Sims Nieuws

Sims Nieuws Forum

Je kunt gewoon niet zonder!

Plaats reactie

Hier willen we meer over weten, de reden erbij in een comment zou fijn zijn:

1. Devon, Devon, Devon, need to say more?
3
20%
2. Sterre en haar sterrenleventje
4
27%
3. Marlou's verleden
6
40%
4. Het verhaal is interessant genoeg op deze manier
2
13%
Totaal aantal stemmen: 15

91 berichten • Pagina 3 van 5

Gebruikersavatar
Leonie
Anonieme bron-manager Anonieme bron-manager
Berichten:
809
Lid geworden op:
ma 16 mei 2011, 14:23

Re: Behind every smile there's a tear *UPDATED: 02/12*

Afbeelding
"Lust je wat te eten? Ik was al begonnen, maar..."
"Lekker, ik wil je ook wel mee uit nemen?" Devon ging achter me staan en raakte zachtjes mijn schouder aan, ik draaide me met een glimlach heel oncharmant zwaaiend met een mes in mijn handen, om.
"O, eh," haperde ik terwijl ik van hem naar het mes en weer terug keek, "nou ik kan eigenlijk niet weg al zou ik heel graag mee gaan!"
"Zal ik je helpen dan?"

Afbeelding
"Dat hoeft niet hoor, ik heb al wat gesneden, even opscheppen." Met klamme handjes - waarom? - pakte ik twee borden uit het scheef hangende kastje, ik begon me een beetje te schamen voor mijn gammele huisjes nu Devon op de bank was gaan zitten die luid kraakte.
"Hier, ik heb maar één stoel, ik ga wel op de bank zetten." Met een klap zette ik het bord neer op de tafel. Devon grinnikte zachtjes.
"Doe niet zo gek, joh, we eten wel samen op de bank." De manier waarop hij 'samen' zei zorgde voor rillingen over mijn rug.

Afbeelding
Even later zaten we naast elkaar te eten. Ik wilde graag een gesprek beginnen maar ik zou er vast weer iets doms uitflappen of misschien viel er dan een ongemakkelijke snijdende stilte in, in plaats van de zwijgende kalmte die er nu heerste.
"Heb je een paard, zei je?" Devon keek opzij en er schitterde echte belangstelling in zijn ogen.
Ik raakte er een beetje door van slag, het was lang geleden dat iemand interesse in me had getoond omdat ík het was, en niet omdat Sterre mijn vriendin was. Ik besloot dat detail over mijn leven dan ook maar even achterwege te laten en vertelde over Tabbe, mijn dromen en alles wat in me op kwam.

Afbeelding
Devon luisterde aandachtig en keek me de hele tijd stralend aan. Ik zweeg even nadat ik mijn laatste zin had gezegd en zette een stap dichter naar hem toe.
"Het is erg lang geleden dat iemand zoveel interesse in me heeft getoond," zei ik verlegen en onhandig. Hij glimlachte wrang en mompelde dat hij dat niet zo goed snapte. Op dat moment veranderen mijn knieën in pudding en ik voelde ze knikken.

Afbeelding
"Je bent echt leuk, Marlou." Devon keek weg alsof hij onzeker was over mijn reactie en keek daarna vanuit zijn ooghoeken omhoog.
"J-j-j-e maakt me verlegen," zei ik en ik voelde het bloed naar mijn wangen stijgen.

Afbeelding
"Dat hoeft toch helemaal niet, het is de waarheid."
"Waarom zou de waarheid je niet verlegen kunnen maken?"
"Omdat je het verdient om dat te horen?" Zijn ogen kruisten mijn blik nu rechtstreeks en er sprankelde iets in dat ik nog niet eerder had gezien. Waren het de vleugels van kleine vlindertjes onder dat stoere masker dat over zijn hele uiterlijke vertoon lag?

