Sims Nieuws

Sims Nieuws Forum

Je kunt gewoon niet zonder!

Plaats reactie

121 berichten • Pagina 6 van 7

Gebruikersavatar
Matthieu
Meesterdief Meesterdief
Berichten:
8289
Lid geworden op:
wo 23 feb 2011, 21:02

Re: Restart ~ Hoofdstuk 4 - Een glimlach gevonden (21-8-12)

Thanks! :D


Hoofdstuk 5 - De angst is terug

_____________________________________
Afbeelding

Het was al vroeg in de ochtend, maar slapen kon ik niet meer. Ik was er maar uitgegaan en nu ren ik door Hidden Springs, terwijl de vogels nog niet eens fluiten. Het zal niet lang meer duren, denk ik. Ik kijk opzij en zie verderop twee vogels, ze lijken groter dan normaal.

Afbeelding

Nu ik dichterbij ben gekomen zie ik dat het papegaaien zijn. Leuk, mijn oom had vroeger een papegaai en ik had altijd lol met dat beest. Ik buk en nodig er een uit om op mijn arm te komen zitten. Na lang twijfelen springt hij op mijn arm en ik schrik even van de koude poten. Ik sta weer op en bekijk het beestje goed. En op dat moment zie ik een gedaante uit het donkere struikgewas verschijnen.

Afbeelding

Zelfverzekerd loopt het hert naar het water, kijkt nog even naar links, en steekt dan zijn snuit in het koele water. Ik wist helemaal niet er zoveel dieren in Hidden Springs rondlopen. Ik kwam dan ook nooit in het bosgedeelte maar toch.

Afbeelding

Deze lijkt niet op die van mijn oom maar is minstens even mooi. "Hee Lorre, lekker daten met je vriendin?" Ik krijg geen antwoord. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht, ik hou wel van dieren. Nouja, zolang ze niet groot zijn... Paarden bijvoorbeeld, daar heb ik hele slechte herinneringen aan. Ik probeer hem zo dicht mogelijk bij zijn vriendin, of in ieder geval mede-papegaai, terug te zetten.

Afbeelding

Op dat moment zie ik een donkere gedaante uit het struikgewas verschijnen. Zelfverzekerd loopt het hert naar de vijver, kijkt nog even naar links en steekt dat zijn snuit in het koele water. Ik wist niet dat er zoveel dieren rondlopen in Hidden Springs. Ook al kwam ik bijna niet buiten, en zeker niet in het bos.

Afbeelding

Vanuit de struiken blijf ik stil staan kijken naar het dier dat zo vredig uit de vijver drinkt. Had ik maar zo'n leven, geen zorgen, geen verdriet. Maar ik besluit om verder te gaan hardlopen. Ik ging me er goed door voelen, het zette mijn gedachten opzij.

Afbeelding

Ik ben het bos uit en loop nu op een weg die ik niet ken. Ik ken deze omgeving niet eens. Ik ben duidelijk niet bekend in Hidden Springs. Tot mijn grote verbazing, en schrik, zie ik een trainingsparcour waar paarden en ruiters hun vaardigheden kunnen verbeteren. Twee paarden, die geen oog voor mij lijken te hebben, staan daar romantisch te doen.

Afbeelding

Ik denk niet na en ren zo hard als ik kan langs ze heen. Wachten tot ze me achterna komen. Maar dat doen ze niet. Natuurlijk doen ze dat niet, het zijn paarden. Maar je weet nooit of het zulke paarden zijn als die keer dat... Ik weet het nog goed, ik kwam te dicht bij een paard, en een harde schop tegen mijn schouder was het gevolg. Het had niet veel gescheeld of ik was dood geweest, dood. Sindsdien ben ik voor alles wat groot, zwaar of sterk is, bang.

Maar het roepen van mijn naam doorbreekt de angst en ik richt me op de plek waar het geluid vandaan kwam. "Julian?"

Afbeelding

Afbeelding

"Hee Lara, lekker aan het hardlopen?" "Ja, ik kon niet meer slapen dus ik ging maar hardlopen. Er mogen toch best wat kilo's vanaf maar daar ben ik nog wel even mee bezig." Hijgend kijk ik naar de grond. Ik richt mijn hoofd weer op en zeg: "En wat brengt jou hier zo vroeg?" "Ik werk hier, op de manege. Ik ben gek op dieren en hier kan ik mijn hart helemaal ophalen." Oh nee he. Kan het nog erger?

Afbeelding

Het lijkt alsof hij mijn gedachten kan lezen. "Zullen we even naar de paarden gaan, ik was net naar ze op weg." "Eh, nou, weetje..." Ga ik het hem gewoon vertellen? Ik moet wel, ik wil echt niet naar die paarden toe. "Ik ben bang voor paarden. Een paar jaar geleden schopte een paard tegen mijn schouder, ik heb weken in het ziekenhuis gelegen."

