Mooi hoor

Bedankt allemaal

Sorry dat ze niet echt spectaculair zijn

~~~~~~

Hoofdstuk 9



Bellini groeide al snel op tot een peuter. Wat ging die tijd toch snel! Bellini probeerde al heel snel dingen zelfstandig te doen, zoals proberen te fietsen, ze had een klein hout fietsje dat ze soms uitprobeerde, waardoor ik soms in lachen uitbarste.



Er was altijd wel iemand bij Bellini, meestal was ik het, want Jean zorgde ervoor dat er geld kwam. Hij had een baan als kok, en hij had alsnel een promotie te pakken, het hielp natuurlijk wel dat Jean geweldig kon koken, vooral als we patat aten maakte hij het helemaal zelf. Hmm, dat is zo lekker!
'Mana?', zei Bellini plots, ik keek mijn meisje aan en trok haar toen tegen me aan, 'ja lieverd?', vroeg ik met een glimlach. 'Itte moee', gaapte ze, ik lachte even.



Ja, Bellini is een droomdochter, ik aaide over mijn buik, hopend dat het volgende kind precies zo zou zijn. Ik hoopte eigenlijk op een tweeling, geen idee waarom eigenlijk, maarja, zoiets gebeurd niet altijd.



Bellini vond het vooral geweldig als we naar de speeltuin gingen, het zou veel sneller gaan als we met de auto zouden gaan, maar Bellini werd altijd zo vrolijk als ze in de buggy zat. En door haar zag ik soms nog wel wat aparte dingen.



Ik stopte bij de oversteekplaats en keek naar beide kanten, toen ik zeker wist dat het veilig was reed ik met Bellini over de oversteekplaats, precies op dat moment hoorde ik een toeter, mijn hoofd schoot naar rechts en ik zag dat er een auto aankwam scheuren. Automatisch gaf ik de buggy een zet naar de vrouw die geschokt mijn kant opkeek.
Ik voelde een brandende pijnscheut gaan door mijn heup, daarna een hoop stemmen, die allemaal langzaam vervaagde.

~~~~~~

Jeeeh weer een up!! O nee!! Catlin O no!!


V Foutje ff aangepast

Het is Caitlin

Iig, bedankt

Nee Caitlin! leef leef! blijf leven!

Hihi er gebeurt bij elke generatie wel iets dramatisch
maar het blijft spannend '')

Caitlin moet blijven leven!

Jup inderdaad, Caitlin moet blijven!

Bellini is echt een mooie naam?
Of is het nu Belline?
Want heb beide zien staan in je updates...

Het is Bellini

Bedankt allemaal!
Ik zal zo even kijken of ik nog een update kan plaatsen!

^JEAH!

ik hoop dat er zo nog een komt:D

Ik had gisteren maar 2 foto's kunnen maken ;x
En dan is het niet echt bijzonder ;x
Het spijt me!

~~~~~~

Hoofdstuk 10



Ik zuchtte nog eens diep. Sinds het ongeluk zit ik vast aan een rolstoel, ik kan niet meer goed lopen, in iedergeval kan ik geen grote stukken lopen, in het huis gaat nog net, maar verder..
Trap lopen kan ik ookal niet, dus moet Jean me altijd naar boven tillen, hij heeft er geen problemen mee, maar ik wel.



'Mam?', hoor ik opeens Bellini's stem, geschokt kijk ik op, 'het spijt me', zei ze gelijk toen ze mijn gezicht zat. Bellini heeft niks over gehouden aan het ongeluk, godzijdank! De vrouw die toen aan de overkant stond heeft de buggy opgevangen. Zij is zich volgens mij ook dood geschrokken.
'Het geeft niet lieverd', glimlachte ik naar haar, 'wat wilde je zeggen?', vroeg ik. 'Mag ik maandag middag naar een vriendin?', vroeg ze, ik knikte, 'dankjewel mam! Je bent geweldig!', riep ze uit.



Buiten hoorde ik getoeter, Jean kwam aanlopen met Damien. Hij gaf het jongetje aan mij en drukte een zachte kus op mijn mond, 'tot vanavond lieverd', zei hij tegen mij, hij gaf Damien en Bellini beide een aai over hun bol en verdween. Nu zat ik zeker voor de rest van de dag beneden, ik kon de trap niet oplopen, of niks!



Zachtjes zette ik Damien neer en aaide hem over zijn wang, 'mam? Moet ik helpen?', vroeg Bellini bezorgd, ik zuchtte diep, Bellini bedoelde het wel goed, maar het was gewoon zo vervelend dat ik hulp nodig had, en dat dat voor de rest van mijn leven zo zou zijn...



'Nee hoor schat, mama draait alleen even een wasje', zei ik tegen haar. 'Let je goed op je broertje?', voegde ik er bezorgd aan toe. Bellini knikte en begon te spelen met Damien. Ik zuchtte opgelucht en wankelde moeizaam naar de wasmachine, ik pakte de was uit de wasmand en gooide die in de wasmachine. Ik stelde alles en de was draaide. Ik leunde even tegen de muur en verzamelde al mijn kracht. Met pijnlijke benen liep ik terug naar mijn rolstoel en liet me er met een harde plof in zakken.



'Mam?', vroeg Bellini. Ze vroeg te veel voor mijn doen, maar ze bedoelde het allemaal goed. 'Ja schat?', zei ik met een nep glimlach. 'Mag... Mag ik je haar doen?', vroeg ze en ze keek naar haar schoenen, 'tuurlijk schat!', riep ik uit.



En voordat ik het wist was Bellini al klaar, ze hield een spiegel voor mijn gezicht en ik hield mijn adem in. Ik had echt een prachtig kapsel, 'wow...', mompelde ik verbijsterd, Bellini lachte en bloosde.



Ze draaide zich om en keek naar Damien, 'itte!', riep hij, Bellini en ik schoten in de lach, ze gaf hem een stevige knuffel, 'nee, jij niet Damien', giechelde ze. Ik glimlachte naar mijn kinderen, precies op dat moment schoot er een stevige pijnscheut door mijn buik. Ik moest moeite doen om het ontbijt binnen te houden.



Bellini liep plots weg en kwam toen terug met een flesje voor haar broertje. Ze gaf het flesje aan hem, en de pijnscheuten in mijn buik werden erger. 'Bellini?', vroeg ik, ze keek op, 'wil je even de telefoon aangeven?', Bellini keek me even bezorgd aan en gaf me toen de telefoon. Ik belde meteen Jean, 'Jean... Ik... Ik denk dat ik zwanger ben', fluisterde ik zachtjes in de telefoon.

~~~~~~

Zo'n gave 10G dit

Awww wat zielig. Bellini is prachtig! ♥

wow ben benieuwd hoe jean gaat reageren
i love deze dagboek

Bedankt allemaal

Ik denk dat zo nog wel een update komt

Leuk verhaal Sanne!

omfg! ik heb echt veel moeten bijlezen, maar het is nog steeds een geweldig verhaal

Jammer dat er geen up meer kwam, of komt ie nooooooooog??
*trekt heeele lieve puppy ogen*