Afbeelding
"Maar," zei ik en ik haalde mijn schouders op om een tegenbod te werpen omdat ik zijn punt niet kon vatten, "het is ook waarheid dat jij er behoorlijk onbereikbaar uitziet en we elkaar amper kennen en ik nu..." Ik viel stil. Wat was ik toch ook een domme, domme koe dat ik niet gewoon een ketting aan mijn woorden kon leggen zodat ze binnen in mijn hoofd zouden blijven.
"En jij?"
_______________________________
Nou ik ben niet zo goed in uppen zodra ik zeg dat ik ga uppen, dusse :lol hier is de up! Ik heb nu vakantie dus nu geen verplichtingen en lekker veel tijd om mijn fantasie de vrije loop te laten gaan. Stay tuned en vertel me wat je vindt!
Afbeelding
Gebruikersavatar
Leonie
Anonieme bron-manager Anonieme bron-manager
Berichten:
809
Lid geworden op:
ma 16 mei 2011, 14:23

Re: Behind every smile there's a tear *UPDATED: 23/12*

Wat een leuke reactie! (ik powerpost, dat weet ik, dat mag niet) Ik kan het niet laten om niet te reageren, haha. Ik ga zo snel mogelijk uppen maar het is op z'n vroegst morgenavond pas (en ik moet nu slapen want moet om 7 uur op en de hele dag werken), dus eventjes geduld (:
Afbeelding
Gebruikersavatar
Leonie
Anonieme bron-manager Anonieme bron-manager
Berichten:
809
Lid geworden op:
ma 16 mei 2011, 14:23

Re: Behind every smile there's a tear *UPDATED: 23/12*

Afbeelding
"Dat ik eh... dat ik," ik zuchtte en zoog de lucht naar binnen, slikte het door tot het tolde in mijn maag en ik niet anders kon doen dan naar de grond kijken.
"Is het iets ergs? Kom eens zitten. Niet zo stressen." Hij pakte mijn arm vast en zijn hand voelde warm aan, hij had arbeidershanden en dat kon je voelen aan zijn huid.
"Nee, het is niets ergs," ik glimlachte paranoïde en Devon draaide zijn hoofd alsof hij bang van me werd.

Afbeelding
"Ik voel vlinders. Ze zijn heel druk en vliegen mijn hele lijf door. En ik ken je nog niet eens. Ik raak er helemaal van in de war." De woorden kwamen er in een stroom uitrollen en ik had ze al het luchtledige ingestuurd voor ik een reactie kon peilen. Devon zei niks. Hij trok me dichter tegen zich aan en positioneerde mijn armen zo dat we knuffelden.
"Just be happy," zei hij terwijl zijn hitte onder mijn handpalmen brandde.

Afbeelding
"Als we maar niet te snel gaan," zei hij zachtjes en verlegen en in mijn binnenste giechelde er iets. Was ik nu aan het knuffelen met een stoere bink die eigenlijk niet meer dan een verlegen schooljongetje was? Hoe oud was hij eigenlijk?
"Ben ik zo eng?" zei ik en de klanken kwamen nauwelijks mijn strot uit.
"Nee," zei hij, "ik vertel het je nog wel eens."

Afbeelding
"Dat is goed," zei ik, en voor ik het doorhad boog ik mijn hoofd schuin naar hem toe, legde mijn hand in zijn nek en maakte een klauw van mijn vingers. Ik sloot mijn ogen en duwde mijn lippen op zijn verschraalde lippen die hij uit schrik opende. Langzaam gleed mijn tong naar binnen en ik wist niet wat ik voelde, behalve dat er vuurwerk binnenin mijn hart werd afgestoken en dat mijn bloed geen veiligheidsbril droeg want het schoot in hetzelfde tempo door mijn aderen. Shit, dacht ik, toen hij zich losmaakte uit mijn kus en abrupt opstond, shit, hij zei rustig aandoen.
_________________________________
Nou die snelle up duurde dus toch iets langer...
Afbeelding
marlinde
Snode rechterhand Snode rechterhand
Berichten:
3423
Lid geworden op:
ma 27 dec 2010, 21:34

Re: Behind every smile there's a tear *UPDATED: 07/01*

Naaatuurlijk ;o
Oké, sorry, maar ik ben een faalhaas met wachtwoorden onthouden, dus kom
ik niet meer zo vaak op Simsnieuws. Maar je dagboek is geweldig, en je bent een van
de weinige mensen die echt goed kunnen schrijven en met originele onderwerpen komen.
Dus, als je een update kan plaatsen, heel erg graag :)

