Hallo allemaal! Ik hou superveel van dagboeken. Ik vind het fantastisch en speel zelf altijd met grote families. En ik probeer altijd een 10G vol te houden. En dit keer lukt dat ook!
Als jullie het leuk vinden en willen dat ik door kan gaan. Zouden jullie dat willen melden! Mijn 10G gaat niet volgens de regels, maar probeer het wel!
Superveel lees plezier met mijn eerste Proloog.

Generatie 1.



'' Niet denken, maar doen '' zei mijn moeder altijd.
Toch was ik altijd bang om dit daadwerkelijk op te volgen. Haar advies kwam wel altijd overeen,
met wat ik altijd wilde bereiken. Helaas heeft dit nog niet laten blijken. Ik ben diep teleurgesteld.
En dit wil ik veranderen. Ik wil verantwoordelijk zijn en laten zien dat ik alles kan bereiken door het te doen.
En dit zal ik ook doen, ik start een 10G en ik zal van elk kind houden.
Ik laat mijn moeder trots worden op wat ik zal bereiken. En er veel van leren.
Jullie zullen mij zien en horen als Beverly Chou. Ik ben 21 jaar.
En dit is mijn verhaal.

Het klinkt leuk
Je schrijft ook mooi ;D

Alvast een hoofdstuk.

Hoofdstuk 1 ~ Mijn eerste dag in Twinbrook.


Ik bleef maar denken en dwarrelen door mijn huis. Ik ging naar buiten. Helaas stopte mijn lichaam mij om te denken wat ik zal gaan doen. Ik wilde overal een kijkje nemen, maar ik had dringend een baan nodig anders zou ik het niet redden. Ik moet mijn huis afbetalen. Ik heb zoveel gepaard, ik kan het niet weggeven alsof het niets is!
Snel stapte ik op mijn fiets en ging ik naar het dichtsbijzijnde parkje. Op zoek naar een gepaste baan, maar welke?


Ik keek rond. '' Wat een prachtige park '' zei ik overtuigend en hard. Hopelijk heeft niemand dat gehoord.
Overal bloemen en een lange pad dat leidde naar het ziekenhuis van Twinbrook. Wat een fantastisch idee kwam in mijn hoofd. Ik wilde altijd al verpleegster worden en heb veel geleerd. Waarom probeer ik niet wat nieuws in m'n dagelijkse leven! En ik doe eens wat goed voor andere mensen. Het prachtige blauwe ziekenhuis trok mij aan en ik liep er met grote passen naartoe.


Vol overtuiging liep ik naar binnen. Ik zag een mevrouw bij de receptie. En vroeg of zij nog mensen nodig hadden. We hadden lang gepraat en ik kreeg meteen een overhoring. Even later kreeg ik te horen dat ik was aangenomen. Super blij natuurlijk! Mijn dag was compleet. Tenminste, dat dacht ik. Het park wat ik eerder bezocht had, trok mij nog aan. En liep ernatoe.


Eenmaal aangekomen bij het park ging ik zitten. Het had een prachtige fontein en besloot er even naar te kijken. Het koele briesje, het water dat zachtjes sprankelde op mijn armen en de zon die scheen in mijn gezicht voelde even lekker. Maar het bracht geen glimlach op mijn gezicht. Ik wilde hier nog niet zijn. Daar ben ik nog niet klaar voor, met die gedachte pakte ik mijn fiets en ging ik naar huis.


Toen ik eindelijk thuis was kon ik niet zitten, slapen, eten of iets anders. Mijn hoofd maalde met allemaal dingen. ''Zal ik goed genoeg zijn voor het ziekenhuis, heb ik het in mij om kinderen te krijgen, zal ik mijn moeder trots kunnen maken, '' enzovoort. Het hield niet op. Ik wilde het antwoord nu weten, hoe zal alles uitkomen voor mij. Waarom wilt niemand mij nou helpen?

Wat een leuk begin & wat een mooie sim!

Ik ben benieuwd

Sorry voor Dubbelpost!

Hoofdstuk 2 ~ Mijn eerste ontmoeting.


Mijn 2de dag begon stroef. Meteen werken in de ochtend maar alles was heerlijk om te zien. Toen ik thuiskwam ging ik wat eten en besloot ik naar die nieuwe Disco te gaan in Twinbrook. Niemand was er nog en ik ging lekker zitten op de begane grond totdat mensen kwamen.


Nadat ik veel mensen naar boven zag gaan besloot ik ook te lopen. Ik nam de trap en zag een bar. Eerst besloot ik wat te drinken en daarna lekker los te gaan. Maar toen ik de dansvloer opliep zag ik een man. Hij danste met een andere vrouw en lachtte naar mij. Ik lachtte terug natuurlijk want hij zag er erg leuk uit!


