Dag 1, deel 3



Hij komt op me af en staat voor me. Ik schuifel achteruit en kijk angstig om me heen. 'Ik zei liggen!' hij maakt aanstalten om me op de grond te drukken maar ik deins achteruit en doe mijn handen beschermend voor mijn gezicht. Hij vloekt en trekt me aan mijn arm mee naar een lift.



Even later is de lift gestopt, en de deur gaat open. Ik sta angstig in een hoekje van de lift, en hou de man in de gaten. Hij stapt uit de lift en wenkt me. Ik weiger te komen en druk mezelf nog meer in het hoekje. 'Kom die lift NU uit!' schreeuwt hij en hij houdt de loop van zijn pistool tegen mijn arm.



Ik weiger nog steeds en hij vloekt harder.'Verdomme, kom die lift uit!' Hij trekt me eruit en hij gooit me op de grond. Ik val met mijn hoofd op de betonnen vloer en ik verlies het bewustzijn. Hij sleept me verder de kelder in en vloekt.



Als ik langzaam aan bij kom, hoor ik vanuit de liftschacht de geluiden van de hal. Pistoolschoten, geschreeuw, paniek.... Ik open mijn ogen eventjes en het is duister, de kelder was helemaal leeg en donker.



Ik sta langzaamaan op en wrijf over mijn hoofd. Er komt bloed uit mijn neus en ik heb een schaafwond op mijn voorhoofd. Ik veeg het eraf met mijn mouw en je ziet niks meer van de wond.
Ik kijk of er een uitweg is, maar de enige is de lift.



Langzaam raak ik in paniek. Wat moet ik nou doen? Zie ik mijn vrienden nog wel? Ik wil nog niet dood! Ik barst in huilen uit en laat me op de grond zakken, als een klein meisje dat zojuist is geslagen.



Even later sta ik op en begin te ijsberen. Hij kan me hier niet laten zitten.... en precies op het moment dat ik dat denk, gaan de liftdeuren open. Ik ren naar een hoekje en hoop dat hij me nog niet gezien heeft....



Hij heeft me wel gezien en komt in mijn richting. Hij haalt met zijn hand uit en slaat me volop tegen mijn wang. 'Wees stil! Kop dicht houden en volg me.' siste hij. Ik volg hem langzaam naar de lift en ben stil, terwijl ik zie dat hij zenuwachtig tegen de deuren tikt.



Als de lift boven is, zegt hij:'Eruit.' Gehoorzaam stap ik uit de lift en zie niemand meer....

AAAAAAH! SPANNEND!

Wow spannend!!

Spannend! ;o

Njaa, het is weer een tijd geleden, maar mijn laptop is dus gecrasht --"'
Dus kan ik mijn plaatjes voor een tijd niet uploaden
Maaaar waarschijnlijk komt er volgende week een update
dus ik stop NIET weeer met een dagboek :3

Oh sorry, ik zie nu pas dat mijn dagboek persoon ook Rose heet:$
Wel leuk!
vind je het erg of moet ik het veranderen?

^ beetje laat van mij, maar er zijn zoveel mensen die Rose heten, dus waag het niet het te veranderen

Nou, er komt zometeen een hele grote schrijf-update omdat de screens die ik nodig had voor de hele overval op mijn laptop stonden
Maar na de overval is het nog niet over hoor!

(alvast sorry voor de PP )

Dag 2.