Edit; En dan ben ik vergeten om echt op het verhaal zelf te reageren ;o
Ik ben benieuwd waarom Devon meteen wegliep, ook al zei hij dat ze het rustig aan moesten doen..
Ik hoop dat het goed komt tussen die 2 :)
het nummer 1 lid van sn is pas... 32.
Gebruikersavatar
Leonie
Anonieme bron-manager Anonieme bron-manager
Berichten:
809
Lid geworden op:
ma 16 mei 2011, 14:23

Re: Behind every smile there's a tear *UPDATED: 07/01*

Afbeelding
Van schrik sprong ik op van de bank en snelde naar de badkamer, Devon achterlatend in een onmogelijke pudding van hersenspinsels die nu ongetwijfeld door zijn hoofd dansten. Ik keek naar mezelf in de spiegel en schudde mijn hoofd. Waar hád ik last van? Normaal duurde het drie weken voor ik een move durfde te maken en nu deed ik het al na twee dagen en dan nota bene ook nog eens terwijl hij dat niet wilde.

Afbeelding
Ik vroeg me af wat hij nu aan het doen was. Zou hij zijn jas aan het pakken zijn om de deur boos in het slot te gooien? Ik telde zestig seconden af voor ik terug naar de kamer liep en stuntelig naar zijn gezicht keek. Hij was weer gaan zitten en staarde voor zich uit, in zijn ooghoeken zag ik de teleurstelling flikkeren. Ik wilde iets mompelen maar geen enkel woord leek gepast.

Afbeelding
Zonder iets te zeggen stond hij op en haalde zijn jack van de hoek van de bank. De rits maakte een krasserig geluid en het trok door merg en been door de verwarde staat waarin ik me bevond. Als versteend bleef ik staan. Hij trok de deur open en zijn zolen knarsten op de veranda. Daarna rende ik hem achterna.
"Devon, sorry! Dat had ik niet moeten doen!" Hij keek me aan met een toegeeflijke blik en zei verder niets. Zijn benen kwamen in beweging en zijn silhouet verdween tegen de zwarte nacht, ik keek hem na tot hij de hoek om was en liep daarna met hangende schouders naar binnen.

Afbeelding
Na een tijdje peinzen op de bank sleepte ik mijn vermoeide lichaam naar boven en liet mezelf in bed vallen. Waarom trok ik me dit zo aan? Ja, logisch, het zou raar zijn als het me niets zou doen, maar hij was mijn vriend toch niet? Hij was gewoon een leuke jongen. Een hele leuke jongen met blijkbaar veel geheimen.

Afbeelding
Het was tegen drieën toen ik mijn bed weer uit wist te rollen, wat brood met beleg op mijn bord kwakte en terwijl de geur van verse rozen mijn neus binnen kringelde en me herinnerde aan de rare nacht, besefte ik me dat er buiten nog een paard op me stond te wachten. En dat ik daar enkele uren niet meer aan had gedacht omdat Devon al mijn gedachten opzoog was een slecht teken. Tabbe vergat ik nooit.

Afbeelding
Ik hoorde de postbode de post bezorgen, het was immers zaterdag en liep met een klein hupje in mijn tred naar buiten. De enveloppen lagen achterin de brievenbus en het cellofaan van het venster glinsterde in het licht van het zwakke zonnetje. Zou het...? Nee, toch? Een klein lachje pronkte op mijn gezicht tot ik de afzender zag. Belastingdienst, hè bah.

Afbeelding
Ik trok de enveloppe open en staarde naar het bedrag. Shit. Zoveel geld had ik helemaal niet. Ik liet mijn ogen nog eens over de regel glijden. 'Als u niet binnen tien dagen de betaling voldoet zullen we ernstige maatregelen nemen.' Geld. Dat verrekte geld dat altijd alles kapot maakte. Altijd. Ik staarde in de verte de straat door, daar waar de rijke huizen stonden met rijke stinkaards die uit zuinigheid de krant nog niet lieten bezorgen. Er trok een rilling over mijn rug, moest ik van iemand gaan lenen?

