Opa : Victor Montana
Oma : Dorthy Montana
Vader : Walter Montana
Dochter : Shana Montana
Verhaal:
Victor en Dorthy waren dolblij toen hun zoon eindelijk ging trouwen, Walter was altijd een losbol en een feestbeest geweest, deze vrouw kon hem eindelijk temmen. Hun geluk kon helemaal niet stuk toen hun zoon vader werd. Hij was de trotse vader van Shana, zijn prinsesje. Maar het noodlot sloeg al gauw toe, zijn verleden bleef hem achterna zitten. Walter heeft tegen zijn ouders verzwegen dat hij drugs had gedeald, maar hij had alles afgesloten nadat hij zijn vrouw had ontmoet. Op een dag stond er een vrij warrige man aan de deur,
Walter wist gelijk wie dit was, “wat moet je”snauwde Walter “Ik ben eruit gestapt dat weet je” “We hebben nog één laatste klus voor je” zei de man “Nee rot op, ga weg sodemieter op” riep Walter. De man liep weg en riep “Dit zal je bezuren, we nemen alles af wat je lief is” en reed weg in een zwarte auto. “Wie was dat” vroeg zijn vrouw. “Niemand schat een of andere zwerver die geld wou” Hij deed de deur dicht en ging weer naar zijn kleine prinsesje.
Eindelijk had hij vakantie en kon hij genieten met zijn vrouw en zijn kleine prinsesje, ze gingen een hele week naar het strand. De auto was volgeladen en reden weg, onderweg kreeg Walter argwaan. Er zat de hele tijd een grote zwarte auto achter hem, het leek net of dat ze hem aan het volgen waren. Toen ze de berg op gingen maakte de zwarte auto vaart en sneed hem af, ze vrouw schrok “Wat doet hij nu” en met dat hij dat zegt begon de zwarte auto keihard te remmen. Walter probeerde de auto te ontwijken maar vloog met de auto van de berm af.
“Meneer, Meneer?” Hoorde Walter iemand zeggen, hij deed zijn ogen open en schrok overeind. “Rustig meneer, ga liggen” zei een vrouw in een witte jurk. “WALTER!! Je bent wakker” Hij keek opzij en zag zijn moeder aangerend. “Mama waar is Shana” was het enige wat hij kon zeggen. “Shana leeft nog schat, ze ligt op de kinder afdeling” Dorty kwam naast haar zoon liggen, en pakte zijn hand vast. Ze hoefde hem niets te vertellen, Walter zag al aan het gezicht van zijn moeder dat zijn vrouw het niet overleefd. Vol schaamte vertelde Walter dat het zijn schuld was, en vertelde over zijn drugsverleden.
Die avond kon Walter niet slapen, hij hoorde allerlei stemmen en kon alleen aan zijn vrouw en dochtertje denken. “Gelukkig heb ik mijn dochter nog zei hij zachtjes tegen zichzelf” Plots hoorde hij stappen, Walter keek naar de deur. Er liep een dokter over de gang, “wat een ouwe vent” grinnikte hij. De man bleef plots staan, een keek zijn richting op. “Hij zou mij toch niet gehoord hebben?” dacht Walter. De oude man liep zijn richting “Gecondoleerd met uw vrouw” zei de oude man “Maar uw dochter maakt het goed” Walter keek hem vragend aan nog voor dat hij nog iets kon zeggen ging de man verder “Ik hoorde toevallig uw gesprek met uw moeder, ik mag dan wel gepensioneerd zijn maar advies kan ik u altijd wel geven, Verhuis!!!! De stad is niet veilig voor u, uw dochter en uw ouders” “Maar waar moeten we naar toe, ze vinden mij toch wel” zei Walter verbaasd. “Lost Island. Daar zal niemand u vinden, het is een klein mooi eiland en uw dochter zal daar kunnen uitbloeien tot een mooie jonge vrouw zonder zorgen”
De volgende dag toen zijn moeder weer op bezoek kwam, had ze shana meegenomen. Ze mocht eindelijk van de kinderafdeling af. Toen ze haar vader zag rende ze er na toe, en gaf hem een hele dikke knuffel. “Shana” zei Walter Serieus, “Mama is er niet meer, ze is naar een betere plek” Shana begon te huilen “Shana, weet je nog over de plek waar Mama het had in haar verhaaltjes die ze je voorlas, over een mooi eilandje. Daar gaan we heen, zodat we Mama toch een beetje bij ons hebben” er verscheen een kleine glimlach op haar gezicht “Oma en Opa mogen die ook mee” Walter knikte zijn moeder gaf hem een hele dikke knuffel.
Een maandje was verstreken, ze hadden de beste architect opgezocht en hadden het droomhuis van zijn vrouw laten bouwen. Ze vertrokken direct naar Lost Island toen de bouw begon, een half jaartje hoefde ze maar in een camper te leven. Daar stond het, het droomhuis van zijn vrouw. Na mate zijn dochtertje groter werd kreeg Walter steeds meer heimwee naar zijn vrouw. En het duurde niet lang of hij verviel weer in zijn oude feestgewoontes, behalve de drugs. Hij flirte met alle vrouwen, vooral oudere vrouwen. Een van deze vrouwen kreeg hij een relatie mee, ze was dan wel getrouwd en had 2 kinderen maar dat kon hem niets schelen, alles is beter dan alleen zijn. Elke dag wachtte hij naast het huis van de vrouw totdat de man des huizes wegging, en ging naar binnen, hij had een sleutel gekregen en haar kinderen vonden het helemaal niet raar dat hij kwam.
Maar op een dag toen Walter iets vroeger was zag hij een oudere man het huis verlaten, hij was nog te ver weg om te zien wie het was. Hij liep naar het huis en deed de deur open, hij zag de vrouw in haar badjas een sigaretje roken, zoals altijd. Zonder bij na te denken gingen ze samen weer iets leuks doen. Toen hij thuiskwam was het al laat, “Je bent net op tijd voor het eten” zei Dorthy. “Ik ruim vanavond de tafel wel af” zei Walter. Tijdens het wegruimen van de vaat zag hij in de rommella een glinsterende sleutel liggen, hij pakte de sleutel en vergeleek hem met zijn sleutelbos om te achterhalen welke sleutel dit was….. Verbaasd keek hij naar de sleutel toen hij ontdekte dat het dezelfde sleutel was van het huis van de vrouw….
WORDT VERVOLGD
:D
