Hoofdstuk 1
De avond valt over het rustige stadje Queenstown, gelegen in de bergen ten oosten van het drukke Bridgeport. Alle inwoners trekken hun huizen in omdat de nacht hier bekend staat om de ijskoude winden en de tempraturen van 13 graden onder nul.
De oude jaren 80 muziek klinkt uit de boksen van het vertalen café. "Nog een rosé graag." zeg ik, de barman kent mij hier inmiddels al goed genoeg, sinds dat ik hier aangekomen ben kom ik standaard elke avond hier om me lam te zuipen. "Alsjeblieft schoonheid." zegt hij, en knipoogt. In twee slokken heb ik glas rosé leeg, ik voel me een beetje duizelig.
Ik haal mijn portemonnee uit mijn zak en bekijk de inhoud, niet veel, 25 dollar en sigaretten muntje. "En hier moet ik nog één hele week van leven..?" zeg ik zuchtend. "Nog een rosé." roep ik naar de barman zonder op te kijken, en binnen enkele seconden staat er weer een nieuw glas op tafel voor mij om leeg te drinken.
Als ik om nog een rosé vraag na een paar minuten zegt de barman dat ze gaan sluiten. "Wat is dit voor een kroeg, het is 10 uur 's avonds en jullie gaan al dicht!?" schreeuw ik dronken in de rondte, waarna ik het café verlaat en mijn weg naar huis begin. Wiebelend op hoge hakken trotseer ik de hobbelige straten van Queenstown, gelukkig is er niemand die het ziet.
Een klein binnenplein nadert, en met hoop dat er zich nog een geopende club bevind op het plein loop ik in de richting. "Een disco, kroeg, café of wat dan ook, alsjeblieft!?" zeg ik tegen mezelf, maar tevergeefs. Ik moet denken aan mijn moeder, die mij nog zo voor deze levensstijl waarschuwde in haar brief. Het is dat ze er niet meer is, anders was ze vast en zeker laaiend op me geweest denk ik. Hoewel, zou dat? Ik heb haar nooit echt goed gekend..
Eenmaal thuis aangekomen duik ik de koelkast in op zoek naar een fles witte wijn of iets anders dat alcohol bevat, ik weet maar al te goed dat ik een probleem heb, maar ik heb geen zin daar nu wat aan te doen. Niks, helemaal leeg, geen fles te bekennen, alleen wat sap. Omdat ik toch wel dorst heb pak ik het pakje sap en plof op de bank.
"En morgen wordt het weer een mooie dag i.." zegt de weerman overenthousiast. In hem heb ik nou helemaal geen zin denk ik bij mezelf als ik begin te zappen. Helemaal niks op tv natuurlijk, iedereen moet morgen werken, net als ik.. Ik blijf nog een paar minuten voor de bank hangen, kijkend naar 'Mooie dromen in Bridgeport', zo'n kleffe soap, maar ik kan mijn aandacht er niet echt bijhouden.
Als de soap stopt bij de gebruikelijke cliffhanger duik ik mijn bed maar in. Morgen zal ik wel een enorme kater hebben op mijn werk, maar dat merkt toch niemand, het is daar altijd leeg en de eigenaresse is altijd weg. "Welterusten ik en al mijn lieve denkbeeldige vrienden die ik niet heb!" roep ik door het huis heen. Ik moet morgenmiddag toch maar eens kennis gaan maken met een paar mensen, misschien zit er nog een leuke man tussen..
Eeeeeeen? Is het wat denken jullie, het is natuurlijk maar een eerste update, dus veel spectaculairs gebeurt er nog niet . Wie van jullie blijft volgen ? En wie haakt er af ?