Afbeelding
Ik haalde Tabbe uit de stal en vergat heel even al mijn sores toen ik met de borstel door zijn wilde en klittende vacht kroelde.
"Soms zou ik willen dat je kon praten. Maar vaak is het ook wel lekker dat je er niets van begrijpt wat ik tegen je vertel. We moeten deze wedstrijd winnen vanavond Tabbe, anders weet ik niet hoe lang we het nog redden." Een bittere smaak bleef na deze woorden, achter in mijn mond. Iets moeten was nooit mijn beste kwaliteit geweest.
_____________________________________________________
Und what do ya think?
Afbeelding
Gebruikersavatar
Leonie
Anonieme bron-manager Anonieme bron-manager
Berichten:
809
Lid geworden op:
ma 16 mei 2011, 14:23

Re: Behind every smile there's a tear *UPDATED: 24/01*

Afbeelding
De schemer viel al snel in en dat betekende dat de wedstrijd waar ik toch niet erg veel voor had kunnen trainen, er nu echt aan zou komen. Als warming-up besloot ik met Tabbe er heen te rijden in plaats van met een gehuurde trailer te gaan en ik duwde zijn hoofdstel om. Het was niet ideaal om 's avonds pas te moeten maar mijn dag was pas vier uurtjes begonnen dus heel veel merkte ik er niet van.

Afbeelding
Bij de manege aangekomen plantte ik mezelf voor de grote staldeuren die naar de binnenbak leidden. Ik wreef het beestje in zijn hals en haalde mijn vingers door zijn manen. "We gaan dit doen hè? We're so gonna win this." Tabbe hinnikte braaf, alsof hij ooit anders zou doen dan mij een eer bewijzen en ik spoorde hem aan om naar binnen te lopen.

Afbeelding
Het leek een eeuwigheid te duren voor ze aankondigden wie de winnaar van de dressuurwedstrijd was. Het leek niet alleen zo lang te duren, zo lang duurde het ook werkelijk. Er was iets fout gegaan in de puntentelling en daarom moest alles nog een keer opnieuw gedaan worden. Ik kon de zenuwen die door mijn aderen gierden bijna niet controleren.
"En de winnaar is... Tabbe met Marlou Xanders! Deze jongedame heeft bewezen dat..." de rest van de zin hoorde ik al niet eens meer. Het enige wat ik zag was roem en dollartekens in mijn ogen, omdat het betekende dat ik nu van mijn geldzorgen af zou zijn. Ik glom van trots toen ik om elf uur 's avonds weer op de stoep stond.

Afbeelding
Totdat... Werkelijk waar, was toeval met het lot aan het spelen geweest en hadden ze soms gewed wie van de twee mijn leven het zuurst kon maken? Mijn gezicht vertrok in een pijnlijke grimas zodra ik zag wie er voor de manege in alle glorie naar de sterren stond te kijken. Zou hij de wedstrijd gezien hebben? Zou hij hier zijn geweest omdat hij mij wilde zien? Ik kon me niet herinneren dat ik de wedstrijd had genoemd gisteravond.

Afbeelding
Hij stond daar zo nietsvermoedend terwijl ik de schrik van mijn leven kreeg nu ik hem zag. Moest ik naar hem toe gaan? Goed maken wat ik hem eigenlijk verschuldigd was? Iets in me zei dat ik het beste naar huis kon gaan en de boel een beetje moest laten bezinken. Maar iets in me dat veel meer kracht bezat kon de drang om naar hem te kijken, hem te willen ruiken en te willen proeven, niet goed onderdrukken. En dus stapte ik, mijn hart volgend, van Tabbe af.

Afbeelding
"Hee," zei ik en de stilte die rondom de manege was neergestreken werd tastbaar, bijna pijnlijk kil.
"Hoi," zijn stem klonk nog steeds donker en verwarmend maar het had iets hards, iets met afkeer gekregen.
"Heb je de wedstrijd gezien?" Heel lichtjes bewoog hij zijn hoofd op en neer.
"Je bent goed. Tabbe is een mooi beest," zei hij, en het streelde mijn hart dat hij dat ondanks alles toch nog wilde zeggen.
"Ik ben misschien goed in rijden, ik ben niet goed in relaties. Ik bedoel, niet dat we een relatie hebben. Niet op die manier. Maar, ik bedoel, ja, ik praat te veel onzin hè?" Ik liet mijn schouders zakken.

Afbeelding
"Je bedoelt?" Zei hij, waarmee hij met andere woorden vroeg wat voor punt ik nu precies probeerde te maken.
"Ik, ik... ik weet het niet," zei ik en ik maakte wilde gebaren met mijn armen waarbij ik ze uiteindelijk los liet alsof ik wilde zeggen: 'Zie dit is wat voor sukkel ik ben.'
"Ik denk dat ik wel weet wat je bedoelt," zei hij en hij raakte eventjes mijn wang aan. Met nieuwsgierige ogen keek ik naar hem op.
"Dat maakt je gek hè?" Hij grijnsde ondeugend voor ik al een antwoord kon geven.