Afbeelding

Hij draait zich om. "Oh sorry, dat wist ik niet." "Maakt niet uit." zeg ik. Alsof het me niks doet. Ik had beter niks kunnen zeggen. "Maar wil je echt niet mee? Misschien is het goed om je over je angst heen te helpen. Ik weet zeker dat ze je niks zullen doen, ze doen geen vlieg kwaad!" Ik wist dat ik geen nee kon zeggen. Als ik nee zeg blijven mensen aandringen net zolang tot ik ja zeg. En wat kan er nou mis gaan, misschien heeft hij wel gelijk. Misschien moet ik eens van die angst af. "Oke dan... doen ze echt niks?" vraag ik nog. "Echt."

Hij beveelt me te laten staan, op een veilige afstand, en gaat zelf één van de paarden halen. Heel zacht komt hij aangereden, hij wil me echt niet bang maken geloof ik.

Afbeelding

Hij stapt af en houdt het paard goed beet. Dan richt hij zich tot mij. "Hij is zo mak als een lammetje. Aai hem maar." Voorzichtig stap ik op het zwarte paard af.

Afbeelding

Ik strek langzaam mijn hand uit en mijn hand raakt de zijne. Ik tril als een rietje en trek snel mijn hand terug. "Ze kunnen angst voelen Lara, als je vertrouwd met ze wil raken, moet je relaxed zijn." Hoe kan ik nou relaxed zijn, als die beesten je kunnen doden! Althans, ik kan dat niet.

Afbeelding

Na veel angst, verkeerd zitten en het paard doen snuiven, zit ik erop. Ik zit op een paard! Voor het eerst van mijn leven zit ik op dit dier, waar sommige mensen hun leven aan verbinden, waar sommige mensen als de dood voor zijn. En ik voel me eigenlijk wel goed. Totdat...

Afbeelding

Het paard snoof al eventjes, nu begint het te bewegen en in een fractie van een seconde staat het beest op zijn achterpoten. Ik probeer me nog vast te houden aan zijn manen maar het is al te laat. Ik grijp mis en het voelt als mijn dood. Even ben ik in vrije val, tot mijn rug de harde grond raakt en ik verdwaasd op de grond lig. Het duurt even voor de pijn komt, maar dan schreeuw ik het uit. Het paard schrikt en rent ervandoor, gelukkig maar.

Afbeelding

Een traan loopt over mijn wang en Julian hangt over me heen. Hij biedt me een hand aan en trekt me overeind. Snikkend val ik in zijn armen. "Ik snap het niet, ik snap het echt niet. Het spijt me echt Lara, dat 'ie dit deed." Ik wordt rustiger, het lijkt een stuk veiliger nu zijn armen mijn middel bedekken.

Afbeelding

Ik laat los en kijk hem aan. "Bedankt." zeg ik wanneer ik mijn ademhaling weer onder controle heb.


~
Lang niet geupdate maar wel een lange update. :P Hope you like it, en tips zijn nog altijd welkom! :D
Just be kind.
Gebruikersavatar
Matthieu
Meesterdief Meesterdief
Berichten:
8289
Lid geworden op:
wo 23 feb 2011, 21:02

Re: Restart ~ Hoofdstuk 5 - De angst is terug (30-9-12)

Hoofdstuk 6 - Later


_______________________
Afbeelding Afbeelding

Het gaat goed. Ik heb mijn draai gevonden met schilderen en al een aantal schilderijen heb ik goed verkocht. Het bevalt me, deze ezel, deze kamer, dit huis, dit leven. Ik ben helemaal opgenomen in het gezin en van het thuisfront hoor ik bijna niets meer.

Afbeelding

Gelukkig heb ik Jake. Ik huil en lach met hem. Hij houdt me op de hoogte van thuis. Nee, zijn thuis. Mijne is hier, met Julian, Evelien en de hond. We proberen vaak wat af te spreken met elkaar, voor zover ik het kan betalen.

Afbeelding

Jason en ik groeien naar elkaar toe. Zijn knuffels zijn er als ik het moeilijk heb, zijn glimlach in de goede tijden. Misschien zijn lippen als de tijd daarvoor komt.

Het gaat goed, té goed. Mijn vader houdt zich rustig en verder is iedereen zo aardig voor me. Voor hoelang zal dit doorgaan? In ieder geval geniet ik van elk moment op de dag met dit gezin en dat laat ik door niemand bederven, ook mijn vader niet. Wanneer hij ook komt, hij zál komen met de bedoeling mijn gelukkige leven te veranderen in een drama, op welke manier dan ook.


~
Sorry sorry sorry! Zo lang niet geupdate. Het was wel tijd voor een 'Ondertussen'-up, hopelijk was het een goede. :sweatdrop
Just be kind.

Weergave- en sorteeropties

Plaats reactie