd.

Ik kijk naar het bedrag en staar haar met open mond aan. "Genoeg?" Vraagt Fenne en ik druk de bon terug in haar hand. "Dit kan ik niet aannemen, echt niet. Echt niet, echt niet, echt niet!" Zeg ik. Want er stond maarliefst een getalletje van 200 simdollars op. "Ja maar..." Zegt Fenne en ik schudde m'n hoofd. "Nee Fenne!" Zeg ik weer. Fenne kijkt me beledigd aan. "Maar het was ook voor een pyama, bikini en sportkleding! En een jurkje voor feestjes." "IK WIL HET NIET!" Zeg ik en Fenne kijkt nog beledigder. "Maar je moet! Ik heb de bon speciaal voor jou gekocht, het is een cadeautje!"

"O... Oke dan." Zeg ik na nog een tijdje discusiëren. Ik weet dat ik dit soort discussie's toch nooit win. "Maar alleen als je niet meer zoveel cadeautjes geeft." "Oke!" Zegt Fenne en ze geeft me een knuffel. "Maar dan moet ik nu gaan, want Hank rammelt waarschijnlijk van de honger!" Ze geeft me nog 2 luchtkusjes en weg is ze. "Tja, dan zal ik de simdollars maar meteen uitgeven toch?" Zeg ik en ik loop naar de Henniz & Simmies toe.

Leuke update! Snel weer updaten!

^Jij leest echt snel ;o maar bedankt <3
Edit: En er komt een update bij! (Ja, dit is de 2e vandaag, maar ik kan het niet laten )

Sam van Rooij
Het is weer een weekje later, en Fenne moest vandaag eerder weg. Ze vroeg of ik het theater wilde afsluiten en ach, waarom niet?

Neuriënd loop ik het theater uit. "Ik wil gaaaahahahaaaan met jou!" Zing ik. (Ik heb meer voorkeur naar Engelse liedjes, maar ik kan geen Engels). Ik sluit het theater af en zie dat er nog een knappe man en een oudere man staan. Ik zal wel even zeggen dat ze weg moeten. Denk ik.

Beginnen met de leukste dan maar! Denk ik, en ik loop naar de knappe man toe. "Sorry meneer, we gaan afsluiten!" Zeg ik. Ik zie dat hij naar me blijft kijken zonder iets te zeggen en begin te giechelen. "Alleen als jij..." Zegt hij, maar hij schud z'n hoofd. Ik denk dat hij rood wordt, maar het is te donker om het goed te zien. "Wat?" Vraag ik nu lachend. "Sorry, ik ehm.. Nee laat maar." Zegt hij weer. Ik vind hem schattig.

Ik zeg (en ja dat is dom): "Het theater is dus gesloten..." Ik kan mezelf wel voor m'n kop slaan, maar ik zet m'n mooiste glimlach op en hoop dat dat het goedmaakt. De oude man staat nog steeds toe te kijken. "Dan ga ik maar!" En hij loopt weg. "Sh*t!" Roep ik. En de oude man kijkt me aan.

"Meisje toch, gaat het wel?" Vraagt hij. Ik vind hem eng op de een of andere manier. "Ja hoor." Zeg ik. "Kom je anders mee naar huis? Dan kan ik je opvrolijken met thee?" Ik kijk de man vol afgrijzen aan."Nee, ik ga naar huis." Zeg ik.

"Maar..." Zegt de man. "Ik ga naar huis!" Zeg ik en ik wordt steeds banger. "Alsjeblieft, dat vinden mijn konijnen vast ook leuk!" Konijnen? Dacht ik. Ik heb beestenboel niet eens, als die er al bij zitten. "Nee, dag meneer!" Zeg ik.

En ik zet het gelijk op lopen! "Meisje!" Roept hij. "Meisje!" En ik hoor dat hij achter me aan komt lopen.

Ik zet het gelijk op rennen. De man blijft maar roepen en rent achter me aan. Hij blijft wel "lieve" dingen roepen zoals dat hij geen kwaad doet maar als ik nog 2 straten door moet roept hij opeens: "Kijk maar uit! Ik krijg je wel!" De tranen staan in m'n ogen maar ik blijf rennen.

Pas als ik thuis ben stop ik met rennen. Ik kijk achterom maar de man is er gelukkig niet meer. Ik loop naar binnen en doe gelijk de deur op slot.

Ik doe mijn pyama aan (die had ik gekocht van Fenne's geld) en zucht. Ik ben bang, maar hij komt toch niet dus waarom? Ik stap mijn bed in en doe mijn ogen dicht. Ik val als een blok in slaap.

