dat ze dronken waren ;P

Hartstikke leuk!
Daniëlle's haar vandaan als ze buiten is (Die met de pet) ;x
Je sims zien er trouwens hartstikke echt uit ;o

Hartstikke leukkk ;D

En het leest fijn hoe je schrijft

Dank u allen!
Dat haar komt uit de store.

Leukkk!

H4:


Voorzichtig stapte ik de fel verlichte kamer binnen. Normaal had ik een hekel aan ziekenhuizen maar nu moest ik wel. Ik was zwanger, en vandaag kreeg ik mijn eerste echo.


Meteen liep ik door naar de balie. Het baliemeisje zag er vriendelijk uit.
'Hallo, ik heb een afspraak met dokter van der lucht.'
'Goeimorgen, mevrouw van der valk zeker? Ik zal de dokter zeggen dat u er bent, wilt u zolang wachten in de wachtkamer. En uw jas mag daar hangen.'
Ze wees naar een kapstok in de hoek.
'Bedankt' mompelde ik.
Het liefst wou ik hier zo snel mogelijk weer weg en nu moest ik ook nog wachten, lekker dan.


Na mijn jas opgehangen te hebben, nam ik plaats op een stoel in de hoek. Naast mij zat een Aardig uitziende oma. 'Goeienmorgen' begroete ik haar. Ze zei niets terug. Ongemakkelijk schoof ik op mijn stoel heen en weer. De typische ziekenhuisgeur drong mijn neus binnen, verderop huilde een kind, voetstappen galmden door de grote witte ruimte, zacht gefluister klonk. Ik werd helemaal gek. Ik had gewoon een allergie voor ziekenhuizen.


Net toen ze op het punt stond om gillend weg te rennen, kwam de dokter de kamer binnen.
'Mevrouw van der valk?'
Meteen stond ik op. Na de onbeleefde oma naast me nog een grimmige blik toegeworpen te hebben, liep ik achter hem aan. We liepen door een aantal gangen, een trap op, weer een paar gangen en toen uiteindelijk stopten we voor een deur.


We liepen door de deur en kwamen terecht in een klein kantoortje. Ik nam plaats op een stoel en verwachte dat de dokter achter zijn bureau zou gaan zitten, in plaats daarvan nam hij naast mij plaats. Ik keek hem aan en hij begon.
'Ik heb uit je telefoontje begrepen dat je zwanger bent.'
'Ja, Nu ongeveer z'n drie en een halve maand.'
'Oke, en je bent hier voor je eerst echo, neem ik aan.'
'Ja.'
'Dan zal ik monique even oproepen. Zij zal je verder helpen.'


Hij haalde een soort walkie talkie uit zijn jas en drukte op een knopje. Na ongeveer twee minuten kwam het meisje van de balie naar binnen.
'Wat kan ik doen dokter?'
'Monique, wil jij Daniëlle helpen bij haar echo?'
'Natuurlijk. Als u mij wilt volgen mevrouw?'
Een beetje zenuwachtig liep ik achter haar aan.


We liepen weer een paar gangen door, een trap af en weer door een paar gangen. Ik liep een beetje schoorvoetend en monique had het door. 'Je hoeft niet zenuwachtig te zijn hoor.' glimlachte ze 'Als je eenmaal je kindje ziet is het echt het mooiste wat er is'. Ik glimlachte ook. 'Dat zal wel.' mompelde ik vlak voordat we verder liepen.


We kwamen een klein kamertje binnen waar een soort brancard stond. Voor de brancard stond een beeldscherm. Monique gebaarde me te gaan liggen. De brancard voelde koud aan. Monique kwam aanzetten met een soort apparaat en sloot die aan op het beeldscherm, vervolgens liep ze naar mij toe en hield het apparaat boven mijn buik. Ze drukte op een knopje en bijna meteen floepte het beeldscherm aan. En daarop zag ik dan mijn kindje, mijn eigen kleine wondertje.
'Je ziet het hartje al kloppen!' gilde ik zowat
Monique glimlachte.
Vijf minuten lang bleef ik naar mijn babytje kijken, ik zag het schoppen, graaien en bewegen. Het zag er zo lief uit! Ik besloot dat ik een goeie moeder zou worden, een hele goeie.


Even later liep ik de wachtkamer weer binnen. Ik glimlachte van oor tot oor. Ik was zo trots!
Weer wierp ik de onbeleefde oma een grimmige blik toe. Na mijn jas aangetrokken te hebben, zei ik monique gedag en liep vrolijk fluitend het gebouw uit.


