Sims Nieuws Forum

Welkom bij mijn 100 baby's legacy!

Vandaag start ik een nieuwe legacy - een dagboek schrijven blijft gewoon te leuk. Dit keer een 100 baby's legacy en deze start ik in Lunar Lakes! Hopelijk lopen daar genoeg (vrijgezelle) mannen rond, zodat er uiteindelijk 100 baby's zijn.

Voor de namen van de baby's ga ik het alfabet af: Mijn eerste vrouwelijke Sim, die alle baby's krijgt, krijgt een naam die begint met de 'A', de eerste baby start met een 'B' enz.

Ik hoop dat ik het vol ga houden en dat jullie blijven volgen. Doordeweeks heb ik niet zoveel tijd om De Sims 3 te spelen, maar in het weekend gaat het wel lukken

Baby 1: Benoit da Luz
Vader: Charlie Davis

Baby 2: Cindy da Luz
Vader: Alastair Groentje

Baby 3: Dewi da Luz
Vader: Alastair Groentje

Hoofdstuk 1: Welkom in Lunar Lakes, Amy!
Hoofdstuk 2: Zoektocht naar de eerste vader
Hoofdstuk 3: De allereerste zwangerschap
Hoofdstuk 4: De liefde voor je eigen kind
Hoofdstuk 5: Schuldgevoel
Hoofdstuk 6: Een grote, roze wolk

Hoofdstuk 1: Welkom in Lunar Lakes, Amy!



Langzaam sloeg ik de bladzijde van mijn boek om. Voordat ik verder las, keek ik op en nam de omgeving nog eens goed in mij op. Prachtig was het, deze hele stad was prachtig. Hier voelde ik mij thuis, voor het eerst sinds 21 jaar.
Zuchtend keek ik weer terug naar mijn boek. Als ik eenmaal aan vroeger dacht, kreeg ik het niet meer uit mijn hoofd.
Vroeger... 21 jaar geleden werd ik geboren in Bridgeport, een drukke stad vol met uitlaatgassen van de taxi's die 24 uur per dag, 7 dagen per week lang ons appartement scheurden. Mijn ouders hadden allebei een goede baan in de muziekindustrie en wilden dat ik ook beroemd zou worden. Maar wat ik wilde, dat deed er niet toe...



Het werd een beetje warm in de zon, dus verplaatste ik naar de schaduw van één van de vele bomen hier.
Toen ik mijn ouders een jaar geleden vertelde dat ik weg wilde, waren ze woedend. Ze hadden zó hun best gedaan om mij een goede carrière te bieden en ik ging weg. Ze vroegen niet eens waar ik heen wilde en wat mijn toekomstplannen waren, maar gooiden mij gewoon het huis uit.
En hier zat ik dan. Na een jaar lang reizen was ik in Lunar Lakes gestrand, een prachtige stad. Hier, aan één van de vele meren, vond ik een kavel dat op mijn lijf was geschreven. Met het spaargeld wat ik had opgenomen, liet ik een huisje bouwen. Maar toch knaagde er iets in mij, ik voelde me erg eenzaam. Het liefste wilde ik een groot gezin, een gigantisch groot gezin.



Terwijl ik de groente aan het snijden was voor een heerlijke salade, vroeg ik me af hoe ik dat ging doen. Welke man wilde nou meer kinderen dan je op twee handen kon tellen? Ik wist bijna zeker dat ik die man niet kon vinden. Een andere optie was om het bij een aantal mannen te proberen, dat klonk wel spannend. Ik had in mijn jeugd ook vaak een aantal vriendjes tegelijk gehad, dus dit moest geen probleem zijn. Dan zou mijn droom toch nog kunnen uitkomen, een gigantisch groot gezin.
Aan tafel at ik mijn salade op. Als ik zoveel kinderen wilde, moest ik maar snel beginnen. Misschien kwam ik morgen al wel een hele leuke man tegen, die mij wel een baby gunde.



Vanaf de stoel waarop ik zat, kon ik precies het huis aan de overkant zien. In één uur zag ik wel drie mannen het huis binnengaan en verlaten. Ik werd nieuwsgierig, misschien woonde er wel iemand die mij aan mijn eerste man kon helpen? Ik besloot maar even brutaal te zijn en gewoon aan te bellen. Een vrouw deed open, niet iemand die ik verwacht had. We hadden een oppervlakkig gesprek - waarom was ik hier komen wonen en wat deed ik voor werk? - maar ze liet niks los over die mannen. Teleurgesteld ging ik rond 22.00 weer naar huis, tijd om te gaan slapen, want morgen begon mijn missie!

