Captured ~

Hallo, dit is mijn nieuwe verhaal: Captured. Ik weet niet of ik erg regelmatig zal kunnen updaten, maar ik hoop toch dat ik elke week een update ga kunnen plaatsen. Ik heb ook geen idee hoe lang het wordt, dus ja. Ik had dit idee eigenlijk om een 10g te beginnen, maar ik denk niet dat ik dat ga doen. Natuurlijk kan het (vooral bij mij) wel.

Proloog:



Ik lachte terwijl ik luisterde naar wat mijn vrienden zeiden. Ik ging achtover liggen in het zachte gras. Ik en mijn vrienden waren even ontsnapt uit ons drukke dorpje. Alle elfen waren heel de tijd bezig met het voorbereiden van het feest voor het volwassen worden van een aantal elfen, waaronder ikzelf. Ik was 109 jaar oud, en op je 110e jaar was je volwassen en mocht je weggaan van je kolonie als je dat wou. Mijn plan was om hier te blijven, door al die verhalen dat je steeds hoorde over de simswereld. De grote, boze simswereld.



Ik hoorde wat geritsel in een nabije struik en keek om. Er loerde iemand naar ons. ‘WEGWEZEN!’ schreeuwde ik tegen mijn vrienden. De paniek brak uit. Het was een complete chaos en iedereen zette het op een lopen. ‘Echo! PAS OP!’ hoorde ik iemand roepen, maar ik was te paniekerig om echt te luisteren. Opeens voelde ik een pijnlijke steek in mijn zij en ik struikelde over een boomwortel.



Ik botste tegen de grond aan en voelde me verslappen. Mijn zicht verwazigde maar ik kon nog net genoeg zien om mijn kolonie van me te zien wegrennen. Ik wist dat het een val was. ‘Vaarwel,’ fluisterde ik tegen mijn vrienden, want ik wist dat dit de laatste keer was dat ik ze zou zien. Niemand was ooit teruggekeerd nadat ze waren meegenomen. En toen zakte ik weg in een diepe waas vol duisternis.

~~~

Ik ben nog niet zeker wanneer de eerste update volgt maar ik hoop dat jullie het leuk zullen vinden. (:

'k Ben benieuwd :3 Het klinkt al wel heel leuk ^^

Ben benieuwd! :3
Ziet er wel origineel uit :3

klinkt spannend.

Heel origineel! Lijkt me leuk

Haha, op je 110e volwassen
Ben je dan op je 20ste een peuter ofzo x'D
Maar ziet er leuk uit

Ben benieuwd zoals de rest

^ zal wel grappig zijn maar geen 50?

Edit: Luna jij hebt het vast druk met al die dagboeken

Thanks

@ Matthieu: dat is de wereld van de elfen

^ Niet echt hoor, ik plan het erg en mijn andere dagboek moet ik niet in scène zetten dus dat is oké hoor (:

Hip! Ben benieuwd

Cuwll, ben benieuwd naar meer ^^

Ben benieuwd ;o

Hoofdstuk 1 ~ Het ontwaken




Langzaam maar zeker deed ik mijn ogen vermoeid open. Waar ben ik? was het eerste wat er door me heen ging. Ik moest een aantal keer met mijn ogen knipperen vooraleer ze gewend waren aan het felle licht. Ik nam een diepe hap lucht en probeerde toen overeind te komen van het zachte ding waar ik op lag. Alles in mijn lichaam voelde stram en zwak aan. Wat was er gebeurd? vroeg ik me af. Er kwamen regelmatig beelden naar de voorgrond, maar ik werd er helemaal niet wijzer uit.



Nogmaals plantte ik mijn elleboog op de zachte ondergrond en wist mezelf overeind te duwen, wat best pijn deed. Het leek wel alsof mijn lijf volledig verlamd was. Ik schudde mijn hoofd, om de duizeligheid te stoppen. Ik besefte dat ik niet op de grond lag, maar op een ding dat wat hoger lag. Ik zette mijn voeten op de zachte ondergrond. Opeens schrok ik. Er zat nog iemand in de vreemde kamer. Ze had een vreemde uitdrukking op haar gezicht en haar ogen waren onnatuurlijk licht.



‘Eh- hallo, weet jij waar ik ben?’ vroeg ik haar schuw. Ze keek me niet-begrijpend aan. O ja. Ik had Elfs gesproken. ‘Spreek je Simlish?’ Ze knikte traag, terwijl ze haar ogen strak op me gericht hield. ‘Waar zijn we?’ herhaalde ik, maar dan wel in het Simlish. Ze haalde haar schouders op. ‘Ik zou het niet weten, maar wat ik wel weet is dat we hier gehouden worden om onderzocht te worden.’ Ik merkte dat mijn mond opengevallen was, dus ik deed hem snel weer dicht. ‘W-’ ik schudde verwoed mijn hoofd, ‘Wat?’



Onverschillig haalde ze weer haar schouders op en keek me aan met haar enge ogen.
‘Ik geloof dat ik me nog niet voorgesteld heb,’ zei ze met een melodieuze stem. ‘Aangenaam kennis te maken, hoewel er wel betere plaatsen zijn om dat te doen dan hier,’ lachte ze,’ Ik ben Oona,’ ze stak haar hand uit maar ik snapte niet wat ze deed en bleef er wantrouwig naar kijken, waardoor ze hem weer liet vallen. ‘Ik ben Echo. Waarom ben jij hier? Er is toch niet zoveel speciaals aan je.’ Ik kon het wel niet laten om naar haar vreemde ogen te staren.
Ze lachte weer, blijkbaar was ze dat soort blikken bekend, ‘Ik ben een vampier.’ Toen ze dat zie deinsde ik vliegensvlug naar achter. Ze glimlachte, ‘Ik ga je niets doen hoor. Ik zweer het.’



Ik opende mijn mond om iets terug te zeggen, maar ik raakte gefascineerd door iets anders. Elfen konden niet lang met hun aandacht bij hetzelfde onderwerp blijven. Ik liep er naar toe en raakte het koude materiaal aan. ‘Wat is dit?’ fluisterde ik tegen mezelf. ‘Hé,’ zei Oona, ‘Als je wilt dat ik begrijp wat je zegt, kun je beter geen Elfs praten.’ Ik lachte, voor het eerst dat ik hier was. ‘Ik vroeg me gewoon af wat dit is.’ Terwijl ik mijn wang ertegen drukte en ik mijn ogen dichtdeed. Het voelde zo heerlijk fris.



‘Dat is een soort raam waar wij niet door kunnen zien maar waar zìj ons wel door kunnen bekijken. We hebben geen privacy meer.’ Oona keek met afschuw naar het ding. Veel begreep ik niet van wat ze bedoelde, maar toch knikte ik. Ik snapte wel dat er nu sims door dit - dit raam naar me aan het kijken waren. Die gedachte jaagde me de schrik op het lijf. Ik rilde.



Toch kon de angst mijn verdriet niet verstoppen. Ik probeerde te kijken door het raam, maar het was alsof je door modder naar iets probeerde te kijken. Een triest gevoel bekroop me. Ik zou dit raam heel de tijd moeten aanstaren. Ik zat hier vast. Gewoonweg vast. En misschien wel voor altijd.