Het was alweer 2 maanden verder, de lente was gekomen. Daniëlle was helemaal veranderd. Ze had haar haar veranderd, haar kleren en haar uitstraling. Ze zag er nu uit als een trotse blije moeder. elke week liet ze een echo doen en elke keer weer moest ze lachen. Ze voelde zich Top!


Mijn moeder kwam opgewekt binnen. 'Hee mam!' lachte ik. 'Hee lieverd, heb je er zin in?' vroeg ze
Ik had met mijn moeder afgesproken om samen babykleertjes te kopen.
'Tuurlijk!' antwoorde ik.


Met open armen kwam ze op me af. Ik omhelsde haar. 'Wat zie je er mooi uit mijn lief' Zei ze. Ik lachte, 'Jij ook hoor! Met welke auto gaan we, die van jou of die van mij.'
'Die van mij natuurlijk!' lachte ze 'kom je?'
'Ja hoor. Eerst nog even naar de wc'


Snel liep ik naar de wc. Plots voelde ik wat langs mijn been sijpelen. Ik keek naar beneden, er vormde zich een klein plasje rond mijn voeten.
'Maaam!' schreeuwde ik paniekerig. Een hevige pijnscheut schoot door mijn lijf. Ik kromp ineen.


Mijn moeder kwam de badkamer inrennen. 'Wat is er!' schreeuwde mijn moeder geschrokken.
'Mijn vliezen zijn gebroken.' schreeuwde ik terug. Weer kwam er een hevige pijnscheut, ik durfde me niet te bewegen. 'Maar het is minstens vier maanden te vroeg!' begon mijn moeder weer. 'Weet Ik!'
Ik zakte op mijn knieën. Weer een heftige pijnscheut. Toen werd alles zwart. Ging ik dood?!

Ik weet dat ik geen update meer zou doen maar de vakantie is verplaatst dus.

Aahhh geweldigggg

haha dat je dat zo kan maken
enne haha welkom back dan alvast..

IK WIL MEER
ik wil echt weten wat er gebeurt

Leuwk!!!
Ben ik weer met vragen x3
Waar heb je haar zwabgerschapskleding vandaan en hoe verander je dat ;o

H5:

Zachtjes kreunend werd ik wakker. Ik voelde mijn haar los langs mijn lichaam hangen. Een vaag bekende geur drong mijn neus binnen. Ik lag in een zacht bed met warme dekens en een heerlijk wollen kussen maar, hoe lekker het bed ook mocht liggen, ik lette er niet op. Ik voelde me misselijk, beroerd, ziek. Maar vooral, vooral voelde ik me leeg. Helemaal leeg......


Ik ging op de rand van het bed zitten en besefte me dat ik in het ziekenhuis was. Tegenover me zat Tom, met zijn hoofd in zijn armen, op een stoel.
'Het is weg hé?' fluisterde ik zachtjes, bang voor het antwoord.
'Ja....'


Hij stond op en nam me in zijn armen. Ik deed mijn ogen dicht.
'Ons kindje, het is weg!' snikte hij.
'Ik weet het...' fluisterde ik.
Ik probeerde te huilen maar de tranen kwamen niet. het verdriet was nog te vers.


Tom liet zich op het bed vallen. Hij legde zijn hand op zijn voorhoofd en staarde naar het plafond. Ik kroop naast hem en nestelde me tegen hem aan. Zo bleven we een tijdje liggen. Geen van ons beiden wist iets te zeggen. We troosten elkaar niet met woorden maar met onze liefde, en gezelschap. 'Hoe...' begon ik.


Ik werd onderbroken door zacht geklop op de deur, waarna zachte voedstappen klonken. De dokter kuchte zachtjes en wij keken op. Hij zag er bezorgd uit en ontweek mijn blik. Ik verwachte het ergste van het ergste.
'Daniëlle, Tom. Kan ik jullie even spreken.' Vroeg hij.
Ik maakte aanstalten om naar hem toe te gaan maar Tom was eerder.


