Sims Nieuws Forum

Mijn verhaal moet verteld worden. Ik kan niet anders dan mijn ervaringen te delen en te hopen voor het beste; dat mensen mij beter begrijpen en eventueel zelf geholpen zijn. Ik wens namelijk niemand, maar dan ook niemand, mijn situatie toe.
Mijn naam is Nika. Ik ben een tiener, maar zo voel ik me niet. Vanaf het moment dat ik kon lopen en praten werd ik zoveel mogelijk aan m'n lot achtergelaten. Mijn moeder zorgde goed genoeg voor me om anderen te doen denken dat ik het heel goed had bij haar; mooie praatjes had ze genoeg.
Mijn vader heb ik nooit gekend. Om eerlijk te zijn betwijfel ik of mijn moeder wel weet wie mijn vader is. Ze is nogal een 'levensgenieter', zoals zij het zelf noemt, en heeft voor zover ik weet nog nooit een vaste partner gehad. In ieder geval geen partner waarmee ze een relatie had die gebaseerd was op iets anders dan lust; er kwam geen liefde en vertrouwen aan te pas.
Vanaf hier neem ik jullie mee in mijn leven.


Je hebt het goed geraden; dat ben ik. Hier zit ik achter mijn computer in mijn kamer. Voordat jullie oordelen wil ik er graag bij zeggen dat ik heel veel moeite doe om mijn kamer gezellig te maken. Ik heb niet veel, snap je. Wij, mijn moeder en ik, hebben erg weinig geld. Al het geld dat mijn moeder had kunnen gebruiken voor fatsoenlijke spullen voor haar dochter, heeft ze verspild aan dingen die we eigenlijk niet nodig hadden. Okay, een tv en een auto zijn prettig om te hebben, maar geen peperdure terwijl ik in een bed slaap die van ik-weet-niet-hoeveel-mensen al is geweest, een computer heb die een half uur doet om een webpagina te openen omdat hij zo vreselijk oud en achterhaald is en een bureau wat bijna uit elkaar valt.
Toegegeven, mijn moeder heeft ook weinig spullen in háár slaapkamer (een duur, groot hemelbed en een hele wand vol spiegels daar tegenover, ik wil er liever niet aan denken waarom ze naar zichzelf in bed wil kijken) maar ík zit niet graag in de woonkamer die enkel dure spullen als inhoud heeft.


Ja, dit is mijn moeder. Cleo is haar naam. Hier zit ze de krant te lezen in ons bescheiden en ongezellige tuintje, naast een dure fontein die betaald is van kinderbijslag geld.
Dat had mijn goed werkende computer kunnen zijn. Of minstens wat extra kleding setjes.

"Nika, schuif eens op," hoor ik haar zeggen wanneer ze mijn kamer in komt.
"Ik ben een baan aan het zoeken," zeg ik. Je zou verwachten dat mijn moeder dat zou aanmoedigen als je je bedenkt dat zij geen baan heeft en we ernstig geld tekort komen.
"Ga daar straks maar mee verder."
Ik sta op, want ik weet dat discussiëren geen zin heeft. Ik ga verder waar ik mee bezig was; schilderen.
Ik houd van schilderen en eigenlijk alles wat met kunst te maken heeft. Ook zingen, wat ook een vorm van kunst is natuurlijk, doe ik erg graag. Acteren was misschien ook wel mijn ding geweest, als mijn moeder die droom niet volledig de grond in had gestampt...


Na een tijdje hoor ik een gefrustreerde zucht achter mij.
"Je hebt weer niet op de tijd gelet, je had allang aan het eten moeten beginnen."
Ohja, de lunch. Mevrouw kan haar eigen lunch niet maken blijkbaar, dus word er van mij verwacht het te doen. Ook moeten we altijd samen lunchen, want dat doen beschaafde gezinnen volgens mijn moeder. Dit lijkt alleen niet voor het ontbijt te gelden. Mijn moeder slaapt graag uit. Hypocriet.
Ik slenter naar de keuken en haal de ingredienten voor een salade uit de koelkast.