Speciaal voor jullie nog een extra upje (stiekem omdat ik verder in het verhaal wil, haha).
Afbeelding
Gebruikersavatar
Mich.....
Mest analist Mest analist
Berichten:
725
Lid geworden op:
ma 28 jun 2010, 16:22

Re: Behind every smile there's a tear *UPDATED: 24/01* 2e up

Haha! Je hebt er een lezer bij! Waarom zie ik jou dagboek nu pas? Maar goed, heel mooi geschreven :D Ik had natuurlijk ook niet anders van jou verwacht :P

EDIT: ^ Schande! Misschien moest ik maar eens naar spellingsles gaan! Ik zal er in het vervolg op letten :lol

Laatst gewijzigd door Mich..... op vr 03 feb 2012, 12:57, 1 keer totaal gewijzigd.

''Faber est suae quisque fortunae''
Gebruikersavatar
Leonie
Anonieme bron-manager Anonieme bron-manager
Berichten:
809
Lid geworden op:
ma 16 mei 2011, 14:23

Re: Behind every smile there's a tear *vraag op blz.6*

Afbeelding
Ik poseerde voor de spiegel. Het zag er goed uit. Zo zou ik me best op een wedstrijd kunnen vertonen. Al kon ik niet wachten tot ik in de Grand Prix klasse kon rijden en een hoedje in plaats van die achterlijke cap op mijn hoofd moest zetten. Zou Devon het ook mooi vinden? Ik schudde de gedachte snel uit mijn hoofd. Sinds de avond bij de inschrijving had ik hem al een week niet meer gezien; niet in het centrum, niet in mijn buurt.

Afbeelding
Ik rekende de wedstrijdkleren af en glimlachte naar het meisje achter de kassa. Ze vroeg of ik al eerder aan wedstrijden mee had gedaan en een beetje beschaamd schudde ik mijn hoofd. Ik was 20 en ik was niet verder gekomen dan de klasse voor kleutertjes die wedstrijden reden. Waar je studie en een feestleven wel allemaal niet voor moest wijken.

Afbeelding
Het was zaterdagochtend en de zon prikte door de wolken. Alsof het even wilde laten zien dat het ze de baas zou zijn vandaag. Tabbe stond onrustig in zijn stal. Ik had het beestje al zeven jaar. Sinds ik praktisch gezien mijn eigen paard kon verzorgen – met wat hulp van mijn vader – had ik hem in mijn hart gesloten. Ik had me net omgekleed toen de telefoon ging.

Afbeelding
“Hallo? Spreek ik met Marlou Xanders?” vroeg de vrouw aan de andere kant van de lijn.
“Ja, dat klopt. Met wie spreek ik?” vroeg ik terwijl ik in mijn hoofd naging of ik haar stem herkende. Ze kwam me niet bekend voor.
“U spreekt met dokter Folte. Ik… heb u iets te melden. Kunt u zich zo spoedig mogelijk begeven naar het St. William ziekenhuis? Ik zou u graag meer vertellen maar ik word net opgeroepen. Ik zie u zo?” Ik trok mijn gezicht in een pijnlijke grimas.
“Ja. Ik bedoel, ja ik zal er naar toe gaan.” Beduusd legde ik de telefoon op, die de vrouw al opgelegd had na mijn eerste goedkeuring.

Afbeelding
“Hey, Tab. Het wordt nog even geen trainen vandaag. Ik had een telefoontje. Een rare. Ik moet nu weg. We gaan straks rijden, goed?” Ik aaide Tabbe door zijn manen en pakte zijn neus vast.
“Ik hoop maar dat het niks ernstigs is.”

Afbeelding
Even later stond ik voor het ziekenhuis. Het zag en boos en kwaadaardig uit nu ik niet wist wie er binnenin op me lag te wachten. Of wat. Mijn ouders konden het niet zijn, die zouden ze niet naar het St. William sturen. Was het een bekende? Was het Sterre? Of… was het Devon?
Afbeelding

Weergave- en sorteeropties

Plaats reactie