Tom ging voor hem staan en staarde de dokter hoopvol aan. Jammergenoeg was die hoop snel verdwenen. De dokter begon.
'Het spijt mij om jullie te zeggen dat jullie zoontje het niet heeft gehaald. Hij is zojuist overleden. we hebben alles gedaan wat we konden maar het was te vroeg en hij was te zwak. Daniëlle, Het spijt mij nog meer om te zeggen dat, door de noodzakelijke operatie die we bij je hebben uitgevoerd, je eierstokken erg zijn beschadigd en je kans op een kindje daardoor zeer laag is geworden. Namelijk 5%. Ik moet er nog wel bijzeggen dat de operatie echt noodzakelijk was. Anders was je gestorven....'
Daarna verliet de dokter de kamer en waren we weer alleen.


Huilend klampte ik me aan Tom vast. Ik sloot mijn ogen en nu kwamen de tranen vanzelf.
Mijn kindje, mijn zoontje was gestorven.
'Waarom, Waarom!' schreeuwde ik snikkend uit.

Ik kan jullie vertellen dat er in de volgende update iets heel onverwachts gaat gebeuren
@ Simmielove:
Dat was geen zwangerschapskleding maar gewone kleding. Ik heb haar buik dik gemaakt met een slider. Femalebelly ofzo....

ahw...
ben erg benieuwd

^Bedankt, Ik kan jullie vertellen dat het echt heel onverwacht is. Raad maar eens!

;o
Ik dacht al (van die slider)

Zielige update ):

Wat zielig.

Wauw, jij schrijft echt heel goed, je moet zeker door gaan! <3

Omg, wat een mooi dagboek, ik ben jaloers op je sims. Echt superleuk!

Zoo weer ffies bij gelezen ,

Echt vette update , kijk uit naar de volgende up

^Bedankt!!

H6:

De begrafenis was klein geweest, haar moeder, zij en Tom waren de enige aanwezigen. Er lagen verscheidene spullen bij het graf en ook een kaarsje die triest heen en weer wakkerde in de wind. Huilend had Danniëlle gekeken naar dat kleine kaarsje wat streed om leven en dood, net zoals haar zoon had moeten doen. Haar zoon had het niet overleefd, en dit kaarsje zou ook snel aan het einde van zijn leven zijn. Snikkend omhelsde ze haar moeder terwijl Tom met een emotieloos gezicht naar het kleine grafje keek. Hij wist niet hoe hij moest reageren.


Bedenkelijk Staarde ik voor me uit. Het was nu een maand verder. Tom en ik hadden elkaar getroost en ons er uiteindelijk bij neergelegd dat het niet meer terug kon worden gedraaid.
Zachtjes streek ik over de zachte badhandoek. Samen met Tom was ik naar het bos vlak achter Bridgeport gegaan. Het was een snikhete dag en Tom wist hier een klein meertje wat allang niet meer bezocht werd. We hadden ons op een klein strandje langs de kant van het water geïnstaleerd en Tom was meteen het water in gesprongen. Ik had besloten het rustig aan te doen.


Een kleine glimlach verscheen op mijn gezicht toen ik Tom rond zag plenzen in het koude water. Hij leek wel een klein kind maar dat maakte me niks uit. Ik was blij om te zien dat hij weer lol had na de zenuwslopende maand die we achter ons hadden gelaten.
'Kom je er ook nog eens in?! Of ben je een beetje bang?!' Schreeuwde hij me lachend toe.
'Of ik bang ben? Dat dacht je!' Antwoorde ik met een speels lachje.


Ik schoot overeind en liet mezelf met een luide plons in het water vallen. Meteen ontsnapte er een kleine gil uit mijn mond, gevolgd door een ijzige rilling.
'Dit is ijskoud!' Schreeuwde ik uit.


Met een geheimzinng lachje waadde Tom zich naar me toe.
'Ik kan je wel even verwarmen als je wil?' Zei hij.
'Vooruit dan maar.' giechelde ik.
Hij sloeg zijn armen van achter om mijn middel en begon me te kussen. Ik voelde me voor het eerst sinds tijden weer gelukkig en zoende hem hartstochtelijk terug.
'Beter?' vroeg hij.
'Veel beter. Ik voel me echt...'
Ik werd onderbroken door het plotselinge gezoem van mijn mobiel die naast de handoek lag.


'Shit! Deze moet ik even opnemen. 'zei ik duidelijk geërgerd.
Ik waadde me zo snel ik kon naar de kant en stapte daarbij boven op een scherpe steen.
'Auww! K*t! ' bracht ik uit waarna ik verder hinkelde.
Ik liet op de handoek vallen en graaide in mijn tas naar mijn mobiel. Toen ik hem eindelijk had gevonden keek ik snel welk nummer het was. De politie?! Wat was er aan de hand?!