Ziet er tof uit! Ben benieuwd!

klinkt erg leuk!!!

Leuk! Ik ben benieuwd

Heee! leuk, maar mijn baby's gaan ook op alfabet, maar dat maakt niet zo heel veel uit hoor.

Heel leuk!
Ik wil graag deel 2 zien!

Ziet er veelbelovend uit maar dat ligt misschien ook wel een beetje aan de stad. Lunar Lakes vind ik echt geweldig.100 babies,is dat niet wachten op chaos? Heb zelf 2 kinderen en dat is voor mij chaos genoeg. Dus ik ben erg benieuwd en ga dit volgen.

@ deetui: Sorry, ik volg verder (bijna) geen andere dagboeken dus dat heb ik niet gezien Ik hoop dat het geen ramp is

@ Big Mama: Haha, Lunar Lakes geeft inderdaad een mooi effect aan het dagboek, vind ik. Ja, het zal wel een drukke boel worden, zeker omdat Amy niet zoveel geld heeft

De eerste baby is inmiddels geboren: de update volgt snel!

Hoofdstuk 2: Zoektocht naar de eerste vader



Terwijl de vogels een mooi liedje floten, pakte ik mijn gieter erbij en vulde deze met water. Het was heerlijk om vroeg op te staan en dan in alle rust mijn tuintje te verzorgen. Alle plantjes waren nog klein, maar omdat ik ze genoeg water gaf zouden ze binnen de kortste keren volwassen zijn.
Toen ik klaar was voelde ik het kriebelen in mijn buik, maar voordat ik op zoek ging nam ik nog een frisse douche, werkte ik mijn make-up bij en spoot ik nog wat extra haarlak in mijn haar.
'I'm ready to go!' riep ik met een glimlach.



Ik had niet een bestemming in gedachten waar ik graag heen wilde. Op mijn gemakje liep ik de weg af, richting het centrum. Onderweg kwam ik een aantal leuke parkjes tegen, maar het was er veel te rustig. Op mijn weg naar 'de bewoonde wereld' kwam ik de gemeenschappelijke tuin tegen, met prachtige planten die klaar waren om te oogsten.
Maar mijn oog viel niet alleen op die planten. Op de houten picknickbank zat een man. Hij was netjes gekleed en had iets aparts. Ik verzamelde al mijn moet en stapte op hem af.
'Eh, hallo. Ik ben Amy en ik woon sinds een paar dagen hier in Lunar Lakes. En jij bent?'
De man stond op en gaf mij een hand. Charlie, zo noemde hij zichzelf, gaf antwoord op mijn vraag en kwam erg belangstellend over. Het werd een gezellige middag.



Het was die middag zelfs zo gezellig dat we een paar dagen later elkaar weer spraken, dit keer in een ander park. Het was een soort date, ook al zeiden we dat allebei niet hardop. Terwijl de zon langzaam onderging en de lucht roze kleurde, speelden we een potje schaak. Charlie was erg goed en omdat hij gewonnen had, trakteerde hij mij op een lekker diner. Hij was een echte charmeur, hij gaf me bloemen en gaf een kus op mijn hand. Ik kon hem niet zomaar naar huis laten gaan, dus stelde ik voor om bij mij thuis nog een drankje te drinken.
Maar het bleef niet alleen bij een drankje. Het was zo gezellig en ondertussen al erg laat geworden, dat ik voorstelde om te blijven slapen...



Maar die ochtend ging het mis. Ik probeerde een soort 'bedankje' te maken: lekkere wafels met vers fruit. Toen ik terugkwam, nadat ik Charlie alvast had wakker gemaakt, zag ik een paar enorme vlammen.
Meteen kwam Charlie de keuken in en hij belde de brandweer. Ik was zo blij dat hij er was en dat het uiteindelijk allemaal meeviel.



Ik omhelsde hem en gaf hem een zoen.
'Nu heb ik alleen geen wafels meer en verder is de koelkast helemaal leeg,' verontschuldigde ik mezelf. Charlie glimlachte.
'Dat maakt niet uit, schat. Ik moet zo gaan werken, dus ik neem een snelle douche en dan vertrek ik weer.'
Toch een beetje teleurgesteld, maar nog vol van die nacht, besloot ik om dan maar in mijn tuin te gaan werken. Even later kwam Charlie uitgebreid gedag zeggen en was hij weg.
'Dat was nummer één,' giechelde ik.

