@AppleAppelgebak
Nee, ik heb tot nu toe nergens last van gehad, het spel speelt gewoon hoe het zou horen.
~~~~~~
Hoofdstuk 9
Vanmiddag is het zover. We gaan de honden ophalen! Het eerste wat we vandaag gaan doen is spullen kopen voor de honden, een beetje erg laat misschien, maar eerder hadden we geen tijd. Rosalie zit naast me te stuiteren op de bijrijders stoel, en ik stuiter ook. Vanmiddag zouden we dus 2 honden hebben.. Wauw.
'Wie heb je trouwens gebeld om op Bradley te passen?', zegt Lara opeens bezorgt, ik kijk haar lachend naar Lara. 'Lara, niet zo onrustig, het is een zoon van een vriend van me, hij is heel aardig', grijns ik. 'Oh', zegt Lara alleen maar haar bezorgde blik verdwijnt.
Na een lange rit komen we aan bij de dierenwinkel. Het winkeltje ziet er vrolijk uit, ik had laatst wel een reclame zien staan in de krant, maar had niet verwacht dat het er zo uit zou zien, het is haast te vrolijk!
Als ik de auto geparkeerd heb lopen Lara en ik gebroederlijk het trappertje op. Mijn armen beven van spanning, nu was het echt het teken dat we vanmiddag huisdieren zouden hebben! Wow..
Als we naar binnen lopen zien we nog meer kleuren, alles is zo vrolijk in gericht dat je er zelf ook vrolijk van word. Wow.. Lara en ik geven elkaar even een betekenis volle blik en dan stap ik naar de caissière. 'Wat kan ik voor u doen?', zegt het meisje vrolijk, ik glimlach even. 'We willen graag 2 honden manden, 2 etensbakken en uuhhh...', ik kijk even naar Lara, we moesten nog wat hebben, maar wat was dat ookal weer? 'Speeltjes?', vraagt het meisje als ik haar weer aankijk. Ik knik, 'dat was het', zeg ik, het meisje glimlacht en slaat alles aan op de kassa. 'Anders nog iets?', vraagt ze. Als ik mijn hoofd schud begint ze alle spulletjes te pakken. Lara stapt naar voren en neemt de spullen aan. 'Bedankt, en een prettige dag verder', zeg ik beleefd, het meisje glimlacht en dan lopen we terug naar de auto en rijden naar huis.
Nadat we alle spullen thuis hadden gedumpt, gingen we op weg, op weg naar onze honden. Lara had een hondenras uitgekozen, en ik ook. 'Ooohh. Ik hoop zo dat die hond even schattig is als op de foto's', zucht Lara. Ik knik, 'ik hoop het ook', zeg ik en zet de auto in zijn vijfde versnelling.
Aangekomen bij het buurtje waar we de honden op gaan halen stuur ik Lara de auto uit, 'ik parkeer de auto even, oke? En jij wacht hier', zeg ik en rij naar de parkeerplaats.
Het betalen ging soepeltjes, ik ben §700,- kwijt voor onze honden, maar dat zijn ze wel waard. In de auto kijkt Rosalie steeds naar achter, naar de honden, ze geeft ze beide even een aai, draait zich weer om, en na minder dan 2 seconde doet ze weer het zelfde.
Inmiddels zijn er alweer een paar weken verstreken, en de honden zijn helemaal op hun gemak bij ons in het huis. De Dalmatiër is mijn hond, nouja, hij is van het Huishouden Jonshen, maar ik heb het over verzorgen. Lara's hond heet Lisa en is een Yorkshire Terriër. We zijn beide echt verliefd geworden, alleen zitten we te twijfelen of we een kat zullen kopen.. We zaten, ik eigenlijk, eraan te denken om gewoon een kat te adopteren. Eerst willen we het afwachten met de honden, of dat goed gaat allemaal, en misschien, heel misschien kopen we er een kat bij.
Nadat we klaar zijn met de honden uitlaten geven Lara en ik elkaar nog een knuffel. We staan in de kamer van de honden, wat eigenlijk wel wat makkelijker is, en hier hebben ze ook nog de ruimte.
'Trusten Roos', zegt Lara. Ik glimlach, 'jij ook', zeg ik. Daarna verdwijnen we beide naar onze slaapkamers.
Bedankt allemaal!