Even later ging ik maar dansen, maar het was wel erg eenzaam in m'n eentje! Ik schaamde me maar ik bleef doordansen alsof het mij niet uitmaakte. Uiteindelijk had ik het reuze naar m'n zin en voelde ik iemand tikken op m'n schouder. Ik draaide mij om en m'n ogen werden van blijheid groot. Het was die man die ik zag! Hij vroeg of ik hier al lang kwam omdat hij mij nog nooit had gezien en ik bracht mijn verhaal. Ik had het reuze naar m'n zin en we hadden het super gezellig.



We dansten en praatte, ik heb het nog nooit zo naar m'n zin gehad! Ik wist zeker dat hij een leuke man was om mee om te gaan. We gaven nummers uit, z'n naam was James Green.
Ik nam afscheid, want morgen stond voor mij gewoon een werkdag te wachten.


Toen ik naar beneden liep om naar huis te gaan hoorde ik snelle voetstappen achter mij. Ik schrok en keek achterom en ineens dook James voor m'n gezicht. Ik verstijfde en vroeg wat er aan de hand was. Hij keek mij aan en '' BEAM '' hij kustte mij op m'n mond. En zal ik jouw eens wat vertellen, hij is een Geweldige kusser! Ik bloosde en hij zei dat hij me opzeker zou bellen. En wenste me een leuke dag voor morgen.


Ik kon het niet geloven. Ik woon hier pas 1 dag en nu vind ik al zo'n leuke gozer. Ik ben hotel de botel over hem. '' Maar wacht, wat als hij dit helemaal niet bedoelt '' zei ik weer hardop! Waarom denk ik ook slecht, je zag hem toch hij is super schattig en lief! Wat wil je nog meer Beverly. Geef hem een kans, wie weet zal mijn toekomst niet zo slecht zijn!

2 leuke updates

Heb je die disco trouwens zelf gemaakt?? Hij is echt mooi

V in je eigen (dagboeken)topic mag je wel powerposten volgens mij
En asje^^

-- Geld dit voor powerposten? --

Harstikke bedankt. Over 15 á 30 minuten zal ik nog een hoofdstuk doen.
Misschien 2. Ik vind het superleuk!

& Ja die heb ik zelf gemaakt, even snel. Want ik kwam erachter dat er geen disco in
Twinbrook was . Maar dankje!

Erg leuk! Misschien kun je van je titel '10G Niet denken, maar doen', maar dat is alleen als je dat zelf wilt zodat mensen kunnen zien dat het om een 10G gaat! Ik vind het in ieder geval al erg leuk en ze is ook erg mooi ja!

^ Dankje voor de compliment! En ik heb het ook even aangepast : D.

Hoofdstuk 3 ~ Anders dan anders.


James en ik bellen nu bijna elke dag. Super leuk natuurlijk. Maar vandaag besloot ik een leuke beslissing te nemen. Ik vroeg of hij langs wilde komen om gezellig te kletsen. Hij zei ja over de telefoon en mijn gezicht kon niet meer breder van het lachen! Ik hing op en friste me zelf even snel op.



We hadden gepraat en geknuffelt. En we sloegen elkaar met kussens. Allemaal leuk natuurlijk!
Alleen niet als een ritsje van die kussen ( terwijl ik niet eens wist dat ze ritsen hadden ) tegen m'n
gezicht aan vloog! Ik moest er wel om lachen en hij natuurlijk ook.


Na bijna een half uur van een kussengevecht af gingen we uitgeput op de grond zitten, tegenover elkaar.
Hij kuste mij en ik hem ook. Het voelde heerlijk en mijn buik zat vol met vlindertjes. Ik kon het niet geloven dat liefde zo goed kon voelen. Hij keek mij aan met zwoele ogen. Dat mooie moment werd onderbroken toen James telefoon ging en hij opstond.


Hij keek raar en ik vond het maar eng. '' Schat, ik moet gaan het is... dringend dus ik zie je nog wel '' zei James haastig. Hij vertrok snel met z'n telefoon in z'n hand en ik bleef verward achter. Wat zal er toch gebeurd zijn?


''Ja, het is in orde. Nog even en ze zal het doen. Maar heb geduld, ik zei nog niet bellen! Ze is makkelijk maar het is een groot iets dus wacht het af!'' - James.

Ohoooooo
Stoute James >:3 denkik

Leuke update
En het is geduld ipv gedult

Leuk dagboek, ben benieuwd naar de rest :3

Wat een rotjoch!

Dank jullie allemaal! Heb de spelling aangepast, haha. Dit wordt een lange hoofdstuk. Haha.

Hoofdstuk 4 ~ Dit is niet wat ik wil.


Het duurde wel meer dan weken voordat James iets van zich liet horen. Als ik hem belde kreeg ik niets te horen. En bij z'n huis was er niemand aanwezig. Ik kon alleen maar aan hem denken. Maar ook echt alleen maar aan hem. Waarom laat hij nou niets van zich horen, heb ik iets verkeerd gedaan. Houd hij iets voor mij achter?