Ik word wakker op de koude, marmeren vloer. Waarom lig ik in hemelsnaam op de grond? Tuurlijk, de overval. Ik stoot het meisje van ongeveer dertien naast me aan.'Hoe gaat het er buiten aan toe?' vraag ik. Ze schudt haar hoofd, en zegt: 'Niemand weet dat, hij heeft alle deuren gebarricadeerd en de ramen, de gene die er zijn, ook.' Ik kijk om me heen om te zien of hij in de buurt is. Nee. Ik kruip langzaam naar de deur van het kantoor en doe hem open. Ik kijk nogmaals, en trek me aan de deurpost het kantoortje in. Dan schrik ik, een hand pakt mijn jas vast en trekt me verder het kantoor in. Ik worstel en pak de overvaller, maar dan zet hij de loop van zijn pistool tegen mijn voorhoofd.'Jij dacht weg te kunnen komen he? Nou dat had je dus fout!' Hij trekt me overeind en duwt me op een draaistoel. Hij gooit het pistool op een bureau en haalt ducktape tevoorschijn. Hij wikkelt de rol om me heen, ik hijg. Met een woeste ruk probeer ik me los te maken, maar het mislukt. Hij lacht en draait de stoel rond. Ik word misselijk en tol mee, waardoor de stoel omvalt en ik met mijn hoofd tegen de kast val. Ik hoor hem vloeken, en hij trekt me overeind. Bloed komt in mijn oog, ik heb een snijwond op mijn voorhoofd.' Gatver, ik moet een verbanddoos vinden...' mompelt hij. Hij verlaat de kamer maar laat de deur open staan. Ik zie dat het 13-jarige meisje door de opening kijkt en schrikt. Ze staat snel op en rent door de deur. ' Wat heeft hij je aangedaan?' Vraagt ze en veegt een beetje bloed van mijn voorhoofd. Ik knik in de richting van het bureau, waar een beetje bloed aan zit. Dan hoor ik het geluid van de lift.' Je moet hier weg! Ga de toiletten in!' roep ik zacht. Ze sprint de toiletten in, net op tijd. Hij komt aan met een grote doos, en haalt er een wit verband uit.
'Stil blijven zitten, het gaat prikken.' zegt hij en doet een beetje jodium in de wond. Ik verrek van de pijn en kreun. Ik bijt op mijn tanden, en stamp met mijn voeten, wat prikt dat! Hij wikkelt er zacht een verband omheen en maakt me los. ' Sorry dat je viel, dat was niet mijn bedoeling...' zegt hij zachtjes. ' Het... het valt wel mee... denk ik.' zeg ik maar terug. Hij laat me vallen, maar zegt sorry? Een overvaller? Ik zie dat het meisje door een kier meekijkt. Ik kijk snel naar de man, en bedenk dat ik zijn zachte kant wel naar boven kan halen, om hem proberen over te halen. ' Waarom... doe je dit?' vraag ik zachtjes. Hij zucht. ' Ik heb geen idee, eerlijk waar. Mijn vrienden hebben me overgehaald....' Hij keert zijn rug naar me toe en ik sta op. Ik probeer mijn hand op zijn schouder te leggen, maar hij draait zich om, waardoor ik terugdeins. ' Wat wou je doen? Zeg op!' Ik loop naar achteren, maar bots tegen een bureau op. ' I.. Ik wou je... troosten....' ' Waarvoor? Ben ik soms zielig?!' Hij grijpt naar zijn pistool. Als ik blijf staan, schiet hij me zeker neer, maar wat moet ik dan doen? denk ik. Voordat ik het door heb geef ik hem een knuffel. Hij is overduidelijk verrast, want hij laat zijn pistool vallen. Ik wenk naar het meisje dat ze snel weg moet gaan, naar de hal. Om haar geluiden te maskeren begin ik tegen hem te praten. ' Iedereen maakt fouten, meestal worden die vergeven. Ik vergeef jou. Het is niet erg wat je hebt gedaan, het is jouw schuld niet.' Fluister ik in zijn oren. Ik hoor geluiden van glas dat breekt. Ik loop met hem naar het bureau, waar een pistool in de la ligt. Ik duw hem ertegenaan, en laat met mijn hand los. Mijn gezicht is voor zijn gezicht, en we kijken elkaar aan. Hebbes. Plotseling deins ik naar achteren met het pistool in mijn handen en richt het op hem. Hij verwacht het niet. ' Wat ik zei, is niet waar, door jou heb ik verdomme een trauma!' schreeuw ik. Dan hoor ik een luide krak en het arrestatieteam valt binnen. ' Blijf staan!' ze kijken naar de overvaller. Hij schrikt zich rot, en valt op de grond, naast het andere pistool. Blijkbaar ziet hij het ook, want hij pakt het, richt het, en schiet. Mijn pistool valt uit mijn hand. Ik zak door mijn knieën. Mijn zicht wordt vaag, en het laatste wat ik voor nu zie, is het arrestatieteam dat zich op hem stort.

Wow O.o
Leuk geschreven!

Mooi geschreven! <3
Jammer van die plaatjes, maarja, daar kun je natuurlijk niks aan doen

Cool!

Leuk en spannend. Hopelijk komt er snel een update!
Ik heb nog een paar tips:
1. Probeer zo min mogelijk zinnen met ik te beginnen, dat is irritant met lezen (misschien ben je hier zelf al achter, het is al veel minder in de latere hoofdstukken
2. Begin altijd als een andere persoon gaat spreken op een nieuwe regel. Dit leest ook veel prettiger en is onderdeel van de algemene schrijfregels.

