Glimlachend kijk ik naar de peuters, Taylor en Tirza, de twee schatten. Ik zuchtte diep en streek wat haar uit mijn gezicht. De dag van de bevalling was een echte hel geweest, de pijn. En de rugprikken die niet hielpen, ik rilde alleen al maar als ik eraan dacht.
Jean was de hele tijd bij me, negeerde mijn gescheld en hield me tegen hem aan. Ja, het was niet te harden, die pijn. Maar uiteindelijk was het gedaan, had ik 2 dochters gekregen. Taylor leek het meestop Jean, met haar blanke huid en haar lichte haar. Tirza leek meer op mij, net zoals onze andere 2 kinderen.
Glimlachend keek ik toe hoe ze elkaar aan het plagen waren, het waren 2 top kinderen.
Daarna gleden mijn ogen naar Bellini, de prachtige tiener. Ze speelde vaak met de peuters, maar als ze even vrije tijd had verdween ze. Ik had van haar vriendin gehoord dat ze een vriendje had, ik heb hem nog nooit gezien, maar aan de verhalen te horen...
Ik moest er niet aan denken dat míjn dochter daarmee zoende! Of nog andere dingen mee deed...
Daarna keek ik naar Damien, die opgegroeid was naar kind. Hij haalde veel streken uit, maar meestal konden we er wel met zijn alle om lachen. Damien gleed van de bank af en kroop naar de peuters. 'Boe!', riep hij, Taylor en Tirza schrokken even, en begonnen daarna aan zijn kleren te trekken, ik schoot in de lach, evenals Jean en Bellini.
Jean was nog steeds Jean, natuurlijk wel een paar jaar ouder, de rimpels moesten nog komen, volgens hem. Onze avontuurtjes waren afgelopen, vooral nu we 4 kinderen hadden. Gelukkig hielpen Bellini en Damien met de 2 peuters. En dat leverde vaak komische momenten op. Gelukkig konden al onze kinderen het goed met elkaar vinden.
Lachend schud ik mijn hoofd als Damien ligt en Tirza op hem klimt, Taylor ging aan zijn haar trekken, 'help! Moordaanslag!', riep Damien, weer schoten we allemaal in de lach.
Ja, we hadden wel een geweldig gezin, en hopelijk zou de volgende stamhouder ook zo geweldig zijn.
~~~~~~
De poll staat online voor de volgende stamhouder!
Laatst gewijzigd door Simmielove op do 04 aug 2011, 12:11, 1 keer totaal gewijzigd.
Ahh wat moeilijk! Ik wil serieus wel voor allemaal stemmen Wat een mooie namen trouwens, Taylor en Tirza Ik denk er nog even over na, maar ik ga denk ik voor Taylor, dan hebben we weer eens een blonde stamhouder!
Ik ben echtg benieuwd wie het gaat worden ;o
Voorlopig loopt Taylor voor ;o
Er gaat trouwens binnenkort iets onverwachts gebeuren, iig, ik hoop dat het voor jullie onverwachts is ;P
Het werd nu echt zomer, en dat begon je te merken in Riverview. De kinderen waren naar school, en Tirza en Taylor sliepen nog bij de ventilator. Jean streelde liefdevol wat haar uit mijn gezicht, zijn hoofd lag op mijn schoot, en ja, er was geen rolstoel in zicht. Het ging telkens beter, en ik kon telkens verder lopen. Al zou ik nooit meer zonder rolstoel kunnen leven, helaas.
Helaas kwam er een eind aan ons geklef, de peuters begonnen te huilen, Jean liep naar boven en kwam even later aan met beide peuters in zijn armen, al helemaal aangekleed en wel, ik glimlachte, 'je bent een schat Jean', zei ik oprecht, Jean glimlachte en aaide over mijn wang. We zaten niet lang tegen elkaar aan, Jean werd opgehaald voor zijn werk. Dus bleef ik over met de meiden. Jean pakte nog even snel de rolstoel voor me, en trok me erin, ik zuchtte en Jean drukte een zachte kus op mijn lippen.
Ik wachtte totdat Jean wegliep en gleed toen uit de rolstoel en kroop naar mijn peuters toe. Ze keken me even aan, maar gingen alweer gauw verder met het speelgoed, ik lachte even en gaf ze beide een aai over hun hoofdjes.
Tirza en Taylor zijn echt 2 schatten, de beste, ja, dat zijn ze.
'Mam?', klonk opeens een stem, ik schrok op en keek verschrikt naar Bellini. Ze had haar hand in haar zij gezet en keek me streng aan, ik bloosde. 'Pap belde net, hij moet overwerken vanavond en zei dat als ik thuis kom je in de rolstoel moet zetten', zei ze streng. Ik bloosde en keek als een onschuldig kind naar beneden, ik hoorde hoe Bellini de trap afliep, het klonk alsof ze hakken aan had, sinds wanneer liep zij op díe dingen?
Bellini trok me overeind en sjorde me naar de rolstoel, 'ik breng je wel zo naar binnen', zei ze tegen me. 'Hoezo?', vroeg ik nieuwsgierig, Bellini giechelde, 'ik ga uit, met Jonas', ik keek haar even vragend aan. 'Mijn vriendje', verduidelijkte ze. 'Oh...Oh....Nou....Oke dan... Veel plezier....', mompelde ik en keek naar beneden, waarom leken haar schoenen nou zo erg op die dure uit dat foldertje?
