Hoofdstuk 8
Ik kijk naar een foto in mijn hand, en gelijk schiet er een herinnering door mijn hoofd. Die Ally, ze is alweer zo groot. Het is als de dag van gister dat ik haar voor het eerst in mijn handen hield. Ik heb een glas wijn in mijn hand, en er staan vier lege flessen naast en op de tafel. Ik neem een slok, ik proef de heerlijke smaak van alcohol, mijn nachtmerrie, de verslaving.
Ik kijk nog een tijdje televisie met een glas wijn in mijn hand, en als de kerkklok in het centrum half 10 slaat ruim ik snel alle flessen en spullen op en fris ik mezelf nog even wat op. Over enkele minuten staat Thomas weer voor de deur en zal ik hem eindelijk vragen of we nog een kindje kunnen nemen, ik wil het zó graag. Als hij vrolijk fluitend binnenkomt lopen klop ik op de plek naast me op de bank, als hij eenmaal zit geef ik hem een zoen.
“Nog op lieverd?” vraagt hij lachend als we stoppen met zoenen, hij slaat een arm om mij heen. "Ja, ik kon niet slapen." antwoord ik zo geloofwaardig mogelijk. Ik bijt op mijn bovenlip, de frambozensmaak van mijn lipgloss verspreid zich door mijn mond.
“Thomas..” probeer ik voorzichtig. Hij draait zijn hoofd naar de mijne, we hebben oogcontact, zijn prachtige ogen stralen als parels en de zenuwen gieren door mijn lijf. “Ik wil écht nog heel graag een kindje.” zeg ik. Ik houd mijn adem in, gespannen wachtend op het antwoord.
“Lieverd.. Daar hebben we het al een tig keer over gehad. Ik ben geen vaderstype, één kind vind ik meer dan genoeg...” antwoord hij. Ik voel me verslagen, ik had er zo op gehoopt, Thomas merkt dit overduidelijk. “...maar als jij echt nog een kindje wilt, kunnen we daar wel voor zorgen.” gaat hij verder. Er verschijnt een enorme glimlach op mijn gezicht terwijl ik naar de televisie staar.
Diezelfde avond liggen we op bed, de passie is intens en als ik die nacht in slaap val droom ik over mijn tweede kindje. Een perfect gezin, ik, die niet meer verslaafd is aan alcohol en Thomas die zelfs nog een derde kindje wilt. Ook spookt de vraag over de opvolger van de 10 generaties door mijn hoofd. Wie zal dat worden? Ally? Of het nieuwe kindje?
“Harder mama!” schreeuwt Ally lachend in het rond. De schommel zwiept heen en weer en hijgend probeer ik haar steeds hoger te duwen. “Lieverd, mama stopt even..” zeg ik terwijl ik neer plof op het gras. De zwoele zomergeur van bloemen en de brandende zon zorgen ervoor dat ik mijn ogen even sluit. Het is tegen half 5 aan, tijd om te koken, maar ik wil niet opstaan.
“Mama gaat naar binnen toe.” zeg ik tegen Ally terwijl ze nog vorlijk heen en weer ziept op de schommel. “Is goed, ik kom zo!” antwoord ze lachend, terwijl ze geen moment langzamer schommeld. Ik begin aan de salade voor vanavond, allerlei gezonde groentes hak ik fijn en stop ik in een kom.
“Is het lekker?” vraag ik als iedereen van zijn bord zit te eten. Ally is een lastige eter, daar zijn we inmiddels wel achter. Thomas knikt glimlachend en Ally eet zwijgend met lange tanden verder, het zijn echt muizenhapjes die ze naar binnen werkt. “Hoe ging het vandaag op school?” vraagt Thomas op een gegeven moment.
“Goed.” is het enige wat Ally kan uitbrengen. “Mag ik dit laten staan? Ik heb geen honger meer?” vraagt ze aan mij. Ik kijk snel Thomas aan, die op het punt staat wat te zeggen. “Jongedame, in dit huis eten wij ons bord leeg. Als je het laat staan ga je direct naar je kamer zo.” zegt hij boos, iets te boos naar mijn mening.
Ally weigert haar eten verder op te eten en zodra Thomas en ik klaar zijn loopt ze de woonkamer in. “Ally, ik heb het je verteld, niet eten is geen tv, naar je kamer.” roept Thomas streng als hij haar bord naar de keuken brengt. Ik geef haar een kus en wens haar welterusten als ze de trap op huppelt.
“Waarom dat nou?” vraag ik geïrriteerd, als we in de keuken de spullen aan het opruimen zijn. “Als ze een keer iets niet lekker vind hoef je toch niet gelijk zo boos te worden!?” voeg ik er aan toe. Thomas kijkt mij verontwaardigd aan, hij bedoelde het blijkbaar niet zo tegenover Ally.
“Ik wou er alleen maar voor zorgen dat ze genoeg eet, ze is al moeilijk en zo eet ze binnenkort helemaal niks meer.” antwoord hij kalm. Daar heeft hij wel een punt, opvoeden is natuurlijk ook nodig. “Ik ben benieuwd of ik zwanger ben.” zeg ik als Thomas afwast. “Ik ook.” is de enige reactie die ik terug krijg.
Een aantal dagen gaan voorbij terwijl het dagelijkse leven doorgaat. Ik ren naar de wc toe voor de zoveelste keer deze week om over te geven. Waarschijnlijk was de vis van gisteravond niet zo goed gevallen. Ik maak de wc schoon en begin aan het avondeten, spaghetti.
Die avond, na het eten, gaan Ally en ik richting de bibliotheek, ik heb andere kleding aangetrokken, gelukkig is het nog lekker warm deze avond. Ze heeft een paar boeken nodig voor school en ik wil kijken of er nog wat zwangerschapsboeken zijn. Ally en ik lopen naar de overkant toe. Duiven vliegen op en Ally kan haar aandacht niet bij mij houden hierdoor. Als ze mij de metro ingang in ziet lopen rent ze snel achter me aan.