Ik ben echt hard bezig aan de volgende updates, maar natuurlijk wil ik eerst een preview laten zien. En dat duurt een beetje lang, maar dan weten jullie dat eraan gewerkt wordt
'Stil zijn hé, je mag mama niet wakker maken', zeg ik tegen Bradley. Bradley drukt zijn kleine vingertje tegen zijn mond. 'Nana njet weten majg', zegt hij. Ik glimlach en druk een kus op Bradley's kleine voorhoofd. Ik zet Bradley neer en pak de taart uit de koelkast. Ik zet de kaarsjes erop en pak Bradley weer op. 'Nu even wachten tot mama naar beneden komt', zeg ik. Precies nadat ik dat gezegd had, hoor ik voetstappen op de trap. 'Rosalie!', de stem klinkt benauwd. 'Waar is Bradley?!'
Ik onderdruk met moeite een glimlach, 'hier!', roep ik. Ik hoor voetstappen die naar de keuken gingen, 'je weet wat je moet zeggen hé?', fluister ik zachtjes in Bradley's oor, hij knikt heftig.
'Gefleesitjeerd nana!', roept Bradley hard. Lara kijkt me aan en dan veranderd haar blik in vertedering, 'ach jongens! Dit hadden jullie niet hoeven doen!', roept ze uit. Ik glimlach, 'jij bent het waard Laar', zeg ik, Bradley begint weer heftig ja te schudden. 'En hoe lang weet jij dit al?', vraagt Lara aan de kleine man, ik schiet in de lach. 'Tjwee week!', roept hij. Lara schudt nep afkeurend haar hoofd. 'En je houdt het nog goed verborgen zeg!', Bradley lacht zijn tandjes bloot. 'Nou hup, de kaarsen uitblazen! En vergeet je wens niet', zeg ik. Lara knikt. Ze ziet er erg blij uit.
En dan gebeurd het, Lara kijkt naar de kaarsjes, sluit haar ogen en lijkt heel hard iets te verzinnen om te wensen. Dan knikt ze en buigt zich voorover en blaast alle kaarsen in 1 keer uit. 'Gjoe sow nana!', roept Bradley vrolijk. Ik knik beamend. Lara werpt ons tweeën nog even een stralende lach voordat ze wordt opgenomen in alle twinkels en confetti. Bradley en ik wachten vol spanning af.
En voor we het weten staat er een prachtige opgegroeide dame voor ons. 'Wauw', fluistert Lara zegt. 'Inderdaad wauw! Je bent hartstikke knap weetje', zeg ik vol bewondering, Lara kijkt me aan en bloost.
Ik werp even een blik op de klok, 'chips! Ik moet Kevin nog uitlaten!', roep ik verschrikt, Lara kijkt me grijnzend aan. 'En jij zou dat ik voor mijn hond zou zorgen en nu doe je het zelf niet eens', beschamend kijk ik naar mijn schoenen.
'Nou! Schiet op dan! Ga Kevin uitlaten voordat hij zijn behoefte hier in huis doet', zegt Lara. 'Huh.. Ojaah', zeg ik bijdehand.
Na Kevin te pakken te krijgen wandelen we beide vrolijk naar buiten, het was nog niet eens zo donker voor dit tijdstip. Kevin snuffelt overal aan terwijl ik de omgeving bekijk. Riverview is eigenlijk niet eens zo vreselijke buurt, en er lopen best wel wat leuke mensen rond...
Ik moet een keer een man zoeken, ik weet dat heus wel, maar het is zoo moeilijk! Ik bedoel maar.. Ik kan beter in Bridgepoort gaan kijken, alhoewel, ik ben daar al geweest en heb niks leuks kunnen vinden..
Na een tijdje met Kevin op een grasveldje spelen gooide ik voor de laatste keer de stok, die Kevin netjes terug bracht, 'braaf', zei ik en gaf Kevin een aai over zijn hoofd en een snoepje, Kevin gaf een zachte kef en likte mijn hand. Ik lachte en gaf hem een paar aaien over zijn rug. 'Brave schat!', zei ik. Ik pakte de riem van de grond en maakte deze weer vast een Kevin's riem. Toen ik opstond leek het alsof er iemand naar me keek, in iedergeval, zo'n gevoel had ik. Ik voel hoe mijn voetstappen zich groter maken.