Het is al licht als ik wakker wordt van de bel. Ik voel me even top totdat ik me bedenk dat het de man wel kan zijn. Ik durf me niet te bewegen.

Maar dan zie ik Fenne voor de deur staan en kan ik weer ademhalen. Ik doe gelijk de deur open. Ik trek haar naar binnen.

"Fenne, gelukkig ben jij het!" Zeg ik en ik vertel het van de oude man. "Niks van aantrekken." Zegt Fenne en ik knik. "Hank en ik gaan op vakantie naar Egypte!" Zegt ze blij en ze begint te vertellen.

Het is ondertussen weer een paar dagen verder en ik had vrij vandaag. Ik besloot om naar het strand te gaan. Ik kijk naar de zee als ik opeens een hand op m'n schouder voel. Ik draai me in een ruk om.

Het is de man die ik tegenkwam bij het theater weer en geef hem een knuffel. Ik ben een knuffelmens dus ja. "Ik ben Sam, Sam van Rooij." Zegt hij. "Want dat wist je nog niet." Ik blijf hem aankijken en voel kriebels in m'n buik. "En mag ik ook weten hoe jij heet?" Vraagt hij lachend. "Ik ben Quincy, Quincy Cole." Zeg ik.

"Mooie naam zeg!" Zegt hij íets te enthousiast en hij kijkt verlegen naar beneden. Ik doe precies hetzelfde.

"Bedank m'n ouders maar!" Zeg ik, als ik me realiseer dat ik die niet heb. "Laat maar. Doe maar niet." Hij kijkt me vragend aan. "Waarom niet?"

"Dat ligt bij mij." Zeg ik. "Oke!" Zegt hij. Hij is een van de weinige die er zo makkelijk over doet.

We praten nog een tijdje verder, maar dan moeten ik toch echt gaan. Sam loopt met me mee naar het terrasje. We wisselen nummers uit en hij vraagt of ik hem nog een keer wil zien. Daar zeg ik natuurlijk geen nee op, en Sam bedankt me voor de leuke middag.

Dan drukt hij opeens een kus op m'n mond. Erg vind ik het niet nee, ik ben er juist blij mee. Ik glimlach en hij doet hetzelfde. "Nou... Eh... Doei dan." Zeg ik en ik loop weg. En ik begin weer met zingen: "Ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk, ik ben behoorlijk vrolijk, zo vrolijk was ik nooit!"

Zodra je dit plaatje van mijn verbouwde huis hebt gezien, is het in simstijd een half jaar later. Ik woon nu 2 maanden samen met Sam, en het bevalt ons allebei goed.

S'ochtends als het lekker weer is begin ik altijd met gitaar spelen. En dan natuurlijk wel buiten. Sam kijkt dan altijd en iedere ochtend blijft hij zeggen: "Dat je nog niet beroemd bent zeg!"

"Dank je" Zeg ik en ik sta weer in z'n armen. Normaal gaan we daarna ons eigen gang, of we doen samen iets leuks. Maar vandaag gaat het anders.

"Ik hou van je." Fluistert Sam in m'n oor en ik giechel. "Ik hou ook van jou Sam, heel veel."

Sam staart me lief aan met een grote glimlach. "Niet meer als ik van jou!" Hij geeft me een kus en we lopen naar binnen. Ik besluit te lezen in een kookboek, want ik wil ook leren koken. (Sam is kok, dus die kan het beter).

Sam komt langs me zitten en staart naar voren. Hij kijkt nogal zenuwachtig. Ik leg m'n boek weg, en besluit dat hij nu wel over mijn jeugd als straatkind mag weten. Ik vertel het hele verhaal.

"Dus je bent nog nooit op vakantie geweest?" Vraagt hij. "Nope." Zei ik. "Of moet ik 'no' zeggen?" Sam leert me Engels, dat kan ik niet.

Sam wrijft eng in z'n handen. "Nou dat komt goed uit, want ik heb geregeld dat we morgen naar Frankrijk gaan." "Wat?!" Roep ik verschrikt. "En mijn werk dan?" "Nou, Fenne wilde je met plezier vrij geven." Ik sta op en Sam ook.

Sam begint me te zoenen, en we lopen... nou het is meer rennen naar de slaapkamer. "Tja, je houdt van iemand of niet."

leuk dagboek, ik ga het volgen

Leuk!

leuk!

Champs les sims
Sam en ik kwamen aan in Chaps les sims na 8 uur rijden. Het vliegtuig was te duur en Sam had een auto dus waarom niet?

"Wat geweldig dat je mij meegenomen hebt naar Frankrijk!" Roep ik blij. "Tja, ooit moet de eerste keer zijn toch?" Zegt Sam en hij glimlacht. "Waar gaan we als eerst naartoe?" Vraag ik. Sam denkt even na en zegt dan: "De nectarbrouwerij lijkt mij wel wat, dan kan ik dat leren voor m'n werk." Ik knik en stap in de auto.

