Re: Behind every smile there's a tear *DUBBELE UPDATE 15 05/
Geplaatst: wo 12 sep 2012, 17:41
Dingen gaan niet helemaal zoals ze moeten gaan. Morgen komt als het goed is BN binnen en ik ga vanavond denk ik maar eens mijn downloads en mods eruitgooien zodat het spel weer wat ademruimte heeft. Ik heb nu super rugpijn, dus ik zit eigenlijk verplicht vast op deze stoel dus ik heb geupt. Is wel niet helemaal met de screens die ik wilde, maar het gaat ook nog wel zo (:
"Waarom ben je zo kattig." Sterre's stem klonk zwak. Niet zoals ze normaal klonk. Geen pesterig ondertoontje, geen hysterische uitschieter aan het einde van de zin.
"Geef me antwoord op mijn vraag?" zei ik suggestief en ik haalde mijn schouders op, liet haar de taxi-rit betalen met toegeknepen wenkbrauwen omdat ze vast zelf ook wel kon bedenken dat we hier zaten omdat het haar idee was geweest.
"Dingen gaan niet zoals ik dacht, Marlou," ze zuchtte en verborg haar gezicht achter haar haren. We stonden op het terras van het restaurant.
"Ik heb een rol in een soap inmiddels... Maar ze zien niet wat voor talent ik heb." De wanhoop schemerde door in haar ogen maar ik hoorde vooral haar zelfvertrouwen.
"Dat is fijn voor je," zei ik kalm, maar ik voelde me niet kalm. Kwam ze nu weer onder mijn neus drukken hoe het haar allemaal verging?
"Uh, ja. Behalve dat die soap eens per week uit wordt gezonden en ik er geen vaste rol in heb. Mijn carrière loopt niet zo lekker, Lou," ze klemde haar armen om haar borst alsof ze zich wilde beschermen voor mijn reactie.
"Oh. Sorry dat het zo gaat," zei ik met een greintje medeleven, maar ik vond haar niet zielig. Ze had het nog altijd beter getroffen dan ik, wie keihard moest werken om iets waar te kunnen maken.
"En... Mam is ziek. Heel ziek," zei ze. Ik zette het glas voor me aan mijn mond en nam een grote slok. Dit verwerken kostte me meer moeite.
Vanuit het niets begon ze te ijsberen en liep ze het terras af richting een zwarte auto die op was komen doemen, dat had ik niet doorgehad omdat ik in gedachten verzonken was.
"Sorry dat ik je er mee lastig val. We... bellen," riep ze haastig en voor ik kon reageren of kon denken 'jij of ik?' was ze al verdwenen. In de war liep ik terug naar de manege, haalde Tabbe op en zodra ik thuis kwam drukte ik het voorkeursnummer op mijn mobiel in. Tien minuten later zakte ik met mijn vriend neer op de stoep en luchtte bij hem mijn hart.
"Misschien heeft ze geheimen? Misschien wil ze dat je een deel van haar leven bent maar snapt ze niet meer hoe ze dat aan moet pakken?" probeerde hij Sterre's grillen te verklaren.
Ik kende Reena, Sterre's moeder, goed. Ik was praktisch gezien met Sterre opgegroeid omdat haar moeder altijd druk was met zich bekommeren om andere mannen in plaats van om haar dochter die haar meestal in de weg liep. Dan dropte ze Sterre bij mij en kon ze weer op jacht. Het was geen slecht mens, en ze had zo haar bedoelingen, maar veel respect kon ik niet voor haar opbrengen. Ik vlijde me tegen Devon aan en zuchtte.
"Waarom wordt alles toch altijd zo ingewikkeld?" Hij glimlachte even en fluisterde: "Omdat simpel soms niet goed genoeg lijkt."
"Waarom ben je zo kattig." Sterre's stem klonk zwak. Niet zoals ze normaal klonk. Geen pesterig ondertoontje, geen hysterische uitschieter aan het einde van de zin.
"Geef me antwoord op mijn vraag?" zei ik suggestief en ik haalde mijn schouders op, liet haar de taxi-rit betalen met toegeknepen wenkbrauwen omdat ze vast zelf ook wel kon bedenken dat we hier zaten omdat het haar idee was geweest.
"Dingen gaan niet zoals ik dacht, Marlou," ze zuchtte en verborg haar gezicht achter haar haren. We stonden op het terras van het restaurant.
"Ik heb een rol in een soap inmiddels... Maar ze zien niet wat voor talent ik heb." De wanhoop schemerde door in haar ogen maar ik hoorde vooral haar zelfvertrouwen.
"Dat is fijn voor je," zei ik kalm, maar ik voelde me niet kalm. Kwam ze nu weer onder mijn neus drukken hoe het haar allemaal verging?
"Uh, ja. Behalve dat die soap eens per week uit wordt gezonden en ik er geen vaste rol in heb. Mijn carrière loopt niet zo lekker, Lou," ze klemde haar armen om haar borst alsof ze zich wilde beschermen voor mijn reactie.
"Oh. Sorry dat het zo gaat," zei ik met een greintje medeleven, maar ik vond haar niet zielig. Ze had het nog altijd beter getroffen dan ik, wie keihard moest werken om iets waar te kunnen maken.
"En... Mam is ziek. Heel ziek," zei ze. Ik zette het glas voor me aan mijn mond en nam een grote slok. Dit verwerken kostte me meer moeite.
Vanuit het niets begon ze te ijsberen en liep ze het terras af richting een zwarte auto die op was komen doemen, dat had ik niet doorgehad omdat ik in gedachten verzonken was.
"Sorry dat ik je er mee lastig val. We... bellen," riep ze haastig en voor ik kon reageren of kon denken 'jij of ik?' was ze al verdwenen. In de war liep ik terug naar de manege, haalde Tabbe op en zodra ik thuis kwam drukte ik het voorkeursnummer op mijn mobiel in. Tien minuten later zakte ik met mijn vriend neer op de stoep en luchtte bij hem mijn hart.
"Misschien heeft ze geheimen? Misschien wil ze dat je een deel van haar leven bent maar snapt ze niet meer hoe ze dat aan moet pakken?" probeerde hij Sterre's grillen te verklaren.
Ik kende Reena, Sterre's moeder, goed. Ik was praktisch gezien met Sterre opgegroeid omdat haar moeder altijd druk was met zich bekommeren om andere mannen in plaats van om haar dochter die haar meestal in de weg liep. Dan dropte ze Sterre bij mij en kon ze weer op jacht. Het was geen slecht mens, en ze had zo haar bedoelingen, maar veel respect kon ik niet voor haar opbrengen. Ik vlijde me tegen Devon aan en zuchtte.
"Waarom wordt alles toch altijd zo ingewikkeld?" Hij glimlachte even en fluisterde: "Omdat simpel soms niet goed genoeg lijkt."