Ik heb het al vrij snel klaar, sneller dan ik verwacht had. Ik was zo in gedachten; ik móet een baan hebben. Het móet. Ik wil niet langer in geldzorgen blijven zitten zonder dat er iets aan gedaan wordt. Dat heb ik mijn hele leven al gedaan en nu ben ik oud genoeg om te werken.
Ik roep mijn moeder aan tafel en zodra ik haar bord voor haar neer zet, begint ze zoals altijd over koetjes en kalfjes te praten.
"Wat ik nu weer in de krant gelezen heb over Marco, je weet wel, die bekende acteur..."

Ik glimlach geinteresseerd maar probeer niet te luisteren. Altijd hetzelfde. Alsof het mij wat boeit wat de celebs uit vreten.
Na een tijdje probeer ik voorzichtig over banen te beginnen. "Ik ben al langere tijd op zoek naar een baan, volgens mij heb ik nu een leuk iets gevonden. Ze zoeken een receptioniste bij het kuuroord. Dat is nog geen 15 minuten fietsen hier vandaan..."
"Leuk liefje. Het zou je goed doen om eens een baantje te vinden." Ja, jou ook.
"Denk,... denk je er zelf over na om een baan te zoeken? Ik bedoel, wil jij niet heel graag werken zodat we minder geldzorgen hebben?"

Mijn moeder verstard. Even lijkt het alsof ze boos wordt, maar ze gaat op een poeslieve toon verder: "Ja, natuurlijk. Maar het is niet zo gemakkelijk als het lijkt. Jou nemen ze zo aan, je bent immers goedkoop. Daarbij neem ik niet het eerste beste baantje aan wat ik tegen kom. Dat kan best voor jou, want jij hebt nog nooit gewerkt, maar als er een is die harder moet werken dan ben jij het. Ik heb altijd voor ons beide gezorgd liefje, dat weet je. Nu is het jouw beurt. Maar natuurlijk ben ik wel op zoek lieve schat."

Mijn moeder neemt haar laatste hap salade en ik sta op. Even sta ik er verloren bij; ik weet heel goed wat ze bedoelt. De lieve toon heeft een verschrikkelijk nare bijsmaak. Ik pak beide borden en was ze af, droog en zet ze terug in de kast.
"Misschien moet je maar eens contact opnemen met je vader," zegt mijn moeder.
Ik draai me geschrokken om.

Dit lijkt me erg leuk
Ik volg denk ik wel :3

Spannend.

Het lijkt me een erg leuk dagboek :3

Ben benieuwd ;3

^
Me 2 ;3

Klinkt leuk ^-^

heel nieuwsgierig!
klinkt idd heel leuk!
volger bij

Thanks allemaal, update komt eraan!

Ik stond voor de spiegel en dacht na. Nadat mama gezegd had dat ik mijn vader eens op moest bellen en mij een telefoonnummer in mijn handen gedrukt had, zei ze er niet veel meer over. Even had ik gestameld 'waarom?' en daarop had zij geantwoord 'Zodat je weet waarom je die kunst dromen op moet geven.'
Ik was naar de badkamer gelopen en had de douche aan gezet, zonder te gaan douchen, zodat ze me niet zou horen huilen. Ik was vreselijk overstuur geweest; ik had altijd gedacht dat mijn moeder niet had geweten wie mijn vader was. Al die jaren dat ik haar gesmeekt had om een telefoonnummer of een foto, een naam, kwamen nu weer terug. Ik was gestopt toen mama vreselijk boos was geworden erom. Maar blijkbaar wist ze het dus wel.

"Wat zou ik van hem hebben?" fluisterde ik terwijl ik mijn hand langs mijn gezicht liet gaan. Mijn blonde haar misschien, hoewel mijn opa ook blond haar had. Mijn groene ogen, dat wist ik zeker. Mama zei dat ze mijn groene ogen lelijk vond en dat ik die van mijn vader had. Dat was het enige wat ik zeker wist en ik keek daarom vaak langere tijd naar mijn eigen ogen in de spiegel of op foto's. Alsof ik mijn vader erin zou gaan zien.
Ik besloot toch maar even te gaan douchen, waarna ik mijn pyama aan trok. Ik poetste mijn tanden en liep terug naar de keuken om het aanrecht schoon te maken en de was in de wasmachine te stoppen.