"Eruit!" Zegt Sam. "Vandaag ga ik jou leren autorijden." Dus ik stap achter het stuur, en Sam vertelt mij hoe het moet. Het lukt me -al zeg ik het zelf- best goed. We stoppen nog even bij een kledingwinkel, om wat nieuwe kleding te kopen want in Frankrijk is het altijd hartstikke warm.

Als we aankomen zegt Sam "Daar staan de nectarrekken om uit te proeven. Probeer maar wat."

Dus ik doe wat me gezegd wordt, en ga in een hoekje zitten. Ik geniet heerlijk van mijn zoete nectar...

Terwijl Sam druiven plukt voor zijn eigen nectar. Even later komt hij terug in z'n zwembroek en zonnebril. Als ik 'm vragend aankijk zegt hij: "Anders zitten m'n kleren onder druivensap." Dat verklaart alleen nog steeds niet waarom hij de zonnebril op heeft, maar alsof hij mijn gedachte kan lezen vertelt hij dat dat is zodat het fruit niet in z'n ogen komt.

Hij prakt het fruit terwijl ik sta te kijken. Ja, ik geniet er ook wel van kan ik zeggen.

Kijk dat bedoel ik. Sam heeft een... eh... sixpack denk ik dat het heet. Ik kan nog steeds niet veel meer Engels dan: "Hello! My name is Quincy!"

Als de machine z'n werk doet komt Sam bij me zitten. "Weet je Quin, wat nou als ik zo'n machine mee naar huis neem?" "Oh, mij best." Zeg ik. "Hoeveel kost hij?" Sam kijkt beschaamd naar beneden. "1000 simdollars, maar het is voor m'n werk." "1000?" Vraag ik. "Dat is niet niks."

"Ja klopt." Zegt Sam. "Maar dan kan ik die nectar verkopen en misschien sneller geld verdienen?" Zegt hij en hij kijkt me met puppy oogjes aan. "Oke. En dan hebben we ook thuis lekkere nectar." Sam trekt me omhoog.

"Quin, je ben geweldig." Zegt hij en hij knuffelt me. Net op het moment dat ik iets wil zeggen piept de nectarmachine dat hij klaar is.

Sam en ik gaan naar een café en besluiten daar wat te drinken.

Ik drink het laatste beetje water uit m'n glas en Sam kijkt toe. "Het wordt al donker." Zucht hij. "2 dagen in Frankrijk is zo kort." Ik zet m'n glas op tafel. "Ja, nogal. Daarom kunnen we misschien nog wel iets gaan doen?" Sam knikt.

Deze keer rijdt Sam, en we willen eigenlijk naar de eiffeltoren gaan als Sam de auto parkeert en me meeneemt naar een brug. Hij heeft nette kleding mee genomen en hij wil dat ik die aantrek en dan naar de brug loop. Als ik daar sta komt Sam in pak aan.

Hij valt en ik vraag of het gaat, en als antwoord pakt hij een doosje uit z'n zak. "Quincy, al vanaf de eerste keer dat ik je bij het theater zag vond ik je leuk en mijn geluk kon niet op toen we samen gingen wonen. Maar nu wil ik dat je officieel de mijne wordt dus Quincy, wil je met me trouwen?"

De tranen stromen uit m'n ogen. "Ja Sam! Ja ik wil!" Roep ik en hij doet de ring om m'n vinger. Zodra hij opstaat pak ik 'm vast en ben van plan 'm nooit meer los te laten. Maar uiteindelijk laat hij los en we gaan samen terug naar het hotel.

Waar we samen een nacht van elkaar genieten.

Als we 2 dagen later thuiskomen ben ik moe. Ik voel me ook helemaal niet lekker eigenlijk. Ik wilde Sam helpen met de nectarmachine opbouwen, maar van hem moest ik op de bank tv gaan kijken.

Maar ik viel al gauw in slaap, en Sam deed de lichten uit om vervolgens naar z'n werk te gaan. Ja, eenmaal thuis is de vakantie voorbij.

Toen ik wakker werd was Sam nog niet thuis, dus leek het me wel leuk om bij Fenne langs te gaan.

Toen ik aan de deur stond hoorde ik Hank en Fenne schreeuwen, en Hank liep kwaad het huis uit. Ik heb het vermoeden dat ik op tijd kom.

Fenne komt met een betraand gezicht naar buiten, en zodra ze ziet dat ik het ben trekt ze me mee naar binnen.

