Dust 17/2
Geplaatst: zo 23 okt 2011, 13:18
Proloog

'Chris! Daar ben je!' riep Jacob naar zijn zus die aan kwam rijden op haar paard. Chris kwam dichterbij en kwam van haar paard af. 'Rayton is klaar voor de wedstrijd.' 'Laten we dat hopen, we moeten dat prijzengeld hebben.' Chris zuchtte. Ze keek naar het huis. 'Rustig, zus, we raken het niet kwijt, we moeten gewoon..' 'Ja, gewoon wat geld verdienen,' zei Chris snel. 'Ik breng Rayton naar zijn stal.'

Even later zaten ze met z'n tweeën aan tafel. Het was erg stil. Jacob verbrak de stilte. 'Wat is ma eigenlijk aan het doen?' 'Tuinieren of zo,' antwoordde Chris. 'Volgens mij niet, daar ben ik vanmorgen geweest, ik heb haar het huis niet uit zien komen vanochtend. Slaapt ze nog?' Chris lachtte. 'Ma slaapt nooit als het licht is.' 'Ik zal even kijken,' zei Jacob en hij wou opstaan. 'Laat maar, ik ga wel. Ruim jij de borden even op?'

Chris opende de deur van haar moeders slaapkamer en wou hem weer sluiten. Ze wist namelijk wel zeker dat haar moeder niet meer in bed kon liggen, maar het tegendeel was waar. 'Ma?' zei ze verbaasd toen ze haar moeder op bed zag liggen. Ze had haar kleren nog aan. Ze kwam dichterbij. Zou ze ziek zijn? Ma was nooit ziek. Haar lichaam oogde koel en haar lippen leken blauw met paars gekleurd. Chris voelde aan haar moeders pols en van schrik liet ze het weer los. 'Jacob!'

'Chris! Daar ben je!' riep Jacob naar zijn zus die aan kwam rijden op haar paard. Chris kwam dichterbij en kwam van haar paard af. 'Rayton is klaar voor de wedstrijd.' 'Laten we dat hopen, we moeten dat prijzengeld hebben.' Chris zuchtte. Ze keek naar het huis. 'Rustig, zus, we raken het niet kwijt, we moeten gewoon..' 'Ja, gewoon wat geld verdienen,' zei Chris snel. 'Ik breng Rayton naar zijn stal.'

Even later zaten ze met z'n tweeën aan tafel. Het was erg stil. Jacob verbrak de stilte. 'Wat is ma eigenlijk aan het doen?' 'Tuinieren of zo,' antwoordde Chris. 'Volgens mij niet, daar ben ik vanmorgen geweest, ik heb haar het huis niet uit zien komen vanochtend. Slaapt ze nog?' Chris lachtte. 'Ma slaapt nooit als het licht is.' 'Ik zal even kijken,' zei Jacob en hij wou opstaan. 'Laat maar, ik ga wel. Ruim jij de borden even op?'

Chris opende de deur van haar moeders slaapkamer en wou hem weer sluiten. Ze wist namelijk wel zeker dat haar moeder niet meer in bed kon liggen, maar het tegendeel was waar. 'Ma?' zei ze verbaasd toen ze haar moeder op bed zag liggen. Ze had haar kleren nog aan. Ze kwam dichterbij. Zou ze ziek zijn? Ma was nooit ziek. Haar lichaam oogde koel en haar lippen leken blauw met paars gekleurd. Chris voelde aan haar moeders pols en van schrik liet ze het weer los. 'Jacob!'