Ondertussen was mijn moeder tv aan het kijken. Een van haar soaps, waarschijnlijk.

"Welterusten, mam."
"Oh, ga je naar bed?" vroeg ze, zonder op te kijken.
"Ja, het is al kwart over 11."
"Heb je de was gedaan?"
"Zit in de wasmachine," zeg ik geergerd. Natuurlijk, want ik doe het altijd!
"Goed zo. Denk eraan, vroeg je bed uit zodat je ontbijt kunt maken." Ontbijt voor haar, bedoelt ze.
"Ja, mama."
"Slaap lekker, schat."

Ik kruip mijn bed in. Wat een vermoeiende dag, morgen weer een nieuwe. En morgen direct langs het kuuroord voor mijn sollicitatie!

De volgende morgen ben ik al vroeg op. Ik gluur mijn moeder's slaapkamer binnen, de deur staat op een kier.

Voorzichtig sluit ik 'm zodat ze niet wakker zal worden van mijn gerommel in de keuken. Ik zet alvast wat ingredienten uit de koelkast en loop terug naar m'n kamer om me aan te kleden en mijn haar snel te borstelen. Vervolgens haal ik snel een stofzuiger door de woonkamer; dat heeft mijn moeder me gevraagd te doen omdat ze bezoek zou krijgen.
Ineens is het kwart voor 8: over een kwartier komt de schoolbus al! Vliegensvlug begin ik aan het ontbijt voor m'n moeder terwijl ik snel een droge boterham naar binnen prop.

Het gaat niet snel genoeg en ik mis de schoolbus. Als ik weg was gegaan dan was mijn moeder boos geweest, maar was ik maar gegaan want nu werd ze wakker. Ze liep de woonkamer in, keek op de klok en stampvoette naar me toe.
"Waarom zit jij niet in de schoolbus?!"

"Sorry, het eten was nog niet klaar!" Ik houd sussend mijn handen voor me uit.
"Dan moet je eerder op staan! Jij moet eens leren wat verantwoordelijkheden zijn meisje! Wacht maar tot je een kind krijgt! Zie dat maar eens goed te maken met wat extra klusjes in huis!"
Extra klusjes? Hoezo EXTRA?! Ik houd stijf mijn kaken op elkaar. Alsof jíj ooit wat voor mij hebt gedaan, lelijke heks.
Ik schuif haar haar bord wafels toe en vlieg de deur uit en fiets zo snel als ik kan naar school.



Wanneer ik s'middags terug kom om snel mijn zware schooltas in m'n kamer te leggen, staat mijn moeder buiten te praten met een vrouw. Als ik langs loop en mijn hand op steek en glimlach, zien ze me niet eens. Ik hoor haar zachtjes tegen de vrouw fluisteren en vang iets als 'niet getrouwd' op, wat ze met een vragende toon zegt. Oh nee, mijn moeder is weer op jacht.
Ik vlieg naar binnen en voordat ik 't weet zit ik alweer op m'n fiets, op weg naar het kuuroord.

Hijgen en puffend zet ik mijn fiets tegen ons huis. Mijn sollicitatie gesprek was goed verlopen; zeer goed zelfs! Ze vonden me zo gemotiveerd dat ik direct kon beginnen, iets wat ze normaal nooit doen. Ik heb drie uur gewerkt en 99 euro verdiend. Mijn eerste euro's zelf verdiend... ik ben vreselijk trots op mezelf.
Wanneer ik naar binnen loop, verstoor ik het gesprek van mijn moeder. Ze praat met een vrouw, maar met een andere vrouw dan vanmiddag. Ook met haar lijkt het gesprek een flirterige wending aangenomen te hebben.

"Hallo," zeg ik zachtjes, maar ze lijken me niet gehoord te hebben. Ze gaan gewoon door met hun gezwijmel. Ik loop direct door naar de wasmachine, want ik durf te wedden dat mijn moeder de was daarin heeft laten zitten.
Ja hoor. Ik haal de was eruit en hang het op de waslijn.


Wanneer ik terug het huis in loop, zie ik mijn moeder en de vrouw in een wel heel intieme houding.

Vervolgens, alsof ik er helemaal niet ben, kussen ze elkaar.

Spannend!

Spannend o:
Gauw verder :3