Hoofdstuk 1 - Een leven in sprongen.
Soms vergis ik me nog met mijn gedachten, dan staat mijn beste vriend, mijn maatje voor het leven, voor mij. Dan praat ik met hem en antwoord hij alles wat ik wil dat hij antwoord. Dan antwoord hij dat hij altijd bij me zal blijven, dat hij mijn beste maatje is. Dat hij mijn makker voor altijd blijft.
Maar in de werkelijkheid is alles anders. De laatste tijd, is Makkertje meer dan een vriend voor mij. Ik krijg kriebels als ik naar hem kijk, ik bloos als ik met hem praat, en ik hang de hele dag om hem heen. Makkertje is nu niet meer dat denkbeeldige vriendje wat ik echt heb gemaakt, Makkertje is mijn hartendief. De jongen met wie ik gelukkig wil worden.
Mijn broer had al snel zijn examen gehaald, hij is nu eindelijk volwassene, heeft een diploma en kan gaan genieten van het leven. Hij was als tiener zijnde al een creatief schilder, en wil nu als volwassene de top van zijn carrière bereiken. Grote jongens, met grote dromen, wat ben ik trots op hem.
Zo trots als ik op Mees ben, ben ik op mijn kleine broertje, Justin. Hij is een flink stuk gegroeid en gaat al naar de middelbare school. Mees heeft hem leren autorijden in zijn auto. Soms vraag ik me af of het leven niet te snel gaat, of mijn broer en broertje niet te snel groeien, dan ben ik bang dat mijn jongste broer me voorbij groeit, of dat mijn oudste broer te oud wordt om lol mee te hebben...
Mees is de laatste tijd steeds serieuzer aan het worden. Zo zijn Mees en Manon nu verloofd, en is Manon bij ons ingetrokken. Manon is een schat van een meid, maar ze zijn zo serieus, ze praten zo vaak over kinderen, de bruiloft die er natuurlijk aankomt. Ik moet er eigenlijk nog niet aan denken. Hoezo is Mees geen heir geworden? Hoezo wou hij dat nou niet?
En dan heb ik nog mijn lieve tweelingzus, Lana. We hebben onze examens al gehaald en wachten op de uitslag. Ze doet me denken aan mijn moeder, die er natuurlijk nog steeds is, maar voor mij lijkt ze als een druppel water op haar. Het is dan ook mijn ouders' enige blonde kind. Ik hou van haar, ik zou niet zonder haar kunnen.
Ja, natuurlijk hebben wij ook onze examens gehaald. Samen hebben we ze in de lucht gegooid, trots dat we zijn. Lana heeft hem niet eens nodig, zei ik tegen haar, omdat ze schrijfster wil worden, maar ik wel. Ik weet nog niet wat ik wil worden, ik heb wel talenten, maar de wereld is voor mij een groot schetsblok, die ik kan bewerken zoals ik dat wil.
Makker is nog steeds een schatje. We zijn de laatste tijd alleen maar hechter geworden. We zoenen vaak, maar hebben geen vaste relatie. Onze relatie is bijzonder, speciaal, geweldige goede vrienden, maar ook geweldige, goede aanbidders. Mijn leven zonder al deze schatten, ik kan het me niet voorstellen. Maar het echte leven moet nog komen, moeilijke tijden, fijne tijden. Ik moet het allemaal nog meemaken...
_________________
Oke, dat was het eerste hoofdstuk van generatie twee! Iedereen is weer wat ouder, en het wordt tijd dat Lune uit huis gaat. Nu zijn jullie bij van alle vooruitgangen, en kan Lune's echte leven beginnen!
