Als de geschiedenis eindigt, begint de toekomst. Toch? Vanaf het jaar nul tot waar we nu zijn is een oneindige tijdreis en als je hem zou herbeleven zou je ineens heel anders naar de activiteiten kijken die de jongens deden in 500 toen er nog geen voetbal was. En wat deden meisjes, want de barbies waren er toen nog niet. Ook het eten was erg veranderd destijds, dagenlang aardappels eten was verleden tijd en nu werden er moderne experimenten met aardappels gemaakt. Aardappels in jus, bijvoorbeeld. We kennen de rijke historie alleen maar vanuit ons geschiedenisboek, maar de droom van veel deskundigen en mensen die de geschiedenis bestuderen is om zichzelf naar de Middeleeuwen te exporteren: De ultieme tijdreis waarbij je van alles tegenkomt waar je nog nooit van had gehoord.
Maar er zijn ook mensen die ongewild in de Middeleeuwen zijn beland..
Laatst gewijzigd door Snooki op do 07 jul 2011, 16:22, 2 keer totaal gewijzigd.
Living in the future _____________________________________________ En daar, diep in het hartje van Riverview, leefde een meisje: Luca Louise was haar naam, een meisje van vijftien jaar die plots, kaboem, in de Middeleeuwen was belandt. Luca Louise werd wakker in een voor haar Londen achtig huisje met mooie ramen, die uitkeken op het Koninkrijk van de toenmalige stadhouder. Een Koninkrijk van een Stadhouder? Wat was daar mis mee? Koninkrijken waren toch alleen van Koningen?
Mijn broertje keek me nog even verwachtingsvol aan. 'Doorgaan,' zei hij zachtjes. Ik glimlachte. In die tijden had je niet veel Koningen, ze waren op belangrijke plaatsen en het Koninkrijk van Riverview was niet zo speciaal: Het dorp had geen stadsrechten maar toch een stadhouder. Officieel was dit niet zo, de stadhouder heette Geoffrey Churry en was één van de weinige mannen die het recht had een dorp te besturen. Luca Louise wist niet veel van de Middeleeuwen, het enigste wat ze wist dat de pruikentijd zich toen der tijd ook al had afgespeeld. Meters hoge pruiken gemaakt van schapenwol.. Riverview was niet zo bekend, het was immers een dorp. Daarom wist Luca Louise - die normaal gesproken heel erg geïnteresseerd was in de geschiedenis - ook niet wat voor cultuur ze hier hadden aangenomen. Aanbeden ze een god? Of geloofden ze juist nergens in? Dat was de vraag. Domme vragen bestonden niet, maar toch keek de bewoonster van het huisje raar op toen Luca Louise met de wildvreemdste vragen kwam, ze wist toch wel wat ze droegen? Of hoe ze zich gedroegen? Of nog beter: Wat ze aten? En wat moest ze nou juist doen in Riverview? Alles was onbekend voor Luca Louise.
Ik was bijna op de helft van mijn verhaal, toen mijn broertje - James - zich zachtjes overgaf op zijn bed. Even later hoorde ik het bekende gesnurk van hem en zuchtte diep. Ik zou zometeen ook direct op bed gaan, morgen moest ik weer vroeg op voor de sportdag en ik moest morgenochtend nog veel klaarzetten. Ik had geen flauw benul wat ik aan moest doen en al helemaal geen idee wat ik mee moest hebben: Flesje water voor over de hele dag? Geld?
Ik schudde even flink mijn hoofd en keek weer naar mijn broertje. Zachtjes zette ik mijn hand op zijn schouder en boog me over hem heen om hem een kus te geven. Morgen zou ik hier nog wel even over verder piekeren, nu wou ik slapen en wachten tot mam morgen thuis was.
Na wat tv gekeken te hebben werd ik toch wel heel erg moe. Het was tijd om op bed te gaan. Ik keek nog even om de hoek van James zijn kamer - gelukkig sliep hij - en vertrok toen naar mijn eigen slaapkamer. Ik kleedde me om, schoof met een losse hand mijn dekbed opzij en dook mijn bed in: Morgen werd een drukke dag.. Niet wetend wat er morgen zou gebeuren.
