Als een speer schoot ik overeind en nam Lynn in mijn armen, ik legde mijn vinger op zijn mond om te voorkomen dat hij zou gaan huilen. Ik blies de kaarsen uit op het graf en verborg me in het bos naast ons huis. Het geritsel kwam van de andere kant van het huis en werd steeds luider. En daar waren ze weer, de Grennn! Ik kon het niet geloven, het lef dat die monsters hadden om weer terug te komen...ik zag alles wat ze deden, ze kwamen zelfs met hun smerige klauwen aan het graf en lachtten spottend...maar ik waagde het niet om uit mijn schuilplaats te komen. Nee, dat kon niet, ik had een jong leven in mijn armen die ik koste wat koste moest beschermen.
Waar is 'ie!?! hoorde ik Fezziloya kirren.
Zoek hem! ik wil hem levend,
zodat ik hem zelf kan doden... Ik wist meteen dat ze het over mij had, maar wat wilde dat kreng toch van mij?! Ik besloot dat ik hier liever niet achter wilde komen en heel voorzichtig, zodat de Grennn het niet zouden merken, maakte ik me uit de voeten met Lynn in mijn armen.
Na een goed kwartier besloot ik dat het veilig was om harder te gaan lopen, ik heb zelfs gerend, kilometers...uur na uur ging voorbij en het enige dat door mijn hoofd schoot was:
rennen, blijven rennen, niet achterom kijken, rennen!.
Tegen zonsopgang kon ik niet meer...ik was doodop.
Ik wist niet waar ik was. Of toch? Deze plek...ik kende deze plek, hier was ik ooit eens eerder geweest, maar dat was lang geleden, zo'n 70 jaar....Het was een park, aangelegd door mensen.
Had ik binnen een paar uur echt zoveel kilometers afgelegd?....onvoorstelbaar...
Het park had betere tijden gekend, het zag er nu niet meer uit, overal lag troep en het was vies, de bankjes waren kapot en alles was overwoekerd. ik nam plaats op een bankje die er nog redelijk schoon uitzag. Lynn was klaarwakker en ik wiegde hem zachtjes.
De grote vraag was: en hoe nu verder?...Ik wist dat de Grennn het niet waagden om zich in de mensenwereld te laten zien, maar hoe moest het nu met ons? Waar kreeg ik melk voor Lynn? Waar moesten we overnachten/wonen? Welk mens zou een elf helpen?
Teveel vragen voor één man...ik wist het even niet meer..
het leest lekker weg 
Dank voor jullie mooie commentaar, Spider word er verlegen van 
!
.