Snel drukte ik op het groene knopje van mijn samsung.
'Met Daniëlle Van der Valk. ' zei ik beleefd.
'Met eric Zeilstra van de plaatselijke politie. ' hoorde ik aan de andere kant van de lijn.
'Wat kan ik voor u doen?'
'Wij bellen u om te zeggen dat we weten wie u vader heeft vermoord, hij word op het moment opgespoord. '
'Echt waar! Wie is het? Ik zal hem persoonlijk een klap in zijn gezicht verkopen, De Kl**tzak! '
'Ehmm..... Zijn naam is, Even kijken... Ah! Hier heb ik het, Zijn naam is Tom de Jager. '
Verschrikt liet ik de telefoon vallen, Tom?! Mijn Tom?! Dat kon niet waar zijn!


'Danniëlle, wie was dat?' Vroeg Tom.
Met een ruk draaide ik me om en keek hem recht in de ogen.
'Jij!' Schreeuwde ik, 'Jij hebt mijn vader vermoord!'
'Wat?! Wat bedoel je?' Antwoorde hij duidelijk geschrokken.
'Je weet best wat ik bedoel jij vieze vuile L*l! Jij hebt mijn vader aangereden, Jij was degene die het deed en je reed daarna gewoon door! Sukkel!'
'Je snapt het niet, het is niet wat het lijkt, ik. Ik kan het uitleggen!'
'Ik snap het dondersgoed! En ik, Je gebruikte mij zeker?! Ik, het zielige dochtertje wat jij kon troosten en gebruiken om je eigen verlangens te bevredigen?! Dat is het zeker hé?!'
Hij probeerde me vast te grijpen.
'Je snapt het niet! Alsjeblieft!' Schreeuwde hij wanhopig.


Ik begon keihard te rennen. Wag van hem, heel ver weg. Ik voelde de stekels die in mijn voeten staken niet. Ik dacht alleen maar Weg, weg, weg, weg! Ik wist niet waar ik heenging maar ik rende door. Hij zou me zo inhalen, ik moest iets bedenken en snel.


Snel kroop ik achter een dikke boom en verroerde me niet, ik durfde zelfs niet te ademen.
'Danniëlle?! Ik weet dat je hier ergens bent!' Hoorde ik vlakbij.
'Ik zal je bewijzen dat ik onschuldig ben, ik zal mij vrijwillig aanmelden bij de politie en mijn verhaal doen. Je zult zien dat ik onschuldig ben!' Schreeuwde hij.
Ik hoorde hem weglopen. Een diepe zucht ontsnapte uit mijn mond. Ik beelf nog een halfuur wachten voordat ik me weer durfde te verroeren.


Snel liep ik weer naar het meertje. ik zocht onze handoek op. Ik zag dat Tom zijn spullen had opgehaald en was weggegaan. Weer zuchte ik opgelucht. Snel pakte ik mijn spullen, kleedde ik me om en deed mijn haar.


Ik propte alles in mijn tas en liep toen snel het kiezelpadje af naar de rand van het bos. Angstig keek ik steeds om me heen, bang om Tom opeens tevoorschijn zien komen. Ik kwam aan bij mijn fiets en zag dat Tom zijn fiets weg was. Gelukkig.



Ik fietste harder dan ik ooit gefietst had. En voor het eerst was ik dolblij om de vieze straten van Bridgeport te zien. Ik fietste door de rijkelui buurt en over de grote brug. Door de straten vol met clubs. Uitgeput liet ik mezelf van mijn fiets glijden en gooide hem tegen de muur. Ik had nu geen zin om mijn fiets omhoog te brengen.


Ik liep mijn appartement binnen en gooide mijn tas in de hoek. Mijn ogen werden wazig door de tranen. Ik baande mij een weg door de troep en struikelde daarbij over de gitaar van Tom. Een harde snik ontsnapte uit mijn mond. Waarom hij?


Ik leunde tegen de muur en begon nog harder te huilen, Hij was een kl**tzak maar toch deed het zeer. Ik voelde me eenzaam. Langzaam gingen mijn ogen het appartement door ik zag allerlij spullen van Tom, zijn kleren, schoenen, zijn Laptop en ook zijn gitaar en nog zoveel andere dingen. Waarom moest hij het nou zijn?!

Dat was hoofdstuk 6, Vonden jullie het lekker onverwacht?
Reacties zijn welkom

;o
Had ik niet verwacht!

erg onverwacht ja
Maar wel leuk :4