Oeh leuk, ik ben benieuwd naar haar kinderen!

Valt toch wel mee o;
Quinn en Xander bijvoorbeeld :3
v

Leuk, ik ben benieuwd. :
Het zal lastig worden om straks een naam te verzinnen met een Q of een X.

Hoofdstuk 3: De allereerste zwangerschap



'Gadverdamme,' mompelde ik, terwijl ik het laatste beetje eten van die ochtend de wc in spuugde. De laatste dagen kon ik echt niks meer binnen houden, maar ik vond het niet erg. De reden waarom ik elke keer moest overgeven, is namelijk een heel erg leuke reden: mijn eerste kindje komt eraan! Zo blij was ik, toen ik een positieve zwangerschapstest op de tafel legde. Jammer genoeg kon ik het met niemand vieren, want Charlie was met de noorderzon vertrokken. Ik kon hem niet meer bereiken op zijn mobiele telefoon en waar hij precies woonde wist ik niet. Hij wilde vast niet weten dat ik zwanger was van hem.
Teleurgesteld probeerde ik nog een paar uurtjes te slapen, maar de slaap wilde niet meer komen.



Terwijl de zon langzaam opkwam en de lucht mooi roze kleurde, was ik al bezig in mijn tuintje. De planten gaven inmiddels al lekkere vruchten af die ik weer kon verkopen. Toch stond er nog steeds niet veel op mijn bankrekening. Eigenlijk was ik gewoon bijna blut. Het zou lastig worden, als er straks een kindje kwam die ook eten wilde en natuurlijk een wiegje nodig had. Maar dat duurde nog even, tot die tijd kon ik nog genoeg fruit verkopen. Alles voor mijn kindje!



In de tijd van mijn zwangerschap probeerde ik rustig aan te doen, maar dat lukte niet echt. Elke dag wilde ik er even uit, al was het maar een rondje om de vijver lopen. Toch kwam ik vaak terug bij het parkje waar ik Charlie voor het eerst had ontmoet. Misschien hoopte ik stiekem wel dat Charlie daar weer zou zijn, maar elke keer was het hartstikke stil.
Stilletjes zat ik dan op de picknickbank mijn zelfgebakken hotdogs te eten, terwijl ik genoot van de rust die hier hing. Dit kon je echt niet vergelijken met Bridgeport, maar ik voelde mij hier echt thuis.



Ook 's nachts kon ik vaak niet stil blijven zitten. Gelukkig was Lunar Lakes by night ook prachtig, vooral de lichtgevende kristallen onderaan de berg. Ik voelde me hier echt veilig, want in Bridgeport durfde ik echt niet alleen over straat 's nachts. Hier kon het geen kwaad, en zeker niet op de berg waar ik woonde. Ja, dit was mijn thuis en hier wilde ik mijn kinderen opvoeden.



Maar tegen het einde van de zwangerschap werd het toch wel erg zwaar. Mijn buik woog behoorlijk zwaar en overal kreeg ik last van pijn. Een heerlijke massage zou me wel goed doen, maar daar had ik het geld niet voor en Charlie reageerde nog steeds niet op zijn sms'jes. Er waren dagen dat ik gewoon niet mijn bed uit kon komen van de pijn, of vlak naast mijn bed op de grond neerzakte. Dat ging nog wat worden, als ik een groot gezin wilde. Maar misschien was er tegen die tijd wel meer geld.



En al snel was het zo ver: mijn vliezen waren gebroken en de baby kwam eraan! In de taxi op weg naar het ziekenhuis belde ik Charlie om te zeggen dat hij vader werd, maar hij nam - zoals gewoonlijk - zijn telefoon niet op. Nog snel stuurde ik hem een sms'je, in de hoop dat hij die wel zou lezen en nog snel naar het ziekenhuis zou komen.
De bevalling ging goed, zo voor de eerste keer, en mijn prachtige zoon Benoit werd geboren.

Leuke update!

moet die niet met een a beginnen?

Haha ^

Maar een hele leuke update Nina! Kan niet wachten tot de volgende

Nee, ik heb er uiteindelijk voor gekozen om met een B te starten omdat Amy al met een A begint

En bedankt iedereen

Leuk! Volgende Calvin of Clara?