We ploffen met ieder een boek neer op de oude bank en beginnen aandachtig te lezen. Ik een boek over een toekomstige moeder, die inmiddels al moeder is denk ik, en Ally een boek over een roze konijn. We krijgen de boeken, natuurlijk, niet uit en nemen ze mee richting huis.
Buiten in de tuin van de bibliotheek zien we een prachtige fontein met allemaal vlinders. “Mam! Moet je kijken!” zegt Ally lachend terwijl ze op de vlinders afstormt. Ik loop haar achterna met een glimlach op mijn gezicht, had ik mijn telefoon maar bij me, dan had ik een foto kunnen maken. Ik schiet in de lach als Ally de vlinders probeert te vangen, maar dat lukt haar niet.
Als we thuis komen sluipt Ally met het boek onder haar shirt naar boven toe. “Ik ben moe mam en pap, ik ga slapen. Welterusten!” liegt ze. Als ze boven is schiet ik in de lach en vertel ik Thomas over het boek dat ze gestolen heeft. Die avond leest ze tot wel 10 uur door in haar nieuwe boek.
Het is 7 maanden geleden sinds we erachter kwamen dat ik ook echt daadwerkelijk zwanger was. Ik zit op de bank met een bolle buik, het kindje zal binnen een paar weken ter wereld komen en van de dokter mag ik niet teveel lopen, dat betekent dat Thomas en Ally de meeste klusjes in huis over moeten nemen. Ik hoor de schoolbus aankomen.
“Hoi mam!” roept Ally vrolijk door het huis als ze binnen komt lopen. “Dag lieverd, ga je gelijk aan je huiswerk?” antwoord ik terwijl ik op de bank blijf zitten. Ally gehoorzaamt en begint te schrijven aan de eettafel. Met moeite sta ik op om te beginnen aan de maaltijd van vanavond, ik maak het niet al te moeilijk aangezien ik niet lang kan staan, dus het wordt tosti’s.
Terwijl we praten over Ally’s schooldag genieten we van de wamre kaas-tosti’s. “Is het lekker?” vraag ik. Ally eet voor ze antwoord netjes haar mond leeg. “Heerlijk mam.” zegt ze vervolgens lachend, en begint weer aan haar tosti. Tosti's, een van de weinige dingen die ze lust, onthouden dus.
Als het eten op is beveelt ze me naar de bank te gaan en tv te gaan kijken, terwijl zij de borden naar de keuken brengt en in de vaatwasser stopt. “Dank je lieverd.” zeg ik als ik haar hoor rommelen in de keuken. Ik klik de tv aan, en enkele seconde later begint mijn serie.
Wanneer Ally klaar is in de keuken ploft ze naast me neer op de bank. “Heb je je huiswerk af?” vraag ik, zonder oogcontact te maken knikt ze bevestigend. Zwijgend kijken we naar de televisie, naar wat er gebeurd in het leven van een ander. Hoe verzinnen we het eigenlijk, kijken naar de ellende van andere mensen als amusement?
Nadat de afleveringen weer op een te verwachten moment onderbroken wordt besluiten zowel Ally als ik om naar bed te gaan. “Welterusten schat.” zeg ik en geef haar een kus op haar wang. Daarna sluit ik de deur af en loop mijn slaapkamer in. Met moeite kom ik het bed op, die dikke buik zit in in de weg. Thomas kan me vandaag niet helpen, hij heeft een concert voor kleine kinderen.
“Dag Mark!” roep ik als ik het theater uitloop, Mark is mijn baas. Een groep kinderen begint meteen te fluisteren, ik ben natuurlijk die man van de band. Zonder dat ze het zien begin ik te lachen. Mijn auto staat aan de rand van het gebouw geparkeerd. Ik ben dood op.
Terwijl er verschillende nummers uit de radio klinken rijd ik richting huis. “She took the midnight train, going anywhere.” zing ik mee op de muziek. Als het huis in zicht komt valt me gelijk op dat de lichten uit staan. “Die zijn al naar bed toe..” zeg ik glimlachend. Ik doe de deur open en weer op slot als ik binnen sta. Zo stil als ik kan loop ik naar de slaapkamer toe om niemand wakker te maken, waarna ik rustig in het warme bed ga liggen. Ik voel nog even aan Jasmijn haar buik. “Kom op lieverd. Kom er nou uit!” fluister ik.
Op een warme zaterdagmiddag in Augustus is het zover. “Thomas!?” schreeuw ik vanuit de woonkamer. Als Thomas binnen komt lopen heb ik mijn handen op mijn buik. “Het is zover!” schreeuw ik. Zowel Thomas als Ally is in paniek, wat moeten ze anders. Ik weiger om mee te gaan naar het ziekenhuis, ik wil thuis bevallen.
Een aantal uren later, als Thomas naar zijn werk is en Ally naar een vriendin, leg ik de twee nieuwe aanwinsten in hun wiegje. “Welkom in de familie, we hebben op jullie gewacht.” zeg ik liefdevol. Deze zaterdag heb ik twee zonen op de wereld gezet, twee jongens; Mike Samuel en Lars Stefan de Bruin.
Weer een lange update, toch 
? Hoop dat ie leuk is om te lezen, een volgende update volgt (hopelijk) snel 
! Reactie's a.u.b? 
Ik ga dat zo meteen regelen en dan doet alles het weer 
ben nu al ff aan t volgen! is egt leuk! miss is het wel leuk als ally iets meer wil weten over haar oma ofzo en dat ze dan samen opzoek gaan naar mensen die haar hebben gekent... 
