~~~~~~
Hoofdstuk 13
Het leek wel gisteren toen mijn kleine Lucky nog een schattig peutertje was, in de achtertuin spelend met haar pop genaamd "Isha". Zo lang geleden.. De tijd gaat te snel. Voor iedereen trouwens.
Kane en ik maakten ons wel een beetje zorgen om Lucky, ze was zo in zichzelf gekeerd, ze speelde wel veel met Kevin, wat hij natuurlijk helemaal geweldig vond, maar wij.. Wij niet echt. Lucky praatte nooit over school over vriendjes of vriendinnetjes, alleen als we er naar vroegen zei ze wat.
Het was niet bepaald een goede eigenschap van Lucky, dat ze zo in zichzelf gekeerd is.
Bij een schooltest is er ook uitgekomen dat Lucky hoogbegaafd is, maar dat is toch geen reden voor haar gedrag, ik bedoel, ze wordt toch niet gepest?
We..We weten het niet, en we durven de gok niet te maken. Kane vindt het wel prima zo, "dat wordt ze niet zo'n schooier, zijn probleem kind", zegt hij dan tegen mij. Maar het ligt anders, ik kan het aan voelen, maar als ik ernaar vraag krijg ik geen antwoord van Lucky. Het is zo vreselijk moeilijk om een überhaupt met iets te komen als je met haar wil praten. En mijn zorgen beginnen erger te worden, ik heb zo het gevoel dat Lucky gepest wordt, maar ze zegt er niks over, zoals normaal. Maar ook over later, want het staat al 100% vast dat ze verder gaat met generatie 6 van de 10 generaties challenge, maar toch... Ze moet later toch aan een man komen, en zo zal het niet gaan als Lucky zo stil blijft.
Volgens Lucky zelf is er ook niks aan de hand. "'t is niks mam", zegt ze dan en werpt me een lieve glimlach toe, maar haar ogen lachen nooit mee, bij elke lach doen haar ogen niet mee. Ze wordt gepest, ik weet het zeker, het kan me niet schelen wat Kane zegt, of wat Lucky zegt. Ik moet gewoon naar haar school, of haar daar in de gaten houden, op het schoolplein. 't Kan me niet schelen als Lucky zich zal schamen, dan gaat ze maar naar een andere school, ik zit daar niet zo mee.
Als Lucky uitgespeeld is met Kevin loopt ze naar binnen, ze glimlacht naar me en alweer lachen haar ogen niet mee. 'Lucky, lieverd, ik wil even met je praten', zeg ik tegen haar en klop op het lege plekje naast me. Lucky kijkt me even verbitterd aan en gaat dan naast me zitten. 'Waarover?', vraagt ze. Ik haal diep adem. 'Over jou lieverd, mama maakt zich zorgen over je', zeg ik, Lucky staart me aan. 'Waarom zou je je zorgen moeten maken mam? Er is niks met me aan de hand', Lucky's stem klinkt samen geknepen als ze bij het einde van haar zin is. Ik slik, en nu?
~~~~~~
Eventjes een korte update, mss vanavond of morgen nog een update.