Dankjewel mira, ik weet dat ik veel met 'ik' begin maar ik moest dit ff snel doen
Ik zal erop letten

Keej, weer een tijdje geleden (wow 1 week ) maar ik heb weer een update!
Nu gaat het btw wel in hfdst. :3

H. 1



Na het hele incident ging het veel beter. Met het geld dat ik voor interviews heb gekregen kon ik een prachtig huis kopen, dat voor nu voldeed. Ik was gestopt met mijn studie en had een kantoorbaan gekregen, die zeer goed beviel. En toen kreeg ik natuurlijk ook diverse keren promotie.



Na een tijdje trok ook mijn vriendje bij me in, en we waren ondertussen al verloofd. Ik dacht dat het ergste deel van mijn leven voorbij was, maar vandaag hoorde ik dat de overvaller, uit de bank, was ontsnapt en alle gijzelaars zocht. Drie waren al vermoord.



'Luister, ik heb vandaag van de overheid een voorstel gekregen. Als ik nu weg ga, om mezelf te beschermen, hoef ik niks zelf te betalen en gaan alle kosten naar de overheid.' Zeg ik tegen Tim. 'Maar dan kan ik zeker niet mee?' Antwoordt hij teleurgesteld. Ik schud mijn hoofd.
'Dat is ook waarom ik er niet op in ga.' En ik geef hem een kus. Nu kijkt hij veel blijer.
'Ik wil wel dat je het beste krijgt, maar ik ben ook blij dat je zoveel om me geeft.'



'Sorry, ik voel me niet lekker.' Zeg ik en loop naar de wc. Mijn maaginhoud komt naar boven en komt terecht in de wc. De laatste tijd moest ik steeds meer overgeven, ik dacht erover na om de test die ik een keer had gekocht, te gebruiken. Het ding ligt in een bakje, naast allemaal troep.



Ik doe de test en wacht. Ondertussen probeer ik mezelf ook nog wat op te knappen. Na de aangegeven tijd keek ik op het schermpje. Twee streepjes. Het idee gaat heel langzaam door mijn hoofd.



'Uhm, lieverd?' Vraag ik en kijk hem zenuwachtig aan.'Ik ben... zwanger....' Hij pakt me vast en tilt me op. Hij geeft me een zoen.
'Dat is toch geweldig?' Zegt hij enthousiast en geeft me nog een stevige knuffel. 'Als je het niet erg vindt, ik ga zometeen werken, ik kleed me eerst om.' Ik knik.



Na een paar minuten kwam hij naast me zitten op de bank. Ik kijk een show over apen. Plotseling horen we een klik, wat op een deur leek. Ik kijk richting de voordeur en er staat een man.
'Hallo, wat doe je hier? Ga als de bliksem mijn huis uit!' Zegt Tim boos en hij loopt richting de man. Dan zie ik het pistool dat hij vast houdt. 'Tim! Pistool!' Roep ik bang uit.

WOOT. Spannend

Ahja, haar leven wordt een hel

:0 Wat ben je toch weer aardig..

spannend.

Okeeej, erg veel reacties erbij x3
maareh ik ga weer ff updaten :3
strraks :3

Hoofdstuk 2



Een luide knal galmt door de kamer. Het is alsof alles in slowmotion gaat. Ik zie Tim door zijn knieën zakken, hij valt op de grond. De man komt dichterbij en schiet Tim nog een keer door zijn hoofd. Een plas bloed vloeit over de parketvloer.



Verschrikt kijk ik toe hoe de man het lichaam van Tim aan de kant sleept en het pistool op mij richt. Ik houd mijn handen voor mijn mond, begin te hyperventileren en te trillen.
''Tim...'' Piep ik. Hij is weg, weg van mij, weg van ons kindje.



Mijn verdriet slaat om in woede.
''Hoe kun je! Jij... jij monster!'' Huilend begin ik naar hem uit te halen. Boos houdt hij mijn vuisten tegen en pakt me vast. ''Laat me los!'' Schreeuw ik en stribbel tegen. Het ergste wat ik bereik is een hak in zijn voet.



Hij opent de deur van mijn slaapkamer en laat me los. Hij geeft me een schop, ik val voorover en krabbel snel weer overeind.
''En hier blijven.'' Zegt hij kalm.



Na iets van drie uur besluit ik maar te gaan slapen. Ik ga in het bed van Tim liggen en barst in huilen uit. Waarom was Tim dood? Het was zo'n schat, wie haat hem nou? Wie wil hem dood hebben?
Na nog een uur piekeren val ik huilend in slaap, aan het dromen over Tim.