'Bellini?', vroeg ik toen ze weg wilde lopen, Bellini draaide zich om. 'Hoe kom je aan de schoenen?'
Bellini stak giechelend haar voet omhoog, zodat ik de schoen kon bewonderen, 'van Jonas gehad', zei ze trots. 'Zijn dat dat dure paar? Dat je zag in dat foldertje?', vroeg ik bezorgd, Bellini knikte heftig en stak toen haar pols op.
Daaraan hing een ongelofelijk dure armband, 'ook van Jonas gehad?', vroeg ik aarzelend. Weer knikte Bellini trots. 'Lieverd... Die Jonas he... Wat is dat voor een jongen?', vroeg ik.
'Ohhh', zwijmelde Bellini, 'hij is zo knap! En hij geeft me alles wat ik wil! Vraag me niet hoe hij aan dat geld komt. Hij is zeker rijk!', Bellini giechelde even, ik slikte.
'Bellini... Weet je zeker...', ik haalde diep adem. 'Weet je zeker dat die "Jonas" geen loverboy is?', Bellini keek me even aan, zag.. zag ik verdriet? Maar al gauw keek ze me boos aan. 'Tuurlijk niet!', schreeuwde ze en ze stampte weg, ik keek haar geschrokken na.
Door Bellini
Ik keek naar mezelf in de spiegel, waarom had mam niet door dát Jonas een loverboy is? Ik moest al die spullen terug gaan verdienen, en niet door een normaal baantje. Ik rilde al als ik eraan dacht.
Waarom had ik het niet door? En waarom ging ik vanavond gewoon naar Jonas? Hij wist niet waar ik woonde, gelukkig, ik deed het omdat ik van hem hield, omdat ik verliefd op hem was. Waarom ben ik zo stom?, dacht ik bij mezelf.
Met trillende vingers trok ik mijn kleren uit en pakte het setje ondergoed wat ik van Jonas aan moest doen. Het viel nog wel mee, qua doorzichtigheid. Maar alsnog!
Ik durfde er niet langer naar te kijken, niet aan te denken aan vanavond, wat er dan zal gebeuren.
Ik kleedde me snel weer om, maar voelde het ondergoed brandden op mijn huid. Tranen stonden in mijn ogen, waarom was ik zo stom? Waarom zou dat nou gaan gebeuren?
Waarom moet dat mij overkomen? En waarom ben ik nog steeds verliefd en houd ik nog steeds van die klootzak?
Einde door Bellini
~~~~~~
Er zal niks schokkends gebeuren in de volgende updates dat je kan zien of lezen op de foto's. Ik wil dat even mededelen voordat er problemen ect. gebeuren
Leukk, nouja, niet voor Bellini..
En zo een idee had ik ook al (Al was het wel voor 1 generatie, dus echt een heel verhaal)
Maar dat komt pas generaties later, g8 ofzo ;p
OMG!!! Foej Belini zeg me waar die Jonas woont!!!! dan kom ik naar Riviervieuw en dan stop ik hem in een hotdog broodje en dan doe ik een beetje ketcup op en vreet ik hem op
'Bellini?', zuchtte ik toen ik ging zitten, het is inmiddels 1 maand geleden, sinds... Sinds we erachter zijn gekomen wat Bellini's 'vriendje' was, en wat hij haar liet doen. Godzijdank, wat ben ik blij dat Jean zo eigenwijs is als een ik weet niet wat.
Langzaam keek Bellini weg van de tv, en keek mij aan. Bellini droeg sinds 'het gebeuren' alleen nog maar wijde kleren, alsof ze zich erin kon verstoppen. Ze was ook best schuw. Het was vreselijk!
'Lieverd... Ik weet dat je er nog steeds meezit van...van toen, maar...maar kun je je er niet overheen zetten? Het is voor ons hele gezin moeilijk, maar om je dan nog steeds zo te zien lijden...', ik schudde droevig mijn hoofd.
'Jij weet niet hoe het is! Hoe vreselijk het is! Ik was voor hem gewoon een ding!', schreeuwde Bellini, ik wilde haar onderbreken, maar ze raasde door. 'Hij verkocht mijn lichaam, ik was een niks. Hij gaf geen ene zier om me! En ik deed het wel! Waarom? Omdat ik van hem hield!', ik zag hoe er tranen over Bellini's wangen liepen.
Ze stond op en holde huilend langs me. 'Wat heb ik gedaan?', mompelde ik en liet mijn gezicht in mijn handen zakken. Ik wist niet dat de wond nog zó vers was. Jean zal ook vast boos op me zijn, dacht ik.
'Het is niet gelukt he?', klonk opeens een stem, in een ruk zat ik rechtop en keek hem angstig aan, 'nee', piepte ik. Jean zuchtte, 'moeten we haar... anders niet naar een psychiater brengen?', bracht Jean.
Ik keek hem bedenkelijk aan, en knikte toen, 'dat is denk ik het beste..', fluisterde ik.
<
zeg me waar die Jonas woont!!!! dan kom ik naar Riviervieuw en dan stop ik hem in een hotdog broodje 
en dan doe ik een beetje ketcup op en vreet ik hem op