Ik denk even niet na bij wat ik zeg, en zeg dus: "Sam en ik gaan trouwen!" Ik kan mijn glimlach niet verbergen, waardoor Fenne begint te huilen. "Hank is vreemdgegaan." Zegt ze.

En ze begint gewoon boos te kijken. Boos van walging voor die vent. "Wat?" Zeg ik zacht. "Hij is vreemdgegaan!" Snikt Fenne. "En ik ga weg hier. Het theater blijft van mij, maar ik ga hier weg."

Nu wordt ik kwaad. Kwaad op Hank dat hij zoiets doet waardoor ik m'n vriendin moet missen. "Wat een rotvent!" Zeg ik waarop Fenne niet weet hoe snel ze moet knikken. "Ik ga je missen!" Zegt ze.
En dan wil ze dat ik vertrek zodat ze kan inpakken.

Ik ben chagrijnig aan 't koken als Sam thuiskomt. "Zo jij bent niet vrolijk!" Zegt hij. "Nee, Fenne gaat weg!" Zeg ik. "Hank moest zonodig vreemdgaan, en nu gaat ze verhuizen." Sam komt bij me staan. "Wat vervelend!" Zegt hij. "Zoiets zou ik nooit doen!" En dan gaat hij naar de nectarmachine om hem uit te testen.

Ik krijg opeens heel veel buikpijn. Ik had de hele dag al buikpijn, maar nu wordt het erger en erger.

Ik sla m'n hand voor mijn mond en voel dat ik moet overgeven. Ik ren naar de wc en kom er net op tijd aan.

Ik gooi alles wat ik die middag heb gegeten eruit en Sam komt gelijk aanlopen. Ik trek de wc door en poets m'n tanden. "Wat was dat?" Vraagt Sam. "Iets verkeerd gegeten?" Zeg ik en hij knikt.

We lopen terug naar de woonkamer en daar geeft hij me opeens een knuffel. "Wat nou als het heel iets anders is?" Vraagt hij terwijl hij naar het aanrecht toe loopt om het eten verder te maken. Ik ga op de stoel zitten.

"Wat dan?" Vraag ik en ik kijkt hoe hij soepel de paprika snijdt. "Misschien ben je wel zwanger?"

Er staan twee dezelfde plaatjes in : Die van dat zij kookt. en je ziet ergens een gedachtewolke. Maar leuke up! Ze gaan trouwen!

Die plaatjes zal ik aanpassen, maar ik zie nergens een gedachtewolkje?

wow jij updatet (< hoe zeg je dat) echt snel, wel leuk

Mooie update

Oh laat maar er is geen gedachtewolkje

Bedankt Vanavond of morgen komt er weer een update, want dan ben ik bij m'n moeder en daar kan ik sims spelen.

jongen of meisje?

Ik kan het me nog zo goed herinneren! Ik zat met knikkende knieën op de bril van de wc, wachtend op de uitslag van de zwangerschapstest. Ik hoorde het piepje, slikte en keek en het was positief.

Wat ik me nog beter herinner is het gezicht van Sam. Het liefst had ik een foto gemaakt en die in een lijstje opgehangen.

Maar daarna aten we allebei verder met een smile. Hij wist zeker dat het een jongen was, en ik wist zeker dat het een meisje was. En daar hadden we dan ook altijd discussie over, zelfs tot nu toe.

Ik loop naar het park, want ik heb zwangerschapsverlof en wil geld verdienen door middel van gitaar spelen. Maar onderweg moet ik gewoon even aan m'n buik voelen. Nou ja, ik voelde eigenlijk meer aan die lelijke jurk.

Ik kom bij het park en begin gelijk met spelen. Helaas is er maar 1 iemand die gelijk geïrriteerd wegloopt. Dan maar geen geld toch?

Vervolgens koop ik nog een muffin van een meisje genaamd "Cora Vrijevogel." Het meisje is aardig, en de muffin is lekker. Dan loop ik maar weer naar huis.

Als Sam thuiskomt van z'n werk vertel ik hoe saai m'n dag was, en zoals gewoonlijk knuffelen we nog even.

En dan krijgt ook Sam de drang om even aan mijn buik te voelen. Precies op het moment dat hij z'n handen op m'n buik legt schopt de baby. Ik glimlach en Sam krijgt tranen in z'n ogen. "Het is een jongen." Zegt hij. "Hij schopt veel te hard voor een meisje. "Nee echt niet!" Roep ik. "ZIJ schopt gewoon omdat jij denkt dat het een hij is!"
---------------------------------------------------------------------------------------------
Sorry voor de korte up, maar ik ben ambities nog aan het verkennen, en dan vergeet ik steeds om te uppen

Aww leuke up! En een korte Up, is een Up!