~~~
Ik weet dat het nogal laat is om nog iets online te zetten en het best veel tekst is, maar het kan me niet schelen eig
Ik hoop dat jullie het wat vinden.

Wow, echt spannend en geweldig en gewoon.... wow ;o Ik vraag me af wat er allemaal gaat gebeuren! Echt super leuk! ;o

chill ^-^

Wauw, spannend!

Dank jullie wel^^

Hoofdstuk 2: De ontsnapping



Dagen bracht ik door, starend naar het venster waardoor ze ons konden bestuderen. Ik hoopte dat ik hen kwetste mijn doordringende blikken. Maar op een dag had ik er genoeg van. Het kon me niet meer schelen. Alles begon te tintelen en ik zag alles opeens scherper.



Dit had ik nog nooit meegemaakt. Mijn lichaam voelde anders aan. En opeens kwamen mijn voeten van de grond en ik zweefde in de lucht.



Er verscheen allerlei mist om me heen. Het was vochtig en fris.
'Echo - wat - wat doe je?' hoorde ik een bekende stem in de verte zeggen. Ik wist niet meer hoe ik moest antwoorden. Mijn lijf deed alles voor mij, opeens leidde het een heel eigen leven.
Plots deed ik een gebaar naar een van de raam, er volgde een gigantische knal en - de muur was weg.



Toen begon ik te zakken naar beneden en ik had alles weer onder controle. Ik zag Oona met open mond kijken, toen haar overlevingsinstinct het van haar verbazing won. Ze begon te rennen naar de kamer die zichtbaar geworden was.



Al snel volgde ik haar, ik kon later wel nadenken over wat er net gebeurd was. Toen we voorbij het tweede raam liepen, zag ik het bureau waar ze ons waarschijnlijk in de gaten hadden gehouden en ik voelde een steek van woede.



'Neeee!' hoorde ik een mannenstem roepen terwijl we een andere ruimte ingingen waar we naar buiten konden, 'Niet gaan, niet gaan!' Ik keek waar de stem vandaan kwam en ik verstijfde. Mijn voeten waren opeens loodzwaar en ik kon niet meer verder rennen. Vol ongeloof keek ik naar zijn knappe gezicht. Ik wou niet meer ontsnappen. Ik moest een aantal keer knipperen voor ik geloofde dat hij echt was.
'Echo!' hoorde ik Oona roepen, maar ik reageerde niet meer. Ik kon alleen nog maar staren naar de man.



'Kom! NU!' schreeuwde ze kwaad.
Ik schudde mijn hoofd. Ik zag brede nieuwe mannen aankomen, die Oona grepen en haar meezeulden. Ze probeerde zich tevergeefs weg te trekken. Haar gezicht kreeg een verdrietige uitdrukking. 'Waarom deed je dat nou?' vroeg me terwijl andere mannen mij grepen. Ik schudde mijn hoofd weer en keek uit schaamte naar de grond. Ik wist het niet.

~

Eindelijk update, zeg. Wow, dat duurde echt lang
Reacties zijn heel erg welkom.

v Dankjewel, dat apprecieer ik heel erg <33

Super leeuk ;DD