Generatie 1 Hoofdstuk 1 deel 2
In het weeshuis ging het er ondertussen vreselijk aan toe, Gorgina was meegelopen naar boven om te zorgen dat ze weer terug in bed kwamen en toen is ze erachter gekomen dat Noah en Chelsea er niet meer waren, ze liep gillend door het huis. “WAAR ZIJN MIJN HULPJES!!”Schreeuwde ze.
We hadden geen buren dus die konden haar geschreeuw niet horen en zo kon niemand ons helpen toen we daar nog zaten.
Ze werd vreselijk boos op Lily, Donovan en Dimitri en sloot ze voor 2 dagen op in hun kamer zonder eten. Gelukkig hadden ze nog wel een eigen wastafel dus water hadden ze altijd wel.
Het werd Licht, Noah en Chelsea waren onder de boom in slaap gevallen.
“Kinderen, wakker worden”Hoorde ik een vage stem zeggen.
“wat doen deze kindjes hier nou, zulke vieze kleding heb ik nog nooit gezien” Zei een lieve stem.
Ik opende mijn ogen langzaam en zag een mooie jonge vrouw voor mij staan. “Chel!! Wakker worden, het is licht!!” Zei ik tegen haar terwijl ik Chelsea een paar keer door elkaar heen schudden.
“Huh wat?!! Waar zijn we?” ze schrok, “wie is dat!!??” Vroeg ze aan mij met een geschrokke stem.
“ Ik ben Bo, wees niet bang, ik doe jullie niks”Klonk de lieve stem. “wat doen jullie hier in hemelsnaam?”
Noah en Chelsea begonnen door elkaar heen te ratelen.
“We zijn…Weeskinderen” “Ontsnapt.. uit een weeshuis” “vreselijk is het daar”
Klonk het over en weer.
“meiden meiden!!, Doe eens rustig, Kom maar mee met mij, hier kunnen jullie niet blijven.”
We liepen met Bo mee en kwamen bij een vrij klein schattig huisje aan. Het was mooi zachtrose van kleur aan de buitenkant met leuke hangbloemen bij de deur, eenmaal binnengekomen zat het er nog schattiger uit dan dat het er buiten uit zag, ik keek om me heen. “wat een mooie kleuren allemaal he Chel?!” zei ik vol enthousiasme,
We hadden nog nooit zulke mooie kleuren gezien, alleen het zwart en rood van het weeshuis dat zo koud en kil was maar hier voelde het fris en warm tegelijkertijd aan.
“Kom kinderen ga toch zitten” zei Bo die ondertussen de thee klaarmaakte.
Noah en Chelsea gingen aan de keukentafel zitten, “Maar vertel eens kinderen en nu rustig deze keer, waar komen jullie nou vandaan en hoe heten jullie?” Vroeg Bo terwijl ze de thee inschonk en op tafel zette.
“wij zijn Noah en Chelsea” zei Noah terwijl ze aanwees wie wie was.
“We zijn vannacht ontsnapt uit het weeshuis, we konden het niet meer aan. Ik zit er onderhand al mijn hele leven en Chelsea zit hier vanaf haar 4e jaar.”vertelde Noah.
“Maar onze vriendjes zitten er nog, Dimitri, Donovan en Lily.!! En die moeten we nog gaan redden”Voegde Chelsea eraan toe.
“Oh zo is dat dus gekomen dat jullie bij die boom zaten, jullie waren gevlucht en hadden zo ver gerend dat jullie dood moet geworden waren.” Zei Bo.
“Jullie kunnen voorlopig wel hier bij mij blijven, ik heb nog wel een logeerkamer boven en daar kunnen jullie wel slapen, loop maar even mee dan kan ik jullie meteen rondleiden.”
Ik nam nog een laatste slok van me thee en we stonden op, liepen achter Bo aan richting de keuken.
“Dit is de keuken en zoals je ziet staat hij dus vrijwel in de woonkamer”
Als je naar rechts keek over aanrecht dan kon je de bank al bijna aanraken, het was heel knus ingericht maar toch vrij ruim.
“Kom we gaan naar boven, dan laat ik jullie mijn kamer en jullie kamer zien.”
Boven aangekomen zag het er erg mooi uit, niet zo’n grote lange gang zoals in het weeshuis.
“Dit is mijn kamer”Vertelde Bo terwijl ze de deur opende en naar binnen liep, voorzichtig liepen we achter haar aan.
“ En hier slapen jullie, dit is de logeer kamer van mijn nichtjes die eens in de tijd hier slapen dus het is prima te doen dacht ik zo” vertelde Bo
Terwijl de monden van Noah en Chelsea openvielen bedankte ze Bo en begonnen rond te kijken in de kamer.
“zo mooi he Noah, prachtig al die kleuren. En dat bed, wauw “ zei Chelsea met grote glunderende ogen.
Terwijl Noah en Chelsea de veren in het bed ondekte was Bo al weer naar benede gegaan en maakte een maaltijd klaar.
“Dat hebben die meiden wel verdient na zo’n lange vermoeiende dag” zei Bo zachtjes in haar zelf terwijl ze een aantal dingen uit de koelkast haalde.
