10G Black: UPDATE G1: Hoofdstuk 2 - 28/07/2011 -
Geplaatst: ma 25 jul 2011, 18:47
Ik ga dus ook starten met een 10G, ik ga wel niet alle regels volgen, ik gebruik het idee meer als een soort van verhaallijn. Nu ja, meer kan ik eigenlijk niet zeggen. Hieronder vinden jullie de proloog, let me know what you think.
--
Proloog

Ik was klaar, klaar om te vertrekken. Eindelijk zou ik een nieuw leven kunnen beginnen, eentje ver weg van deze hel. “Olivia, wacht even..” Ik hoorde de stem van mijn tweelingbroer, Jack. Jack Black, de persoon die er altijd voor mij was, de persoon die me echt nooit in de steek zou laten. Ja, net die persoon, waar veel mensen zo lang moeten naar zoeken, verlaat ik. Het idee alleen al brak mijn hart, maar het kon nu even niet anders.

Ik draaide me om, mijn gezicht strak, ik kon mijn emoties nu niet zomaar de vrije loop laten gaan. “Wat Jack?” vroeg ik met een onverschillige stem. Hij kwam met tranen in zen ogen naar me toegelopen.

“Ben je heel zeker van je keuze, zussie?”
“Ja Jack, ik wil dit en ik weet wat ik doe, je moet me gewoon vertrouwen. Ik kan hier niet langer blijven, ik moet hier weg nu het nog kan. Ik moet jou en de rest van de familie redden.”
Inderdaad redden, redden voor de foute beslissing van mijn moeder, Sarah McCartney/Black. Op haar 18de verjaardig werd haar gedwongen om een 10G-legacy op te starten, maar dat weigerde ze, tot één van haar nakomelingen de taak op zich nam zou de hele familie Black uitgemoord worden. Bij die gedachte kreeg ik rillingen. Ik, mijn broer en onze 2 tante’s waren de enigen die de vreselijke brand 1 jaar terug overleefd hadden.

“Ok, als dit echt is wat je wilt dan sta ik volledig achter je beslissing, mama zou zo trots op je zijn geweest meid.”
Met die woorden gaf hij me een laatste knuffel. Ik voelde hoe een traan over mijn wang rolde.

Daar was ik dan, op weg naar een nieuw leven, een nieuw begin, een nieuwe start. Ik zou hieraan slagen, ik zou 10 generaties Black neerzetten op de wereld, voor de eer van mijn familie. In de verte zag ik mijn vliegtuig aankomen, mijn hart begon steeds sneller te slaan.

--
Proloog

Ik was klaar, klaar om te vertrekken. Eindelijk zou ik een nieuw leven kunnen beginnen, eentje ver weg van deze hel. “Olivia, wacht even..” Ik hoorde de stem van mijn tweelingbroer, Jack. Jack Black, de persoon die er altijd voor mij was, de persoon die me echt nooit in de steek zou laten. Ja, net die persoon, waar veel mensen zo lang moeten naar zoeken, verlaat ik. Het idee alleen al brak mijn hart, maar het kon nu even niet anders.

Ik draaide me om, mijn gezicht strak, ik kon mijn emoties nu niet zomaar de vrije loop laten gaan. “Wat Jack?” vroeg ik met een onverschillige stem. Hij kwam met tranen in zen ogen naar me toegelopen.

“Ben je heel zeker van je keuze, zussie?”
“Ja Jack, ik wil dit en ik weet wat ik doe, je moet me gewoon vertrouwen. Ik kan hier niet langer blijven, ik moet hier weg nu het nog kan. Ik moet jou en de rest van de familie redden.”
Inderdaad redden, redden voor de foute beslissing van mijn moeder, Sarah McCartney/Black. Op haar 18de verjaardig werd haar gedwongen om een 10G-legacy op te starten, maar dat weigerde ze, tot één van haar nakomelingen de taak op zich nam zou de hele familie Black uitgemoord worden. Bij die gedachte kreeg ik rillingen. Ik, mijn broer en onze 2 tante’s waren de enigen die de vreselijke brand 1 jaar terug overleefd hadden.

“Ok, als dit echt is wat je wilt dan sta ik volledig achter je beslissing, mama zou zo trots op je zijn geweest meid.”
Met die woorden gaf hij me een laatste knuffel. Ik voelde hoe een traan over mijn wang rolde.

Daar was ik dan, op weg naar een nieuw leven, een nieuw begin, een nieuwe start. Ik zou hieraan slagen, ik zou 10 generaties Black neerzetten op de wereld, voor de eer van mijn familie. In de verte zag ik mijn vliegtuig aankomen, mijn hart begon steeds sneller te slaan.