2
"Verveeeeeeeeling," kreunde Layla terwijl ze naar de tv staarde. Er was een of andere film op over zombies. Niet erg boeiend. Het was pas haar eerste dag in Bridgeport en ze verveelde zich nu al. Tot plots haar mobieltje af ging. Op het schermpje stond dat er bezoek voor haar was. Bezoek? Wie zou er op bezoek komen dan?
Ze besloot om ze maar binnen te laten.
Niet veel later hoorde ze de ping van de lift en de deurbel. Ze liep naar de deur en deed hem open. Er waren drie mensen in de hal; een oude vrouw met een wandelstok, een bleke man met een verschrikkelijk kapsel en een donkere jongen die er best leuk uit zag. In ieder geval beter dan de andere twee.
De man met het zwarte haar kroop meteen achter de computer - nou ja zeg - en de oude vrouw liep in een streep door naar de tv. Wauw wat een gezellige boel. Ze besloot zich maar voor te stellen aan de donkere jongen.
"Hé, ik ben Layla," zei ze.
"Daan," stelde hij zichzelf voor.
Hmm, leuke naam.
Layla en Daan raakten aan de praat. Ze hadden ongeveer de zelfde hobby's.
"Je komt niet uit Bridgeport of wel?" vroeg Daan.
Layla schudde haar hoofd.
"Sunset Valley. Ik ben hier gister avond heen gekomen," antwoordde ze.
"O wauw. Dan zal ik je een keer een rondleiding geven. Wil je vanavond mee naar Waterman?"
Wat is in godsnaam een Waterman, vroeg Layla zich af. Daan zag haar denken.
"Weet je wat? Ik geef je mijn nummer, bel me vanavond maar rond zes of zeven uur of je mee wil," stelde hij voor. Layla knikte en hij gaf haar zijn nummer.
Toen haar gasten weg waren plofte Layla neer op de bank. Zou ze mee gaan met Daan vanavond? Ze had toch niks beters te doen. En ze zou mensen leren kennen. Ze keek op de klok hoe laat het was. Half zes, ze moest maar eens aan het eten beginnen.
"Wat zal ik doen Blub?" vroeg ze aan haar goudvis. Hij keek haar even aan en zwom toen een nieuw rondje. Hulp van haar goudvis kreeg ze dus niet.
Layla contentreerde zich op haar eten. Ze had nog nooit macaroni met kaas gemaakt. Dus had ze gewoon macaroni, kaas en wat groente in de pan gegooid.
Wat niet werkte: haar eten was vreselijk mislukt. Nou ja, ze moest toch wat eten en weggooien was zonde. Dus ze plofte op de bank - ze had geen geld of ruimte voor een normale eettafel - en nam een hap. Het smaakte naar sok, maar het was te eten. Voorzichtig nam ze nog een hap. Hier kon ze wel aan wennen.
Toen ze genoeg had waste ze haar bord af en pakte haar telefoon. Zou ze Daan bellen? Zou ze mee gaan? Anders zou ze de hele avond alleen voor de tv zitten... Moest ze niet proberen vrienden te maken? Ja. Ze pakte haar telefoon en toetste het nummer in.
"
Daan hier", hoorde ze.
"Hey Daan, met Layla. Ik wil wel mee vanavond."
"
Dat is geweldig! Kom maar naar de Waterman. Als je een taxi aanhoudt weet die wel waar het is"
"Eeh, okee," zei Layla.
"
Tot straks!"
"Jaa... Tot straks," zei Layla een beetje overdonderd. Ze ging maar gewoon doen wat Daan zei en een taxi aanhouden in de hoop dat die wist waar ze heen moest.
---
Dat was uppie 2 ^^