Ik hoorde de bel gaan, langzaam liep ik naar de deur. Tot mijn verbazing zag ik iemand, het was James! Ik zag hem met een glimlach naar mij kijken en ik naar hem. '' Schat kom we gaan lekker boven liggen '' zei James met een zwoele stem. '' Waarom kunnen we nie.. '' werd ik snel onderbroken. Hij pakte mijn hand en nam me mee naar boven. Elke keer als ik iets wilde zeggen, zoende hij me op m'n lippen zodat ik niets zei. Hij ging steeds verder, terwijl ik hier nog niet klaar voor was. Tot mijn eigen schrik liet ik het zover gaan, zonder te denken aan bescherming. Dit wilde ik niet, maar ik liet het wel toe.


Na die tijd hoorde ik weer weinig van hem. Maar ook echt weinig. Een maand verstreek en ik kwam erachter dat ik zwanger was. Ik schrok, maar ik moest het James vertellen. Maar hij zal het toch niet erg vinden, toch? Na weer 2 weken kwam hij weer voor m'n deur te staan. Ik liet hem binnen en kwam meteen terzake. '' James.. Ik hoop dat het geen probleem wordt, maar ik ben.. zwanger.. '' zei ik bang. Ik hoopte natuurlijk een op positief antwoord, maar..


'' WAT, hoe kan je nou zwanger zijn. Dit is allemaal jouw schuld! Je bent zo dom, je mag niet eens zwanger worden. Heb je het ooit gevraagd! '' zei James met alle woede. Ik schrok, ik huilde en ik wilde weg. Wie is hij, waarom doet hij zo! Ik durfde geen antwoord meer te geven. Hij ging maar door, hij wilde mij niet meer en het kind opzeker niet. Wat moet ik nu!


De bel ging weer, James liep naar de deur toe. Ik huilde en ik wilde naar boven maar iemand stond voor de deur. Het bleek een vriend te zijn van James. Maar wat doet zijn vriend hier? Ze bespraken dingen en gingen smoezen, ik werd er bang van. Waarom krijg ik deze gevoelens, ze zijn zo anders dan maanden geleden. De vriend van James liep mijn kant op.



Nu had ik door wat ze bespraken. '' Kom op schatje, we gaan eventjes uit '' zei de man. Ik walgde en duwde hem van me af. '' Ga weg viezerik, ik hoef jouw praatjes niet '' schreeuwde ik uit. James had woede op z'n gezicht en kwam naar mij toe. Z'n vriend rende de deur uit. Ik zag aan James dat ik iets fout deed. Diezelfde blik gaf hij mij toen hij erachter kwam dat ik zwanger was.


'' Waarom verpest je nou alles, hij was een klant! Zie je nu wel dat je dom bent, '' zei James bespottelijk. Ik schrok '' EEN KLANT, wat voor klant! '' schreeuwde ik. Ik was bang, verward en het ergste teleurgesteld in mezelf. Waarom had ik dit niet door. Ik ben ook zo stom. James vertrok meteen en ik hoorde niets meer van hem. Sta ik er nu alleen voor, alleen met m'n kind.


En wat moet ik nu? M'n zogenaamde '' liefde '' is nu weg, nam gebruik van me en ik had het gewoon moeten zien aankomen. Nu heeft m'n kind geen vader. Hoe red ik dit in m'n eentje. Het ergste nog, zal James nog meer dingen doen. Ik ben bang. Heel erg bang. '' Sorry mam, dat ik je nu al teleurstel ''.

Klinkt leuk ^^ En toch wel origineel ;D
Ben benieuwd naar het vervolg

Leuk

Stomme James >_<

Erg leuk zo'n originele 10G!
Wat wel een heeeel klein beetje raar is is dat ze na één keer 'het' gedaan te hebben zegt: nu gaat het om mij en het kind. Beetje snel nietwaar?
Nee, maar verder is het echt superleuk! Ik volg.

Ahw wat zielig
Arm meissie
Leuke up ^^

Dank jullie wel! (ll')
Morgen zal er nieuwe up's komen en een wending in het verhaal!
'' oeeeh '' haha. & @ Mikese :
Ja, maar tussen die tijd zaten er al wel bijna 2 maanden tussen nadat ze hem weer zag.
Dus ze is best wel gehecht aan haar kindje, omdat ze haar moeder trots wilt maken.


Edit : Ik verander Hoofdstuk 4 met sommige dingen. Dus ALS jullie aan hoofdstuk 5 beginnen
hopelijk wel lees hoofdstuk 4 nog even door <3

Loves <3

Ik baalde zo toen ik ontdekte dat de sims 2 site er uit lag. Daar kon ik altijd lekker dagboeken lezen. Nu heb ik deze site ontdekt (vraag me nu af waarom ik dit niet eerder heb ontdekt) en nu kan ik weer dagboeken lezen! Heerlijk .. vooral nu ik ziek op de bank lig!

Ik vind dit jou dagboek trouwens super leuk! ga zo door